Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kucharski, Wojciech" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 41
Tytuł:
Mobilizacja sił Bohdana Chmielnickiego : przygotowania do kampanii 1649 roku
Autorzy:
Kucharski, Wojciech.
Powiązania:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 2016, nr 2, s. 147-170
Data publikacji:
2016
Tematy:
Powstanie Chmielnickiego (1648)
Wojsko
Kozacy
Uposażenie wojskowe
Artykuł z czasopisma naukowego
Opis:
Tabele.
Bibliografia na stronach 166-169.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Przygotowania do Soboru Watykańskiego II w opinii polskich dyplomatów
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608485.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Sobór Watykański II
relacje państwo–Kościół
Stolica Apostolska
polityka wschodnia Watykanu
komunistyczna dyplomacja
polityka zagraniczna PRL
Opis:
Preparations for the Second Vatican Council as Seen by Polish DiplomatsA presentation of the way in which the staff of the Polish Embassy in Rome observed preparations for the Second Vatican Council in 1958–1962. The text belongs to a current of research analysing the attitude of the communists towards the Catholic Church and relations between communist states and the Vatican. The author provides information about diplomats who obtained data concerning the Apostolic See and the titular preparations as well as their chief informers. He also indicated the cooperation between Polish diplomats and those of other communist countries regarding information exchange, joint policies vis a vis the See, and the participation in the Council of bishops from various member–countries of the Soviet sphere of influence. The article is based predominantly on material produced by the diplomatic service: dispatches, notes, reports, and analyses by the staff of the Embassy of the People’s Republic of Poland in Rome.
Źródło:
Dzieje Najnowsze; 2016, 48, 2
0419-8824
Pojawia się w:
Dzieje Najnowsze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozbicie armii koronnej w działaniach wojennych 1648 r.
Defeat of the royal army in military action in 1648
Разгром коронной армии в боевых действиях в 1648 г.
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1202464.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Muzeum Wojska w Białymstoku. Ośrodek Badań Historii Wojskowej
Opis:
The year 1648 has become of a special historiographical importance for both Poland and the Ukraine due to the fact that after ten years of relative peace (1638-1648), one of the greatest Cossacks’ uprisings in the history of Poland took place. It is often referred to as a liberating war of the Ukrainian nation, especially by the Ukrainian historians. The actions taken by Bohdan Chmielnicki in January 1648 did not indicate what was soon about to become a fact, therefore until March his activity was by and large ignored by the highest authority. The Cossacks’ uprisings of 1625, 1630, 1637, 1638 had been ruthlessly suppressed leaving the authority with a sense of power and confidence. This, however, proved to be a fatal mistake which lead to terrible consequences on the part of the Republic of Poland. Approximately on 13th March Chmielnicki established an agreement with Crimean Khanate and thus acquired Tatar cavalry’s support for his actions. The consequences of the Cossack-Tatar alliance were to be seen promptly. Not later than the end of April and the beginning of May 1648 brought the first defeat to the Polish army in their Battle of Żółte Wody (29.IV.-16.V.) against the Cossack-Tatar army. To make matters worse, the death of King Władysław IV on 20th May 1648 left the country in interregnum. A few days later, another group of the Polish army under the command of hetmans M. Potocki and M. Kalinowski were defeated in the Battle of Korsuń (25-26.V.). The losses were substantial and both hetmans were taken in captivity which left Poland in an extremely dangerous situation on its historical path. On 26th May 1648, the primate Maciej Lubieński, who as an interrex took over the responsibilities of a sovereign, informed the voivodships about the death of the monarch at the same time appointing 16th July as the date of a Seym session in Warsaw. In May and June the information on the defeats of the Polish army as well as the spreading revolt of Chmielnicki started arriving from the Ukraine. As a result, radically different positions on the means of further action towards the uprising’s leader appeared among the Polish nobility. The peace party (chancery) lead by Jerzy Ossoliński and Adam Kisiel were willing to reach a deal with Chmielnicki in order to restore order and peace in the Ukraine. The war party (hetman), however, commanded by Jeremi Wiśniowiecki, Andrzej Leszczyński, Aleksander Koniecpolski and Janusz Radziwiłł believed in the power of ruthless combat. In June 1648 the first attempt at communicating with Chmielnicki took place. Due to the fact that Chmielnicki was weakened because of the departure of Tatars to Krym and his demands were not exorbitant, some preliminary conditions on ceasing fire were agreed upon. The Seym which, as it had been planned, met on 16th July 1648, appointed the date of an election for the 6th October 1648 but also adopted a stance concerning the situation in the Ukraine and further action to be taken. The Seym supported the approach to resolve the problem with Cossacks peacefully and appointed a group of commissioners under Adam Kisiel to continue negotiations with Chmielnicki. In the matters concerning army the previous arrangements on the enlistment numbers and the commanders in charge (D. Zasławski, A. Koniecpolski, M. Ostroróg), who were assisted by 32 commissioners, were maintained. Nonetheless, before the Seym decided on who would become the next king, Poland was to experience another upheaval. In September (20-23.IX.) in the Battle of Piławce, there was yet another confrontation between the Polish army and the Cossack-Tatar forces which ended in an embarrassing flight of the major Polish commanders followed by the rest of the army. The Polish defeat let Chmielnicki progress west first to Lwów (6-26.X.) and then to Zamość (approx. 3-24.XI.). In the Seym session (6.X.-25.XI.), which took place in the atmosphere of almost a tangible threat, not without the pressure from Chmielnicki, a new monarch Jan Kazimierz, an advocate of a peaceful method of solving the Cossacks’ issue (just as J. Ossoliński), was chosen. Consequently, the royal peaceful party outnumbered the war party and during the heated discussions in Seym the matter of national defence was set aside. When Chmielnicki heard about the choice of, preferred by him, new monarch, he ceased the siege of Zamość on 24th November and via Sokal, Dubno, Ostróg and Żytomierz went back to Kiev. On 12th December 1648 in Warsaw king Jan Kazimierz issued a document informing about the end of the Polish-Cossack war. On the same day, Chmielnicki sent out the good news across the Ukraine urging at the same time the nobility to come back and the peasants to be obedient to their masters. Soon after that, on 1st January 1649, commissioners led by Adam Kisiel set off to Perejasław to hand Chmielnicki a baton and a streamer on behalf of the king and the Republic of Poland. On9th February king Jan Kazimierz withdrew the commandership conferred to duke J. Wiśniowiecki by the Seym in autumn 1648. The complete trust in, fist of all, the good intentions of Bohdan Chmielnicki and, secondly, the possibility of reaching a compromise in negotiations with him, soon proved to be only an illusion. After all, one of its results was the abandonment of any actions towards reinforcing the Polish army, which was later on cunningly used by the Poland’s opponents.
1648 г. был в польской и украинской истории особой датой. После периода относительного спокойствия (1638-1648) вспыхнуло самое большое в истории Польши казахское восстание, определённое, в частности украинскими историками освободительной войной украинского народа. Предпринятые действия Богданом Хмельницким, до месяца марта были игнорированы властями Польши. Предыдущие казацкие восстания были безжалостно подавлены армией короны, давая ощущение силы и уверенности. Это была ошибка, которая принесла фатальные последствия Польши. В марте Хмельницкому удалось установить соглашение с Крымским ханством и приобрести, путем своих действий, татарскую конную армию. Последствия казацко-татарского союза дали о себе знать очень быстро. На рубеже апреля и мая 1648 г. Польша потерпела первое поражение в сражении с коалиционной армией в Жёлтых Водах (29 апреля – 16 мая). 20 мая 1648 г., умер король Владислав IV, погружая страну в хаосе междуцарствия. Через несколько дней, вторая группа польской армии во главе гетманов М. Потоцкого и М. Калиновского была разбита под Корсунем (25-26 мая). Потери были очень серьезные, в плен попали два гетмана, а Польша оказалась в крайне опасной ситуации. Вскоре Украина начала получать информацию о катастрофе коронной армии и увеличении силы Хмельницкого. Под их влиянием, в кругах польских магнатов появились две фракции, которые выбрали другие решения выхода из кризиса. „Мирная партия” во главе с Ежим Оссолинским приклоняющаяся к Хмельницкому. Военная партия (гетманская) Еремима Висневецкого находилась на пути, беспощадной борьбы и наводила порядок силой. В то же время, в июне 1648 г. предпринято первые попытки общения с Хмельницким и объявлено прекращение огня, на это казаки согласились, потому что в то время татары уходили на Крым за добычей. Варшавский сейм назначил выборы и принял мирный метод разрешения кризиса. Оставлено в силе заранее высокие уловы армии, которые прошли по приказу трех командиров (Д. Заславский, А. Конецпольский, М.Остроруг), которым в дальнейшем добавлено еще 32 комиссара. Но прежде, чем сейм решил выбрать нового короля, Польша понесла еще один удар. С 20-23 сентября под Пилавцами дошло до очередной конфронтации, завершенной компромитацией побега с поля боя командиров и коронной армии. Победа открыла Хмельницкому дорогу на запад, и вскоре его армия находилась под Львовом и Замостьем. В сейме, выборы проходили под прямой угрозой казачьих сабель, был избран (не без давления Хмельницкого) новый монарха – Ян II Казимеж, сторонник мирного решения конфликта. На весть о выборе его предпочтенного кандидата, Хмельницкий вернулся в Киев. 12 декабря 1648 г. Ян Казимеж в Варшаве издал провозглашение о завершении казацкой войны. Казалось, что конфликт был решен…
Źródło:
Studia z Dziejów Wojskowości; 2015, 4; 57-99
2299-3916
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Wojskowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyprawa zborowska króla Jana II Kazimierza
The expedition of King John II Casimir to Zborów
Зборовский поход короля Яна II Казимира
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/482847.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Muzeum Wojska w Białymstoku. Ośrodek Badań Historii Wojskowej
Opis:
The article corresponds to the question of mobilization and concentration of the royal army marching to meet the Cossack-Tatar troops which were besieging a fortress in Zbaraż in 1649. The apprehension of the Cossack-Tatar troops in Zbaraż at the turn of July and August 1649 provided King John II Casimir with additional time to complete the mobilization and togather the greatest army the Republic of Poland could afford at that time. On the 24th of June the king left Warsaw with an unimpressive number of guards and courtiers and headed towards Lublin where he learned about the siege of Zbaraż. Then the royal army, which was still growing due to private troops and levy in mass, marched through Krasnystaw, Zamosc, Sokal and Zborów, where the army of John Casimir reached the number of about 15 000 soldiers. The average speed of the march was insignificant (the army covered more than 400 km in more than two months) due to reoccurring breaks connected to waiting for the reinforcements. Finally, the army reached Zborów in the middle of August without much information about the enemy. One should bear in mind that the majority of the hostile forces was bound due to troops devotedly defending Zbaraż. The author agrees with the previous opinions of the historians according to which the campaign of 1649 was badly prepared. However the author partially blames the imperfections of the defense and military system of the Polish Republic. The aforementioned charges relate mainly to the nobility who feared any form of strengthening royal power and thus this group was against increasing the size of professional army.
В статье рассматривается вопрос мобилизации и сосредоточения королевской армии, движущейся навстречу казацко-татарским войскам, осаждающим Збаражскую крепость в 1649 г. Остановка казацко-татарских войск под Збаражем в конце июля – начале августа 1649 г. позволила королю Яну II Казимиру выиграть дополнительное время для завершения мобилизации и привлечения основных сил, какие могла выставить Речь Посполитая. 24 июня в окружении небольшого числа гвардейцев и придворных король покинул Варшаву и выдвинулся в направлении Люблина, где узнал об осаде Збаража. Дальнейший путь королевской армии, к которой присоединялись частные отряды и ополчение, проходил через Красныстав, Замость, Сокаль и Зборов, где численность сил Яна Казимира возросла почти до 15 000 воинов. Средняя скорость передвижения была незначительной (войско преодолело свыше 400 км в течение более 2 месяцев), поскольку постоянно делались привалы в ожидании очередного подкрепления. В результате под Зборовом войско остановилось в середине августа, не обладая достаточной информацией о противнике. Не стоит забывать о том, что основные вражеские силы сдерживал самоотверженно обороняющийся гарнизон Збаража. Автор соглашается с мнением других историков о том, что кампания 1649 г. была плохо организована. Однако часть вины он возлагает на несовершенство оборонной системы Речи Посполитой. Эти обвинения касаются шляхты, опасавшейся любого усиления королевской власти, и поэтому выступавшей против роста численности профессиональной армии.
Źródło:
Studia z Dziejów Wojskowości; 2016, 5; 99-137
2299-3916
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Wojskowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bitwa pod Zborowem 15–16 sierpnia 1649 r.
The battle of Zboriv 1649
Зборовское сражение 1649 г.
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/482837.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Muzeum Wojska w Białymstoku. Ośrodek Badań Historii Wojskowej
Tematy:
1649
Zboriv
Cossacks
Khmelnytsky Uprising
Tatars
Зборов
Козачизна
Восстание Хмельницкого
Татары
Opis:
On the 15th of August 1649, the Crown Army under the personal command of King John Casimir on its way to rescue besieged Zbarazh reached the banks of the Strypa River near Zboriv. Due to difficult terrain conditions, diffused army and bad weather the king was able to transfer only a part of his troops to the other side of the river. The unexpected attack of the Tatar army was a surprise as well. The hastily organized defence pushed back the first attack of the Tartars, but part of the army which remained on the opposite bank of Strypa was broken. Losses in the people were significant, the rolling stock with supplies was lost. The situation was very serious, the army could have been totally destroyed and the monarch could have expected death or at best slavery. During the night from the 15th to the 16th of August a war council was held. During this meeting manners of exiting the dif¬ficult situation were discussed. Finally, it was decided that they would negotiate with Khan İslâm III Giray. Later the same night, a letter was sent to the Tatar camp. It contained a proposal concerning peace negotiations. However one had to wait for answer from khan for a while. On the morning of the 16th of August the battles started again. This time the Cossacks were significantly more active. Their main forces reached the church the late evening of the previous day. Bohdan Khmelny¬tsky, who obtained information about establishing contact between the khan and the Polish state, wanted a definitive settlement even before the negotiations began. Aggressive attacks of Cossacks, however, clashed with the desperate defence of Polish troops. The hours passed and the victory Khmelnytsky dreamed about was not achieved. In the afternoon, a member of parliament from khan’s camp arrived at the battlefield with information on peaceful negotiations between Polish king John Cassimir and the Crimean Khan İslâm III Giray. They ordered the discontinuation of fights, the battle was ceased on the 19th of August 1649, the negotiations were officially concluded and the settlement documents were signed. Due to the place where the settlement was signed, it is known in history as a the Treaty of Zboriv.
15 августа 1649 г. королевское войско, которое вел сам король Ян Казимир на подмогу осажденному Збаражу, достигло берегов реки Стрыпы неподалеку от Зборова. Из-за тяжелых природных условий, растянутости войск и плохой погоды королю удалось переправить на другой берег лишь часть отрядов. И в этот момент армию застала врасплох неожиданная атака татарской конницы. Спешно организованная защита дала первый отпор атаковавшим татарам, однако остав¬шаяся на противоположной стороне реки Стрыпы часть войска была разбита. Людские потери были значительными, был также утрачен обоз, а вместе с ним припасы. Ситуация была очень серьезной, армии угрожало полное уничтожение, монарху – смерть или в лучшем случае плен. На организованном в ночь с 15 на 16 августа военном совещании, на котором обсуждались возможности выхода из трудной ситуации, было принято окончательное решение о начале переговоров с ханом Ислямом III Гераем. Той же ночью татарам отправили письмо с предложе¬нием начать мирные переговоры. Однако ответа хана пришлось ждать. Утром 16 августа вновь вспыхнули бои. На этот раз большую активность проявили казаки, основные силы которых добрались до Зборова накануне поздно вечером. Богдан Хмельницкий, обладавший информацией о предложении польской стороны, сде¬ланном хану, стремился решить исход до начала переговоров. Однако яростные атаки казаков встречали отчаянный отпор поляков. Проходили часы, а желан¬ная для Хмельницкого победа все не наступала. Пополудни представитель хана прибыл на поле боя с сообщением о начале мирных переговоров между поль¬ским королем Яном Казимиром и крымским ханом Ислямом III Гераем. Было приказано прекратить бои, сражение было окончено. 19 августа 1649 г. были завершены официальные переговоры, и произошел обмен подписанными доку¬ментами соглашения, которое вошло в историю как Зборовское мирное соглаше¬ние, по названию населенного пункта, где оно было заключено.
Źródło:
Studia z Dziejów Wojskowości; 2017, 6; 71-122
2299-3916
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Wojskowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dialog należy kontynuować…” Rozmowy operacyjne Służby Bezpieczeństwa z ks. Henrykiem Gulbinowiczem z lat 1969–1985. Studium przypadku, wstęp i oprac. Rafał Łatka, Filip Musiał, Warszawa–Kraków: Instytut Pamięci Narodowej, 2020, ss. 264.
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2184962.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
Źródło:
Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka; 2021, 76, 1; 175-180
0037-7511
2658-2082
Pojawia się w:
Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzeczpospolita w obliczu wojny domowej 1648-1649 r. Zabiegi dyplomatyczne, przygotowania wojskowe
Rzeczpospolita facing the uprising in 1648-1649. Diplomatic procedures, military preparations
Речь Посполитая в преддверии гражданской войны 1648-1649 гг. Дипломатические усилия, военные приготовления
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/482923.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Muzeum Wojska w Białymstoku. Ośrodek Badań Historii Wojskowej
Opis:
The turn of 1648-1649 was an extremely important and an extremely difficult period for the Commonwealth of Both Nations. The so far unquestioned power of Poland began waning because of one little known man, Bohdan Khmelnitsky. The defeats of the Polish Royal Army at Zhovti Vody, Korsun and Pilawce brought to an end the myth of military invincibility of the Polish army and, worse still, let the Cossack-Tatar army penetrate the ethnic Polish lands which were actually defenceless. The country, deprived of the King, hetmans and major armed forces, entered a very dangerous period in its history. The election of Jan II Kazimierz to the Polish throne (17th November 1648) and the negotiations with Khmelnitsky did not ease the conflict, as it was expected. The Cossack hetman, basking in the glow of success of his army on the battlefield, made increasingly tough demands. under such circumstances, war was the only alternative. The only way to suppress the rapidly spreading rebellion was to build strong armed forces. However, this was not properly done either. The Sejm was engaged in endless and unproductive discussions, wasting priceless time. The first mercenary squads were extremely modest compared with the powerful army of Cossacks and Tatars, thus they were unable to defeat the well organized and powerful enemy. Poland soon faced the consequences of this negligence during the next campaign in 1649.
На рубеже 1648/1649 гг. в истории Речи Посполитой Обоих Народов был очень важный и одновременно очень сложный момент. Не вызывавшая до сих пор сомнений мощь польского государства испытала в этот период серьезное потрясение, виновником которого стал один, ранее неизвестный человек по имени Богдан Хмельницкий. Неудачи коронного войска под Желтыми Водами, Корсунем и Пилавцами уничтожили миф о его непобедимости и, что хуже всего, открыли путь казацко-татарскому продвижению в глубь исконно польских земель, по существу полностью беззащитных. Без короля, гетманов и мощных вооруженных сил государство оказалось на очень опасном повороте своей истории. Избрание Яна Казимира на польский престол (17.11.1648 г.) и переговоры с Хмельницким не принесли ожидаемого спокойствия. Казацкий гетман, опьяненный блестящими успехами на поле боя, выдвигал все более неприемлемые требования. Оставалась лишь война. Стихийно возникающему восстанию на Украине можно было дать лишь вооруженный отпор. Однако и это не было сделано в полной мере. Болтливый сейм тонул в потоках пустых дискуссий, упуская бесценное время. Призванные на военную службу выглядели на фоне мощной казацко-татарской армии очень скромно. Они не могли произвести впечатление своей мощью на опасного, хорошо организованного и более многочисленного противника. Последствия этих упущений вскоре заявили о себе во время следующей кампании 1649 года.
Źródło:
Studia z Dziejów Wojskowości; 2014, 3; 70-91
2299-3916
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Wojskowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorstwo i prawa autorskie do relacji oral history w Polsce
Authorship and Copyright for Oral History Accounts in Poland
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/634944.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Ośrodek Pamięć i Przyszłość
Tematy:
autor relacji oral history
relacja oral history jako utwór
współtwórca
prawo autorskie
author of an oral history account
the oral history account as a scholarly work
co-creator
copyright
Opis:
This article constitutes an attempt at creating a definition of copyright classification within the Polish legal system of oral history accounts. The author answers the questions of whether an oral history account is a scholarly work; who the author of such an account is; and what conditions need to be met in order for a person to be considered the author of the account in the context of copyright law. He discusses which copyright laws relate to such accounts, who holds the copyright to accounts, and what the scope of the copyright encompasses. The author also outlines the manner in which the issue of copyright law in practice affects the activities of institutions concerned with collecting and archiving oral history accounts.
Artykuł jest próbą określenia autorskoprawnej kwalifikacji relacji oral history w polskim systemie prawnym. Autor odpowiada na pytania: czy relacja oral history jest utworem, kim jest autor relacji oraz jakie przesłanki należy spełnić, aby stać się autorem relacji w rozumieniu prawa autorskiego; z jakimi autorskimi prawami mamy do czynienia w przypadku relacji; kto dysponuje prawami autorskimi do relacji i w jakim zakresie;  w jaki sposób kwestia praw autorskich funkcjonuje w praktyce działań instytucji zajmujących się zbieraniem i archiwizowaniem relacji oral history.
Źródło:
Wrocławski Rocznik Historii Mówionej; 2018, 8; 7-28
2719-7522
2084-0578
Pojawia się w:
Wrocławski Rocznik Historii Mówionej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Perejasław – styczeń 1654 roku : hetman kozacki Bohdan Chmielnicki wraz z wojskiem zaporoskim poddaje Ukrainę Rosji. Motywy i skutki
Autorzy:
Kucharski, Wojciech.
Powiązania:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 2019, nr 1, s. 83-119
Data publikacji:
2019
Tematy:
Aleksy (car Rosji ; 1629-1676)
Chmielnicki, Bohdan (1595-1657)
Ugoda perejasławska (1654)
Kozacy zaporoscy
Artykuł z czasopisma naukowego
Opis:
Artykuł opisuje przebieg spotkania hetmana zaporoskiego Bohdana Chmielnickiego z carskim posłem Wasylem Buturlinem, podczas którego hetman Chmielnicki miał złożyć przysięgę wierności rosyjskiemu carowi Aleksemu Michajłowiczowi. Uroczystość odbyła się 18 stycznia 1654 roku w nadgranicznym Perejasławiu z udziałem starszyzny kozackiej. Autor opisał ówczesną sytuację geopolityczną Rzeczpospolitej. Narada ostatecznie była jednym z powodów wojny polsko-rosyjskiej i prób oddzielenia Ukrainy od Polski. Poddanie Ukrainy pod protektorat Rosji i późniejsze powstanie kozackie pociągnęło za sobą o wiele bardziej dalekosiężne skutki i w dużej mierze przyczyniło się do ostatecznego upadku Kozaczyzny Zaporoskiej.
Bibliografia, netografia na stronach 107-109.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Western and Northern Lands as Polish reason of state in the thought and activities of Primate Stefan Wyszyński in the years 1948-1972 (with particular emphasis on archdiocese of Wrocław)
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512005.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Primate Stefan Wyszyński
Church in Poland
Western and Northern Lands
Regained Lands
Wrocław
apostolic administrations
Opis:
Primate Stefan Wyszyński engaged in a series of administrative and diplomatic activities related to the institution of the Polish Church organisation in the Western Lands. In the years 1948-1967 he exercised his authority over the Church in this area. He initially supervised apostolic administrators in Wrocław, Opole, Gorzów Wielkopolski, and in Olsztyn and Gdańsk, and after their removal in 1951 he sanctioned vicar capitulars elected by the state authority to preserved unity of the Church in Poland. In 1956 his attempts resulted in the restoration of the relevant bishops to their posts. In 1967 at his request the Pope Paul VI excluded the Church organisation in the Western Lands from the jurisdiction of Primate of Poland and subordinated it directly to the Holy See, instituting apostolic administrations there. primate repeatedly conducted negotiations with the Holy See in case of the institution of the Polish Church organisation in this area, which ended only after the ratification of the Polish-German treaty in 1972 by the announcement of the apostolic constitution Episcoporum Poloniae coetus. During the entire period Primate repeatedly visited archdiocese of Wrocław and supported the activities of the hierarchs governing this area, initially priest Karol Milik, and subsequently priest Kazimierz Lagosz and since 1956 bishop Bolesław Kominek. Primate Wyszyński repeatedly emphasised the rights of Poland to these lands in his speeches and sermons delivered in Wrocław. He proved that they resulted, on the one hand from their historical embeddedness in the Polish culture (he was referring to the relations of Silesia with Poland in the Piast period), and on the other hand he pointed to the re-Catholising mission of the Church in these lands. He also indicated that these lands are the peculiar compensation for the losses incurred by the Polish nation during the Second World War. He perceived the tasks of the Church in this area during the period of the stabilisation of the Polish Church administration as the Polish reason of state. 
Źródło:
Studia Theologica Varsaviensia; 2018, 56, 2; 215-228
0585-5594
Pojawia się w:
Studia Theologica Varsaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Perejasław – styczeń 1654 roku. Hetman kozacki Bohdan Chmielnicki wraz z wojskiem zaporoskim poddaje Ukrainę Rosji. Motywy i skutki
Pereiaslav - January 1654. Cossack hetman Bohdan Chmielnicki, together with the Zaporozhian army, surrenders Ukraine to Russia. Motives and Effects
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082907.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
Pereyaslav Council
Cossack starshyna
peasantry
Aleksey Mikhailovich
Moscow
Russia
Bohdan Khmelnytsky
Polish-Russian War 1654–1667
Opis:
18 stycznia 1654 roku w nadgranicznym wówczas Perejasławiu, w obecności carskiego posła Wasyla Buturlina, nastąpił akt złożenia przysięgi przez hetmana zaporoskiego Bohdana Chmielnickiego na wierność rosyjskiemu carowi Aleksemu Michajłowiczowi. Dało to Rosji ostateczny argument, by wprowadzić na Ukrainę swoje wojska i rozpocząć działania mające na celu oderwanie od Rzeczypospolitej części jej terytorium, co w konsekwencji doprowadziło do wojny polsko-rosyjskiej. Poddanie Ukrainy pod protektorat Rosji miało też zdaniem wielu badaczy zajmujących się powstaniem kozackim 1648 roku skutki o wiele bardziej dalekosiężne i w dużej mierze przyczyniło się do ostatecznego upadku Kozaczyzny Zaporoskiej. Od tego też momentu Rosja ustanowiła swoje panowanie na Ukrainie, by nigdy już nie wyrzec się do niej swoich pretensji.
Ceremonial pledge of allegiance by Cossacks to the Tsar of Russia Aleksey Mikhailovich was sworn by Hetman of the Zaporozhian Host Bohdan Khmelnytsky in 18 January 1654. The ceremony took place at then frontier town of Pereyaslav in the presence of Vasili Buturlin, the envoy of Tsar. It was a great excuse for Russia to bring their troops to the Ukrainian territory just to exlude this land from the Polish-Lithuanian Commonwealth and start the process that finally led to the Polish-Russian war. According to many scientists who study the topic of Khmelnytsky Uprising against Poles in 1648 the Treaty of Pereyaslav ultimatelly led the whole Zaporozhian Host to fallen. What is more, from that time Ukraine is considered by Russia as their sphere of influence.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2019, 1(10); 83-119
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność kompozytorska Henryka Miłka (1878-1943) w świetle zbiorów Biblioteki Śląskiej w Katowicach
Composing activity of Henryk Miłek (1878–1943) in the light of the collections of the Silesian Library in Katowice
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/541467.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Jerzego Kukuczki w Katowicach
Tematy:
muzyka religijna
pieśni patriotyczne
piosenki ludowe
śpiew chóralny
opery dziecięce
cecylianizm
religious musi
patriotic songs
folk songs
choral singing
children’s opera
Cecilian movement
Opis:
Zbiory Biblioteki Śląskiej – rękopisy, zdjęcia, muzyczne silesiana a w szczególności materiały z archiwum Polskiego Związku Chórów i Orkiestr – pozwalają na odkrywanie licznych brakujących ogniw w historii polskiej muzyki chóralnej XX w. Artykuł pokazuje, jak wiele informacji o twórczości, wykonaniach i ocenie dorobku muzycznego przez współczesnych można wyłowić z tych zasobów pod kątem danych biograficznych, niemal zupełnie zapomnianego po wojnie, kompozytora Henryka Miłka.
The Silesian Library collections – manuscripts, photos, regional music files and in particular documents from the archive of The Polish Union of Choirs and Orchestras – brim with treasures to discover numerous missing links in the history of 20th century Polish choir music. The paper presents information about works, performances and achievements assessed by musician contemporaries that can be picked out from these collections to complement the biographical data, almost forgotten after the Second World War, composer Henryk Miłek.
Źródło:
Bibliotheca Nostra. Śląski Kwartalnik Naukowy; 2019, 2(56); 56-73
2084-5464
Pojawia się w:
Bibliotheca Nostra. Śląski Kwartalnik Naukowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bój o Olszynkę Grochowską – 25 lutego 1831 roku
The battle of Olszynka Grochowska - 25 February 1831
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2084966.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
powstanie listopadowe
wojna polsko-rosyjska 1830-1831
bitwa o Olszynkę Grochowską
Królestwo Polskie
Królestwo Kongresowe
Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego
Rosja
November Uprising
Polish–Russian War 1830-1831
the battle of Olszynka Grochowska
Kingdom of Poland
Congress Poland
Army of Congress Poland
Russia
Opis:
The battle of Olszynka Grochowska was the bloodiest and biggest battle during the November Uprising also known as Polish–Russian War 1830-1831. The article presents the circumstances and the course of the battle, losses in people and armament, as well as the consequences of the unresolved battle for both sides of the conflict.
Bitwa o Olszynkę Grochowską była najkrwawszym i największym starciem podczas powstania listopadowego, zwanego również wojną polsko-rosyjską 1830-1831. W artykule przedstawiono okoliczności bitwy, przebieg bitwy oraz straty w ludziach i uzbrojeniu, a także konsekwencje nierozstrzygniętej bitwy dla obu stron konfliktu.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2018, 1 (2018); 141-178
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 41

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies