- Tytuł:
-
Entre illusion et réalité : le corps dans « Le Jeûne » et « La Mort d’un paysan » d’Émile Zola
Pomiędzy iluzją a rzeczywistością: ciało w opowiadaniach „Le Jeûne” i „La Mort d’un Paysan” Emila Zoli
Between Illusion and Reality: The Body in “Le Jeûne” and “La Mort d’un paysan” by Émile Zola - Autorzy:
- Johnson, Warren
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2056533.pdf
- Data publikacji:
- 2022-05-30
- Wydawca:
- Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
- Tematy:
-
Zola
Le Nouveau Décaméron
ciało
iluzja
realność
idealizm
body
illusion
reality
idealism - Opis:
-
Cet article étudie les deux contes donnés par Émile Zola au Nouveau Décaméron, entreprise collective de Catulle Mendès. Ces contributions, « Le Jeûne » et « La Mort d’un paysan », forment deux volets d’une même interrogation sur le rapport entre le matériel et le spirituel, et entre la réalité physique du corps et l’esprit. Pour la baronne égoïste et frivole dans « Le Jeûne », l’éloquence du vicaire combinée avec la chaleur dans l’église lui donnent un plaisir sensuel qui va à l’encontre des semonces du prêtre. Par contraste, « La Mort d’un paysan » présente une perspective positive sur la vie rurale réglée par des rythmes naturels et la solidarité familiale, où la mort est acceptée comme faisant partie de la vie mais où l’illusion est bannie. Ces deux textes permettent à Zola de s’attaquer, depuis deux directions opposées, à un idéalisme mensonger et improductif.
Niniejszy artykuł analizuje dwa opowiadania Emila Zoli, stanowiące jego wkład w Le Nouveau Décaméron, wieloautorskie przedsięwzięcie pod redakcją Catulle’a Mendèsa. Opowiadania „Le Jeûne” i „La Mort d’un paysan” można traktować jako dwie propozycje refleksji na wspólny temat – związku między sferą materialną i duchową, między wymiarem fizycznym ciała a jego wnętrzem. W „Le Jeûne” elokwencja wikariusza w połączeniu z ciepłą atmosferą we wnętrzu kościoła doprowadza frywolną i egoistyczną baronową do zmysłowej przyjemności, będącej zaprzeczeniem kazań duchownego. Na zasadzie kontrastu „La Mort d’un paysan” ukazuje pozytywny obraz życia wiejskiego, cechującego się naturalnym rytmem życia i ludzką solidarnością, w którym śmierć jest akceptowana jako naturalna kolej rzeczy, a wszelka iluzja odrzucana. Oba teksty pozwalają Zoli poddać ostrej krytyce z dwóch przeciwstawnych perspektyw zakłamany i bezproduktywny idealizm.
This article studies the two tales conributed by Émile Zola to Le Nouveau Décaméron, the collective enterprise of Catulle Mendès. These contributions, “Le Jeûne” and “La Mort d’un paysan”, form two parts of the same questioning of the relationship between the material and the spiritual, and between the physical reality of the body and the mind. For the selfish and frivolous Baroness in “Le Jeûne,” the eloquence of the vicar combined with the warmth in the church give her a sensual pleasure that goes against the warnings of the priest. In contrast, “La Mort d’un paysan” presents a positive perspective on rural life regulated by natural rhythms and family solidarity, where death is accepted as a part of life, but illusion is banished. These two texts allow Zola to attack, from opposite directions, a false and unproductive idealism. - Źródło:
-
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 51-61
0035-7707 - Pojawia się w:
- Roczniki Humanistyczne
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł