Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the altar" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 18
Tytuł:
Historia i znaczenie przygotowania darów ofiarnych
Preparation of the Offering – Its History and Meaning
Autorzy:
Wójcik, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512315.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
offering
bread and wine
preparation of the altar
Opis:
The preparation of offerings a is part of the liturgy of the Mass being preparatory to the Eucharistic liturgy. For many centuries, Christians have brought bread and wine together with other gifts to the altar. In Sacramentum Caritatis (SC) Pope Benedict XVI questions the possible treatment of this rite as a kind of “break” between the Liturgy of the Word and the Liturgy of the Eucharist (SC No. 47). Unfortunately, such understanding of this rite can exist in some environments. Nevertheless, the gesture of offering bread and wine on the altar has its profound meaning: in the bread and wine we bring to the altar, Christ the Redeemer accepts the whole creation to transform it and offer it to the Father (SC No. 47). In this way, the two elements of human life are appreciated: work and the very life of man in the created world. In order not to stop the rite only at the level of external signs, but to involve the human heart, it is necessary that the participant in the Eucharist accepts the world created as a gift from God, and they fulfil their work and their entire existence as a gift to God. The liturgical formation for celebrating this rite should be accompanied by the formation of life as a gift given to God from humans themselves. At the time of laying bread and wine on the altar, a man should submit with them everything that is brought by his life and the lives of others, that is the hardships of work, family life, joy, as well as pain and suffering. All this in the eyes of God, through the rite of the preparation of the offering, acquires a special value because it is united with the redeeming sacrifice of Christ through the celebration of the Eucharist (SC No. 47).
Źródło:
Studia Ełckie; 2019, 21, 3; 403-413
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krzyż – ołtarz – orientacja zanoszonych modlitw
Autorzy:
Superson, Jarosław A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950425.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
The cross
the altar
the orientation of prayer
Krzyż
ołtarz
orientacja w czasie modlitwy
Opis:
This article presents a brief history of the orientation of the altar in the liturgical space, the cross with the image of the Crucified on it and the direction of the liturgical prayers from the altar. In the Church’s history the altar was usually placed in the apse or among the congregation. For hundreds of years there was a rule that the celebrant standing at the altar and the faithful participating in the Mass offered prayers to eastern direction. In the first millennium at the Roman Catholic Church only consecration gifts were being placed on the altar, and only at the beginning of the second millennium first the candelabra, than the crucifix were put on. After accepting the Dialogue Mass and the versus populum celebration by the Second Vatican Council, the cross was placed near the altar usually as the processional cross with the image of Jesus Christ facing the faithful. Since 2007, during the celebration of the Eucharist presided by Pope Benedict XVI the cross stands in the center of the altar with the image of the Crucified directed towards the principal celebrant.
Artykuł przedstawia krótką historię usytuowania ołtarza w przestrzeni liturgicznej, znaku krzyża z wizerunkiem Ukrzyżowanego umieszczanego na nim i kierunku zanoszonych modlitw od ołtarza. Ołtarz w dziejach Kościoła był zazwyczaj umieszczany w absydzie bądź pośród zgromadzenia. Przez setki lat obowiązywała zasada, że celebrujący stojący przy ołtarzu głównym, jak i wierni uczestniczący we mszy świętej zanosili modlitwy w kierunku wschodnim. W pierwszym tysiącleciu w Kościele rzymskokatolickim na ołtarzu składano tylko dary do konsekracji, a dopiero na początku drugiego tysiąclecia postawiono na nim najpierw kandelabry, a potem krzyż z wizerunkiem Ukrzyżowanego. Po przyjęciu przez Sobór Watykański II mszy świętej dialogowanej i formy celebracji versus populum krzyż umieszcza się obok ołtarza – zazwyczaj jako krzyż procesyjny zwrócony wizerunkiem Jezusa Chrystusa ku wiernym. Od 2007 roku podczas celebracji Eucharystii, której przewodniczy Benedykt XVI, krzyż stoi w centralnym miejscu na ołtarzu wraz z wizerunkiem Ukrzyżowanego skierowanym ku głównemu celebransowi.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2012, 65, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ koncepcji obecności Jezusa w Eucharystii na kształtowanie się nauki reformatorów o Wieczerzy Pańskiej
The Influence of the Concept of Jesus’ Presence in the Eucharist on the Formation of Reformers’ Teachings about the Lords Supper
Autorzy:
Ławik, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558587.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Eucharystia
Wieczerza Pańska
Stół Pański
Sakrament Ołtarza
Komunia Święta
Eucharist
Last Supper
Communion Table
Holy Communion
the Sacrament of the Altar
Opis:
We współczesnym świecie zauważamy wiele odłamów jednej religii. Tak jest i z Chrześcijaństwem, gdzie na przestrzeni wieków pojawiło się wiele jego denominacji. Największymi wydarzeniami z tym związanymi była Schizma Wschodnia (1054) oraz Reformacja XVI wieku. Jednym z najważniejszych tematów podejmowanych w dialogu międzywyznaniowym jest interpretacja misterium Eucharystii. Protestantyzm, to pewien dynamizm i ruch wypowiadający się w historycznych przemianach teologicznego myślenia, a w konsekwencji praktyki kościelnej. Niniejszy tekst dotyczy nauki na temat obecności Jezusa Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej w Kościołach luterańskim i reformowanym. Wypowiedzi Reformatorów zawarte w Księgach symbolicznych i wyznaniowych tychże Kościołów pokazują, iż nawiązywali oni w swej nauce do konepcji przedreformacyjnych. U. Zwingli odwoływał się do koncepcji sakramentalnej nawiązującej do Tertuliana, natomiast M. Luter zwalczając jego teorię minimalistyczą, jak uważał, ku koncepcji realistycznej, reprezentowanej wcześniej przez Berengariusza. Artykuł także zwraca uwagę na to, jakie konsekwencje na stanowisko wobec transsubstancjacji ma nauka na temat obecności Chrystusa w Wieczerzy Pańskiej Reformatorów ( np. koncepcja współobecności).
In the contemporary world we can observe many branches of the same religion. This is also true of Christianity, with the many denominations created over the centuries. The most important events were the Great Easter Schism (1054) and the Reformation (XVI c.). One of the most important questions taken up in inter-confessional dialogue is the interpretation of the mystery of the Eucharist. Protestantism is a certain dynamism and a movement which expresses itself in historical changes in theological understanding and in consequence in the Church’s experience. This article concerns teaching on the presence of Jesus Christ in the Last Supper in the Lutheran and Reformed Churches. The pronouncements of the reformers contained in Symbolic and Confession Books of these Churches show us that they referred in their teaching to pre-reformation conceptions. Zwingli referred to the sacramental conception connected with Tertulian teaching; while Luther, who opposed what he considered this minimalist theory, turned in his teaching to the realistic conception represented before him by Berengarius. This article also focuses on the consequences that the Reformers’ teaching on the presence of Christ in the Last Supper (for example the concept of co-presence) has on their view of transsubstantiation
Źródło:
Studia Gdańskie; 2019, 44; 131-143
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyczynek do dziejów ołtarza cechu sukienników w kościele farnym w Bieczu
Autorzy:
Kotulska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560375.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Włodzimierz Tetmajer
Marcin Kromer
Corpus Christi Collegiate Church in Biecz
clothiers’ guild
foundation document for the guild altar
Kolegiata pod wezwaniem Bożego Ciała w Bieczu
cech sukienników
dokument fundacyjny ołtarza cechowego
Opis:
The article presents a short outline of the history of the Corpus Christi Collegiate Church in Biecz, which constitutes only an introduction to a wider discussion of the main subject of the text, i.e. the history of the altar and the chapel of the Biecz clothiers’ guild. It is currently held that St. Catherine’s and St. Michael’s chapel was owned by the guild. However, the earliest sources concerning the investigated subject contain a mention of the original Corpus Christi altar founded by the guild. This inconsistency is presumably caused by the co-existence of two guild foundations, initially the Corpus Christi altar, and later the entire chapel. It should also be emphasized that they were located in two different places inside the Biecz parish church. The author did not find any evidence which would suggest that the first altar could survive until today. The article has been enhanced by a source edition: The elders of the clothiers’ guild of the town of Biecz notify Cardinal Frederic of the foundation and provision of the Corpus Christi alter in the Biecz parish church of 1483. The document is stored in the National Archive in Krakow.
Artykuł prezentuje krótki zarys historii kolegiaty pod wezwaniem Bożego Ciała w Bieczu, która stanowi jedynie wprowadzenie do omówienia głównego tematu tekstu, czyli historii ołtarza i kaplicy cechu sukienników bieckich. Obecnie przyjmuje się, że kaplica pod wezwaniem św. Katarzyny i św. Michała znajdowała się niegdyś w posiadaniu tego cechu. W najstarszych źródłach dotyczących badanego tematu pojawia się jednak wzmianka o pierwotnym ołtarzu cechowym, pod wezwaniem Bożego Ciała. Niespójność ta wynika najprawdopodobniej z istnienia dwóch fundacji cechowych, na początku samego ołtarza pod wezwaniem Bożego Ciała, a z czasem całej kaplicy. Należy również zaznaczyć, że znajdowały się one w dwóch różnych miejscach we wnętrzu fary bieckiej. Autorka nie natrafiła na jakiekolwiek wzmianki, które świadczyłyby o tym, że pierwszy ołtarz sukienników mógł przetrwać do obecnych czasów. Tekst został wzbogacony o edycję źródłową: Starsi cechu sukienniczego miasta Biecza zawiadamiają kardynała Fryderyka o ufundowaniu i uposażeniu ołtarza pw. Bożego Ciała w kościele parafialnym w Bieczu z 1483 roku. Dokument ten jest przechowywany w zbiorach Archiwum Narodowego w Krakowie.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2018, 24, 1
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Struktura i teologia modlitwy poświęcenia kościoła i ołtarza
Structure and Theology of the Prayer of Consecration of Church and Altar
Autorzy:
Araszczuk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062602.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
kościół
ołtarz
poświęcenie
the Liturgy
church
altar
consecration
Opis:
Kościół, zanim zostanie oddany do użytku liturgicznego, powinien być poświęcony przez biskupa. W starożytności chrześcijańskiej obrzęd ten polegał na procesyjnym wniesieniu relikwii świętego męczennika i odprawieniu pierwszej Mszy św. W późniejszych wiekach obrzędy dedykacji kościoła wzbogaciły się o wiele nowych elementów. Kościół, jako widzialna budowla, jest szczególnym znakiem Ludu Bożego pielgrzymującego na ziemi i obrazem społeczności przebywającej w niebie. Każdy kościół, który ma być poświęcony, powinien posiadać tytuł. Właściwym szafarzem obrzędu poświęcenia jest biskup, a dniem zwykle niedziela, ze względu na liczniejsze zgromadzenie wiernych. Teraz następuje uroczysta modlitwa poświęcenia. Wprowadzenie do ksiąg liturgicznych nadaje jej następujące znaczenie: „Najważniejszym i jedynie koniecznym obrzędem poświęcenia kościoła jest sprawowanie Eucharystii. Zgodnie jednak z powszechnym zwyczajem zarówno Wschodniego, jak i Zachodniego Kościoła, odmawia się również specjalną modlitwę, która wyraża zamiar poświęcenia kościoła Panu na stałe i uprasza Jego błogosławieństwo” (OPKiO II 15). Modlitwa jest więc deklaracją woli całego ludu, wygłoszoną przez biskupa i prośbą o błogosławieństwo i uświęcenie. Jest to nowa kompozycja, która zawiera dwie poprzednie modlitwy konsekracyjne, jedną dla kościoła i drugą dla ołtarza. W ten sposób podkreślono nierozerwalny związek między kościołem i ołtarzem. Redaktorzy ukazali w niej także klasyczna strukturę modlitwy, siłę poetycką, bogactwo doktrynalne, inspiracje biblijne i patrystyczne. Modlitwa poświęcenia wyraża w zdecydowany sposób wolę wspólnoty lokalnej, by to miejsce stało się miejscem celebrowania świętych misteriów, a także mobilizowało do skupienia i życia w sprawiedliwości ewangelicznej
Before a church is ready for liturgical purposes, it should be consecrated by a bishop. In Christian antiquity this rite consisted in bringing in the relics of a saint martyr and saying the first Holy Mass. In later centuries the rites of church’s dedication were enriched by many new elements. A church, as a visible building, is a special sign of the People of God that is on its pilgrimage on earth and is an image of the community in heaven. Each church that is supposed to be consecrated should have a title. A bishop is the proper steward of the rite of consecration, and the day of consecration is usually Sunday, as then the congregation is more numerous. First there is a solemn prayer of consecration. The introduction to liturgical books confers on it the following meaning: “The Eucharist is the most important and in the only necessary rite of consecration. In line, however, with the common custom of the Eastern and Western Church a special prayer is said that expresses the intention to consecrate the church to the Lord for good and to entreat His blessing” (Ordo dedicationis ecclesiae et altaris II 15). The prayer is therefore the declaration of the will of the whole people announced by the bishop, and it is a request of blessing and sanctification. It is a new composition that contains two previous consecration prayers, one for the church and one for altar. Thus the inalienable relationship between church and alter is stressed. The editors have shown in it also the classical structure of prayer, poetic power, doctrinal richness, biblical and patristic inspirations. The prayer of consecration expresses the will of the local community that this place become a place where to celebrate holy mysteries, and also mobilize people to contemplation and life in accord with evangelical justice.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 51-68
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Crux in medio ecclesiae – najstarsze monumentalne krucyfiksy z cysterskich kościołów w Loccum, Pforta i Sorø
“Crux in medio ecclesiae”, the Oldest Monumental Crucifixes from the Cistercian Churches in Loccum, Pforta, and Sorø
Autorzy:
Nowiński, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494802.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
cystersi sztuka;
ołtarz św. Krzyża;
altare sanctae crucis;
Paradisus;
lignum vitae;
arbor vitae;
Loccum;
Pforta;
Sorø;
Cistercian convent Church;
Altar of the Holy Cross;
Opis:
Next to the high altar, which formed the centre of the sanctuarium of the Cistercian convent church, and faced by the monks’ choir, the Altar of the Holy Cross (altare crucis), located before the rood screen, constituted the second essential element in the church furnishing and the centre of liturgical space of the Cistercian church. The altar, located in medio ecclesiae and facing the conversi’s choir, liturgically and artistically constituted the most important place in the western part of the convent church. Apart from providing space for liturgical ceremonies, the altar was used to display relics. From the very beginning, its composition entailed a monumental crucifix crowning the screen separating the monks’ choir from that of the conversi. Its presence together with the wooden matter and painted effigy of Crucified Christ were found in the instructions of the oldest provisions of the General Chapter of 1134. The oldest crucifixes of the type come from the Cistercian Abbeys in Loccum, Pforta, and Sorø. The three oldest ones, crowning the rood screed and Altars of the Holy Cross in medio ecclesiae, typically combine the crux gemmata and lignum vitae iconographies, which, in effect, composes into a triumphal image of the cross: crux triumphalis. Monumental crucifixes shown as a glorious tree of life implement the ideal of a Cistercian church as the paradise with the tree of life in its centre: ecclesia est paradisus et lignum vitae est in medio paradisi. The subsistence of this ideological concept would be still confirmed in the mid-14th century, best testified by the monumental lignum vitae crucifix above the rood screen and the Altar of the Holy Cross in the Doberan Abbey Church.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 3; 171-180
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ara Crucis - krucyfiks i ołtarz św. Krzyża we wnętrzu średniowiecznych świątyń
Ara Crucis: crucifix and altar of the Holy Cross in the interior of mediaeval churches
Autorzy:
Nowiński, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495524.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Crux gemmata,
crux in medio ecclesiae,
ołtarz Św. Krzyża,
altare sanctae crucis
Hrabanus Maurus
Crux gemmata
crux in medio ecclesiae
altar of the Holy Cross
Opis:
The altar dedicated to the Holy Cross (altare sanctae crucis) appeared in church interiors in the early Middle Ages: the oldest testimonies to such altars date back to the 6th century. The altar was always accompanied by an impressive crucifix placed centrally in the church (crux in medio ecclesiae), and it was precisely this element that the location, dedication, and symbolic interpretation of the altare sanctae crucis in a church interior stemmed from. The combination of an altar with a cross monument centrally placed in the church contributed to the altar’s importance, making it dominate over other ones. Centrally located in a mediaeval church, the cross mimicked the cross monument placed on Golgotha, regarded together with Jerusalem as the centre of the world and of the history of Salvation.
Ołtarz dedykowany Krzyżowi Świętemu (altare sanctae crucis) pojawił się we wnętrzu świątyń we wczesnym średniowieczu – najstarsze świadectwa o istnieniu takich ołtarzy pochodzą z VI w. Ołtarzowi temu zawsze towarzyszył okazały krucyfiks ustawiony w centrum kościoła (crux in medio ecclesiae), i to on dał początek usytuowaniu, dedykacji oraz interpretacji symbolicznej altare sanctae crucis we wnętrzu świątyni. Połączenie ołtarza z monumentem krzyża stojącym w centrum kościoła powodowało, że nabierał on szczególnej rangi, dominując wśród pozostałych ołtarzy. Krzyż w centrum średniowiecznych świątyń naśladował pomnik krzyża ustawiony na Golgocie, postrzeganej wraz z Jerozolimą jako centrum świata i historii Zbawienia.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2019, 40, 2; 157-173
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbolika ołtarza w Joz 22,9-34
The Symbolism of the Altar in Joshua 22:9-34
Autorzy:
Szamocki, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558752.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
Księga Jozuego
Izrael
ołtarz
wierność
tożsamość
the Book of Joshua
Israel
altar
loyalty
identity
Opis:
Według tradycji biblijnej związanej z osiedleniem się Izraela w Kanaanie, potomkowie Gada i Rubena oraz połowa plemienia Manassesa otrzymali na zamieszkanie ziemię na wschód od Jordanu. Tekst Joz 22 podaje, że ci Izraelici udzielili pomocy rodakom w zajmowaniu przyznanej im ziemi zachodniojordańskiej, a następnie wyruszyli, aby zamieszkać na swoim terytorium. Po drodze, nad Jordanem, zbudowali ołtarz. Lud pozostający po stronie zachodniej uznał ten ołtarz za nielegalny oraz za znak buntu i niewierności wobec JHWH, które na wszystkich ściągną gniew i karę Boga. W rzeczywistości ołtarz nad Jordanem odpowiadał przepisom o ołtarzu dla JHWH. Nie był konkurencją dla ołtarza w centralnym sanktuarium w Szilo. Nie służył do składania ofiar ani żadnego kultu bałwochwalczego. Jako kopia ołtarza w Szilo otrzymał funkcję świadectwa. Miał świadczyć o przynależności plemion zajordańskich do ludu przymierza i o ich lojalności wobec JHWH. Był wyrazem ich troski o narodową i religijną więź i tożsamość.
According to the biblical tradition of the settlement of Israel in the land of Canaan, the sons of Gad and Reuben and half the tribe of Manasseh received for residence the land east of the Jordan. The text of Joshua 22 says that those Israelites provided assistance to their countrymen in taking possession of the land assigned to them in West Jordan, and then went on to settle their own territory. On their way they built an altar by the Jordan River. The people remaining on the west side found this altar to be illegal and deemed it a sign of rebellion and infidelity to the LORD that would bring the wrath and punishment of God on all the tribes. In fact, the altar by the Jordan River was in keeping with the law on the altar of the LORD. It was not a rival to the altar of the central sanctuary at Shiloh. It did not function as an altar of sacrifice or any kind of idolatrous worship. As a copy of the altar at Shiloh it had a witnessing function. It was intended to testify to the belonging of the East Jordan tribes to the covenant people and to their loyalty to the LORD. It was an expression of their concern for national and religious ties and identity.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2015, 37; 19-35
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der gotische Muttergottes‑Altar von Guttstadt (1426)
The Gothic Marian Altar in Dobre Miasto (1426)
Autorzy:
Jakutowicz, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106514.pdf
Data publikacji:
2022-09-16
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
collegiate church
Dobre Miasto
Marian altar
Warmia
the Teutonic Order’s state
Middle Ages
Opis:
This article offers a stylistic analysis of the Marian altar from the church of the Redeemer and All Saints in Dobre Miasto in the voivodship of Warmia and Masuria. The altar was set up in 1426 as an altar for morning mass. It remains incomplete to this day: several Gothic figures were replaced by later pieces of sculpture, and the altar was provenance is also questionable of the centrally located sculpture of Mary and Child. The literature up to now has pointed out stylistic analogies with the altar in Pörschken (Nowo‑Moskowskoje), at present in the collection of the Castle Museum in Malbork, and with the altar from Sokolica (Falkenau), which is at present in the collection Museum of the Archdiocese of Warmia in Olsztyn. Stylistic analysis makes it possible to establish that the closest analogy to the Dobre Miasto altar is the altar from Pörschken, while the somewhat later retable from Sokolica has many features in common with the altar from Rauma (Finland), which was a Prussian export. It is, however, an open question as to the location of the Prussian provincial woodcarving workshop that probably produced the altars in Dobre Miasto and Pörschken, drawing on the at that time rather old‑fashioned tradition of figures of the Madonna on lions. The literaturę suggests Malbork or Gdańsk, but because of stylistic similarities to the Elbląg Apostolic College and the links of the Elbląg Rector Mikołaj Wulsack with Dobre Miasto, Elbląg, too, must be considered.
Źródło:
Studia z Dziejów Średniowiecza; 2022, 25; 144-169
2544-2562
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Średniowiecza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relikwie Undecim milia virginum w pocysterskim kościele w Lądzie nad Wartą i dedykowany im ołtarz-relikwiarz św. Urszuli
Undecim milia virginum relicts in the Ląd cistercian abbey upon Warta and the altar of st. Ursula dedicated to them
Autorzy:
Nowiński, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494855.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
St. Ursula
Undecim Milia Virginum
Relics
the cult of relics
Ląd upon Warta
Altenberg
altar
Opis:
In 1182, to the Cistercian abbey in Altenberg next to Cologne, many a Undecim Milia Virginum relic came from the so-called "ager Ursulanus" - the late ancient cemetery discovered in 1106 under the walls of the colony considered to be the burial place of St. Ursula, and the accompanying retinue. The abbey in Altenberg was sending Undecim Milia Virginum relicts to other Cistercian abbeys all over Europe propagating their cult amongst the convent. The cult of Undecim Milia Virginum in Ląd dates back to the very beginning of the abbey that is the 12th century. In the middle of the 13th century, Ląd got from Altenberg relicts of the virgin martyrs of Cologne which are still in the Ląd abbey. In 1721, Abbot Antoni Mikołaj Łukomski founded a monumental reliquienaltar dedicated to St. Ursula and her companions. The altar had been made in the workshop of Ernest Broger in Glogau. It is the largest of the altars dedicated to St. Ursula. The relics of skulls and bones placed at the altar are covered with embroidered fabrics dating back to the 19th century. At that time, the altar was undergoing a major renovation. The renovation of fabrics conducted in 1983 revealed that under the textiles from the 19th century the remains of Medieval and Baroque fabrics had been preserved.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2010, 28; 253-272
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ołtarz „Męczenników II wojny światowej” w Lądzie i utwór „Domius regit me. Psalm 23” skomponowany przez Pawła Łukaszewskiego na uroczystość poświęcenia ołtarza
Altar of the Martyrs of World War II in Ląd and the Piece “Dominus regit me. Psalm 23” composed by Paweł Łukaszewski for the Ceremony of the Altar’s Consecration
Autorzy:
Nowiński, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/496128.pdf
Data publikacji:
2017-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Ląd
ołtarz Męczenników II Wojny Światowej
„Poznańska Piątka”
Janusz Szpyt
Dominus regit me. Psalm 23
Paweł Łukaszewski Requiem
Ląd, Altar of the Martyrs of World War II; “the Poznan Five”
Paweł Łukaszewski’s Psalm 23
Paweł Łukaszewski’s Requiem
Opis:
W 2010 r. jeden z XVIII-wiecznych bocznych ołtarzy kościoła w Lądzie, postanowiono poświęcić męczennikom II wojny światowej: więzionym w Lądzie kapłanom i „Poznańskiej Piątce”. W latach 2011-2013, według koncepcji ks. Janusza Nowińskiego SDB, malarz i rzeźbiarz Janusz Szpyt wykonał nowy wystrój ołtarza: dwa nowe obrazy oraz antepedium. Na tę okazję ks. Janusz Nowiński zamówił u kompozytora Pawła Łukaszewskiego utwór Dominus regit me. Psalm 23 skomponowany na baryton i zespół instrumentalny, którego prawykonanie miało miejsce w Lądzie 28 października 2013 r. W 2014 r. Paweł Łukaszewski włączył utwór Dominus regit me. Psalm 23 do partytury Requiem, które skomponował dla Presteigne Festival w Walii (Wielka Brytania). Requiem Pawła Łukaszewskiego zostało wykonane po raz pierwszy na festiwalu w Presteigne 20 sierpnia 2014 r. Partyturę Requiem wydało drukiem Polskie Wydawnictwo Muzyczne w 2014 r.
In 2010, a decision was made to dedicate one of the side altars in the Ląd church (Fig. 1) to the Martyrs of World War II: the priests imprisoned in Ląd and the “Poznan Five”. Between 2011 and 2013, following the concept of Father Janusz Nowiński SDB, a painter and sculptor Janusz Szpyt made new elements of the altar: two new paintings and an antependium (Figs. 2-4). Father Janusz Nowiński commissioned a composer Paweł Łukaszewski to write a musical piece Dominus Regit Me. Psalm 23, whose first performance took place in Ląd on 28 October 2013 (Figs. 5-6). It was composed for baritone and musical ensemble. In 2014, Paweł Łukaszewski incorporated Psalm 23 into the score of the Requiem he was composing for the Welsh Presteigne Festival (Great Britain). Paweł Łukaszewski’s Requiem had its first performance at the Presteigne Festival on 20 August 2014. The score of the Requiem was published in 2014 by the Polskie Wydawnictwo Muzyczne.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2017, 38, 3; 157-167
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The image of illness in Veit Stoss’s works of art
Wizerunek choroby w sztuce Wita Stwosza
Autorzy:
Dębicki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034905.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Tematy:
rzeźba
styl gotycki
ołtarz gotycki
średniowiecze
fi zjognomia
choroba
sztuki piękne
sculpture
gothic style
gothic altar
the Middle Ages
physiognomy
illness
the fi ne arts
Opis:
The article takes up the issue of ideological connections between the philosophy of man developed in the 15th century by the Cracovian masters from the Universitatis Cracoviensis and Cracovian Gothic art, above all the sculptures created by Veit Stoss in his Cracovian period. The German master-carver showed in his Cracovian Altarpiece a vast range of individual portrait-studies, realistic and naturalistic in character. During the Cracovian period some essential transformations took place in Veit Stoss’s oeuvre. He created naturalistic portrait-studies unknown in the European art of the time, depicting even pathological changes, such as cancerous skin lesions, which Stoss perceived on the human body. We have known – on the basis of archival sources – that Veit Stoss maintained friendly contacts with Jan of Głogów, author of the treatise Physionomia hincinde ex illustribus scriptoribus per venerabilem virum magistrum Joannem Glogoviensem diligentissime recol lecta, printed in Kraków in 1518. I wish to prove that the content of this treatise – including the issue of skin diseases – found its refl ection in the art of one of the leading sculptors of the late medieval Europe.
Artykuł podejmuje kwestię ideologicznych powiązań między fi lozofi ą człowieka rozwiniętą w XV wieku przez krakowskich mistrzów z Universitatis Cracoviensis i krakowskiej sztuki gotyckiej, przede wszystkim rzeźby stworzonej przez Wita Stwosza w tzw. krakowskim okresie jego twórczości. Niemiecki rzeźbiarz ukazał w krakowskim retabulum szeroką gamę indywidualnych studiów portretowych o charakterze realistycznym i naturalistycznym. W okresie krakowskim w twórczości Wita Stwosza zaszły istotne przemiany, stworzył on bowiem naturalistyczne portrety nieznane w ówczesnej sztuce europejskiej, ukazujące nawet patologiczne zmiany skórne, takie jak różnego typu rakowe zmiany skórne, które artysta widział na ludzkim ciele. W krakowskich archiwach zachował się notarialny dokument, z którego wynika, że Wit Stwosz utrzymywał przyjazne kontakty z Janem z Głogowa, autorem traktatu Physionomia hincinde ex illustribus scriptoribus per venerabilem virum magistrum Joannem Glogoviensem diligentissime recollecta, wydrukowanego w Krakowie w 1518 r. W artykule pokazano, że treść tego traktatu – w tym problem chorób skóry – znalazła odzwierciedlenie w sztuce jednego z najsłynniejszych rzeźbiarzy późnośredniowiecznej Europy Środkowej.
Źródło:
Studia Humanistyczne AGH; 2019, 18, 2; 49-58
2084-3364
Pojawia się w:
Studia Humanistyczne AGH
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia i symbolika ołtarza w wybranych modlitwach obrzędów poświęcenia nowego ołtarza
The Theology and Symbol of the Altar in the Prayers of the Rite of Dedication of an Altar
Autorzy:
Kwiatkowski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018607.pdf
Data publikacji:
2017-01-24
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
an altar
dedication
Church
the gathering
purification
banquet
sacrifice
the Cross
salvation
the Body and Blood of Christ
eternity
ołtarz
poświęcenie
kościół
zgromadzenie
oczyszczenie
uczta
ofiara
krzyż
zbawienie
Ciało i Krew Chrystusa
wieczność
Opis:
Artykuł ukazuje bogatą symbolikę i teologię ołtarza obecną w najważniejszych modlitwach wchodzących w skład nowych Obrzędów poświęcenia nowego ołtarza. Analizie poddano trzy modlitwy ściśle związane z obrzędami poświęcenia ołtarza: modlitwę poświęcenia wody, litanię do świętych oraz modlitwę poświęcającą ołtarz. Ofi ara Chrystusa złożona na Krzyżu i uobecniana w bezkrwawy sposób na ołtarzu oczyszcza wiernych z grzechów i odnawia w nich czystość dzieci Bożych. Ołtarz stanowi także miejsce realnego spotkania Kościoła zbawionych z Kościołem pielgrzymującym. Najwięcej treści teologicznych jest obecnych w uroczystej modlitwie poświęcenia ołtarza. Przedstawia go przede wszystkim jako stół ofi ary i stół uczty eucharystycznej. Ołtarz jest miejscem, wokół którego gromadzi się wspólnota wierzących, aby karmić się Ciałem Chrystusa. W ołtarzu należy także widzieć eschatologiczny stół uczty, zastawiony przez Zbawiciela w wieczności dla wiernych wypełniających przykazania miłości. Teologia modlitw jednoznacznie pokazuje, że poświęcony ołtarz stanowi najważniejszy element wyposażenia każdego kościoła.
This article reveals the rich symbols and theology of the altar present in the most important prayers which compose the new Rite of Dedication of an Altar. Three of them, which are connected with the Rite very closely are the subjects of the analysis which has been done. These are: the Prayer of the Dedication of Water, the Litany of the Saints and the Prayer of Dedication of an Altar. Christ’s sacrifi ce on the Cross, made present in a bloodless way on the altar, purifi es the believers from their sins, and revives in them the purity of God’s children. The altar constitutes a place where the Church dwelling in heaven and the pilgrim Church on earth meet in a real way.Most of the theological content is present in the solemn Prayer of Dedication of the altar. First of all, it presents the altar as a table of sacrifi ce and of the eucharistic banquet. The altar is a place around which the community of believers gather to be nourished by the Body of Christ. In the altar we should see the table of the eschatological banquet prepared by the Saviour in eternity for the believers who fulfi ll his commandment of love on earth. The theology of the prayers shows very clearly that a dedicated altar is the most important structure and focal point of each church.
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2017, 18; 183-199
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dzieje konstrukcji i struktury architektonicznej Ołtarza Mariackiego Wita Stwosza oraz ich przekształceń od czasu powstania do końca wieku XX
History of the construction and architectural structure of Veit Stoss’ St Mary’s Altarpiece and the transformations it has undergone since its creation until the end of the twentieth century
Autorzy:
Pencakowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151080.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Narodowy Instytut Dziedzictwa
Tematy:
Ołtarz Mariacki
Wit Stwosz
architektura późnogotycka
konstrukcja nastaw z końca XV wieku
restauracja i konserwacja retabulów
St Mary’s altar
Veit Stoss
later Gothic architecture
later fifteenth-century construction of the altarpiece
restoration and conservation of retables
Opis:
Artykuł omawia dzieje konstrukcji i struktury architektonicznej Ołtarza Mariackiego, liczącej około 530 lat. Dzieło Wita Stwosza było przez wieki przedmiotem działań mających na celu „poprawianie”, względnie „uzupełnianie” jego formy – motywowane względami estetycznymi – oraz zabezpieczających go przed katastrofą budowlaną. W świetle badań na jaw wyszły niezauważone dotąd skutki, powodowane przez niewiedzę i lekceważenie późnogotyckiej koncepcji architektonicznej oraz ocenianie retabulum wedle kryteriów estetycznych i upodobań artystycznych późniejszych epok. Towarzyszyło temu zacieranie oryginalnej koncepcji, dotyczące zwłaszcza partii architektonicznych retabulum. Udało się też prześledzić trwający w stuleciach XX i XXI proces stopniowego przywracania elementom konstrukcyjnym i formie architektonicznej zabytku ich pierwotnego kształtu. Proces ten nie został jednak zamknięty, ponieważ nie zostały skorygowane z doprowadzeniem do pierwotnego wyglądu niektóre zmiany i przekształcenia XIX-wieczne. To, w jakim zakresie jest to realne, będzie nadal przedmiotem fachowych dyskusji i polemik.
This article discusses the 530-year history of the construction and architectural structure of St Mary’s Altar. For several centuries, numerous attempts have been made to improve the work of Veit Stoss or to ‘supplement’ its form. Such attempts were motivated by aesthetic considerations, and also to safeguard it against structural failure. Research has revealed the hitherto overlooked consequences of people’s ignorance and disregard for the late Gothic architectural concept, and their assessing the retable according to the aesthetic criteria and artistic tastes of later eras. This was accompanied by the obliteration of the original conception, in particular the retable’s architectural elements. It was also possible to trace in detail the process of the gradual restoration of the monument’s structural elements and architectural form to their original appearance – undertaken in the twentieth and twenty-first centuries. However, this process has not been completed, as many of the various additions are still in place, nor have some of the significant nineteenth-century changes and transformations been rectified to bring the altarpiece back to its original appearance. Whether this is possible at all, and if so – to what extent – will be a matter for further discussion.
Źródło:
Ochrona Zabytków; 2023, 1; 93-129
0029-8247
2956-6606
Pojawia się w:
Ochrona Zabytków
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historyczne i artystyczne znaczenie krucyfiksu Unii Lubelskiej
Historical and artistic significance of the Crucifix of the Union of Lublin
Autorzy:
Głodzik, Gabriela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954048.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Krucyfiks Unii Lubelskiej
krucyfiks ołtarzowy z kości słoniowej
rzeźba z kości słoniowej w Polsce
Unia lubelska Jana Matejki
Crucifix of the Union of Lublin
ivory altar crucifix
ivory sculpture in Poland
Jan Matejko's Union of Lublin
Opis:
It is not known for how long the Crucifix of the Union of Lublin has belonged to the furnishing of the Dominican Fathers monastery in Lublin. Dispersed, and to a large extent destroyed archival records of the monastery do not allow reconstruction of history of that object that is linked by the Dominican tradition with the swearing-in ceremony of the Union of Lublin in 1569 and with Jan Matejko's painting. The first part of the present article is an attempt at explaining the old tradition and comparing it to Matejko's artistic vision of Unia Lubelska (Union of Lublin). This required putting the Lublin crucifix in the context of the swearing-in on the basis of the diary of the Union of 1569. The records do not mention the crucifix. Its place is taken by the New Testament. The painter faced a similar problem; as a result he weaved the Dominican tradition in the source description of the event. Today it is hard to tell if the tradition of the Crucifix of the Union of Lublin is credible. It must have been generally known in the 19th century since Matejko learned about it. The Dominican cross made of ivory became inspiration for his painting. The artist willingly used a language full of allusions to painting and meanings hidden in objects. The symbol of the snake on the base made it possible to give a new direction to the interpretation of the cross: an enslaved nation, like Christ, will soon defeat the enemy power. The legend hidden in the reliquary for St. Stanisław's head, the gospel about resurrection, the cross as a sign of triumph, together form a pictorial vision of the fall and resurrection of the homeland. The Crucifix of the Union of Lublin represents a group of small altar crucifixes made of ivory, often found in churches and monasteries all over Poland. They were especially popular in the baroque period. They were mass-produced in the Catholic countries of Europe, especially in France and Italy. Their distinguishing features are the rare and costly material – ivory – of which the figure was sculptured, and the wooden cross covered with black enamel. Two variations of presentations of Christ on the cross can be distinguished: that of Christ as an alive person, and as a dead one. The Lublin crucifix is an example of modern sculpture in ivory, with a new iconographical interpretation, presenting the alive Christ, raising his head to God the Father and uttering his last words at the moment of his death. The problem of the ivory sculpture in Poland has not yet been undertaken by Polish researchers.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 4; 263-300
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 18

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies