Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "heraldry" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 46
Tytuł:
Herb franciszkański w polskich publikacjach tercjarskich
Franciscan coat of Arms in Polish in tertiary publications
Autorzy:
Kuczkowski, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2173140.pdf
Data publikacji:
2011-12
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
Tematy:
heraldry
Franciscans
prayer books
periodicals
Opis:
With the development of civilization, sign and symbols entered the life of Christian church in the form of coats of arms, emblems being placed on the seals, cloaks of the Order, shields and pennants. It was permissible to locate both secular and religious coats of arms in churches, providing that the owners were benefactors or patrons of the church. Throughout the ages plenty of people and institutions as well as the arising orders created the coats of arms and emblems in order to be recognized as a particular family order. The symbols placed on the coats of arms summarised the history and specificity of Order. At the beginning of the XIII century one of the greatest Orders was established by Saint Francis of Assisi (1226) and it had owned its coat of arms since ages as well. The contemporary Franciscan coat of arms presents the cross with two crossed hands at the bottom which are coming out of the clouds. One hand, presenting Jesus Christ, is without a coat and the other is in the habit of Saint Francis. This coat of arms has become the symbol of all Franciscan Orders, both male and female. This sign is being recognized by all congregations and communities with Saint Francis as a patron. The crossed arms demonstrate the affiliation to the great Franciscan family. The Third Order of Saint Francis from Assisi and Secular Franciscan Order belong to it, too. The Franciscan coat of arms that appeared in the publications for the third Order of Saint Francis of Assisi was blossoming between the wars (1918–1939). The contemporary publishing offer was widely addressed to the Tertiary which led to showing its sign on the publications. Those days a kind of promotion for the Francis family took place and relatively to this, graphic embellishment. In the current literature aimed at the Tertiary the coat of arms is used rarely, the sign most apparent is “T” (tau). There is the question to be asked, why is it so? The answer is not that easy because religious heraldry is a very complex phenomenon. It is influenced by a number of factors such as tradition, church doctrine and even the prevailing at that time fashion. Below presented coats of arms have their own place in the history of the Franciscan tertiary
Źródło:
Studia Elbląskie; 2011, 12; 169-184
1507-9058
Pojawia się w:
Studia Elbląskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Städteheraldik Lettlands im Mittelalter
The Latvian cities heraldry in the Middle Ages
Autorzy:
Sne, Sigita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1065249.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Łotwa
heraldyka miejska
Latvia
municipal heraldry
Opis:
Die Entwicklung der munizipalen Wappen in Lettland, darunter die Entwicklung der Städtewappen lässt sich in mehrere aufeinanderfolgende Ettapen einteilen, auf Grund der in der heraldischen Symbolik und in den Wappen verlaufenen Abänderungen. Solcherart ist die Gestaltung und die Entwicklung der munizipalen Wappen Lettlands angefangen vom 13.Jh. bis Ende des 20.Jahrhunderts in 6 Abschnitte einzuteilen. Der erste Abschnitt ist der Urbeginn der mittelalterlichen Heraldik auf dem Territorium Lettlands und die Gestaltung der heraldischen Symbolik und damit ist auch die ursprüngliche Entwicklung der munizipalen Wappen in der Livländischen Zeit (13. Jh.- 1561) zu verbinden. Die Entwicklung der Städtewappen ist eng mit dem Erhalten der Stadtrechte verbunden. Die Stadrechte galten als Privileg und als Möglichkeit selbst entscheiden zu können. In der Livländischen Zeit haben 11 bevölkerte Orte Lettlands Stadtrechte erhalten: Rīga, Cēsis, Valmiera, Straupe, Aizpute, Kuldīga, Ventspils, Limbaži, Koknese, Piltene und Rauna. Die wichtigste Frage, auf die der Forscher der Städteheraldik Lettlands antworten muss, lautet: können wir im Mittelalter Städtewappen Livlands feststellen oder müssen wir jedoch von der heraldischen Symbolik sprechen, die auf Münzen und Siegeln dargestellt ist, beziehungsweise in den wichtigsten Forschungsquellen dieser Zeitperiode. In der Regel wird schon seit der Mitte des 19. Jahrhunderts behauptet, dass die Städtesiegel mit den darauf geschilderten heraldischen Elementen vom Bestehen der Städtewappen zeugen. Bis zum Ende des 16.Jahrhunderts gibt es keine Quellen, die behaupten lassen würden, dass die Städtesymbolik überhaupt verliehen worden wäre, ohne über die Gesetze zu sprechen, die sich auf die Verleihung der Symbolik, Verwendungsreglementierung beziehen würden. In der livländischen Zeitperiode kann mann über die Entstehung und Entwicklung der heraldischen Symbolik der Städte sprechen, denn nur vereinzelt in den Quellen der damaligen Heraldik – auf den Siegeln und Münzen – ist es möglich die Darstellung der heraldischen Symbolik auf dem Shild festzustellen. Deshalb kann man nicht in der Geschichte der Städteheraldik Lettlands im Mittelalter über die Wappen von allen Städten sprechen. Korrekt wäre es die mittelalterliche Städteheraldik als die protoheraldische Etappe der Städtewappen anzusehen, für die die Verwendung der heraldischen Symbolik, die sich später in den Wappen festsetzt, charakteristisch ist.
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2016, 23; 41-53
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hieroglifik w teorii Rzeczpospolitej (XVII-XVIII w.). Zarys problematyki
The hieroglyphic in the theory of the Polish Republic (17th-18th century): an overview
Autorzy:
Górska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636441.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
hieroglyphic
Polish Republic
Polish-Lithuanian Commonwealth
heraldry
Opis:
The article is concerned with the definition of the “hieroglyphic” which was used in the territory of the Polish-Lithuanian Commonwealth from the 17th to the 18th century. It takes into consideration the definition found in linguistic dictionaries and studies the area of rhetoric and poetics (printed and handwritten texts, mainly Jesuitical and Piarist ones). Apart from terminological allusions in literary texts they constitute the basic sources of information for understanding emblems and symbols (Polish writing lacks a separate treatise on issues related to symbolical genres). Polish definitions were far from egyptological issues or the hermetic tradition. During the review of material, attention has been afforded to the blurring of the differences between symbolical genres (for example considering the hieroglyphic as equivalent to an emblem or symbol due to their “symbolic” character, and using hieroglyphics as an emblematic pictorial element) was to a great extent caused by the rhetorical character of their reception. The use of scripts and dictionaries of symbols lead to the loosening of the definition of the hieroglyphic after the first half of the 17th century, and to the use of the hieroglyphic to name motifs or comparisons regarded as abstract, mysterious and allegorical. The key issues related to the definition of the hieroglyphic in Poland invovlved defining the relationship between the genre and image or writing. Among other things, the relationship between hieroglyphics and Egyptian letters was emphasized, the lack of the lemma, the use of sign images or sentences. Due to the influence of studies on the art of memory, hieroglyphics were perceived as compositions consisting of letters of rebus-like character and pictorial alphabet. In the last years of the 17th century the genre has gained interest due to cryptography and universal language. In Poland hieroglyphics were mainly understood as animal and object symbols of simplified, abstract and established, traditional meaning. They were also seen in the context of Egyptian keepsakes from the past and the mysterious sacrum. Attention was also given to this genre in the context of heraldry (coats of arms were perceived as hieroglyphics of representatives of noble families). It was believed that hieroglyphics stemmed from the principle of similarity (similitudo, sometimes identified with allegory), as well as metonymy and synecdoche. In the rhetoric of the turn of the 17th and 18th centuries, hieroglyphics were combined with the moral doctrine which is typical of emblematics. In the first half of the 18th century it was common to simplify information about hieroglyphics and to reduce the historical content and sacral aspect of the genre in favor of symbolism and iconology. The enigmatic nature of meaning has gained a pejorative sense. The material which has been subject to analysis (a list of handwritten rhetoric and poetics has been included in the annex) has proved that the reception of hieroglyphics has exerted a decisive influence on the distinctness of Polish emblematics. What may be clearly seen in the context of the definition of the hierogliphicum is the specificity of symbolical writing on the territory of the Polish Republic – the borderline between the emblem and stemma
Źródło:
Terminus; 2012, 14, 25; 15-46
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Signs of Urban Identity in Medieval and Early Modern Times: Cracow – Kazimierz – Kleparz (the 13th–18th Centuries)
Autorzy:
Starzyński, Marcin
Chabros, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070564.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
Cracow’s tricity
sigillography
city heraldry
urban identity
Opis:
This article presents the issue of urban identity signs based on the example of Cracow’s tricity (Cracow – Kazimierz – Kleparz) and their transformations in the 13th–18th centuries. Analysing preserved heraldic and sigillographic monuments, the author adapted a questionnaire developed by Brigitte Miriam Bedos-Rezak in the Polish research, on the basis of which he distinguished three threads present in the self-presentation of those cities: 1. the ideal city (or self-government and independence of the commune); 2. religious (holy guardians); 3. historical, composed in conjunction with the content of captions of the seals with symbolic ‘portraits’ of municipalities. Originally, in Cracow, at the beginning of the 13th century, both the image of the autonomous commune (the gatehouse, the tower house of the Vogt), along with the statues of saint guardians (St. Wenceslaus and St. Stanislaus) and historical reminiscences (the founder’s coat of arms) were used. With time, these references were limited to the signum of the commune in the form of a gate and the state’s coat of arms accompanying it as a reference to the city’s having been the capital of the state. In Kazimierz, however, only the historical thread of the king-founder was exposed (the emblems of the ruler: the K monogram and the crowned royal head), although it is not entirely certain whether in the late modern period it was understood exactly in this way in the city. On the other hand, in Kleparz only a religious thread was represented – the saint patron (St. Florian) who stood guard over the city. Each of these signs, or sets of signs, grew out of their own local tradition; that is why, it is difficult to treat them as a homogeneous group.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2018, 83, 4; 9-24
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religione pro Deo, Sapientia pro Patria. Kreacja wizerunku biskupa wileńskiego Konstantego Kazimierza Brzostowskiego w grafice okolicznościowej
Autorzy:
Stankiewicz, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179484.pdf
Data publikacji:
2021-03-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
heraldry
engraving
portrait
Konstanty Kazimierz Brzostowski
heraldyka
grafika
portret
Opis:
W artykule omówiono kreację wizerunku biskupa wileńskiego Konstantego Kazimierza Brzostowskiego (1644-1722) w świetle dedykowanych mu rycin i panegiryków. Część portretów graficznych ukazywała go jako biskupa wileńskiego i pierwszego duchownego w Wielkim Księstwie Litewskim. Niektóre ryciny zdobiące panegiryki zostały ozdobione dekoracją zgodną z symbolicznym znaczeniem herbu Brzostowskiego Strzemię i herbów innych litewskich spokrewionych z duchownym. Symbolika herbu traktowanego jako emblemat nie tylko odwoływała się do przypisywanych duchownemu cnót, ale także, wraz z odpowiednim programem inskrypcji, manifestowała jego rolę polityczną w Wielkim Księstwie Litewskim, co miało duże znaczenie w konflikcie między biskupem wileńskim a rodziną Sapiehów, zwłaszcza Kazimierzem Janem Sapiehą (1642–1720).
The article presents the image creation of Konstanty Kazimierz Brzostowski (1644–1722), bishop of Vilnius, in the light of dedicated to him engravings and panegyrics. Part of the engraved portraits presented him as the bishop of Vilnius and the first ecclesiastic in the Grand Duchy of Lithuania. Some of the engravings were adorned with a graphic decoration conforming with the allegoric meaning of the Strzemię coat-of-arms of Brzostowski and coat-of-arms of other Lithuanian families. This determined not only individual virtues but also, together with the relevant quotations, became a manifestation of his political position in the Grand Duchy of Lithuania. This strategy was very important in the case of the conflict between the bishop of Vilnius and family of Sapieha, especially Kazimierz Jan Sapieha (1642–1720).
Źródło:
Artifex Novus; 2020, 4; 162-180
2544-5014
Pojawia się w:
Artifex Novus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niektóre problemy związane z edycją heraldycznego dzieła Szymona Okolskiego
Autorzy:
Piskała, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636378.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Szymon Okolski, heraldry, critical editions of neo-Latin texts
Opis:
Some Problems Concerning Any Future Edition of the Heraldic Work by Szymon OkolskiThe article discusses one of the fundamental problems in preparing critical editions of old literature: issues concerning quotations and other intertextual references. Orbis Polonus by Szymon Okolski constitutes excellent material for such a discussion. Though essentially an armorial, apart from typically heraldic and historical content, it contains extensive passages of moral instruction based on symbolic interpretation of given armorial bearings. Within such discourse, the readers receive much information from various fields of knowledge. This knowledge, however, is not systematised in any way; the author is simply citing information, famous sayings or poetic fragments that have occurred to him as related to the coat of arms he is writing about. This strategy results in an erudite discourse built from numerous quotations and references whose style researchers call “Lipsian.” Editorial work on such a text requires the editor to establish the scope and depth of intertextual references, which seldom are distinguished clearly, and to reconstruct the author’s reading list. Without that it would be impossible to eliminate errors that found their way into the only edition of the text so far, whose successive volumes were published by the printer Franciszek Cezary in 1641–45. This trivial statement of fact promises titanic work to any future editor as Okolski made use of books in three languages (Latin, Polish and Italian) and flaunted his knowledge of Greek literature, although he probably did not know Greek. His reading list comprises various works, from the Bible and classical literature, to medieval theological writings, to the newest literature of his day. Heraldic literature, histories and documents from family archives appear within the discourse next to works on natural history, emblems, occasional literature, excerpts from apophthegmatic collections, epistles or hagiographies. Difficulties with correct attribution of citations are aggravated by the fact that references to other texts are often indirect as Okolski used anthologies and compendia. This not only makes it difficult to find sources of quotations, but also raises questions as to the extent of possible corrections in cases where the quotes are distorted or erroneously attributed: often the distortions are due not to Okolski’s or the compositor’s inattentiveness but to uncritical copying of the intermediate text. The situation of a potential editor gets worse with popular references as the more popular a quote, the harder it is to establish its exact source. Changes to the original text made by the author intentionally to emphasise his point are yet another matter. Not all such instances are obvious and it is not always easy to determine what purpose they serve, as sometimes the only indication of their intentional nature is the fact that they reappear someplace else. The issues discussed here are but a fraction of problems that an editor of Orbis Polonus would encounter. The aim of the article is not, however, to present a comprehensive plan of the armorial’s critical edition but to point out some objective problems that hinder the process of establishing a proper version of any erudite neo-Latin text.
Źródło:
Terminus; 2013, 15, 3(28)
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sznur w heraldyce królowej wdowy Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej
The rope in heraldry of the queen dowager Maria Kazimiera d’Arquien Sobieska
Autorzy:
Pietrzak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689101.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
heraldyka
wdowieństwo
Sobiescy
Francja
heraldry
widowhood
Sobieski family
France
Opis:
The work concerns on heraldic-genealogical element, which was the Fran-ciscan string from the coat of arms of the queen dowager Marie Casimire d’Arquien Sobieska, omitted in the previous studies. The first part disscused the traditions of its applicability dating back to the fifteenth century and the circle of the Breton Dukes’ court. It also shows the establishment of this tradition in the heraldry of the Kapetin dynasty and its two branches – Valois and Bourbons. A process was presented, according to which the string from the personal emblem associated with the dukedom in Brittany transformed into an element symbolizing 74 the widowship of the queens of France. Then, in the seventeenth century the string became the signe of widows from the aristocratic sphere. Here are given the arguments of heraldry exhibited on seals, medals, portraits engravings and objects of everyday use, for example the books covers. In the second part, were considered the reasons why Marie Casimire Sobieska joining to her coat of arms the symbol of a Franciscan string. Her actions were recognized as a conscious creation, aiming to exalt her majesty after 1696 and to emphasize the relationship with the royal house of France.
Praca, o tematyce heraldyczno-genealogicznej, dotyczy pomijanego w dotychczasowych badaniach elementu w herbie królowej wdowy Marii Kazimiery d’Arquien Sobieskiej, jakim był sznur. W pierwszej części omówione zostały tradycje jego stosowalności sięgające XV w. i kręgu dworu książąt bretońskich. Ukazano także zadomowienie się owej tradycji w heraldyce dynastii kapetyńskiej i jej dwóch gałęzi: Walezjuszy i Burbonów. Przedstawiono proces, wedle którego sznur od osobistego emblematu związanego z domem panującym w Bretanii przekształcił się w element symbolizujący wdowieństwo królowych Francji. Następnie w XVII w. wszedł on do symboliki wdów ze sfery arystokratycznej. Podano tu argumenty heraldyki eksponowanej na pieczęciach, medalach, grafice portretowej i przedmiotach codziennego użytku, m.in. książkach. W drugiej części zastanowiono się nad przyczynami dołączenia przez królową Marię Kazimierę d’Arquien Sobieską symbolu sznura. Uznano jej działanie za świadomą kreację, zmierzającą do wywyższenia swego majestatu po 1696 r. i podkreślenia relacji z domem panującym we Francji.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2019, 18, 1; 41-74
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herb miejski jako medium społecznej komunikacji. Treści symboliczne herbu Kamienia Pomorskiego do końca XIX wieku
The Town’s Coat of Arms as a Medium of Social Communication: The Symbolism of Kamień Pomorski’s Coat of Arms until the Nineteenth Century
Autorzy:
Gut, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1059139.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
western pomerania
kamień pomorski
town
heraldry
coat of arms
emblem
symbolism
social communication
Opis:
The article aims at presenting the town’s coat of arms as a medium of social communication in the Middle Ages and early modern times, with the example of one of the small towns in Western Pomerania – Kamień Pomorski. The text analyses the transformations that took place in the iconography of the town seal from the fourteenth to the nineteenth centuries and investigates different ways of understanding the symbolism of the coat of arms, based on written sources created from the seventeenth to eighteenth centuries in the town chancery. The example of the coat of arms of Kamień Pomorski was used to determine the reasons that led to changes in its appearance and in the message it conveyed. The undertaken studies demonstrated that the changes in the symbolic meaning of the coat of arms were the result of an intentional adaptation of the visual message shaped in the Middle Ages to the changing religious and social circumstances of the early modern period. The changes in the conveyed message were not only the result of the replacement of emblems placed on the seals, but also of their new interpretation by means of legends explaining the origin and symbolism of the coat of arms conceived by the town council and burghers.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2020, 85, 3; 5-34
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Próba rekonstrukcji wizerunku na fragmencie malowanego szkła z wykopalisk przy pl. Jana Pawła II we Wrocławiu
Autorzy:
Kmiecik, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/36084373.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych
Tematy:
szkło historyczne
Wrocław
Stefan Batory
archeologia
rekonstrukcja
heraldyka
historical glass
archeology
reconstruction
heraldry
Opis:
Niniejszy artykuł omawia problematykę związaną z próbą graficznej rekonstrukcji wizerunku przedstawionego na fragmencie szkła odnalezionego podczas wykopalisk, prowadzonych w ramach wyprzedzających badań archeologiczno-architektonicznych, na obszarze dawnego Szpitala Wszystkich Świętych we Wrocławiu. Pierwotnie uważany za szkło witrażowe, detal ten okazał się być pochodzącym z połowy XVI w. fragmentem przedstawionego na szkle herbu Stefana Batorego, jako króla Polski. Dokonana na podstawie wielodyscyplinowej analizy rekonstrukcja wizerunku, stała się przyczynkiem do dalszych rozważań nad metodologią prowadzonych w ten sposób analiz, jako wymagających nie tylko rozbudowanej analizy graficznej, lecz również badań z zakresu dyscyplin pokrewnych, dla możliwie wiarygodnego odwzorowania.
This article discusses the issues related to the attempt to graphically reconstruct the image depicted on a fragment of glass found during excavations carried out as part of preliminary archaeological and architectural research in the area of the former All Saints Hospital in Wrocław. Originally considered to be stained glass, this detail turned out to be a fragment of the coat of arms of Stefan Batory as the king of Poland from the mid-16th century. The reconstruction of the image made on the basis of a multidisciplinary analysis has become a contribution to further considerations on the methodology of analyzes carried out in this way, as requiring not only extensive graphic analysis, but also research in the field of related disciplines, for possibly reliable reproduction.
Źródło:
Szkło i Ceramika; 2021, 72, 1; 33-37
0039-8144
Pojawia się w:
Szkło i Ceramika
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Jan Chrzciciel w cieniu św. Benedykta z Nursji. Kartki z dziejów Puchaczowa
St. John the Baptist in the Shadow of St. Benedict of Nnursia History of Puchaczów
Autorzy:
Moskal, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040577.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Puchaczów
benedyktyni
heraldyka miejska
św. Jan Chrzciciel
Benedictines
city heraldry
St. John the Baptist
Opis:
Puchaczów to nieduża osada położona 5 km od Łęcznej. W 1526 roku król Zygmunt I Stary wyraził zgodę na lokację miasta (prawa zabrane w 1870), pozostającego do pocz. XIXw. pod opieką benedyktynów z Sieciechowa. Parafię erygował biskup krakowski Piotr Tomicki w 1533 roku. Drewniana świątynia z tego czasu spłonęła w czasie pożaru miasta w 1623 roku. Nowa, wybudowana przy wsparciu arcybiskupa lwowskiego Andrzeja Próchnickiego, została konsekrowana w 1633 roku. Pod koniec XVIII wieku podjęto inicjatywę budowy kościoła murowanego, którą zwieńczyła konsekracja w 1786 roku. Na uwagę badaczy dziejów miasta zasługuje herb przedstawiający św. Jana Chrzciciela. Jest on z jednej strony inny, niż znane heraldyczne wyobrażenia tego świętego, z drugiej jest przykładem koegzystencji dwóch świętych w jednej osadzie, uwzględniając patrona właścicieli miasta − benedyktynów, św. Benedykta z Nursji.
Puchaczów is a small settlement, located five kilometers away from Łęczna, east of Lublin. In 1526, King Sigismund I allowed to locate a town here (city rights suspended in 1870), leaving it under the custody of the Benedictine Friars from Sieciechów, who stayed here until the early 19th century. The parish was erected by Bishop of Cracow Piotr Tomicki in 1533. The original wooden parish church burnt down in 1623. A new church, built with the support of the Bishop of Lviv Andrzej Próchnicki, was consecrated in 1633. An initiative to build a brick-and-stone church emerged in the late 18th century, leading to the consecration of a new temple in 1786. Researchers of the history of the town can be attracted by its coat-of-arms. It depicts St. John the Baptist. On the one hand, it is different from a lot of other heraldic representations of this saint, while also being an example of a peculiar "cohabitation" of two saints on one coat-of-arms. This other patron saint is Benedict of Nursia - the patron of the family that owned Puchaczów.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 4; 105-114
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzeł Biały w polskich herbach miejskich
The White Eagle in Polish City Coats of Arms
Autorzy:
Marecki, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944749.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Orzeł Biały
herb miejski
heraldyka
symbol
White Eagle
city coat of arms
heraldry
Opis:
Wśród wielu herbów miast leżących na terenie Polski wyróżniają się te, na tarczach których widnieje wyobrażenie Orła Białego będącego herbem (godłem) państwowym. Orzeł Biały znajduje się w herbach dziewięciu miast polskich. Przedstawienie orła występuje w heraldyce rycerskiej, szlacheckiej, miejskiej i kościelnej. Przyjęcie Orła Białego jako godła nie jest przypadkowe, ma swoje uzasadnienie historyczne i społeczne. Stanowiło także pewne wyróżnienie dla miasta, w którego herbie znajdowały się elementy zaczerpnięte z herbu państwowego. Najczęściej nawiązywało do nadania praw miejskich przez władców Polski oraz do historycznej roli, jaką odegrały używające je współcześnie miasta. Warto też podkreślić, że Orzeł Biały w herbie budował poczucie przynależności do wspólnoty państwowej i utwierdzał poczucie tożsamości narodowej w okresie niewoli narodowej.
Among the many coats of arms of cities located in Poland, the ones with the image of the White Eagle, which is the state coat of arms (emblem), stand out. The White Eagle is in the coats of arms of nine Polish cities. The depiction of the eagle occurs in knightly, noble, city and church heraldry. The adoption of the White Eagle as an emblem is not accidental, it has its historical and social justification. It was also a kind of distinction for the city whose coat of arms contained elements taken from the national coat of arms. Most often it referred to the granting of city rights by Polish rulers and to the historical role played by the cities that use them today. It is also worth emphasizing that the White Eagle in the coat of arms built a sense of belonging to the state community and strengthened the sense of national identity during the period of national captivity.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2021, 28; 69-94
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbolika herbu Sokola
Symbolism of the Sokola Coat of Arms
Autorzy:
Gapski, Marcin H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944897.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
herb Sokola
heraldyka
symbolika
niedźwiedź
dzik
Sokola coat of arms
heraldry
symbolism
bear
wild boar
Opis:
The wild boar and the bear have been present in people's beliefs and customs from time immemorial. This was the case both with beliefs of representatives of folk culture – e.g. peasants in Byelorussia or shepherds in Silesia – and with recipients of high-brow and sophisticated chronicles written by medieval historians. The boar and the bear lived side by side, and this common presence – both the real one, connected with their similar habitats, and the proximity in the sphere of material and spiritual culture – could lead to the features of both these animals merging in one image, that is in the Sokola coat of arms, in which one can see a half-boar and half-bear.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 2; 21-35
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pieczęcie sądów ziemskich w Wielkim Księstwie Litewskim w latach 1564–1792
Autorzy:
Sipavičiūtė, Justina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690111.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
pieczęć
tłok pieczętny
heraldyka
statuty litewskie
sąd ziemski
seal
stamp
heraldry
Lithuanian Statutes
land court
Opis:
W artykule rozpatrywane są pieczęcie sądów ziemskich i ich urzędników w WKL (w dziewięciu powiatach województw wileńskiego i trockiego) w latach 1564–1792. Materiał empiryczny do badań stanowiło około dwustu niepublikowanych pieczęci sądów ziemskich i ich urzędników. Artykuł dzieli się na trzy części. Część pierwsza zawiera analizę sposobu określania w statutach litewskich i Volumina legum zasad używania pieczęci sądów ziemskich i ich urzędników oraz realizowania tego w praktyce. W części drugiej pieczęcie sądów ziemskich zbadano pod względem heraldycznym i sfragistycznym. Takiej samej analizie w części trzeciej poddano pieczęcie urzędników sądów ziemskich – sędziów i podsędków. W artykule postawiono tezę, że zawarte w II Statucie litewskim z 1566 r. i trzecim z 1588 r. oraz wprowadzone w ramach reformy z 1764 r. normy określające używanie pieczęci sądów ziemskich i ich urzędników były przestrzegane. The article deals with seals of land courts and their officials in the Grand Duchy of Lithuania (in nine districts of the Wilno (Vilnius) and Troki (Trakai) voivodeships) in 1564–1792. The study is based about two hundred unpublished seals of land courts and their officials. The article is divided into three parts: part one presents an analysis of how the use of seals by land courts and officials was described in the Statutes of Lithuania and the Volumina legum, and in what way those regulations were implemented in practice. Part two is devoted to a thorough heraldic and sphragistic analysis of the seals of land courts, and part three – to an analysis of land court officials: judges, and sub-judges (singular: podsędek, subiudex). The article puts forward the thesis that the norms included in the Second (1566) and Third (1588) Lithuanian Statutes, and those introduced by the reform of 1764, regulating the use of seals of land courts and of their officials were abided by. The article is supplemented by an annexe with the photographs of seals of land courts and their officials.
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2017, 3
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzeł Biały z 1 VIII 1919 roku – idealny wzór polskiego orła państwowego czy „heraldyczne nieszczęście”? Uwagi na marginesie inicjatywy obywatelskiej w sprawie przywrócenia „tradycyjnego” herbu Rzeczypospolitej
White Eagle from 1919 – the ideal model of the Polish state eagle, or “heraldic misfortune”? Comments on the citizens’ initiative in the case to restore the “traditional” coat of arms of the Poland
Autorzy:
Adamczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687474.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Orzeł Biały
heraldyka
herb Rzeczypospolitej / herb Polski
White Eagle
heraldry
Polish national coat of arms
Opis:
In 2018, a group of politicians submitted a proposal to change the coat of arms of Poland. They proposed that the coat of arms of the Polish state that is currently used replaced with the coat of arms from 1919. The coat of arms of the Polish state from 1919 resembled the emblem used in the 18th and 19th centuries. The crown on the head of the eagle from 1919 took the form of a closed crown with a cross. The eagle in the crown with the cross – according to the applicants – symbolizes both state sovereignty and national sovereignty. The eagle in the crown with the cross – what the applicants pointed out – has been a traditional eagle of Poland for centuries. The author of the article draws attention to the errors contained in the arguments for the change of the coat of arms of Poland. The author draws attention to historical, symbolic, political and aesthetic arguments, which together allow for a critical assessment of the application. The most important are historical arguments. The basic sources – the seals of Polish kings – from the coronation of Przemysław II to Stanisław August – have the image of an eagle in the open crown without a cross. The crown closed with a cross on the head of the eagle on the royal seals appeared in the 18th century. This observation proves that the eagle in the official coat of arms of Poland until the mid-18th century had an open crown without a cross. However, the crown closed with a cross on the head of the Polish eagle often appeared on the unofficial images of the White Eagle. In the 19th century, during the November Uprising, the National Government issued an important decision on the coat of arms of Poland. The eagle from February 1831 was crowned with an open crown. The eagle in the open crown replaced the eagle in a closed crown with a cross. The government‘s decision of February 1831 about the coat of arms was invoked by politicians who designed the emblem of Poland in 1919. However, they did not know that the official eagle of February 1831 had an open crown. They mistakenly believed that the Polish eagle had a crown closed with a cross throughout the November Uprising. The question remains open whether the Polish eagle of 1919 would be crowned with a crown closed with a cross if the politicians who designed it knew exactly what form the coat of arms of February 1831 was. Historians agree with the opinion that state emblems change their form, and the form of coats of arms changes with artistic and historical periods. The coat of arms of the Polish state in the following years may be changed. The question should be asked whether the new form of the coat of arms should closely repeat the pattern from previous historical periods. Many believe that the alternative to duplicating old eagle designs is to create an Polish eagle in „modernist“ stylization, appropriate to the aesthetics of the early 21st century.
1 sierpnia 1919 r. Sejm Ustawodawczy przyjął ustawę o polskich godłach państwowych. Posłowie w trakcie obrad parlamentarnych zgłosili szereg wątpliwości w sprawie formy Orła Białego przedłożonego do poselskiej akceptacji. Pomimo zastrzeżeń i wątpliwości Sejm przyjął zgłoszoną regulację. Ustawa z 1919 r. nie zakończyła dyskusji na temat polskich znaków państwowych, a jedynie wprowadziła znak tymczasowy i zapowiedziała jego uszczegółowienie. Godło przyjęte 1 sierpnia 1919 r. było jednym z trzech znaków w grupie ważnych orłów rywalizujących u progu II Niepodległości o miano godła państwowego. Dwa pozostałe godła – orzeł Kazimierza Kierskiego z początku 1917 r. lub nawet z końca 1916 r. i orzeł Bronisława Gembarzewskiego z początku 1917 r. – w różnym czasie pełniły funkcje polskich znaków przedpaństwowych, a nawet funkcje polskich znaków państwowych po 11 listopada 1918 r. Orzeł z sierpnia 1919 r. sylwetą odwoływał się do tradycji polskich znaków państwowych z końca XVIII i XIX w. Wyrażał ciągłość państwa i akcentował przywiązanie twórców godła do tradycji powstania listopadowego i – werbalnie – do herbu ustanowionego przez Sejm i Rząd Narodowy na początku 1831 r. Słuszne założenie o zachowaniu ciągłości z decyzjami władz powstańczych z 1831 r. jednakowoż nie zostało w 1919 r. dobrze zrealizowane. Orzeł z sierpnia 1919 r. był inny od orła z 1831 r., a także został gorzej od niego narysowany. Z tego powodu podjęte zostały prace, które finalnie przynieść miały lepszy wzór godła. Od sierpnia 1919 r. w Ministerstwie Sztuki i Kultury, a następnie w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego przygotowywano nowe wersje godła Rzeczypospolitej. Prace nadzorowane przez aparat państwowourzędniczy II Rzeczypospolitej zmierzały do stworzenia znaku, który stylizacją nawiązywałby do godła z sierpnia 1919 r. Równolegle do prac ministerialnych czołowi graficy ówczesnej Polski opracowywali własne Orły Białe, często wzorując się na orłach jagiellońskich. Na uwagę zasługują prace prof. Zygmunta Kamińskiego i Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej. Zaprojektowane przez nich w 1924 i 1925 r. orły zainteresowały rządzących Polską po zamachu majowym z 1926 r. i rządzący ci zlecili w 1927 r., aby prof. Kamiński przygotował wzór nowego herbu Rzeczypospolitej. Orzeł Biały prof. Z. Kamińskiego z 1927 r. formą odbiegał od wzoru z sierpnia 1919 r., a jakością wykonania wyraźnie przewyższał dotychczasowe godło. Kontrowersje wzbudziła zmiana korony na głowie orła. W miejsce korony zamkniętej prof. Kamiński wprowadził koronę otwartą. Dla polityków i dla zwolenników ugrupowań prawicowo-narodowych taka korekta – szczególnie, że nastąpiła po zbrojnym zamachu stanu w maju 1926 r. i bez udziału parlamentu – była nie do zaakceptowania. Dyskusja wywołana zmianą formy korony, czy szerzej – zmianą formy polskiego orła państwowego w 1927 r. trwa do dziś. Heraldycy i politycy spierają się, czy w herbie Rzeczypospolitej powinna być korona otwarta, czy też korona zamknięta, a politycy prawicowo-narodowi podpowiadają, że Rzeczypospolitej należy przywrócić jej tradycyjne godło, a tym tradycyjnym godłem – według polityków prawicowo-narodowych – jest orzeł z sierpnia 1919 r. Odpowiedź na pytanie o właściwą formę polskiego orła państwowego, a także o rodzaj jego korony nie jest łatwa. Źródła (w tym przypadku analizowane były królewskie pieczęcie) sugerują odpowiedź. W długim trwaniu, w okresie przedrozbiorowym polski orzeł ukoronowany był koroną otwartą. Ponadto w 1831 r. Sejm powstańczej Polski i jej rząd zgodnie przyjęli herb z orłem „jagiellońskim” ukoronowanym także koroną otwartą. Korona zamknięta na głowie orła na pieczęciach pojawiła się w okresie panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Była popularna w przedstawieniach polskiego orła w XIX w. i ta dziewiętnastowieczna tradycja korony zamkniętej wpłynęła na treść dwudziestowiecznej dyskusji o godle Rzeczypospolitej.
Źródło:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku; 2018, 20; 7-42
2450-6796
Pojawia się w:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An Unknown Portrait of King of Cyprus Hugh IV Lusignan: Reconstructions, Questions and Hypotheses Regarding a Miniature from the Manuscript BSB. Clm. 10268. Michael Scotus. F. 1r.
Nieznany portret króla cypryjskiego Hugona IV Lusignan: Rekonstrukcje, pytania i hipotezy wokół miniatury z manuskryptu BSB. Clm. 10268. Michael scotus. F. 1r.
Autorzy:
Bliznyuk, Svetlana V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038476.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
kings
art
portraits
manuscripts
heraldry
reconstruction
Cyprus
królowie
sztuka
portrety
manuskrypty
heraldyka
rekonstrukcja
Cypr
Opis:
The Lusignan epoch in Cyprus produced a number of interesting and extraordinary individuals, of which king Hugh IV Lusignan particularly stood out. However, due to a lack of portraits left to us from that time, we have only a very vague concept of what those individuals’ appearances looked like. This work makes a unique attempt at reconstructing a portrait of king Hugh IV Lusignan based on a miniature found in a manuscript containing works of Michael Scotus, located in the Bavarian State Library.
Era dynastii Lusignan na Cyprze zrodziła wiele ciekawych i niezwykłych postaci, spośród których wyróżnia się szczególnie król Hugon IV Lusignan. Ponieważ nie przetrwały żadne portrety z tego okresu, posiadamy jedynie mgliste wyobrażenie o tym, jak mogły wyglądać te postaci. Niniejsza praca ma na celu próbę unikalnej rekonstrukcji portretu króla Hugona IV Lusignan na podstawie miniatury znajdującej się w manuskrypcie zawierającym dzieła Michaela Scotusa, przechowywanym w Bawarskiej Bibliotece Landowej.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2020, 31, 4; 77-88
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 46

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies