Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Stanisław Moniuszko" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Od modlitwy do belcanta – solowa liryka sakralna Stanisława Moniuszki
Autorzy:
Fedyk-Klimaszewska, Monika
Misiaszek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/chapters/973484.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
liryka sakralna
belcanto
chóralna pieśń religijna
Stanisław Moniuszko
Opis:
Solo religious works of Stanisław Moniuszko belong to his most interesting pieces and take very important part in his musical legacy. he composed fast 30 pieces of this genre, in spare of only 17 years, from 1855 till 1872. Amongst these pieces are: psalms,anthems, prayer songs, penitential or laudable songs, etc. These works base on the poetry of the finest Polish poets and David’s psalter. They are truly beautiful pieces with belcanto-romantic touch to it.
Źródło:
Muzyka sakralna. Piękno ocalone i ocalające; 202-218
9788364615184
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected 19th-Century Poetic Paeans Celebrating Stanisław Moniuszko
Autorzy:
Berkan-Jabłońska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032207.pdf
Data publikacji:
2019-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Stanisław Moniuszko
celebratory poetry
poetic paeans
myth of prophet/lyrnik
Opis:
This article has a nature of a record. It was inspired by the 200th anniversary of the birth of Stanisław Moniuszko, and its main goal is to reference selected celebratory poems created in the 19th century in order to commemorate the composer. The author of this article indicated how different authors interpreted the ideological expressions of Moniuszko’s music, its sources, and the functions it fulfilled. She also discussed the directions of the evolution regarding how the composer was depicted in poetry, as he was initially perceived as a “native busker”, a Vilnius lyrnik, and a compatriot, and he gradually gained the rank of a folk minstrel and a prophet able to reproduce the “lyrical genius of the nation”.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2019, 8; 269-300
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyczność (w) poezji. W kręgu Mickiewiczowskim i Moniuszkowskim
Musicality (in) poetry. The poetic circle of Mickiewicz and Moniuszko
Autorzy:
Tryksza, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519406.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
romantic poetry
musicality
poem
vocality
poezja romantyczna
muzyczność
wiersz
śpiewność
Stanisław Moniuszko
Opis:
Andrzej Hejmej, in one of his books devoted to the relationship between literature and music, poses important questions, namely “How does literature seduce music? And at the same time, how does music use literature? Why music pieces adapt works of literature? How do they coexist?”. The author also adds that “these questions only seem to be easy, but there is no universal answer.” The abovementioned issues are the subject of the present article. The research is conducted from the perspective of literary studies, including genological and, most importantly, versificational issues. The notions of musicality and vocality, which stem from linguistic order and are present in the work of the poets from the circle of Mickiewicz, which were adopted by Stanisław Moniuszko in his music, also seem to be important in this context. The article focuses on texts by poets who are not frequently analysed from this perspective, such as Jan Czeczot, Aleksander Chodźko, Antoni Kolankowski, Teofil Lenartowicz, Józef Massalski, Wincenty Pol, Jan Prusinowski, Władysław Syrokomla, Stefan Witwicki, Jan Zachariasiewicz, Józef Bohdan Zaleski.
Źródło:
Studia Wschodniosłowiańskie; 2022, 22; 131-150
1642-557X
Pojawia się w:
Studia Wschodniosłowiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inspiracje Moniuszkowskie w muzyce XX wieku. Opera Pomsta Jontkowa Bolesława Wallek Walewskiego
Autorzy:
Miklaszewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/634257.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Bolesław Wallek Walewski
Pomsta Jontkowa
Stanisław Moniuszko
Halka
opera
dramat wagnerowski
folklor podhalański
Opis:
Bolesław Wallek Walewski był jedną z czołowych postaci krakowskiego życia muzycznego w okresie międzywojennym. Do jego najwybitniejszych dzieł należy opera Pomsta Jontkowa, której libretto jest kontynuacją Halki Stanisława Moniuszki. W artykule scharakteryzowano muzyczne związki pomiędzy obu operami, widoczne m.in. we wprowadzeniu przez Wallek Walewskiego cytatów motywów z Halki, a także wskazano różnice stylistyczne między obydwoma dziełami. Wyznaczają je trzy elementy: warstwa językowa librett, główne założenia dramaturgiczne oraz styl muzyczny. Libretto Halki napisane zostało przez W. Wolskiego bez aluzji do elementów gwarowych, natomiast B. Wallek Walewski w libretcie Pomsty Jontkowej wykorzystał w szerokim zakresie gwarę podhalańską. W przeciwieństwie do Halki, osią dramatu Wallek Walewskiego jest motyw zemsty górala na możnych panach. Styl muzyczny opery Walewskiego wykazuje pokrewieństwo z muzyką Wagnera, z nurtem muzycznego folkloryzmu (poprzez nawiązanie do folkloru podhalańskiego), oraz impresjonizmu. W artykule poruszono ponadto problem recepcji dzieła. Pomsta Jontkowa była najbardziej znanym i często wystawianym w Polsce dziełem operowym krakowskiego kompozytora. Jej prapremiera odbyła się w Teatrze Wielkim w Poznaniu w 1926 roku. Na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych opera ta cieszyła się w Polsce dużą popularnością, wystawiły ją także inne teatry operowe w kraju (z wyjątkiem sceny warszawskiej). Po II wojnie światowej Pomstę Jontkową wystawiła Opera Wrocławska.Moniuszko-Based Inspirations in Twentieth-Century Music. The Opera Pomsta Jontkowa by Bolesław Wallek WalewskiSUMMARYBorn in Lvov but fi rst of all associated with the musical circles in Krakow, Bolesław Wallek Walewski (1885-1944) referred to one of Stanisław Moniuszko’s most famous operas – Halka [Helen] – when composing his own opera Pomsta Jontkowa [Jontek’s Vengeance] (1924). The contemporaries regarded Halka and Pomsta Jontkowa as a series. Both operas share common elements: Halka (Warsaw version) and Pomsta Jontkowa are four-act operas, the same characters appear in their librettos (Jontek, Zofia), and in both works the confl icts between the gentry and the peasants are highly important. The musical connections between the operas are evidenced by Walewski’s use of the leading motifs. Moreover, both in Halka and in Pomsta Jontkowa, there are highlanders’ dances. Walewski also includes melodies from Halka into his work.The principal difference between the two operas is determined by three elements: the language of the librettos, the main dramatic assumptions, and the musical style. The libretto of Halka was written by Włodzimierz Wolski (1824-1882) without references to dialectal elements whereas Walewski liberally used the Podhale highlanders’ dialect in his libretto. Moreover, unlike Halka, which emphasizes the personal experiences of the main heroine and social confl icts, the axis of Walewski’s drama is the motif of the highlander’s revenge on the wealthy lords. The musical style of Pomsta Jontkowa shows, on the one hand, a similarity with Richard Wagner’s music (harmony, instrumentation, and the way of treatment of leitmotifs), while on the other – a similarity to the trend of musical folklorism and impressionism. An innovative idea is the combination of impressionist features with the stylization of highlanders’ folklore.Pomsta Jontkowa was the best known opera of the Krakow composer in Poland in the nineteen-twenties and thirties, and at the same time it was one of the most original Polish operas of the interwar period. It combines traditional elements with modern ones, and it is an expression of the late inspirations by Wagnerian music and esthetics in Polish music, as well as referring to the best traditions of the Polish national opera.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes; 2017, 15, 1
2083-3636
1732-1352
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio L – Artes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O historii Opery Robotniczej w Krakowie (1954–1957)
On the History of Kraków Workers’ Opera (1954–1957)
Autorzy:
Wieczorek, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28328088.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Opera Robotnicza
Stanisław Drabik
Nowa Huta
muzyka i polityka
Halka
Stanisław Moniuszko
Workers' Opera
music and politics
Opis:
Stanisław Drabik był pomysłodawcą i organizatorem dwóch specyficznych placówek operowych, których historia przez wiele lat pozostawała zapomniana. W latach 1947–1949 we Wrocławiu prowadził Operę Robotniczą, która przygotowała w 1948 wystawienie opery Flis Stanisława Moniuszki. Do pomysłu tego powrócił w 1954 roku w Krakowie, gdzie działała pod jego kierownictwem druga placówka tego rodzaju. Po dwóch latach prób w lipcu 1956 roku krakowska Opera Robotnicza przedstawiła inscenizację Halki Stanisława Moniuszki na scenie Teatru im. Juliusza Słowackiego. Oficjalnie zespół miał składać się z utalentowanych muzycznie robotników Kombinatu Metalurgicznego w Nowej Hucie, jednak rzeczywisty skład zespołu znacznie odbiegał od tych deklaracji. Finalnym celem działań Drabika było zorganizowanie w Krakowie i kierowanie operą zawodową, a nawiązanie do haseł stalinowskiej propagandy o upowszechnianiu sztuki wśród robotników miały mu pomóc uzyskać finansowe i administracyjne wsparcie instytucji państwowych dla jego planów. Przemiany polityczne polskiego Października, destalinizacja i odwilż w życiu artystycznym skutecznie przekreśliła te plany. Opera Robotnicza straciła dyskursywny i instytucjonalny parasol ochronny. Premiera Halki została bardzo negatywnie przyjęta przez krytyków – pisano o profanacji narodowej opery, fatalnym poziomie aktorskim i muzycznym przedstawienia oraz o nadużyciach finansowych. Część z tych krytyk została jednak sformułowana przez przedstawicieli konkurencyjnej wobec Drabika instytucji walczącej o powstanie zawodowej opery w Krakowie. Podjęta przez ponad rok po premierze walka zespołu i Stanisława Drabika o utrzymanie placówki nie zakończyła się powodzeniem, a Opera Robotnicza popadła w całkowite zapomnienie.
Stanisław Drabik initiated and organised two unique opera companies, which later sank for many years into oblivion. In 1947–1949 Drabik ran the Workers’ Opera in Wrocław, which prepared a production of Stanisław Moniuszko’s The Raftsman in 1948. He returned to this idea in 1954 in Kraków, where a second opera house of this kind was set up under his direction. Following two years of rehearsals, in July 1956 Kraków’s Workers’ Opera staged Stanisław Moniuszko’s Halka at the Juliusz Słowacki Theatre. Officially the cast was to consist of musically gifted workers from Nowa Huta’s steelworks, but its actual make-up proved far removed from such declarations. Drabik’s ultimate aim was to organise and direct a professional Cracow-based opera. He took advantage of the Stalinist propagandist call to disseminate art among workers in order to obtain funding and organisational support for his project from state institutions. The political transformations following the Polish October (1956), de-Stalinisation and the political thaw in the artistic scene effectively thwarted his plans. The Workers’ Opera lost its discursive and institutional protective umbrella. The premiere of Halka was very badly received by critics, who wrote about the profanation of a national opera, about extremely poor level of music performance and acting, as well as misappropriation of funds. Part of this criticism came from Drabik’s competitors, who, like him, strove to set up a professional opera in Kraków. The crew and director’s struggle to save their opera company, which started more than a year after the premiere, failed, and the Workers’ Opera fell into complete oblivion.
Źródło:
Muzyka; 2020, 65, 3; 69-94
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ku alternatywnej historii scenicznej «Halki» Stanisława Moniuszki: O przedstawieniu «Halki» Opery Robotniczej w Krakowie (1956)
Towards an Alternative Stage History of Stanislaw Moniuszko’s «Halka»: The Performance of «Halka» by the Workers’s Opera in Kraków (1956)
Autorzy:
Wieczorek, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47019822.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Stanisław Moniuszko
«Halka»
Stanisław Drabik
socrealizm
Opera Robotnicza
muzyka i polityka
socialist realism
Workers’ Opera
music and politics
Opis:
Punktem wyjścia dla artykułu jest postulat dokonania rewizji w historii scenicznej Halki Stanisława Moniuszki poprzez uwzględnienie w jej historiografii również kryteriów społecznych i politycznych, a zatem szerszych niż dotychczasowe – artystyczne i patriotyczne. Dla zilustrowania i wsparcia tego postulatu przypomniano trzy skrajnie różne i zapomniane realizacje Halki z lat 1944–1956: z okupowanego Krakowa, ze zrujnowanego Wrocławia i jeszcze jedną z Krakowa, tym razem z ostatnich miesięcy stalinizmu. To ostatnie przedstawienie, przygotowane przez Operę Robotniczą w Krakowie w lipcu 1956, zostało przedstawione szczegółowo. Inicjatorem instytucji, a także autorem inscenizacji był Stanisław Drabik. W artykule omówiono jego koncepcję reżyserską, relację do słynnych inscenizacji Halki autorstwa Leona Schillera oraz odbiór spektaklu przez krytyków.
This article takes as its starting point the postulate that the stage history of Stanisław Moniuszko’s opera Halka should be revised to include in its historiography also social and political criteria, going beyond the previously adopted artistic and patriotic ones. To illustrate and support this postulate, three radically different forgotten stagings of Halka from the period 1944–1956 are recalled: in the Nazi-occupied Kraków, in the ruined Wrocław, and another one in Kraków, during the final months of Stalinism. This last-named performance, prepared by the Workers’ Opera in Kraków in July 1956, is presented in detail. It was directed by Stanisław Drabik, the initiator of the Workers’ Opera. The article discusses his concept of the staging, its the relation to the famous performances of Halka directed by Leon Schiller, and its critical reception.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 149-164
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witolorauda Józefa Ignacego Kraszewskiego w twórczości Stanisława Moniuszki
Witolorauda by Józef Ignacy Kraszewski in the Works by Stanisław Moniuszko
Autorzy:
Magdziak, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37515140.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Stanisław Moniuszko
Józef Ignacy Kraszewski
Witolorauda
„starożytności” litewskie
muzyka i literatura
Lithuanian “antiquities”
music and literature
Opis:
Artykuł poświęcony jest analizie metod adaptacji artystycznej Witoldoraudy Józefa Ignacego Kraszewskiego przez Stanisława Moniuszkę w kantatach mitologicznych Milda, Nijoła i Krumine, a także opisowi związków słowa i muzyki w utworach Moniuszki inspirowanych tą epopeją Kraszewskiego. Na podstawie korespondencji oraz tekstów publicystycznych obydwu twórców omówione zostały kulisy ich współpracy, a także Moniuszkowska wizja sztuki (zwłaszcza muzyki i literatury oraz związków między nimi). Wykorzystane w badaniach źródła są świadectwem stosunku kompozytora do muzycznych opracowań wielkiej poezji, a nawet zawierają jego deklaracje programowe w tym zakresie. Prócz próby zobrazowania konkretnych, retorycznych związków dźwięków ze słowem w opisywanej parze dzieł artykuł zawiera analizę sposobu, w jaki „litewskość” literackiej fantazji Kraszewskiego została oddana w muzyce związanego z Wileńszczyzną Moniuszki. Wnioski płynące z analiz pozwoliły dookreślić i pogłębić rozumienie osobowości twórczej Stanisława Moniuszki. Są także są przykładem realizacji idei powinowactwa sztuk w okresie polskiego romantyzmu.
The article presents an analysis of Stanisław Moniuszko’s artistic adaptation methods of Józef Ignacy Kraszewski’s Witolorauda in the mythological cantatas Milda, Nijoła, and Krumine, alongside an examination of the interplay between words and music in Moniuszko’s compositions inspired by Kraszewski’s epic. Drawing on correspondence and journalistic texts of both artists, the study explores their behind-the-scenes collaboration and Moniuszko’s artistic vision, particularly concerning the relationship between music and literature. The sources utilized in the article serve as a testament to the composer’s approach to setting great poetry to music, encompassing his programmatic declarations on this subject matter. Apart from elucidating specific rhetorical connection between sounds and words in the aforementioned works, the article analyzes how Moniuszko’s music reflected the “Lithuanianness” of Kraszewski’s literary fantasy, given Moniuszko’s own connection to the Vilnius Region. The conclusions derived from this analysis have the potential to delineate and enrich comprehension of the creative persona of Stanisław Moniuszko, while also exemplifying the manifestation of the interconnectedness of the arts during the era of Polish Romanticism.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 44, 1; 371-384
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glosy do badań moniuszkowskich
Commentaries on Moniuszko Research
Autorzy:
Dąbek, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790960.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Stanisław Moniuszko
muzyka wotywna
symboliczne atrybuty wotywne
poemat Beniowski
parodia
religijna pieśń solowa
votive music
symbolic votive attributes narrative
poem Beniowski
parody
religious solo song
Opis:
Artykuł obejmuje trzy glosy. Pierwsza dotyczy uznania Litanii Ostrobramskich Stanisława Moniuszki za „muzykę wotywną.” Spełniają one kryteria, m.in.: tytułu utworu, intencji kompozytora, funkcji liturgicznej i symbolicznego atrybutu wotywnego – wprowadzenia do tekstu Litanii loretańskiej nowego wezwania Sancta Mater, odnoszącego się zapewne do Ostrobramskiej Matki Miłosierdzia. Kolejna glosa dotyczy parodii zawartej w poemacie Beniowski Juliusza Słowackiego, z tekstu wiersza Do Ciebie, Panie Józefa Bohdana Zaleskiego. Autor omawia religijną pieśń solową Moniuszki, skomponowaną do tego tekstu. Artykuł kończy krótka glosa odnosząca się krytycznie do badań nad Moniuszką.
This article consists of three commentaries. The first concerns the recognition of Stanisław Moniuszko’s Litanies of Ostra Brama as “votive music”. These Litanies meet the criteria of having, amongst other things, a title to the piece, the intentions of the composer, a liturgical function and a symbolical votive attribute, namely the introduction of a new invocation titled Sancta Mater, which undoubtedly refers to the Mother of Mercy of Ostra Brama, to the text of the Litany of the Blessed Virgin Mary. Another commentary draws attention to the parody contained in the narrative poem Beniowski by Juliusz Słowacki, taken from the text of the poem Do Ciebie, Panie/To You, Lord by Jozef Bohdan Zaleski. The author discusses Moniuszko’s religious solo song, which was specially composed for this text. The article ends with a short commentary related to current research on Moniuszko and the basis for further research.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 12; 199-214
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moniuszko oswojony? Refleksje po ogólnopolskiej konferencji naukowej „Od dźwięku do słowa. Rola Stanisława Moniuszki w kulturze polskiej XIX i XX wieku”
Moniuszko tamed? Reflections after the nationwide scientific conference “From sound to words. The role of Stanisław Moniuszko in the Polish Culture of the 19th and 20th centuries”
Приручить Монюшко? Размышления после Всепольской научной конференции «От звука к слову. Роль Станислава Монюшко в польской культуре XIX–XX веков»
Autorzy:
Sawic, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070631.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
Stanisław Moniuszko
Rok Stanisława Moniuszki
opera, konferencja
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Instytut Muzyki i Tańca
the Year of Stanisław Moniuszko
opera, conference
Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
Institute of Music and Dance
Станислав Монюшко
Год Станислава Монюшко
опера
конференция
Люблинская Воеводская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
Институт музыки и танца
Opis:
Podsumowanie wydarzeń zorganizowanych w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie w ramach programu „Moniuszko 2019 – Promesa” realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca z okazji dwusetnej rocznicy urodzin kompozytora. Biblioteka włączyła się w obchody Roku Moniuszkowskiego, realizując projekt „Nie taki Straszny Dwór – oswajanie Moniuszki”, dofinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
A summary of the events organised in the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin as part of the Moniuszko 2019 – Promesa [Moniuszko – The Promise] programme implemented by the Institute of Music and Dance on the occasion of the 200th anniversary of the composer's birth. The Library joined the celebrations of the Year of Moniuszko, by organising the project Nie taki Straszny Dwór – oswajanie Moniuszki [Not Such a Haunted Manor – Taming Moniuszko], co-financed from the funds of the Minister of Culture and National Heritage.
Краткое описание мероприятий, организованных в Люблинской Воеводской Публичной Библиотеке им. Иеронима Лопацинского в рамках программы «Монюшко 2019 – Промеса», реализуемых Институтом музыки и танца по случаю двухсотлетия со дня рождения композитора. Библиотека присоединилась к празднованию Года Монюшко, реализовав проект «Не такой и Cтрашный двор – приручение Монюшко», софинансируемый министром культуры и национального наследия.
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2019, 62; 247-250
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kolekcja muzyczna Kazimierza Czekotowskiego (1901-1972) w zbiorach Biblioteki Głównej Akademii Muzycznej im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Musical Collection of Kazimierz Czekotowski (1901-1972) in the Main Library of the Stanisław Moniuszko Academy of Music in Gdańsk
Autorzy:
Walkusz, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/472350.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
Main Library of Stanisław Moniuszko Academy of Music in Gdańsk
Kazimierz Czekotowski
private collections
musical items
Biblioteka Główna im. Stanisława Moniuszki Akademii Muzycznej w Gdańsku
księgozbiory prywatne
muzykalia
Opis:
The Main Library of Stanisław Moniuszko Academy of Music in Gdansk gathers and stores many collections submitted by different people, especially by the pedagogues of the Academy. One of them is a collection of notes used in artistic work and maybe in vocal teaching by the outstanding Polish singer Kazimierz Czekotowski. The article describes the contents of the collection, particularly the items concerning composers and publishers. The most interesting are hand-written dedications, because, in many cases, it’s the only one document confirming artistic contacts between a composer and a performer. It also enables determining the date of composing and the first performance of the work or – indirectly – help identify publication dates. Secondly, it is drawn up a list of publishers present in these collection, which is a contribution to the characteristics of the situation of the Polish music publishing market... (time limits due to publication dates of the items from the Czekotowski collection).
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2017, 11; 277-297
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Die Schweizerhütte”, Moniuszkowska prapremiera spóźniona o blisko dwa stulecia: pytania, hipotezy, nowe perspektywy badawcze
‘Die Schweizerhütte’, a Moniuszko World Premiere Delayed for Nearly Two Centuries: Questions, Hypotheses and New Research Perspectives
Autorzy:
Zieziula, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26731691.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Stanisław Moniuszko
opera komiczna
Die Schweizerhütte
Carl Blum
Mary, Max und Michel
historia opery XIX w.
comic opera
the history of opera in the 19th-century
Opis:
Dwuaktowa komische Oper zatytułowana Die Schweizerhütte to nieznane, młodzieńcze dzieło Stanisława Moniuszki, które swojego pierwszego wystawienia doczekało się dopiero w 2018 r., a więc po ok. 180 latach od czasu swojego powstania. Niemiecki tekst tego utworu – zasadniczo zapożyczony przez Moniuszkę z opery Carla Bluma Mary, Max und Michel – pomija niektóre fragmenty „pierwowzoru”, zawiera także interpolację nieustalonego autorstwa oraz odmiennie zredagowane didaskalia. W omówieniu problematyki Die Schweizerhütte autor skupia się na analizie uwertury oraz zastosowanych przez kompozytora form arii, duetów, chórów i finałów. Spójność zastosowanych środków kompozytorskich z koncepcją dramaturgiczną dzieła potwierdza m.in. świadome powiązanie tematyczne uwertury z wieloczęściowymi finałami obydwu aktów oraz wprowadzenie motywów przypominających. Niemieckojęzyczny utwór przyszłego „ojca opery polskiej” dowodzi zatem poważnych przemyśleń wykształconego w Berlinie, dwudziestoletniego zaledwie, operowego nowicjusza na temat sposobów wewnętrznej integracji dzieła i zaskakująco dojrzałej świadomości reguł dramaturgii muzycznej. Wszystko wskazuje na to, że po powrocie do Wilna Moniuszko nie znalazł niestety sprzyjających warunków do dalszego rozwoju swojego talentu. Jednakże o ile za kontynuację i rozwinięcie ambitnych pomysłów dostrzegalnych w Die Schweizerhütte trudno uznać tzw. operetki (pisane przez Moniuszkę na początku lat 40. z myślą o śpiewających aktorach i szerokich kręgach odbiorców), to pomysły te odezwały się zapewne echem w zaginionej dzisiaj, pierwszej „operze seria” polskiego kompozytora zatytułowanej Twardowski i z pewnością ujawniły się w pełni w wileńskiej Halce. Staje się coraz bardziej oczywiste, że styl operowy Moniuszki od samego początku ściśle powiązany był nie tylko z tradycją lokalną, wzorcami wykształconymi przez Stefaniego, Elsnera i Kurpińskiego, lecz także z poetyką opery europejskiej, przede wszystkim włoskiej i francuskiej. Transfer ten został jednak zapośredniczony przez niemiecką kulturę muzyczną, teatralną i literacką. Pobyt Moniuszki w Berlinie i stworzenie tam pierwszego, niemieckojęzycznego dzieła operowego odegrał zatem kluczową rolę w złożonym procesie absorpcji i syntezy różnych wzorów dramaturgii operowej. Dzięki niemu kompozytor osiągnąć miał z czasem swoją artystyczną dojrzałość.
Stanisław Moniuszko’s early two-act komische Oper titled Die Schweizerhütte, previously unknown, was first staged only in 2018, around 180 years after its composition. The German libretto, basically borrowed by Moniuszko from Carl Blum’s opera Mary, Max und Michel, leaves out some sections of the ‘prototype’, adds an interpolation whose authorship has not been established, and changes the stage directions. In my paper, I focus on analysing the overture to Moniuszko’s Die Schweizerhütte, as well as the forms of arias, duets, choruses and finales employed by the composer. The compositional tools he used are well suited to the dramatic concept of the work, as is confirmed by the thematic links between the overture and the multipartite finales of both acts, as well as the introduction of reminder motifs. This German-language work written by the future ‘father of Polish opera’ demonstrates that the barely 20-year-old Berlin-trained newcomer to the operatic scene was already giving serious consideration to the internal integration of his work and was surprisingly mature in his awareness of the principles of musical dramaturgy. Unfortunately, after his return to Vilnius, Moniuszko in all probability did not find favourable conditions for the further development of his talent. Yet while the so-called operettas that he wrote in the early 1840s with singing actors and a wide audience in mind could hardly be considered a continuation and extension of the ambitious ideas already discernible in Der Schweizerhütte, those ideas were probably echoed in his first opera seria, titled Twardowski (now lost), and are certainly fully manifest in the Vilnius version of his Halka. It is increasingly evident that Moniuszko’s operatic style was closely related from the very start not only to the local tradition (to models elaborated by Stefani, Elsner and Kurpiński), but also to the poetics of European opera, primarily the Italian and French models. Moniuszko absorbed those influences, however, via German musical, theatrical and literary culture. His time in Berlin and his earliest (German-language) attempt at an operatic work that he undertook there thus played a key role in the complex process of the absorption and synthesis of various models of operatic dramaturgy. This ultimately helped the composer attain artistic maturity.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 2; 3-36
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies