Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Roman public law" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Pretor urzędnikiem magistratury rzymskiej. Zarys problematyki
Praetor as a Magistrate in the Ancient Rome. A Few Remarks
Autorzy:
Kołodko, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621276.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Pretorship, Roman public law, Roman law, magistrates of the Rome.
Opis:
The main point of this text is an attempt to present a few duties of the praetor and try to stipulate the origins of them. First of all it should be noted that the term praetor was not consistently used to describe only the jurisdictional magistrate, and it was used in relation, for example, to the consuls. This was probably because the sound etymological sense of the word (praeire: “to go before, to precede, to lead the way”). The appointment of praetor urbanus in 367 BC under leges Licniae Sextiae was not associated with the need to carry out a jurisdictional competence. The origins of the magistrate were strictly military in its nature, which since the end of the third century BC gave way to the area of jurisdiction. Raised considerations apply also to the praetor for foreigners (praetor peregrinus), who has not resolved disputes between the Romans and foreigners (peregrini), and his role was to ensure the military security of Italy. The jurisdictional competence of the pretorship as the most “famous” begins to emerge in the late third century BC, which is likely to be linked not only with the increase in the number of praetors, but mainly obviates external threat from the Carthage. It seems to indicate that the jurisdictional competence (civil and criminal) was not assigned to pretorship at the beginning of this office. It appears at least at the end of the third century BC and starts to become predominant among others which were associated with this office in ancient Rome.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2013, 12; 31-55
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola konsula i pretora w procesie legislacyjnym okresu republiki
The role of Consul and Praetor in the legislation process in the Republican Rome
Autorzy:
Loska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/697387.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
legislation
consul
praetor
people’s assemblies
Roman public law
Opis:
The purpose of this article is to show the key role of co-operation between magistrates and people’s assemblies in the law-making process in the Roman Republic. The paper defines also the basic concepts related to the legislation.
Źródło:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne; 2016, 14, 2; 31-44
2658-1922
Pojawia się w:
Opolskie Studia Administracyjno-Prawne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Augustus nova officia excogitavit (Suet., Aug. 37). Oktawian August twórcą cura urbis?
Augustus nova officia excogitavit (Suet., Aug. 37) Octavian Augustus the Creator of the Cura Urbis?
Autorzy:
Kamińska, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621311.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Augustus, Suetonius, Roman public law, cura urbis, curatores urbi.
Opis:
The curatores urbi, together with the prefects, are a part of the most characteristic Roman offices during the period of the principate. Thanks to the available source texts, particu- lary De aquaeductu urbis Romae, as well as thanks to the inscriptions, nowadays we have fairly precise information about the functions fulfilled by those officials. The doubts concern primarily the moment and the circumstances of the creation of the curatores urbi. According to Suetonius those officials, and especially curatores aquarum, curatores riparum et alvei Tiberis, curators aedium sacrarum et operum locorumque publicorum and curatores viarum were created by Augustus. However, that opinion raises doubts. The purpose of this very article is to determine to what extent the opinion of Suetonius is true and correct.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2013, 12; 13-29
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
KILKA UWAG O KARZE MUTYLACYJNEJ WYKONANEJ WOBEC RZYMSKIEGO BANKIERA (NA MARGINESIE VITA GALBAE 9)
Autorzy:
Niczyporuk, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663815.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
nummularius, Roman law
Roman public law
Roman bankers
the Emperor Galba
mutilation.
nummularii
prawo rzymskie
publiczne prawo rzymskie
bankierzy rzymscy
cesarz Galba
kara mutylacyjna.
Opis:
The aim of this article is to present the nummularii, one of several ancient Roman entities engaged in banking. One of the many duties entrusted to them was to examine and determine the nobility of gold and silver coins. This was the activity carried out by the protagonist of a story in Suetonius’ Life of Galba (9). This particular nummularius was a fraudster, and the future emperor punished him by having his hands cut off. To make the sentence even more stringent, Galba ordered the severed hands nailed to the table on which the double-dealing nummularius had carried out his dishonest business.
Celem artykułu jest wyjaśnienie roli i znaczenia kary mutylacyjnejwykonanej na bankierze (nummularius) na podstawie relacji Swetoniusza.Nummularii byli jednym z wielu podmiotów zajmujących się działalnością bankierską w starożytnym Rzymie. Do podstawowych obowiązków, jakie były im powierzone, należało badanie szlachetności metalu, z którego były wykonane monety, oraz ustalanie wartości wybitych monet złotych i srebrnych. Taką aktywność bankierską wykonywał bohater relacji Swetoniusza z żywotu Galby. Przyszły cesarz rozkazał obciąć ręce bankierowi (nummularius) nieuczciwie zmieniającemu pieniądze. By pokazać jeszcze większą surowość kary, zarządził przybicie obciętych rąk do stołu, na którym ów bankier dokonywał nieuczciwych operacji.
Źródło:
Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 1
2353-8139
Pojawia się w:
Zeszyty Prawnicze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epistulae Hadriani ad Stratonicenses Hadrianopolitas. Listy Hadriana do obywateli Stratonikeji Hadrianopolis
Hadrian’s letters to the citizens of Stratonicea Hadrianopolis
Autorzy:
Tadajczyk, Konrad
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057181.pdf
Data publikacji:
2021-12-08
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Hadrian
Stratonikeia
revenues
public Roman law
Stratonikeja
dochody
prawo rzymskie publiczne
Opis:
Przedmiot badań: Przedmiotem badań są trzy listy Hadriana kierowane do obywateli Stratonikeji, miasta położonego w Azji Mniejszej, w szczególności pierwszy z nich dotyczący dochodów miasta. Cel badawczy: Cesarz Hadrian popierał proces hellenizacji Azji Mniejszej, między innymi przez zakładanie nowych miast i rozbudowywanie starych. Celem artykułu jest przedstawienie przykładu jego polityki względem miast greckich tego regionu. Metoda badawcza: W artykule zastosowano metodę historyczno-prawną i filologiczną analizę źródeł. Wyniki: Cesarz Hadrian wspierał rozwój Stratonikeji przez przekazanie jego obywatelom dochodów pochodzących z okolicznych ziem, wcześniej zasilających skarb centralny. Był też zainteresowany rozbudową miasta i stanem jego infrastruktury. Ze swej strony mieszkańcy Stratonikeji dbali o utrzymywanie stałego kontaktu z cesarzem, śląc do niego listy
Background: The subject of this study is the analysis of three letters from Hadrian addressed to the citizens of Stratonikeia, a city located in Asia Minor, in particular the first one concerning the city’s income. Research purpose: Emperor Hadrian supported the Hellenisation of Asia Minor, among others by founding new cities and expanding old ones. The aim of this article is to provide an example of his policy towards the Greek cities of the region. Methods: The historical-legal method and philological analysis of sources were applied. Conclusions: Emperor Hadrian supported the development of Stratonikeia by transferring to its citizens the revenues from the surrounding lands, previously belonging to the central treasury. He was also interested in the expansion of the city and the state of its infrastructure. For their part, the inhabitants of Stratonikeia took care to maintain constant contact with the Emperor by sending him letters.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2021, 120; 109-117
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Ius publicum i ius privatum" w poglądach tzw. romanistyki marksistowskiej (przykład Czechosłowacji)
"Ius publicum and ius privatum" in the Views of “Marxist” Romanists
Autorzy:
Czech-Jezierska, Bożena Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/596145.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Marxist ideology; legal history; Roman public Law; socialist states
ideologia marksistowska; historia prawa; prawo rzymskie w Czechosłowacji; prawo rzymskie w państwach socjalistycznych
Opis:
The concept of public and private law is still somewhat problematic, and the matter has also been subject to critical discussion in the legal literature in socialist states. It is commonly believed that the origin and idea of this division derive from Roman law. Socialist-oriented ideology generally left Roman law out of its legal system, rejecting the development of private property for the benefit of far-reaching state interference in private-law relationships, and any influence on the part of the legal system of a state that allowed slavery was inconsistent with the ideas of socialism. It was based on historical and dialectical materialism and was connected with the inevitable fight of classes in society. In socialist states, two tendencies in Roman law studies should be distinguished – “traditional” Roman law studies, referred to as “bourgeois”, and new “Marxist Roman law studies”. Some explorers of this tendency believed that it was only “Marxist Roman law studies that required further development, while “bourgeois Roman law studies”, in contrast to the former, could only provide a basis of information collected by its researchers. The negation of the division of law into public and private in Marxist ideology was not as obvious as it is commonly accepted. The paper presents, in a synthetic way, views of this topic given by some “Marxist” Romanists.
Pojęcia prawa publicznego i prywatnego są wciąż problematyczne, ta kwestia była również przedmiotem dyskusji w państwach socjalistycznych. Powszechnie przyjmuje się, że idea tego podziału sięga rodowodem prawa rzymskiego. Ideologia socjalistyczna zasadniczo nie znajdowała miejsca dla prawa rzymskiego w systemie prawnym, który odrzucał rozwój własności prywatnej na rzecz szerokiej ingerencji państwa w stosunki prywatno-prawne i nie dopuszczał wpływów ze strony zasad prawnych państwa ustroju niewolniczego, sprzecznego z ideą socjalizmu. Opierała się ona na materializmie historycznym i dialektycznym oraz związana była z nieuniknioną walką klas w społeczeństwie. W romanistyce prawniczej wyodrębniono dwa kierunki – romanistyki tradycyjnej, określanej jako „burżuazyjna”, i młodej romanistyki marksistowskiej. Celem autorki artykułu jest zaprezentowanie w sposób syntetyczny poglądów na tę dychotomię, najdobitniej wyrażanych przez romanistów marksistowskich z Czechosłowacji na tle dyskusji o przydatności tegoż podziału w państwach socjalistycznych.
Źródło:
Studia Prawno-Ekonomiczne; 2018, 108; 41-64
0081-6841
Pojawia się w:
Studia Prawno-Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag na marginesie Tit.Ulp. 20.16
few remarks in the margin Tit. Ulp. 20.16
Autorzy:
Świrgoń-Skok, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621809.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
niewolnik, testament, niewolnik publiczny, prawo rzymskie
slave, will, public slave, Roman law
Opis:
In Roman law, a precondition for testamenti factio activa was having freedom. In theClassic and Justinian Law the major matter that was considered while determiningsuccession in case of death, was whether the testator was a free person. This generallydoes not raise major controversies. Statements of classic jurists, amongst others,refer thereto in Justinian Digests and imperial constitutions.It is not affected by the fact that in the preserved source material of Roman law, onecan find a fragment from Titulae ex corpore Ulpiani, which grants public slaves thecapacity to manage half of their peculium, should they have any. Such a possibilitywas not present for private slaves even if they possessed peculium profecticium. Theyalso could not obtain the consent of their owner in this scope to carry out such legalaction, because the ability to draw up a testament was classified in public law, notprivate law, which cannot be changed on the grounds of any agreements. However, thisprivilege is not known to Justinian law. Again, the privilege of testamentary capacityfor public slaves is granted by the Byzantine emperor – Leon VI Philosopher.
W prawie rzymskim warunkiem koniecznym przy testamenti factio activa byłoposiadanie wolności. Zarówno w prawie klasycznym, jak i poklasycznym pierwsząkwestią, jaką brano pod uwagę, przy ustalaniu następstwa na wypadek śmierci,było to, czy testator był osobą wolną czy nie. Nie budzi to co do zasady większychkontrowersji. Wskazują na to m.in. wypowiedzi prawników klasycznych, umieszczone następnie w Digestach justyniańskich, jak i konstytucje cesarskie.Nie wpływa na to fakt, że w zachowanym materiale źródłowym prawa rzymskiegomożna jednak odnaleźć fragment pochodzący z Titulae ex corpore Ulpiani, któryprzyznaje zdolność rozporządzenia w testamencie niewolnikom publicznym połowąswojego peculium, o ile takie posiadali. W dalszym ciągu takiej możliwości nie mielibowiem niewolnicy prywatni, chociażby posiadali peculium profecticium. Nie moglitakże w tym zakresie uzyskać zgody swojego właściciela na dokonanie takiej czynnościprawnej, ponieważ zdolność do sporządzenia testamentu była zaliczana do normprawa publicznego, a nie prywatnego, którego nie mogą być zmieniane na podstawieporozumień. Natomiast przywilej ten nie jest znany prawu justyniańskiemu.Ponownie przywilej umożliwiający testowanie niewolnikom publicznym przyznajecesarz bizantyjski Leon VI Filozof.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 115-126
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Slave as a Subject of Legal Protection in the Roman Public Criminal Law: A Contribution to the Discussion on the Situation of Slaves in the Roman State
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913053.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
scope of the subjectivity of slaves
Roman public criminal law
utilitas publica
humanitarian tendencies
zakres podmiotowości niewolników
rzymskie prawo karne publiczne
tendencje humanitarne
Opis:
The article is aimed at answering the question about the scope of the subjectivity of slaves in Roman public criminal law. Especially in cases of crimes committed against slaves, there was a situation in which the slave, as a victim, was granted the attribute of legal subjectivity and was subject to legal protection as a human being (persona) by the Roman state. This protection, present in many aspects of the punitive policy of the Roman state, was particularly visible in the regulations that prohibited the killing of slaves, abuse of slaves, assignment to castration, gladiatorial fights or prostitution. The legal protection of slaves, and thus their empowerment in public criminal law, was based on the Roman utilitas publica, but also the emerging humanitarian tendencies in imperial law.
Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie o zakres podmiotowości niewolników w rzymskim prawie karnym publicznym. Zwłaszcza w przypadkach przestępstw popełnianych wobec niewolników zachodziła sytuacja, w której niewolnik jako ofiara przestępstwa uzyskiwał przymiot podmiotowości prawnej i podlegał jako człowiek (persona) ochronie prawnej ze strony państwa rzymskiego. Ochrona ta, obecna w wielu aspektach polityki karnej państwa rzymskiego, szczególnie widoczna była w regulacjach zakazujących zabijania niewolników, znęcania się nad nimi, przeznaczania do kastracji, walk gladiatorskich czy prostytucji. U podstaw ochrony prawnej nad niewolnikami, a tym samym ich upodmiotowienia w prawie karnym publicznym, leżała rzymska utilitas publica, ale także rodzące się tendencje humanitarne w prawie cesarskim.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 5; 11-27
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Contribution to the Deliberations on the Relationships Between International Law and Roman Law
Autorzy:
Winiarski, Bohdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027957.pdf
Data publikacji:
2021-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
roman law
public international law
international water law
Opis:
The paper is an English translation of Przyczynek do rozważań nad stosunkiem prawa międzynarodowego do prawa rzymskiego by Bohdan Winiarski, published originally in Polish in “Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” in 1934. The text is published as a part of a jubilee edition of the “Adam Mickiewicz University Law Review. 100th Anniversary of the Department of Public International Law” devoted to the achievements of the representatives of the Poznań studies on international law.
Źródło:
Adam Mickiewicz University Law Review; 2021, 12; 15-33
2450-0976
Pojawia się w:
Adam Mickiewicz University Law Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Purposes and Functions of Public Punishment in Roman Law in the Perspective of Justinians Codification
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046740.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
funkcje kary
rzymskie prawo karne publiczne
kodyfikacja justyniańska
cesarska polityka karna
functions of the punishment
the Roman penal public law
Justinian’s Codification
imperial criminal policy
Opis:
The objectives and functions of the punishment for a public offence (crimen) had already been discussed by M. Tullius Cicero, Seneca the Younger, or Aulus Gellius many centuries before Emperor Justinian. According to their statements, the Romans distinguished in principle all the types of punitive functions known today: deterrence (special and general prevention), reprisal (retaliation), elimination (protection of society against the perpetrator), and even the rehabilitation (educative) function. The emergence of the imperial judiciary extra ordinem in criminal matters could have been conducive to performance of various functions assigned to various penalties, along with the possibilities offered by the discretionary power of judicial decisions. However, when reading Emperor Justinian’s Constitutio Tanta and the numerous accounts from the Roman jurists included in his codification, contained in Book 48 of the Digest, one may be convinced that the function of paramount importance for the emperor was to deter potential perpetrators by means of severe penalties, including notably the death penalty. The educational function was rather marginal. The primary objective of the imperial criminal policy was the ruthlessly severe punishing for criminal offences (severitas, atrocitas) and the implementation of the postulate of inevitability of criminal responsibility.
O celach i funkcjach kary za przestępstwo publiczne (crimen) rozprawiali już na wiele wieków przed cesarzem Justynianem: M. Tulliusz Cyceron, Seneka Młodszy, Aulus Gellius. Z ich wypowiedzi wynika, że Rzymianie rozróżniali w zasadzie wszystkie rodzaje znanych dzisiaj funkcji karania: funkcję odstraszającą (prewencję szczególną i ogólną), odpłacającą (odwetową), eliminacyjną (ochrona społeczeństwa przed sprawcą), a nawet resocjalizacyjną (wychowawczą). Pojawienie się cesarskiego sądownictwa extra ordinem w sprawach karnych mogło sprzyjać realizacji różnych funkcji przypisanych do różnych kar, wraz z możliwością, jaką dawała dyskrecjonalność orzeczeń sądowych. Lektura Konstytucji Tanta cesarza Justyniana oraz licznych przekazów jurystów rzymskich włączonych do jego kodyfikacji, zawartych w Księdze 48 Digestów przekonuje jednak, że funkcją mającą dla cesarza pierwszorzędne znaczenie było odstraszanie potencjalnych sprawców przestępstw surowymi karami, w tym szczególnie karą śmierci. Funkcja wychowawcza miała raczej marginalne znaczenie. Podstawowym celem cesarskiej polityki karnej jawiło się bezwzględnie surowe karanie za przestępstwa (severitas, atrocitas) oraz realizacja postulatu nieuchronności odpowiedzialności karnej.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2019, 4; 21-37
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy w prawie rzymskim istniała instytucja wywłaszczenia?
Institution of Expropriation in Roman Law
Autorzy:
Kamińska, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621835.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
prawo rzymskie, ius publicandi, wywłaszczenie, intees publiczny, własność prywatna
Roman law, ius publicandi, expropriation, public interest, private ownership
Opis:
The issue of expropriation in Roman law has on numerous occasions been the subjectof scientific research. The researchers have tried to explain the meaning of the termexpropriation and show its role from a legal and social point of view. In Roman law,expropriation was referred to as publicatio and the right to expropriation was calledius publicandi. Difficulties associated with determining whether expropriationexisted in Roman law results mainly from lack of source texts. On the basis of onlybrief information, various theories are currently being put forward. Some researchersbelieve that expropriation existed, others deny it. Preserved source texts, althoughfew in number, argue that the institution existed in the Republic. What's more, it canbe called the prototype of modern expropriation. It had to fulfill similar and oftenthe same requirements that modern expropriation must meet, and thus there had tobe a public purpose, expropriation was a last resort, and the expropriating party wasburdened with the liability for compensation.
Zagadnienie dotyczące wywłaszczania w prawie rzymskim było już wielokrotnieprzedmiotem badań. Badacze starli się wyjaśnić znaczenie terminu wywłaszczenieoraz ukazać jego rolę z prawnego i społecznego punktu widzenia. W prawie rzymskimwywłaszczenie było określane mianem publicatio, a prawo do wywłaszczania iuspublicandi. Trudności związane z ustaleniem kwestii istnienia w prawie rzymskiminstytucji wywłaszczenia wynikają przede wszystkim z braku tekstów źródłowych.Na podstawie jedynie szczątkowych informacji powstało jednak kilka teorii naten temat. Niektórzy badacze są przekonani o istnieniu wywłaszczeń, inni temuzaprzeczają. Przytoczone w trakcie rozważań teksty źródłowe, jakkolwiek nieliczne,wydają się dowodzić istnienia tej instytucji już w okresie republiki. Co więcej, możnają nawet nazwać prototypem współczesnego wywłaszczenia. O podobieństwachdecydują m.in. jednakowe wymogi, jakim musiało i obecnie musi czynić zadośćwywłaszczenie. Należą do nich: cel publiczny, ostateczność wywłaszczenia orazobowiązek odszkodowawczy względem wywłaszczanej jednostki.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 71-86
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Utilitas publica z perspektywy prawa rzymskiego i polskiego
Autorzy:
Sitek, Bronisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2231094.pdf
Data publikacji:
2014-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Roman law
public utility
powers of the State
private utility
Opis:
The concept of „public utility”, used in contemporary language of the law and juridical language, was also used in Roman law as utilitas publica. This concept allows to separate the public sphere from the private sector. However, the boundary between sphere of public sphere and private sector have not always been blurred since ancient times. In ancient Rome, the boundary between what was public and what was private was changing and depended on a type of political system, an understanding of the public good or the boundaries of individual’s autonomy. In contemporary times there is also a debate over how far should the powers of the State reach. There is even a discussion about the redefinition of the State, and even about the need for withdrawing the State from the areas of activities traditionally belonging to its empire. It is assumed that the public utility is a service as well as leading production used to meet the needs of all people in a continuous manner. It is not required, that this availability is truly enjoyed by all.
Źródło:
Themis Polska Nova; 2014, 1(6); 21-35
2084-4522
Pojawia się w:
Themis Polska Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The rule of Roman law: Non capitur, qui ius publicum sequitur
Autorzy:
Sitek, Bronisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451682.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
Tematy:
Roman law
public law
liability in public law
praetor’s edict
prawo rzymskie
prawo publiczne
odpowiedzialność w prawie
publicznym
edykt pretorski
Opis:
Przedmiotem niniejszego opracowania jest przeprowadzenie interpretacji sformułowania autorstwa Ulpiana, pochodzącego z 11 księgi komentarza do edyktu pretora, tj. Non capitur, qui ius publicum sequitur (D. 50.17.116.1). W literaturze romanistycznej sformułowanie to zasadniczo jest traktowane dość marginalnie. Odniesienia do niego znajdują się najczęściej w przypisach, w celu egzemplifikacji jakiegoś toku myślowego, jednak bez pogłębionej analizy. Kluczowe dla procesu interpretacji tego sformułowania będzie miało wyjaśnienie znaczenia użytego w tekście zwrotu ius publicum. Można wstępnie przyjąć założenie, że Ulpian, posługując się zwrotem ius publicum, nie miał na myśli prawa publicznego w znaczeniu ustrojowym, lecz ugruntowane i powszechnie stosowane przepisy prawa prywatnego, niezależnie od źródła ich pochodzenia (jurysprudencja, edykt pretorski czy konstytucje cesarskie). Zatem hipotezą badawczą może być twierdzenie, według którego stosowanie przepisów prawa prywatnego powszechnie obowiązującego nie może być podstawą do postawienia w konkretnym przypadku zarzutu podstępnego czy nieuczciwego działania. Tak bowiem należy tłumaczyć wieloznaczny czasownik capitur pochodzący od capio, cepi, ceptum. W konsekwencji temu, kto wykonuje prawo, nie można przypisać złej wiary. Zasada ta ma ogromne znaczenie w przypadku określenia odpowiedzialności osób wykonujących zadania publiczne zgodnie z przepisami prawa i przewidzianych procedur
The subject of this study is to interpret the provision of Ulpian from the 11th book of the commentary to the praetor’s edictie. Non capitur, qui ius publicum sequitur (D. 50.17.116.1). In Romanist literature, this provision is basically treated quite marginally. References to this provision are usually found in the footnotes, in order to exemplify some thought, but without an in-depth analysis. The explanation of the meaning of ius publicum used in the text will be crucial for the process of interpretation of this provision. One can initially assume that Ulpian using the phrase ius publicum did not mean public law from the systemic point of view, but the well-established and universally applied provisions of private law, regardless of their origin (jurisprudence, the praetor’s edict or the emperors’ constitutions). Thus, the research hypothesis may be the statement that the application of the legal provisions of private law can not be the basis for the submission of an insidious or unfair act in a particular case. This is how the ambiguous verb capitur (from capio, cepi, ceptum) should be translated. Consequently, whoever exercises the law can not be impute bad faith. This principle has a great importance when determining the responsibility of persons performing public tasks in accordance with the law and the procedures envisaged.
Źródło:
Journal of Modern Science; 2019, 40, 1; 149-162
1734-2031
Pojawia się w:
Journal of Modern Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoretyczny model przestępstwa prawa publicznego (crimen publicum) autorstwa Claudiusa Saturninusa (D. 48,19,16) a współczesna nauka o przestępstwie karnym
Autorzy:
Amielańczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/609427.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
public law crime
Roman penal law
Claudius Saturninus
przestępstwo prawa publicznego
rzymskie prawo karne
Opis:
The Romans did not develop the science of the criminal offence, yet they attempted to describe the nature and characteristic features of public law crime. According to the Justinian sources, the jurist who made such an attempt was Claudius Saturninus. He distinguished between crimes based mainly on the manner of committing the crime, thus following the same direction as contemporary science when it examines the so-called criminal modus operandi. He made his distinction in a quite original, two-stage manner. First, the jurist made a fourfold division (quattuor genera) of crimes, based on a criterion similar to the criterion of form that is adopted for legal actions in the area of private law. According to the jurist, crimes could be committed in the form of facta, dicta, scripta or consilia. This quattuor genera system of forms and manners of committing crimes was then followed by a more detailed division of circumstances involved in the type of the criminal offence. In this way, Claudius Saturninus enumerated seven elements of the (almost exclusively) objective aspect of the crime: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas and eventus. The jurist illustrated all manners and circumstances of committing a criminal offence with examples.
Rzymianie nie rozwinęli nauki o przestępstwie karnym, ale podejmowali próby opisania istoty i specyfiki przestępstwa prawa publicznego. Ze źródeł Justyniańskich wiadomo, że jurystą, który na taką próbę się odważył, był Claudius Saturninus. Dokonał on rozróżnienia przestępstw, koncentrując się głównie na sposobie ich popełnienia i idąc w podobnym kierunku, jak współczesna nauka podczas rozważań dotyczących tzw. przestępczego modus operandi. Rozróżnienia dokonał w dość oryginalny dwustopniowy sposób. Jurysta stworzył najpierw czwórpodział (quattuor genera) przestępstw, kierując się kryterium przypominającym kryterium formy, jakie jest przyjmowane dla czynności prawnych na gruncie prawa prywatnego. Według jurysty przestępstwa mogły być popełniane w formie facta, dicta, scripta i consilia. Na tak stworzony system quattuor genera (form, sposobów) popełnienia przestępstw karnych Claudius Saturninus nałożył następnie już bardziej szczegółowy podział okoliczności składających się na typ czynu zabronionego prawem. W ten sposób wyliczył kolejno siedem znamion (niemal wyłącznie) strony przedmiotowej przestępstwa: causa, persona, locus, tempus, qualitas, quantitas i eventus. Wszystkie sposoby i okoliczności popełnienia przestępstwa karnego jurysta zilustrował przykładami.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
0458-4317
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A state and the protection of its interests. Advocatus fisci vs State Treasury Solicitors’ Office
Autorzy:
Sitek, Bronisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/452262.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki Euroregionalnej im. Alcide De Gasperi w Józefowie
Tematy:
protection of the interests of the Treasury,
Roman law
public law
advocate fisci
the State Treasury Solicitors’ Office
Opis:
The modern concept of the state dates its roots to the beginning of the Renaissance. Created at that time, the concept of ‘the national interest’ realized the existence of a sphere of rights and interests of a particular country, which must be protected in a particular way. To this end, national bodies responsible for protecting the rights and interests of the state were established. Despite the different conception of the state, the origins of institutions dealing with the legal protection of interests and rights of the state can be found in the Roman institution advocates fisci. Even then, numerous provisions governing the organization and functioning of the institution arose. In Poland the institution which deals with this king of protection is the State Treasury Solicitors’ Office. The object of this elaboration is to identify similarities and differences between those two institutions.
Źródło:
Journal of Modern Science; 2017, 33, 2; 49-60
1734-2031
Pojawia się w:
Journal of Modern Science
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies