Temat: Православие - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Православие на территории Калининградской области в период запрета (1945–1985 гг.)
Orthodoxy on the Territory of the Kaliningrad Region in the Period of the Ban (1945–1985)
Autorzy:: Бирюков, Георгий
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2171297.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Akademia Supraska
Tematy:: храм
приход
атеизм
Православие
Калининградская область
вера
Opis:: In the period from 1945 to 1951 on the territory of Kaliningrad region there was a complete change of population. German citizens were deported. The region was settled by immigrants from Russia, Belarus, Ukraine and Lithuania. 94 percent of migrants belonged to the peoples, traditionally confessed the Orthodox. For the described period of the initiative group of Orthodox believers tried to get an official registration of the parishes of the Russian Orthodox Church. Local party and Soviet authorities were able to prevent the creation in the Kaliningrad region is not a single Orthodox parish. Believers were forced to conduct services apartments, to visit the temples in Lithuania, to invite Orthodox priests from Lithuania to convert req. This situation persisted until 1985, when in Kaliningrad, finally opened the first Orthodox Church.
Źródło:: Latopisy Akademii Supraskiej; 2017, Cerkiew a asymilacja- swój i obcy, 8; 57-73
2082-9299
Pojawia się w:: Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Православные монастыри и церкви на Брестско-Пинском Полесье в документах XV–XVII веков
Prawosławne monastery i cerkwie Brzesko-Pińskiego Polesia w dokumentach XV–XVII wieku
Autorzy:: Горбацкий, Андрей
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2171329.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Akademia Supraska
Tematy:: монастырь
церковь
православие
история
Брестско-Пинский
регион
Полесье
Opis:: W artykule przedstawiono życie religijne Brzesko-Pińskiego Polesia na podstawie dokumentów archiwalnych XV–XVII wieku. Uwaga koncentruje się przede wszystkim na świątyniach i wspólnotach monastycznych dwóch regionów: Iwanowskiego i Małoryckiego. Ich dzieje szczegółowo opisano w projekcie badawczym Miasta i regiony okręgu brzeskiego: historia i współczesność, wykonanym na Brzeskim Uniwersytecie im. Aleksandra S. Puszkina.
Źródło:: Latopisy Akademii Supraskiej; 2016, Dawna cyrylicka księga drukowana: twórcy i czytelnicy, 7; 97-106
2082-9299
Pojawia się w:: Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Псаломщик православного прихода как хранитель местной литургической певческой традиции
Autorzy:: Густова-Рунцо, Лариса
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2168692.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Akademia Supraska
Tematy:: православие
приход
псаломщик
певчие
литургическая
практика
традиция
белорусский
Opis:: The modern Orthodox liturgical singing practice operates in a mixed society. On the one hand, it is a community of clergy, clergymen and parishioners, which is characterized by strict adherence to traditions, the dominance of ritual practice, collective thinking and the prevalence of stereotypes over innovations. On the other hand, this traditional community is a part of the information society, the characteristic feature of which is the mass and rapid dissemination of qualitatively increased volume of intellectual, artistic and other information through telecommunications. The modern Orthodox parish can be described as a mixed society. The liturgical life of the parish proceeds in accordance with the Canon and traditions, and social projects are implemented through lay people who enjoy all the benefits of the information society. Lay people who sing and read canonical texts at the service are also subjects of Orthodox liturgical practice, the intonation component of which is based on regional traditions. These traditions are the most stable element of liturgical singing practice, in contrast to its canonical component, which tends to be modified. The keepers of the regional singing tradition are the parish Psalmist and singers of the local Church choir, whose importance in liturgical singing practice increased in the twentieth century.
Źródło:: Latopisy Akademii Supraskiej; 2018, Rola laikatu w życiu Cerkwi, 9; 141-149
2082-9299
Pojawia się w:: Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Jezuici i ich świat w rosyjskich i radzieckich wydawnictwach leksykograficznych
Иезуиты и их мир в русских и советских лексикографических публикациях
Autorzy:: Moroz-Grzelak, Lilla
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2171257.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Akademia Supraska
Tematy:: иезуит
черная легенда об иезуитах
Россия
православие
католицизм
Opis:: Проведенный анализ показывает, что негативный образ иезуитов в словарях и энциклопедических статьях XIX и начала XX веков вытекает из общей религиозной установки – негативного отношения православия к католицизму и к иезуитам, как представителям этой конфессии. Источником отрицательности дефиниций советского периода является социалистическая идеология и борьба c религией вообще. Нейтральность определений понятия иезуит в словарях XXI века, сто лет после возникновения негативного образа иезуитов, не имеет значения, так как она не может уже изменить, заложенного веками в памяти общества представления.
Źródło:: Latopisy Akademii Supraskiej; 2019, Вѣнецъ хваленїѧ. Studia ofiarowane profesorowi Aleksandrowi Naumowowi na jubileusz 70-lecia, 10; 163-180
2082-9299
Pojawia się w:: Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Актуальная проблематика православного пастырского богословия в современном секуляризованном мире
Urgent subject matter of orthodox pastoral theology in modern secular world
Autorzy:: Ноздрин, Андрей
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/494647.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:: православие
пастырство
духовная жизнь
секуляризация
Беларусь
Orthodoxy
ministry
spiritual life
secularization
Belarus
Opis:: На сегодняшний день чрезвычайно остро появилась проблема влияния современного секуляризованного мира на будущих священнослужителей. К сожалению, годы безбожия на постсоветском пространстве оставили свой след в церковной истории, определив большой разрыв и потерю христианских традиций. Данная статья посвящена проблемам современного священства, оставленного без вековых традиций, и попыткe возвращению к истинно пастырскому окармлению своих подопечных в современном секуляризированном обществе.
Nowadays the problem of influence of modern secular world on the future clerics increased. Unfortunately, years of atheism on the post-Soviet territory have left the trace in a church history, having defined a big gap and loss of Christian traditions. The article is devoted to the problems of modern priesthood left without centuries-old traditions, and attempt to returning to truly pastoral care of their wards in modern secular society.
Źródło:: Rocznik Teologiczny; 2016, 58, 3; 439-454
0239-2550
Pojawia się w:: Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Prawosławie i katolicyzm na Ukrainie w latach 1989–2014 – podejście ilościowe
Orthodoxy and catholicism in Ukraine in 1989–2014 – a quantitative approach
Православие и католицизм в Украине в 1989–2014 годы – количественный подход
Autorzy:: Dmochowski, Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/569009.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Ukraine
religious diversity
orthodoxy
catholicism
Russia
Украина
религиозное разнообразие
православие
католицизм
Россия
Opis:: The complex reality of religious and institutional situation in Ukraine (three orthodox churches; two catholic churches), imposed on ethnic relations, has a significant impact on the balance of power in Ukraine, reinforcing existing divisions: between Ukrainians and Russians, between west and east Ukraine, between Orthodox and Catholics. Ukrainian Orthodox Church (Moscow Patriarchate) is the most conservative force, with canonical and political ties (specially part of hierarchy) with Russia. It is the best organized religious structure in Ukraine with 12485 parishes and 10068 priests. Ukrainian Orthodox Church of the Kyiv Patriarchate (4536 parishes and 3141 priests) and the Ukrainian Autocephalous Orthodox Church (1205 parishes, and 731 priests) are much more related to Ukrainian statehood and are supported by the Ukrainian state and the Ukrainian political parties on their road to autocephaly and canonical independence from Moscow Patriarchate. The most aroused nationalist forces (the All-Ukrainian Union “Svoboda”, Right Sector) are often associated with the Ukrainian Greek Catholic Church (3734 parishes and 2594 priests), the main supporter of the Ukrainian nationalism.
Сложная реальность религиозной и институциональной ситуации в Украине (три православные и две католические церкви), которая накладывается на межэт¬нические отношения (украинцы, русские), оказывает существенное влияние на политическое равновесие и баланс власти в Украине, укрепляя существующие различия: между украинцами и русскими, между западом и востоком Украины, между православными и католиками. Украинская Православная Церковь (Московский Патриархат) является наиболее консервативной силой, с каноническими и политическими связями (особенно часть иерархии) с Россией. Это наиболее организованная религиозная структура в Украине с 12 485 приходами и 10068 священнослужителями. Украинская Православная Церковь Киевского Патриархата (4536 приходов и 3141 священников) и Украинская Автокефальная Православная Церковь (1205 приходов и 731 священник) намного больше связаны с украинской государственностью и поддерживаются украинским государством и украинскими политическими партиями на их пути автокефалии и канонической независимости от Московского Патриархата. Наиболее националистические силы (Всеукраинский союз «Свобода», Правый сектор) часто ассоциируются с Украинской греко-католической церковью (3734 прихода и 2594 священника), главным сторонником украинского национализма.
Źródło:: Nowa Polityka Wschodnia; 2020, 2(25); 36-60
2084-3291
Pojawia się w:: Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Традиционные и заимствованные элементы в современной православной певческой практике
Traditional and Borrowed Elements of Modern of Orthodox Singing Practice
Autorzy:: Густова-Рунцо, Лариса
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2171355.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Akademia Supraska
Tematy:: традиция
белорусский
литургический
православие
уния
формирование
tradition
Belarusian
liturgical
Orthodox
Uniate
formation
Opis:: The article singles out the defining element of the Orthodox singing practice – liturgical. The example of the Belarusian Orthodox liturgical singing practice shows the result of assimilation of introduced (new) traditions into culture. The Byzantine type of liturgical singing and the intonational content of the Slavonic early-traditional (folklore) singing practices became the basis of the famous chant. Understanding this phenomenon makes it possible to restore the intonational features of the ancient canonical liturgical singing practice. The change in the cultural paradigm in the culture of the Commonwealth in the 17th and 18th centuries led to a gradual change in the intonational content of the liturgical singing practice of the Eastern Christian tradition and the birth of a new choral style. New changes occurred in the 19th century and are associated with the unification of Belarusian and Russian liturgical singing practices. The author analyzes the result of the interaction of the Byzantine, folklore, Roman Catholic and Russian Orthodox traditions, which characterizes the modern Belarusian Orthodox liturgical singing practice.
Źródło:: Latopisy Akademii Supraskiej; 2017, Cerkiew a asymilacja- swój i obcy, 8; 123-131
2082-9299
Pojawia się w:: Latopisy Akademii Supraskiej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Prawosławni Palestyńczycy – pomiędzy muzułmanami, Żydami i Grekami
Orthodox Palestinians – between Muslims, Jews and Greeks
Православные палестинцы – среди мусульман, евреев и греков
Autorzy:: Kovačević, Dominika
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2005167.pdf
Data publikacji:: 2018-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Palestine
Israel
Orthodox Church. minorities
Jerusalem
conflict
Палестина
Израиль
православие
меньшинства
Иеру- салим
конфликт
Opis:: Palestinians are not a homogeneous group. One of the minority groups are Christians, the majority of whom is Orthodox. Although relatively few have stayed in their homeland, they still play an important role there. The Orthodox Palestinians have a strong feeling of identity, both ethnically, as Arabs, and religiously as Orthodox Christians. They face problems in three main domains. First, they are exposed to the same forms of discrimination from the Israeli regime as the rest of Palestinians – they are deprived of the opportunity to create and be part of their own, fully independent state. Second, they are a minority living among the Sunni majority nation. Thirdly, despite being a majority in their Church – Orthodox Patriarchate of Jerusalem – they are under Greek domination in various areas. All these factors render the situation of Orthodox Palestinians very complex. The aim of this article is to show this situation and its potential influence on the Palestinian question and the Orthodox Church issues.
Палестинцы не представляют собой однородной группы. Одну из подгрупп составляют христиане, также разделенные, причем большинство из них это православные. Несмотря на то, что на данный момент православных на родине осталось совсем немного, они по-прежнему играют немаловаж- ную роль. Для них характерно очень сильное чувство идентичности – как этнической, так и религиозной. При этом они постоянно вынуждены пре- одолевать проблемы разного рода. Во-первых, со стороны Израиля они подвержены тем же формам дискриминации, что и прочие палестинцы, они лишены возможности создать полностью независимое государство и быть его частью. Во вторых, внутри собственного народа, они являются религиозным меньшинством по отношению к суннитскому большинству. В третьих, являясь большинством в своей родной Церкве – православном Иерусалимском Патриархате, в то же время на разных полях они подвер- жены греческому доминированию. Все это делает ситуацию православных палестинцев чрезвычайно сложной. Целью данной статьи является пред- ставление современного положения православных палестинцев и его по- тенциального воздействия на палестинский вопрос и вопросы, связанные с церковью.
Źródło:: Studia Orientalne; 2018, 1(13); 90-112
2299-1999
Pojawia się w:: Studia Orientalne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Поездка делегации Мукачевско-Пряшевской православной епархии в Москву и канонический переход в состав РПЦ (на материалах ГАРФ)
The trip of the delegation of the Mukachevo-Presov Orthodox diocese to Moscow and the canonical transition of the Russian Orthodox Church (on the materials of the State archive of the Russian Federation)
Autorzy:: Данилец, Юрий
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/494348.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:: делегация
источник
поездка
православие
петиция
протокол
церковь
delegation
a source
Trip
Orthodoxy
petition
protocol
church
Opis:: Статья посвящена подготовке, проведению и результатам поездки православной делегации Мукачевско-Пряшевской православной епархии в Москву в декабре 1944 года. Согласно архивным документам в организации этого события главную роль сыграло военное руководство политуправления 4-го Украинского фронта. Предполагаем, что они стояли за подготовкой основных документов, которые были отправлены в Москву. Они материально способствовали самой реализации поездки, встреч, аудиенций. Этот шаг был использован советским руководством в политических торгах с Чехословакией и в распространении своего влияния на западноукраинских землях.
The article is devoted to the preparation, conduct and results of the trip of the delegation of the Orthodox Mukachevo-Presov Region Orthodox diocese in Moscow in December 1944. According to archival documents in the organization of this event, the main role was played by the military leadership of the political directorate of the 4th Ukrainian Front. We assume that they were behind the preparation of the main documents that were sent to Moscow. They have contributed to the material implementation of the most trips, meetings and audiences. This move was used by the Soviet leadership in political bargaining with Czechoslovakia and in spreading its influence in Western Ukraine.
Źródło:: Rocznik Teologiczny; 2017, 01; 131-150
0239-2550
Pojawia się w:: Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Аналіз та деконструкція основних ідеологем доктрини «Русский Мир»
Analysis and Deconstruction of the Main Ideologists of the Russian World Doctrine
Анализ и деконструкция основных идеологов русского мирового учения
Autorzy:: Зборовська, Ксенія
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2176053.pdf
Data publikacji:: 2022-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: myth
ideology
“Russian world”
identity
Orthodoxy
argumentative practices
миф
идеология
«русский мир»
идентичность
православие
аргументативные практики
Opis:: The article analyses the three prominent ideologues of the doctrine of “Russian world”: the myth that “Orthodoxy is the basis of an identity”; the myth of the openness and friendly attitude of the Russian people to other ethnic groups and religions, and the myth of the Eurasian/Russian civilisation that opposes the “rotten” West. The existence of these ideologues in the information and symbolic field of Ukraine and the world, manipulating them, and placing them in the actual context of the Ukrainian cultural space, lead to a distorted perception of relations between Russia and Ukraine and the war between them. The article attempts to reveal those distortions and semantic substitutions ontologically contained in the ideologies of the “Russian world”, which can be analysed as typical errors in the context of the argumentation theory. The study aims to develop a conditional “dictionary” of mythologists of the “Russian world”, which could be used during an all-out information confrontation. The author chose the myth “Orthodoxy – the basis of Russian identity” as the basic ideology because, firstly, most other ideologies derive from this thesis with the help of skilful semantic manipulations. Secondly, this myth is interpreted and used by Russian ideologues in various contexts. Based on the analysis of this and two other myths, the author concludes that the ideology of the “Russian measure” does not meet the definition of the criteria of clarity and unambiguity; the meanings of its key concepts are as variable as possible, depending on the context, used with the substitution of meaning in general formulations, which do not provide for clarification of non-standard use of the term; there is a substitution of identities, which makes it possible to manipulate the historical facts and memory of the people; such informal logical errors as recourse to force, alternative to fear, false Scotsman, wholesale bargaining, and source poisoning are always used by Russian ideologues in their argumentative practices. In the process of revealing the illogicality and paradoxical nature of these myths, it turns out that the very essence of these myths significantly contributes to the crisis of culture and politics, which speaks of the same ideologues who glorify the messianic role of Russia. This array of ideological myths cannot be called a balanced system of political dogmas but rather a rhizomatic system of manipulation, the fluidity of which provides its ability to evade counter-arguments and identify historical substitutions.
В статье анализируются три выдающихся идеологии учения о «русском мире»: миф о том, что «православие есть основой русской идентичности»; миф об открытости и доброжелательном отношении русского народа к другим этносам и религиям, и миф о евразийской/русской цивилизации, противостоящей «гнилому» Западу. Существование этих идеологии в информационно-символическом поле Украины и мира, манипулирование ими и помещение их в актуальный контекст украинского культурного пространства приводит к искаженному восприятию отношений между Россией и Украиной и войны между ними. В статье предпринята попытка выявить те искажения и смысловые подмены, которые онтологически содержатся в идеологиях «русского мира» и которые могут быть проанализированы как типичные ошибки в контексте теории аргументации. Данное исследование направлено на разработку условного «словаря» мифологов «русского мира», который можно было бы использовать в ходе тотального информационного противостояния. В качестве базовой идеологии авторша выбрала миф «Православие – основа русской идентичности» потому, что, во-первых, большинство других идеологий выводятся из этого тезиса с помощью умелых смысловых манипуляций. Во-вторых, этот миф интерпретируется и используется русскими идеологами в различных контекстах. На основе анализа этого и двух других мифов авторша делает вывод, что идеология «русской меры» не соответствует определению критериев ясности, однозначности; значения его ключевых понятий максимально вариативны в зависимости от контекста, используются с подменой значения в общих формулировках, не предусматривающих уточнения нестандартного употребления термина; происходит подмена идентичностей, что дает возможность манипулировать историческими фактами и памятью народа; такие неформальные логические ошибки, как обращение к силе, альтернатива страху, ложный шотландец, оптовый торг, отравление источника, всегда используются российскими идеологиями в их аргументативной практике. В процессе выявления алогичности и парадоксальности этих мифов выясняется, что сама суть этих мифов существенно способствует кризису русской культуры и политики, что говорит о тех же идеологах, которые прославляют мессианскую роль России. Этот массив идеологических мифов нельзя назвать сбалансированной системой политических догм, а скорее ризоматической системой манипуляции, текучесть которой обеспечивает ее способность уклоняться от контраргументов и выявлять исторические подмены.
Źródło:: Studia Orientalne; 2022, 4(24); 95-114
2299-1999
Pojawia się w:: Studia Orientalne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Aleksandr Koval’kov: between orthodoxy and masonry
Александр Ковальков: между православием и масонством
Autorzy:: Drozdek, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/969727.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:: Koval’kov
Lopukhin
masonry
salvation
rationality
Orthodoxy
Kowalkow
Łopuchin
masoneria
zbawienie
racjonalizm
Prawosławie
Ковальков
Лопухин
масонство
спасение
рациональность
Православие
Opis:: Александр Ковальков был государственным чиновником в XIX в. в России, который очень интересовался богословскими вопросами, и выразил свои взгляды в четырех опубликованных им книгах. Его убеждения обобщены в утверждении, что истинное христианство заключается во внутреннем обращении, чистой любви, истинной вере и покаянии. Он описал трудный и продолжительный путь к духовному возрождению. Хотя он сильно подчеркивал внутреннюю жизнь веры, он также нашел место в духовной жизни для церкви, ее традиции и ее обрядов. Человеческий разум, по его мнению, отрицательно влияет на человека, поскольку он только привел к падению. Пытаясь найти богословские основы для своей духовности, Ковальков обратился к масонству, пытаясь сделать христианство в масонском образе.
Źródło:: Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2019, XVI, 3; 71-82
1731-982X
Pojawia się w:: Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Феномен святости в системе религиозно-философских воззрений
Fenomen świętości w systemie poglądów filozoficzno-religijnych
Phenomenon of Sanctity in the System of Religious and Philosophical Views
Autorzy:: Kuca, Zoja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/420379.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Церковь
святость
святой
Православие
аскетизм
сакральный
профанный
Cerkiew
świętość
święty
chrześcijaństwo
ascetyzm
sacrum
profanum
Christianity
holiness
holy
orthodox
asceticism
sacred
profane
Opis:: Świętość (άγιότης, sanctitas) jako przejaw życia religijnego stanowi fundamentalny koncept chrześcijaństwa. Jednakże jej istotowe rozpoznanie i uzmysłowienie możliwe jest na drodze zsyntetyzowania ujęć różnych nurtów i dyscyplin religioznawczych, fenomenologicznych, filozoficznych, socjologicznych i językowych. Teologia mistyczna Kościoła prawosławnego zgłębia sens świętości na podstawie Pisma Świętego, dzieł Ojców Kościoła i mistyków, pojmując go jako współudział człowieka w naturze boskiej, osiągnięcie przez człowieka stanu przebóstwienia (theosisu), czyli przemiany całego jego jestestwa przez łaskę Boga w sakramencie eucharystii. Święty Antoni wyznaczył ostateczny cel chrześcijanina jako „życie w Bogu” i określił to „szczytem doskonałości”. W tym traktowaniu świętości szczególną rolę odgrywa teologia apofatyczna i jej warsztat terminologiczny. Fenomenologiczne pojmowanie świętości odstępuje od tradycyjnego, teologicznego traktowania i skupia uwagę przede wszystkim na opisie wewnętrznych przeżyć psychologicznych podczas kontaktu z bóstwem. Za twórcę tego podejścia uważa się Rudolfa Otto, używającego pojęcia numinosum zamiast terminu „świętość”. Niemiecki fenomenolog wyodrębnia kluczowe formy przeżywania sacrum w doświadczeniu religijnym. W jego ujęciu doznania psychiki ludzkiej w kontakcie z numinosum są następujące: a) uczucie zależności stworzenia; b) mysterium tremendum – uczucie mistycznego przerażenia, składające się z czterech elementów (zgrozy, majestatu, mocy i tajemnicy); c) mysterium fascinans – uczucie zachwytu i fascynacji. Poglądem charakterystycznym dla filozofa jest przekonanie o racjonalnej i irracjonalnej obecności świętości, której najwyższym przejawem jest Chrystus. Otto definiuje nie tylko procesy zachodzące w psychice homo religiosus, ale również mechanizmy „przyciągania” jej do świętości. Mircea Eliade kontynuuje rozważania Otto, skupiając się nie tyle na świecie wewnętrznym osoby religijnej, ile na zewnętrznych przejawach sacrum w postaci zmysłowo dostępnych objawień – hierofanii. Źródłem hierofanii w filozofii religii Eliadego jest bezosobowa postać Absolutu, podczas gdy sacrum staje się absolutną, ontologicznie pierwotną rzeczywistością, pełnią bytu, przyczyną wszelkiego istnienia. Amerykański religioznawca William James określa stan świętości człowieka jako boskie opanowanie i odrodzenie duszy, przejawiające się w określonym stanie psychicznym. Wyodrębnia on cztery główne właściwości stanu duszy osoby świętej: ascetyzm, siłę wewnętrzną, czystość i miłosierdzie. Rosyjski filozof religii, Mikołaj Bierdiajew, traktuje świętość w kategoriach daru Bożego i powołania – gdy człowiek je realizuje, zbliża się ku wolności i pełni swojej osobowości. Uczony wprowadza nowe pojęcie w tym kontekście – świętości pojmowanej jako ofiara na drodze twórczości, na drodze ku genialności. Współczesna filozofia religii, której wybitnym przedstawicielem badającym fenomen świętości jest Lui Dupré, rozpatruje sacrum jako kategorię subiektywną, opisując ją w opozycji do kategorii profanum. Takie podejście, mimo znacznego uproszczenia i zawężenia, również uwzględnia obecność ontologicznej rzeczywistości, która – wedle Duprégo – dąży do wchłonięcia względnej rzeczywistości profanicznej. Dzięki temu sacrum odgrywa konstruktywną i konsolidacyjną rolę w społeczeństwie. Podejście socjologiczno-etyczne skupia uwagę na moralnym i duchowym doskonaleniu się człowieka oraz na tych namacalnych efektach jego świętości, które w sposób istotny wpłynęły na otoczenie. Podejście to charakterystyczne jest dla Starego Testamentu oraz większości słowników encyklopedycznych, traktujących o świętości jako właściwości konkretnej osobowości. Właśnie starobiblijne pojmowanie świętości utożsamiane jest z doskonałością moralną. Święty człowiek zawsze był obdarzony wysokim poziomem moralności, czystości duszy i ciała. Natomiast semantyka rdzenia свят sięga korzeni prasłowiańskich i posiada głęboki przedchrześcijański sens sakralny. W ten sposób fenomen świętości jako zjawisko można rozpatrywać na czterech płaszczyznach semantycznych: 1) świętość jako świętość, tzn. właściwość cechująca Boga i Jego wybrańców, której osiągnięcie jest dla nich możliwe w procesie theosisu (ubóstwienia); 2) świętość jako numinosum, czyli szczególny wymiar transcendencji, wywołujący w psychice ludzkiej określone przeżycia; 3) świętość jako sacrum, czyli wyższa sfera bytu, ontologiczna rzeczywistość, pierwotne realia objawiające się w hierofaniach; 4) świętość jako doskonałość, cnota moralna osiągana przez człowieka w trakcie osobistego rozwoju.
The analysis of the phenomenon of sanctity from the religious, philosophical, theological and Orthodox perspective is conducted by means of a semantic, etymological and structural examination of this concept. One of the work’s objectives is to highlight the different conceptual meanings of sanctity called for by the use of a comparative method. The point of departure was the biblical understanding of sanctity which substantially approaches the idea as the quality of deity, later developed in the Patristic teachings and supplemented by religion experts and philosophers. Based on that, the concept of sanctity is viewed in four semantic levels: 1) sanctity as sanctity, i.e. a quality typical of God and His chosen ones; its achievement is possible through the process of theosis [deification]; 2) sanctity as numinosum, or a particular dimension of transcendence leading to a unique experience in the human psyche; 3) sanctity as sacrum, or a higher level of being, ontological reality, the original reality manifested in hierophanies; and finally 4) sanctity as perfection, moral virtue achieved by a person through personal development.
Źródło:: ELPIS; 2014, 16; 61-73
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Duszpasterstwo wojskowe wyznania prawosławnego Okręgu Korpusu I w latach 1922–1939. Wybrane zagadnienia
Orthodox military ministry in 1st Corps District in 1922–1939. Selected issues
Православное военное духовенство в округе 1-го Корпуса в 1922–1939 годах
Autorzy:: Grzybowski, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1925387.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: II Rzeczpospolita
prawosławie
Warszawa
cerkiew garnizonowa
Second Polish Republic
Orthodox Church
Warsaw
Garrison Orthodox Church
2-я Польская Республика
православие
Варшава
гарнизонная церковь
Opis:: Siły zbrojne II Rzeczypospolitej stanowiły prawdziwą mozaikę narodowościową i religijną. Drugą (po katolikach) co do liczebności grupą wyznaniową w wojsku byli prawosławni. Najwięcej wojskowych wyznania prawosławnego skupiały m.in. oddziały Okręgu Korpusu nr I (Warszawa). Opiekę duchowną nad tymi ludźmi sprawował zespół kapelanów wojskowych wyznania prawosławnego z ks. protoprezbiterem na czele. Duchowieństwo wojskowe musiało zmierzyć się z wieloma problemami, z których jednym z najważniejszych był brak świątyń garnizonowych. Dotyczyło to zwłaszcza Warszawy. W latach dwudziestych problem ten próbowano rozwiązać poprzez przekazanie na potrzeby duszpasterstwa wojskowego wyznania prawosławnego byłych cerkwi rosyjskich. Rozmowy pomiędzy władzami państwowymi i samorządowymi, przedstawicielami wojska z udziałem duchowieństwa poszczególnych konfesji religijnych nie przyniosły jednak oczekiwanych rezultatów. Brak świątyń garnizonowych przysparzał wiele trudności w pracy duszpasterskiej.
The armed forces of the Second Polish Republic were a true mosaic of nations and denominations. The second largest religious group in the army after the Catholics were members of the Orthodox church. The majority of Orthodox military personnel belonged to the units of the District Corps no. 1 (Warsaw). Pastoral care over those people was taken by a team of Orthodox military chaplains led by the archpriest. The military clergy had to face numerous problems, one of the most important being the the lack of garrison churches, especially in Warsaw. In the 1920s the problem was attempted to be solved by handing over the former Russian Orthodox churches to the Orthodox military clergy. Talks between state and local authorities on one side and representatives of the army and religious denominations on the other did not bring the expected results. The lack of garrison temples caused many difficulties in the pastoral work.
Вооружённые силы 2-й Польской Республики представляли собой настоящую национальную и религиозную мозаику. Второй (после католиков) по численности религиозной группой были православные. Наибольшее число военнослужащих православного вероисповедания было, среди прочих, в отделениях Округа I Корпуса (Варшава). Военное духовенство было вынуждено столкнуться с множеством проблем, среди которых наиважнейшей проблемой был недостаток гарнизонных храмов. В особенности это касалось Варшавы. В двадцатых годах были предприняты попытки решить эту проблему путём передачи военному духовенству православного вероисповедания некогда русских церквей. Переговоры между центральными и местными властями, представителями армии с участием духовенства отдельных религиозных концессий, однако, не принесли ожидаемых результатов. Нехватка гарнизонных храмов была причиной многих трудностей пасторской работы.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2016, XVII (LXVIII), 2-3 (256-257); 119-144
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Likwidacja unii cerkiewnej na Białorusi według Wasyla Lencyka
Autorzy:: Kolbuk, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/624914.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Church Union
Orthodoxy
Tsarism
Nicholas I
Russia, Belarus
unia cerkiewna
prawosławie
carat, Mikołaj I
Rosja
Białoruś
церковная уния
православие
царизм
Николай I
Россия
Белоруссия
Opis:: As a result of the partitions of the Polish-Lithuanian Commonwealth at the end of the eighteenth century more than half of 4 million faithful of the Uniate Church in the Polish-Lithuanian-Ruthenian lands fell under Russian rule. The theory and practice of religious and ethnic policies of the Russian Empire had not allowed the existence of East Slavic Christians minority not subject to the Great Russian Orthodoxy but associated with Rome and Latin culture. The first dissolution of the Church Union performed immediately after the partitions of Poland proved to be only partially successful for tsarist regime. Another liquidation of Church Union during the reign of tsar Nicholas I, completed in 1839, was carried out in the so-called Taken Lands (Western Krai) on the right bank of the Bug River following a carefully prepared and consistently implemented plan of “reforms” of the rite in the Great Russian and Orthodox spirit until completely merge into the state religion. The Work of Vasil’ Lencik, American historian of Ukrainian origin, was the first attempt to bring the researchers and the general public in the Western world the issue of the controversial religious policy of the Russian state in the first half of the nineteenth century. The author argued that the objectives of tsarist religious policy was the complete unification of the East Slavic inhabitants of Belarus and its neighbouring lands with Russia, breaking all ties of hierarchy and clergy with the Latin and Polish culture influence and the destruction of emerging national consciousness among Ukrainian and Belarussian population.
W rezultacie rozbiorów Rzeczypospolitej u schyłku XVIII wieku ponad połowa z czterech milionów wiernych Cerkwi unickiej na ziemiach polsko-litewsko-ruskich znalazła się pod rządami Rosji. Teoria i praktyka polityki wyznaniowej i narodowościowej Imperium Rosyjskiego nie dopuszczała istnienia w nim mniejszości wyznaniowej wschodniosłowiańskich chrześcijan niepodlegających wielkoruskiemu prawosławiu, ale związanych z Rzymem i z kulturą łacińską. Pierwsza kasata unii przeprowadzona tuż po rozbiorach Polski okazała się tylko częściowym sukcesem caratu. Kolejną likwidację za panowania cara Mikołaja I, zakończoną w 1839 roku, przeprowadzono na tzw. Ziemiach Zabranych za Bugiem według starannie przygotowanego i konsekwentnie realizowanego planu „reformy” obrządku w duchu wielkoruskim i prawosławnym, aż do całkowitego połączenia z państwowym wyznaniem. Praca Wasyla Lencyka, amerykańskiego historyka ukraińskiego pochodzenia, była pierwszą próbą przybliżenia badaczom i opinii publicznej w świecie zachodnim kontrowersyjnej polityki wyznaniowej państwa rosyjskiego w 1. połowie XIX wieku. Autor dowodził, że celami polityki wyznaniowej caratu była całkowita unifikacja wschodniosłowiańskich mieszkańców Białorusi i ziem pogranicznych z Rosją, zerwanie wszelkich więzi hierarchów i duchownych z wpływami kultury łacińskiej i polskiej oraz zniszczenie powstającej świadomości narodowej ludności ukraińskiej i białoruskiej.
В результате разделов Речи Посполитой в конце XVIII века более половины из 4 миллионов верующих униатской церкви, проживающих на польско-литовско-русских землях, оказались под властью России. Теория и практика религиозной и национальной политики Российской империи не предусматривала существование на ее территории религиозных меньшинств, не исповедующих русское православие и связанных с Римом и латинской культурой. Первый запрет унии, осуществленный сразу после раздела Польши, оказался лишь частичным успехом царизма. Следующая ликвидация, законченная в 1839 году, во время правления Николая I, проводилась в так называемом Западном крае, согласно тщательно подготовленному и последовательно реализованному плану «реформы» обряда в православном духе, вплоть до полного слияния с государственным вероиспове данием. Работа Василия Ленцика, американского историка украинского происхождения, была первой попыткой на Западе представить исследователям и общественному мнению противоречивую религиозную политику Российской империи в 1-й половине XIX века.Автор доказывал, что целями религиозной политики царизма были полная унификация восточнославянских жителей Беларуси и земель, граничащих с Россией, разрыв всех возможных связей иерархов и духовенства с латинской и польской культурой, а также уничтожение возникающего национального сознания украинского и белорусского населения.
Źródło:: Studia Białorutenistyczne; 2015, 9
1898-0457
Pojawia się w:: Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Miejsce ideologii oficjalnej narodnost’ w przestrzeni rosyjskiej myśli społeczno-politycznej lat 30. oraz 40. XIX stulecia
Autorzy:: Hordecki, Bartosz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2197905.pdf
Data publikacji:: 2018-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: rosyjska myśl społeczno-polityczna lat 30. oraz 40. XIX stulecia
ideologia oficjalnej narodnost’
Prawosławie
Samodzierżawie
Narodnost’ (Православие
Самодержавие
Народность) Sergiej Siemionowicz Uwarow (1786–1855)
the Russian socio-political thought of 30s and 40s of the 19 century
the Ideology of Official Nationality
Orthodoxy
Autocracy
and Nationality (Православие
Народность)
Sergey Semionovich Uvarov (1786– –1855)
Opis:: The aim of the text was to locate the Ideology of Official Nationality in the space of Russian socio-political thought of 30s and 40s of the 19 century. The ideology, elaborated by count Sergey Semionovich Uvarov (1786–1855), was not only one among many legitimizing concepts, created mainly in regard to please Nicolai I. This doctrine occurred also to be a central narrative, organizing and polarizing Russian public discourse until the end of the Romanov’s monarchy. At first, the intellectual camps emerged during Nicolas I’s reign treated the Uvarov’s proposition as a central point of reference. Then next generations of the Russian intelligentsia referred to it, including the representatives of nearly all currents within the Russian socio-political thought before 1917. However, the core of the ideology of official nationality, i.e. so called the Uvarov’s triade (Orthodoxy, Autocracy, and Nationality; Православие, Самодержавие, Народность) was burdened with an indispensible tension between the values entered into it. Namely, the reference to Orthodoxy (Православие) and Nationality (Народность) was expressing the integrative ambitions of Uvarov, who was searching for values which would enable to unify nearly all inhabitants of the Russian Empire. Nevertheless, Autocracy (Самодержавие), despite Uvarov’s desires and beliefs, was not a principle able to inspire people infi nitely to prefer group rather than individual aspirations. In fact, the last part of the Uvarov’s triade – signifying a variety of modern absolutism – promotes a particular kind of egotism and social atomism.
Źródło:: Themis Polska Nova; 2018, 2(14); 196-214
2084-4522
Pojawia się w:: Themis Polska Nova
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Православие" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język