Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "nation," wg kryterium: Temat


Tytuł:
Klauzula najwyższego uprzywilejowania w sprawach podatkowych – uwagi na tle wyroku Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie Řízení Letového Provozu ČR, s. p. przeciwko Bundesamt für Finanzen C-335/05
Most-favoured-nation clause in the tax cases – some observations on the ECJ’s judgment in case no. C-335/05
Autorzy:
Połatyńska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028655.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
klauzula najwyższego uprzywilejowania
KNU
Układ ogólny w sprawie handlu usługami
GATS
podatek obrotowy
VAT
dyrektywa Rady 86/560
zasada wzajemności
zwrot podatku
most-favoured-nation clause
MFN
General Agreement on Trade in Services
value added tax
Thirteenth Council Directive 86/560/EEC
reciprocity principle
tax return
Opis:
W artykule omówione zostały zagadnienia związane ze stosowaniem znanej powszechnie w międzynarodowych stosunkach gospodarczych klauzuli najwyższego uprzywilejowania, również w sprawach podatkowych. Przyczynkiem do analizy tego zagadnienia jest orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości z dnia 7 czerwca 2007 r. w sprawie Řízení Letového Provozu ČR, s. p. przeciwko Bundesamt für Finanzen (C-335/05), dotyczące stosowania przez państwa członkowskie Unii Europejskiej z jednej strony zasady wzajemności w odniesieniu do państw trzecich, a z drugiej zawartej w art. II ust. 1 Układu ogólnego w sprawie handlu usługami (GATS) klauzuli najwyższego uprzywilejowania. Wychodząc od prawnomiędzynarodowego standardu najwyższego uprzywilejowania, autorka wskazuje, że funkcją tego typu klauzul jest wprowadzenie równego traktowania podmiotów, niezależnie od ich pochodzenia czy przynależności państwowej, co w konsekwencji prowadzi do usuwania barier w handlu międzynarodowym. Szczególne znaczenie mają klauzule najwyższego uprzywilejowania w systemie Światowej Organizacji Handlu. Na tym tle orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Řízení Letového Provozu ČR stanowi potwierdzenie wymogu pierwszeństwa prawa pierwotnego Unii Europejskiej, a co za tym idzie – interpretowania przepisów prawa wtórnego zgodnie z umowami międzynarodowymi wiążącymi Unię. Wątpliwości może jednak budzić umocowanie państw członkowskich, na podstawie prawa wspólnotowego, do ograniczania stosowania klauzuli najwyższego uprzywilejowania wynikającej z art. II ust. 1 GATS.
This paper tackles some issues concerning the scope of application of the most-favourednation clause (MFN) in the tax cases. The main issue of the analysis is the ECJ’s judgment in case no. C-355/05 concerning the application by the EU Member States the condition of reciprocity on one hand, and the MFN as enshrined in the Article II.1 of the GATS. Starting with the practice of the MFN under international law it is shown that the main function of the MFN is an introduction of equal treatment of entities irrespectively of their nationality and, consequently, the removal of barriers in international trade. The MFN are particularly important in the WTO system. For these reasons the judgment in question interesting because firstly, it requires the interpretation of the EU law in accordance with international treaties to which the EU is a party and at the same time, it seemingly authorises the Member States to limit the scope of MFN of the Article II.1. of the GATS.
Źródło:
Kwartalnik Prawa Podatkowego; 2021, 4; 57-68
1509-877X
Pojawia się w:
Kwartalnik Prawa Podatkowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Тріанонський мирний договір – джерело нестабільності у Центрально-Східній Європі (Частина 2)
The Treaty of Trianon as a Source of Instability in the Central-Eastern Europe (Part 2)
Autorzy:
Держалюк, M.C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676563.pdf
Data publikacji:
2021-03-18
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
Тріанонський мирний договір
титульна нація і меншина
міжетнічні проблеми
закордонні угорці
подвійне громадянство
автономія
мова освіти меншин
роль державної мови
Trianon Peace Treaty
titular nation and minority
interethnic problems
foreign Hungarians
dual citizenship
autonomy
language of education of minorities
the role of the state language
Opis:
У статті мовиться про те, що Тріанонський мирний договір від 4 червня 1920 р. між країнами Антанти та Угорщиною за наслідками Першої світової війни виявився, як і усі інші шість договорів Версальської системи, переважно несправедливим. У насильницький спосіб територія Угорщини зменшилася на 2/3-х, чисельність населення скоротилася у 2,7 рази, третина угорського етносу перейшла до складу сусідніх держав. Наголошується, що упродовж 1920-2020 рр. в Угорщині не було владних політичних сил різних спрямувань і течій, які визнавали б Тріанонський мирний договір справедливим. Водночас, правлячі політичні еліти сусідніх з Угорщиною держав вважали і вважають умови Тріанона справедливими. Такі протилежні оцінки наслідків Версалю породжували антагонізм, унеможливлювали досягнення компромісу між країнами Центрально-Східної Європи. Звертається увага на те, що у часи домінування у Європі коаліції країн на чолі з Німеччиною Версальські мирні договори, зокрема й Тріанонський, були демонтовані, запроваджувався новий порядок, у якому активну роль відіграли опоненти Версаля – Німеччина, Італія, Японія, СРСР, Угорщина, Болгарія. Зазначається, що переможці Другої світової війни відновили кордони країн-союзниць Німеччини у Європі, згідно з власними геополітичними інтересами, що на 70% відповідали кордонам, встановленим Антантою після Першої світової війни. Паризьким мирним договором від 10 лютого 1947 р. над Угорщиною було поновлено тріанонські кордони. СРСР, Велика Британія, Франція і США діяли з гегемоністських позицій, керувалися правом переможця і багато в чому нав’язали переможеним країнам дискредитовані умови Версальської системи, не зробили належних висновків і не вибудували міжнародні відносини на наближених до справедливості принципах, а зберегли відповідними договорами ускладнені територіальні суперечності минулого. Вказується, що загроза асиміляції і зникнення закордонних угорців – одна з головних причин активізації сучасної Угорщини. Заходи для подолання синдрому розчленованості угорської нації у Центрально-Східній Європі, що триває уже століття, дають незначні результати; темпи скорочення чисельності угорців у сусідніх державах упродовж останнього століття є найбільшими, тому Будапешт вважає, що немає часу для зволікання із запровадженням автономії для закордонних угорців, бо через наступні 25 років сама потреба в ній відпаде через їх зникнення. Підкреслюється, що рівень забезпечення прав угорської меншини Закарпаття особливо позначається на взаєминах Угорщини з Україною. Оздоровлення відносин між Угорщиною та Україною має мінімальні шанси, оскільки позиції сторін щодо порядку застосування освітнього та мовного законів в Закарпатті не співпадають. Враховуючи рішучу активність Угорщини та угорських закордонних спільнот у 2020 р. (століття підписання Тріанонського мирного договору 4 червня 1920 р.), зроблено висновки, що дана проблема не тільки не втратить актуальності, а й значно посилиться.
The article notes that the Trianon Peace Treaty of June 4, 1920 between the Entente countries and Hungary, as a result of the First World War, turned out to be, like all the other six treaties of the Versailles system, mostly unfair. Forcibly the territory of Hungary decreased by 2/3, the population decreased 2,7 times, a third of the Hungarian ethnic group became part of neighboring states. It is noted that during 1920-2020. In Hungary, there were no powerful political forces of various trends and trends that would recognize the Trianon Peace Treaty as just. At the same time, the ruling political elites of the neighboring states of Hungary considered and still consider the conditions of the Trianon fair. Such opposite assessments of the consequences of Versailles engendered antagonism, making it impossible to reach a compromise between the countries of Central-Eastern Europe. Attention is drawn to the fact that during the domination in Europe of the coalition of countries led by Germany of the Versailles Peace Treaty, including the Trianon, were dismantled, a new order was introduced, in which opponents of Versailles – Germany, Italy, Japan, the USSR, Hungary, Bulgaria. played an active role It is noted that the winners of the World War ІІ restored the borders of the countries of Germany’s allies in Europe, in accordance with their own geopolitical interests, which corresponded by 70% to the borders established by the Entente after the World War І. The Trianon borders were restored over Hungary by the Paris Peace Treaty of February 10, 1947. The USSR, Great Britain, France and the United States acted from a hegemonic position, were guided by the right of the winner and in many respects imposed on the defeated countries the conditions of the Versailles system were discredited, did not draw proper conclusions and did not build international relations on principles close to justice, but preserved the complicated territorial contradictions of the past with the corresponding treaties. It is indicated that the threat of assimilation and disappearance of foreign Hungarians is one of the main reasons for the revitalization of modern Hungary. Measures to overcome the syndrome of the dismemberment of the Hungarian nation in Central-Eastern Europe have been going on for centuries with little results; The rate of decline in the number of Hungarians in neighboring states over the past century is the highest, so Budapest believes that there is no time to delay the introduction of autonomy for foreign Hungarians, because in the next 25 years the very need for it will disappear through their disappearance. It is emphasized that the level of ensuring the rights of the Hungarian minority in Transcarpathia especially affects the relationship of Hungary with Ukraine. The improvement of relations between Hungary and Ukraine has minimal chances, since the positions of the parties on the procedure for the application of educational and language laws in Transcarpathia do not coincide. Taking into account the decisive activity of Hungary and the Hungarian foreign communities in 2020 (the century of the signing of the Trianon Peace Treaty on June 4, 1920), it is concluded that this problem will not lose its relevance, but will significantly increase.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2021, 13; 53-92
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Baronowie w przedstawicielstwach reprezentanckich i administracji Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego na poziomie centralnym i lokalnym pozostającym pod bezpośrednim panowaniem dynastii Habsburgów w czasach nowożytnych (XVI–XVIII w.)
Barons in representative offices and administration Holy Roman Empire of the German Nation at the central and local level under the direct rule of the Habsburg dynasty in the modern era (16th-18th centuries)
Autorzy:
Kuczer, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340784.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Holy Roman Empire of the German Nation
History of Germany
Baron
Baron of the Reich
history of parliamentarism
modern history
history of law
history of
administration
Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego
Historia Niemiec
baron
baron Rzeszy
historia parlamentaryzmu
historia nowożytna
historia prawa
historia administracji
Opis:
Artykuł traktuje o partycypacji „stanu baronów” (Herrenstand, Freiherrenstand) w zgromadzeniach reprezentanckich Rzeszy Niemieckiej oraz krajów dziedzicznych Habsburgów od XVI do XVIII w. Dokonano w nim wartościowania udziału baronów w urzędach i najważniejszych gremiach Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, ze szczególnym uwzględnieniem pierwszych, najważniejszych urzędów w takich instancjach, jak sąd kameralny Rzeszy, rada nadworna Rzeszy, sąd dworski, a z drugiej strony przedstawiono rolę, jaką odegrali baronowie w życiu urzędniczym ziem dziedzicznych. Starano się w ten sposób, poprzez połączenie obu wątków, zwrócić uwagę na trudną do przecenienia wartość tej grupy dla istnienia państwa oraz wskazać jej szerokie aspiracje i zaangażowanie w życie publiczne. Taka bowiem samorealizacja odegrała niebagatelną rolę w wyznaczaniu kierunków polityki cesarzy, na trzy stulecia, tworząc częściową supremację baronów na urzędach centralnych i lokalnych.
The article deals with the participation of the "state of barons" (Herrenstand-, Freiherrenstand) in the representative assemblies of the German Reich and the Habsburg Hereditary Countries, which collectively constituted the Holy Roman Empire of the German Nation in the period of the 16th-18th centuries. Similarly, the participation of barons in the offices of the most important bodies has been evaluated including such instances as the Reich Chamber Court, Reichs Court Council, Court Court, and on the other hand, the role played by the barons in the clerical life of the Hereditary Lands. In this way, by combining the two images, we attempt to draw attention to the value of this group, which is difficult to overstate, for the existence of the state and indicate its broad aspirations and involvement in the public life of the state. For such self-realization played a significant role in the directions of the emperors' policy for three centuries, creating a partial supremacy of barons in both central and local offices.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2022, 25, 4; 5-25
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pozycja płatnicza i międzynarodowa pozycja inwestycyjna Polski w 2013 i na początku 2014 roku
Poland’s Payment and International Investment Position in 2013 and at the Beginning of 2014
Autorzy:
Dorosz, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509236.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
kurs walutowy
bilans płatniczy
rachunek bieżący
rachunek kapitałowy
rachunek finansowy
oficjalne aktywa rezerwowe
międzynarodowa pozycja inwestycyjna netto
aktywa i pasywa zagraniczne
zadłużenie międzynarodowe
kraj dłużniczy
exchange rate
balance of payments
current account
capital account
financial account
official reserve assets
net international investment position
foreign assets and liabilities
international indebtedness
debtor nation
Opis:
W 2013 r., jak we wszystkich latach obecnej dekady, sytuacja płatnicza Polski była stabilna mimo strukturalnego deficytu obrotów bieżących. W poprzednich latach wiązało się to przede wszystkim z dużym napływem kapitału zagranicznego w postaci inwestycji bezpośrednich i portfelowych. W 2013 r. sytuacja zmieniła się znacznie. Deficyt bilansu handlowego przekształcił się w sporą nadwyżkę, co obniżyło ujemne saldo rachunku bieżącego. Ponieważ utrzymywało się duże dodatnie saldo rachunku kapitałowego (transfery z UE), znacznie większe od ujemnego salda rachunku bieżącego, po raz pierwszy od kilkunastu lat deficyt rachunku bieżącego nie musiał być finansowany dodatnim saldem rachunku finansowego, czyli napływem kapitału zagranicznego netto. Napływ ten znacznie zmniejszył się, co stanowi też nową, obok dodatniego salda handlowego, cechę polskiego bilansu płatniczego. W 2013 r. zwiększył się natomiast eksport polskiego kapitału, w tym także w obrotach nierejestrowanych, które – jak się wydaje - obejmuje ujemna pozycja „błędy i opuszczenia”. W przeciwieństwie do poprzednich lat, w 2013 r. nie wzrosły oficjalne aktywa rezerwowe NBP. W końcu 2012 r. wyniosły one prawie 82,6 mld euro, a w końcu 2013 r. zmniejszyły się do 77,1 mld euro. Tendencje, które wystąpiły w strukturze bilansu płatniczego w 2013 r., utrzymały się w pierwszej połowie 2014 r. Czynnikiem stabilizującym pozycję płatniczą Polski był stosunkowo wysoki poziom oficjalnych aktywów rezerwowych i relatywnie niski poziom zadłużenia krótkoterminowego, choć Polska ma w ogóle znaczącą ujemną międzynarodową pozycję inwestycyjną netto. W końcu 2013 r. wynosiła ona 258,6 mld euro. Płatności z tytułu obsługi krajowych aktywów, będących własnością zagranicznych inwestorów (odsetki, dywidendy, renty), były w 2013 r. i w pierwszej połowie 2014 r. główną przyczyną dużego deficytu rachunku bieżącego Polski.
In 2013, as in all years of the present decade, the Poland’s payment situation was stable despite the structural deficit of the current account balance. In the previous years, it was connected, first of all, with large inflow of foreign capital in the form of direct and portfolio investments. In 2013, the situation changed significantly. The trade deficit transformed in a considerable surplus what reduced the current account deficit. As there remained a large positive balance of the capital account (transfers from the EU), much greater than the current account deficit; for the first time for a dozen years or so the current account deficit did not have to be financed by the positive financial account balance, i.e. by the inflow of net foreign capital. Than inflow significantly decreased what is also a new, besides the positive trade balance, feature of the Polish balance of payments. On the other hand, in 2013, there increased export of Polish capital, including also that in unregistered turnover, which – as it seems – is covered by the negative item called “errors and omissions”. Unlike in the previous years, in 2013, there did not grow official reserve assets of NBP. At the end of 2012, they amounted to almost 82.6 billion euros, while at the end of 2013 – decreased to 77.1 billion euros. The trends, which took place in the structure of the balance of payments in 2013, remained in the first half of 2014. The factor stabilising the Poland’s payment position was a relatively high level of official reserve assets and a relatively low level of short-term debt, although Poland has generally a significant negative net international investment position. At the end of 2013, it amounted to 258.6 billion euros. Payments on account of servicing domestic asserts, being ownership of foreign investors (interest, dividends, annuities), were in 2013 and in the first half of 2014 the main reason for Poland’s great current account deficit.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2014, 37/2014 Raport o stanie finansowym państwa 2013-2014; 96-105
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System rządów zgromadzenia w konstytucji Turcji z 1921 r.
The Assembly Government System in the Constitution of Turkey of 1921
Autorzy:
Kryszeń, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621482.pdf
Data publikacji:
2020-04-22
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
demokracja
jedność władzy
koncentracja władzy
konstytucja
konstytucja Turcji z 1921 r.
konstytucja Turcji z 1924 r.
system rządu zgromadzenia
zasada suwerenności narodu (ludu)
democracy
unity of power
concentration of power
constitution
Turkish Constitition od 1921
Turkish Constitution of 1924
assembly government system
principle of sovereignty of the nation
Opis:
The aim of the article is to analyze the provisions of the Constitution of Turkey of 1921 with respect to the specific system of governance adopted in it. The analysis leads to the conclusion that the document, making the constitutional system of Turkey based on the principle of the sovereignty of the nation and the principle of unity of power concentrated in the hands of the parliament, provided for the system of governance of the assembly in its model, the “pure” and “classic” form, known from J.J. Rousseau’s concept and the story of the French Revolution. The article also shows the historical, doctrinal and theoretical determinants of the decision to implement such a system of power.
Celem artykułu jest przeprowadzenie analizy przepisów Konstytucji Turcji z 1921 r. pod kątem ukazania specyfiki przyjętego w niej systemu rządów. Analiza ta prowadzi do konstatacji, iż wspomniany dokument, czyniący podstawą ustroju konstytucyjnego Turcji zasadę suwerenności narodu i zasadę jedności władzy skupionej w parlamencie, kształtował system rządów zgromadzenia we wzorcowej, „czystej” i „podręcznikowej” jego postaci, znanej z koncepcji J.J. Rousseau i historii rewolucji francuskiej. W artykule są ukazane również historyczne uwarunkowania podjęcia decyzji o wdrożeniu takiego systemu rządów, a także jej wyznaczniki doktrynalne i teoretyczne.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2019, 18, 1; 71-90
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religijno-społeczne aspekty Wielkiej Wojny Chłopskiej (1524-1526). Próba charakterystyki
Attempt to characterize religious and social aspects of the Great Peasants’ War (1524-1526)
Autorzy:
Kamiński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152479.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Centralna Biblioteka Wojskowa im Marszałka Józefa Piłsudskiego
Tematy:
wojna chłopska w Niemczech
konflikt zbrojny
wojna religijna
Niemcy
niemieckie
społeczeństwo feudalne
Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego
włościanie
Marcin Luter
Tomasz Müntzer
reformacja
armed conflict
religious war
Germany
German feudal society
Holy Roman Empire of the German Nation
landlords
Martin Luther
Thomas Müntzer
reformation
Peasants’ War in Germany
Opis:
W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, co sprawiło, że chłopi niemieccy chwycili za broń i postanowili szukać poprawy swojego losu poprzez udział w Wielkiej Wojnie Chłopskiej. Niniejsze rozważania należy zacząć od przedstawienia sytuacji, w jakiej znajdowało się ówczesne Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego – mowa o rozdrobnieniu politycznym. Było ono przyczyną odmiennej w różnych rejonach Niemiec kondycji najniższych warstw społeczeństwa feudalnego. Autor stara się pisać skomplikowaną sytuację życiową włościan i ubogich mieszczan już u progu XVI stulecia. Ludzie wywodzący się z tych warstw społecznych w największej liczbie zasilali insurekcje chłopskie. Przedstawiono niewątpliwy związek między powtarzającymi się co jakiś czas na terenie Niemiec rebeliami chłopskimi a hasłami o charakterze religijnym, które cyklicznie zapisywano na powstańczych sztandarach, szukając w nich usprawiedliwienia dla prób wyzwolenia się spod feudalnego ucisku. Analizie poddano również wpływ, jaki wywarła reformacja protestancka i pojawienie się nowych poglądów religijnych na ruch chłopski. Szczególne znaczenie – gdy mowa o stworzeniu podwalin ideologicznych Wielkiej Wojny Chłopskiej – miała postać Tomasza Müntzera. Jego poglądy religijno-społeczne starano się przedstawić w sposób jak najbardziej dokładny, przeciwstawiając je jednocześnie przekonaniom Marcina Lutra. Dało to możliwość porównania poglądów obu reformatorów, zauważenia dzielących ich różnic nie tylko w podejściu do porządku społecznego, ale także doktryny religijnej. Poglądy Tomasza Müntzera bez wątpienia miały kluczowe znaczenie dla zasięgu terytorialnego i masowego udziału chłopów w insurekcji chłopskiej z lat 1524-1526. Autor przedstawił również pokrótce przebieg całego zrywu chłopskiego wraz ze sposobem organizacji zgrupowań chłopskich i zasięgiem terytorialnym insurekcji, a także metodami walki obu wrogich sobie obozów – chłopskiego i feudalnego.
The article attempts to answer the question of what caused German peasants to take up arms to try to improve their lives during the Great Peasants’ War. This would be impossible without presenting the situation of political fragmentation in which the Holy Roman Empire of the German Nation then found itself. The fragmentation was the political reason for the different situation of the lowest layers of feudal society in different regions of Germany. The author portrays the complicated living situation of the peasants and poor townsfolk at the dawn of the 16th century. People from these social strata fed the peasant insurrections in the greatest numbers. An undeniable link is presented between the recurring peasant rebellions in Germany and the religious slogans which appeared on the insurgents’ banners as justification for struggles for liberation from feudal oppression. The impact of the Protestant Reformation and the emergence of new religious views on the peasant movement has also been analysed. A person of particular importance in laying the ideological foundations for the Great Peasants’ War was Thomas Müntzer. The article tries to present his religious and social views as accurately as possible, while contrasting them with Martin Luther’s ideas. This provided an opportunity to compare the views of the two reformers, noting the differences between them not only in their approach to the social order, but also to religious doctrine. Thomas Müntzer’s views were undoubtedly central to the territorial extent and mass participation of the peasants in the revolt of 1524-1526. Furthermore, the course of the entire peasant uprising is briefly outlined, including how peasant groups were organised and the territorial extent of the insurrection, as well as the methods of struggle between the two hostile camps – peasant and feudal.
Źródło:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej; 2022, 1, 17; 43-60
2354-0435
2719-8618
Pojawia się w:
Studia i Materiały Centralnej Biblioteki Wojskowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Demonstracyjne okazywanie lekceważenia w miejscu publicznym Narodowi Polskiemu, Rzeczypospolitej Polskiej lub jej konstytucyjnym organom a wolność wyrażania poglądów
Autorzy:
Gołda-Sobczak, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2216259.pdf
Data publikacji:
2015-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Misdemeanor
the Polish Nation
the Republic of Poland
the constitutional authorities of the Republic of Poland
disregard
insult
freedom of speech
public debate
axiology of the European Court of Human Rights
wykroczenie
Naród Polski
Rzeczpospolita Polska
konstytucyjne organy Rzeczypospolitej lekceważenie
znieważenie
wolność słowa
debata publiczna
aksjologia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka
Opis:
Public manifestation of disregard for the Polish nation, the Republic of Poland and its constitutional authorities is a misdemeanor. Such disregard is not within the scope of the freedom of public debate. Such disregard is not within the concept of insult.
Źródło:
Themis Polska Nova; 2015, 1(8); 168-188
2084-4522
Pojawia się w:
Themis Polska Nova
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Статус моў у Беларусі: гістарычны агляд
The status of languages in Belarus: a historical overview
Status języków na Białorusi: rys historyczny
Autorzy:
Antaniuk-Prouteau, Maryna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520984.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:
language status
language legislation
Belarusian language
functioning
language development
language rights
language policy
ethnic language
nation
status językowy
ustawodawstwo językowe
język białoruski
funkcjonowanie
rozwój językowy
prawa językowe
polityka językowa
język etniczny
naród
статус моў
моўнае заканадаўства
беларуская мова
функцыянаванне
развіццё моў
моўныя правы
моўная палітыка
этнічная мова
нацыя
Opis:
The article analyzes the role and legal status of languages in Belarus in different historical periods (from the times of the Grand Duchy of Lithuania to the present day). The influence of the state language policy on the development and functioning of the Belarusian language is considered. Statistics are given, legal documents are analyzed.
Artykuł analizuje rolę i status prawny języków na Białorusi w różnych okresach historycznych (od czasów Wielkiego Księstwa Litewskiego do współczesności). Rozważany jest wpływ polityki językowej państwa na rozwój i funkcjonowanie języka białoruskiego. Analizowane są statystyki i dokumenty prawne.
У артыкуле аналізуецца роля і прававы статус моў у Беларусі ў розныя гістарычныя перыяды (ад часоў ВКЛ да нашых дзён). Разглядаецца ўплыў моўнай палітыкі дзяржавы на развіццё і функцыянаванне беларускай мовы. Прыводзяцца статыстычныя дадзеныя, аналізуюцца юрыдычныя дакументы.
Źródło:
Acta Albaruthenica; 2022, 22; 159-168
1898-8091
Pojawia się w:
Acta Albaruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wieszczowie i czyny prorocze. Zygmunta Krasińskiego rozważania o poezji i poetach w kontekście genezy proroctwa Przedświtu
On Seers and Prophetic Acts: Zygmunt Krasiński’s Reflections on Poetry and Poets in the Context of the Origins of the Prophecy of Przedświt
Autorzy:
SOKULSKI, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046911.pdf
Data publikacji:
2020-01-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Zbigniew Krasiński, Przedświt, polski mesjanizm narodowy, profetyzm, Juliusz Słowacki, Adam Mickiewicz, August Cieszkowski, literatura jako wyraz samoświadomości narodowej, charakter narodowy, historiozofia, romantyzm polski
Zbigniew Krasiński, Przedświt, Polish Romantic messianim, prophetism, Juliusz Słowacki, Adam Mickiewicz, August Cieszkowski, literature as an expression of the consciousness of the nation, national character, philosophy of history, Polish Romanticism
Opis:
Zygmunt Krasiński w Przedświcie wystąpił jako prorok zwiastujący królestwo Boże, „nowe niebo i nową ziemię”. Poemat nie wyrósł jednak wyłącznie na glebie adwentystycznych marzeń emigracji polskiej, jest bowiem również dziełem artystycznym realizującym założenia nowej formy profetyczno-idealistycznej „poezji trzeciej epoki”. Przedświt to słowo „trzeciego wieszcza” zwieńczające „rozeznawanie się w jestestwie swoim” „duszy narodowej” pozbawionej „ciała politycznego”, tłumaczące najpełniej sens przeszłości i przyszłości narodu oraz charakter jego posłannictwa. To także poemat miłosny, w którym Krasiński uwiecznił swoją Beatricze, przynosząc zarazem objawienie prawd ostatecznych.
In his epic poem Przedświt [„Predawn”] Zygmunt Krasiński appears as a prophet announcing the Kingdom of God, „a new heaven and a new earth.” However, the poem does not merely express the ‘Adventist dreams’ of the Polish diaspora, since it is also a literary work advancing the ideas of the new prophetic and idealist “poetry of the third epoch.” Przedświt, the voice of the third Polish Romantic “seer,” is simultaneously the conclusion of the “discernment of its own being” by the “nation’s soul” deprived of a political body: the poem explains, in a possibly fullest manner, the meaning of the past and of the future of the Polish nation, pointing to the core of the nation’s mission in the world. Last but not least, Przedświt is also a love poem: while conveying the revelation of the final things, Krasiński also immortalized his Beatrice. Translated by Dorota Chabrajska
Źródło:
Ethos; 2017, 30, 3 (119); 213-233
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uzasadnienie kryminalizacji znieważenia wartości państwowych z perspektywy informacyjnych zagrożeń bezpieczeństwa narodowego
Justification for the criminalisation of insulting national values from the perspective of informational threats to national security
Обоснование криминализации надругательства над государственными ценностями с точки зрения информационных угроз национальной безопасности
Обґрунтування криміналізації наруги над державними цінностями з точки зору інформаційних загроз національній безпеці
Autorzy:
Ciepły, Filip
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33513558.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
наругa над нацією
наруга над державними символами
інформаційна боротьбa
національна безпека
злочини проти держави
оскорбление народа
надругательство над государственными символами
информационная война
национальная безопасность
преступления против государства
insult to the nation
insult to the state symbols
information warfare
international security
crimes against the state
znieważenie narodu
znieważenie symboli państwowych
walka informacyjna
bezpieczeństwo narodowe
przestępstwa przeciwko państwu
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie argumentów uzasadniających kryminalizację znieważenia wartości państwowych z perspektywy informacyjnych zagrożeń bezpieczeństwa narodowego. Zaprezentowanie tego ujęcia ma wyznaczyć nowe pole dyskusji w kwestii zasadności kryminalizacji znieważenia narodu, państwa oraz osób i symboli reprezentujących państwo polskie. W pierwszej kolejności przedstawiony został przedmiot ochrony najważniejszych z tego punktu widzenia typów przestępstw, następnie istota walki informacyjnej w obszarach bezpieczeństwa politycznego i bezpieczeństwa kulturowego państwa oraz odniesienie jej do ochrony wartości stanowiących przedmiot omawianych przestępstw.
Метою статті є викладення аргументів на користь криміналізації наруги над державними цінностями з точки зору інформаційних загроз національній безпеці. Представлення цього погляду має на меті визначити нове поле для дискусії щодо доцільності криміналізації наруги над нацією, державою, особами та символами, які представляють польську державу. Спочатку представлено предмет захисту найбільш важливих з цієї точки зору видів злочинів, а потім розкрито сутність інформаційної боротьби у сферах політичної та культурної безпеки держави та її зв’язок із захистом цінностей, що становлять предмет обговорюваних злочинів.
Цель данной статьи – представить аргументы, обосновывающие криминализацию надругательства над государственными ценностями с точки зрения информационных угроз национальной безопасности. Изложение данного подхода призвано очертить новое поле дискуссии о правомерности криминализации надругательства над народом, государством, а также лицами и символами, представляющими польское государство. Сначала излагается предмет защиты наиболее важных с этой точки зрения видов преступлений, затем сущность информационной войны в сферах политической безопасности и культурной безопасности государства и ее связь с защитой ценностей, являющихся предметом рассматриваемых преступлений.
The aim of the article is to present arguments justifying the criminalization of the defamation of state values from the perspective of informational threats to national security. Introducing this approach is intended to open up a new field of discussion regarding the justification of criminalizing the defamation of the nation, the state, and individuals and symbols representing the Polish state. Firstly, the focus is on presenting the object of protection, which includes the most significant types of crimes from this point of view. Subsequently, the essence of the informational struggle in the areas of political security and cultural security of the state is presented, along with its relevance to the protection of values that are the subject of the discussed crimes.
Źródło:
Studia Prawnicze KUL; 2024, 1; 39-52
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:
Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ad futuram rei memoriam on the fiftieth anniversary of the Museum of the First Piast at Lednica foundation The Historic Monument of the Nations Culture
Ad futuram rei memoriam w 50-lecie powstania Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy Pomnika Historii Kultury Narodu
Autorzy:
Wyrwa, Andrzej Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/532267.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
Tematy:
Museum of the First Piasts at Lednica
Museum of the Origins of the Polish State [in Dziekanowice; at Lednica]
Ostrów Lednicki
Giecz
Grzybowo
the 50th anniversary of the First Piasts at Lednica
Historic Monument
Historic Monument of the Nation's Culture
Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
Muzeum Początków Państwa Polskiego [w Dziekanowicach; na Lednicy]
50-lecie Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy
Pomnik Historii
Pomnik Historii Kultury Narodu
Opis:
W 2019 roku mija 50 lat — złoty jubileusz — Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, jednego z najważniejszych muzeów w Polsce. Misją tej instytucji jest „upowszechnianie wiedzy o dziedzictwie pierwszych Piastów z uwzględnieniem europejskiego kontekstu kulturowego i cywilizacyjnego oraz kulturze materialnej wczesnośredniowiecznej Polski […]. Promuje […] dziedzictwo kulturowe Wielkopolski jako miejsca kształtowania się polskiej państwowości, a także dziedzictwo historyczne i kulturowe wsi wielkopolskiej […]”. Początki starań o utworzenie nad Lednicą miejsca pamięci, ośrodka tożsamości historycznej i kulturowej dla Polaków, sięgają 2. połowy XIX wieku, czyli czasów, kiedy w wyniku zaborów państwa polskiego nie było na mapach ówczesnej Europy. W 1856 roku przestrzeń Ostrowa Lednickiego z zabytkowymi ruinami pałacu i kaplicy księcia Mieszka I została wykupiona z rąk pruskich przez Albina hrabiego Węsierskiego. W działania popularyzujące znaczenie historyczne i kulturowe Ostrowa na ziemiach polskich i za granicą hrabia angażował najznakomitszych ówczesnych przedstawicieli naukowej elity intelektualnej i artystycznej. Dzięki temu wyspa wraz z okolicą stała się swoistego rodzaju mekką, do której przybywali wszyscy poszukujący rzeczywistych korzeni tożsamości kulturowej i dawnej potęgi Polaków. Starania te kontynuowali następ-nie „spadkobiercy” tej idei. Szczególne zasługi na tym polu ma m.in. ks. Franciszek Wawrzyniak (1884–1941), członek Akademii Umiejętności, proboszcz parafii w Dziekanowicach. Ważnym etapem w dziejach Ostrowa Lednickiego, który dał merytoryczne podstawy przyszłego muzeum, było wpisanie 12 marca 1930 roku ruin palatium i kap a Ostrowie Lednickim do rejestru zabytków (nr rej.: 2404/A), a w 1957 roku — całej wyspy (nr rej.: 73/78/57 z 26.03.1957). W 1945 roku Ostrów Lednicki został przejęty przez Skarb Państwa, a jego pierwszym tymczasowym opiekunem został Józef Kubacki, kierownik szkoły w Lednogórze. Od tego momentu rozpoczął się nowy etap w dziejach tego miejsca. Formalnie początki muzeum wiążą się jednak dopiero z latami 60. XX wieku. Po wstępnych działaniach organizacyjno-prawnych prowadzonych od 1962 roku w związku z organizacją Rezerwatu Archeologicznego na Ostrowie Lednickim oficjalnie placówkę tę pod początkową nazwą Muzeum Początków Państwa Polskiego powołano do życia od 1 stycznia 1969 roku mocą uchwały Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie z 19 grudnia 1968 roku. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że „Rezerwat Archeologiczny na Ostrowiu [sic] Lednickim jest Pomnikiem Historii Narodu Polskiego dla turystów całego kraju i zwiedzających turystów zagranicznych i dla przeprowadzenia dalszych badań”. W uchwale Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie z 11 grudnia 1969 roku muzeum nazwane jest jak wspomniano „Muzeum Początków Państwa Polskiego na Lednicy”. Na mocy tej samej uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie „przekazało” muzeum lednickie pod zarząd Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu. Według uchwały nowa podległość miała obowiązywać od 31 grudnia 1969 roku. W uzasadnieniu tej decyzji napisano m.in., że „[w]artości historyczne Lednicy stwarzają konieczność zorganizowania placówki o szerokim charakterze oddziaływania i znacznym wyeksponowaniu dziejów kształtowania się państwowości polskiej X i XI w.”. Już bowiem w 1966 roku „w uznaniu wybitnej roli, jaką odegrał Ostrów Lednicki w procesie kształtowania się Państwa Polskiego i cywilizacji na naszych ziemiach, Ministerstwo Kultury i Sztuki uznało obiekty na Ostrowie Lednickim [za] Pomnik Historii Kultury Narodu i nadało mu rangę międzynarodową, weryfikując go w klasie «0» zabytków”. W 1970 roku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu uchwałą z 30 stycznia wyraziło zgodę na przejęcie przez Wydział Kultury Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu od Wydziału Oświaty i Kultury Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Gnieźnie Muzeum Początków Państwa Polskiego na Lednicy. W 1975 roku zarządzeniem Wojewody Poznańskiego z 14 sierpnia, po powstaniu muzeum w Gnieźnie, pierwotną nazwę muzeum lednickiego zmieniono na Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy, nadając placówce nowy statut. W 1988 roku cały zespół kulturowo-osadniczy i przyrodniczy wokół jeziora Lednica wraz z Ostrowem Lednickim oraz innymi wyspami na tym jeziorze został włączony w przestrzeń nowo powołanego Lednickiego Parku Krajobrazowego, którego celem jest „ochrona krajobrazu historycznego, związanego z zabytkami Ostrowa Lednickiego i licznych stanowisk archeologicznych u wybrzeży jeziora Lednica, stanowiących pozostałości dawnej [średniowiecznej] aglomeracji lednickiej”. W 1994 roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Lech Wałęsa nadał Ostrowowi Lednickiemu status Pomnika Historii, czyli wyspa uzyskała „szczególną formę ochrony jako [jeden z] najcenniejszy[ch] zabyt[ków] w Polsce mający duże znaczenie dla dziedzictwa kultury Polski” [Monitor Polski 1994]. W 1999 roku Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy zmieniło organizatora. Na mocy Ustawy o muzeach i Statutu Muzeum nowym organizatorem został Samorząd Województwa Wielkopolskiego, który jest nim do dziś. Również w 1999 roku mocą decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z 28 grudnia Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy wpisano do Państwowego Rejestru Muzeów. Dziś Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy jest muzeum wielooddziałowym. Pierwotnie opiekowało się tylko ruinami na wyspie jeziora Lednica („wyspa władców”, „święta wyspa”, „chrzcielnica Polski”), później dołączono do niego całą jego otulinę, a następnie gród z reliktami zabudowy architektonicznej w Gieczu (od 1985 roku), wielki gród w Grzybowie koło Wrześni (od 1997 roku), a ostatnio też grodzisko w Radzimiu koło Murowanej Gośliny (badania muzeum od 2002 roku; pracownia muzeum od 2006 roku). W 1973 roku w strukturach organizacyjnych muzeum stworzono dział etnograficzny, który dał początek powołanemu w 1975 roku Wielkopolskiemu Parkowi Etnograficznemu w Dziekanowicach. Obecnie oprócz tworzonej tam z oryginalnych i rekonstruowanych obiektów ekspozycji wsi wielkopolskiej podlega mu jeszcze kilka pojedynczych przykładów budownictwa ludowego przeniesionych lub chronionych in situ, tj. m.in. obiekty w Lednogórze (Moraczewie), Rybitwach i Rogierówku. Dzięki staraniom kolejnych dyrektorów — Jerzego Łomnickiego (1968–1981), Andrzeja Kaszubkiewicza (1981–2008) i Andrzeja M. Wyrwy (od listopada 2008) — oraz wielu muzealników miejsce to sukcesywnie przybiera coraz szersze ramy organizacyjne, stając się obecnie jednym z najważniejszych muzeów na wolnym powietrzu w Polsce. Jednocześnie jest jednym z najznaczniejszych muzeów historyczno-etnograficznych na ziemiach polskich, a jeśli uwzględnić jego przednormatywne dzieje — jest najstarszym muzeum na wolnym powietrzu w Polsce liczącym w 2019 roku aż 163 lata! To „Korona Piastowska”, która chroni dziedzictwo kulturowe z początków państwa i kultury polskiej. Tomem tym honorujemy też 30. rocznicę — perłowy jubileusz — wydania pierwszego tomu „Studiów Lednickich”, które powołano w 1989 roku. Od 2012 roku to podstawowe czasopismo naukowe Muzeum Pierwszych Piastów na Lednicy ukazuje się jako rocznik mający również oficjalną wersję elektroniczną i stronę internetową (http://studialednickie.pl/).
Źródło:
Studia Lednickie; 2019, 18; 13-78
0860-7893
2353-7906
Pojawia się w:
Studia Lednickie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestępstwo rebelii w hiszpańskim prawie karnym
Autorzy:
Stefańska, Blanka Julita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1340749.pdf
Data publikacji:
2020-12-02
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
członek regencji
konstytucja
kortezy
król
królowa
niepodległość
odebranie prerogatyw i uprawnień
rebelia
regent
senat
siły zbrojne
urząd
rząd państwowy
rząd wspólnoty autonomicznej
wybory
zgromadzenie ustawodawcze wspólnoty autonomicznej
member of the Regency
Constitution
Cortes
King
Queen
independence
stripping of prerogatives and powers
rebellion
Regent
Senate
armed forces
office
Government of the Nation
Governing Council of the Autonomous Community
election
Legislative Assembly of the Autonomous Community
Opis:
Przedmiotem artykułu jest stypizowane w hiszpańskim kodeksie karnym przestępstwo rebelii (art. 472 h.k.k. z 1995 r.), które ma długą tradycję, bowiem występowało w prawie wszystkich hiszpańskich kodeksach karnych (z 1848 r., 1870 r., 1932 r.). Przestępstwo to polega na publicznym buncie w sposób gwałtowny, którego celem jest realizacja któregokolwiek z siedmiu celów określonych w art. 472 h.k.k., obejmujących uchylenie, zawieszenie lub zmiana w całości lub w części konstytucji oraz pozbawienie urzędu albo odebranie w całości lub w części prerogatyw i uprawnień królowi lub królowej lub regentowi, lub członkom regencji, lub zmuszenie ich do wykonania czynności wbrew ich woli (art. 472 pkt 1 i 2 h.k.k.). Występuje także w typie kwalifikowanym ze względu na różne okoliczności, np. wyciągnięcie broni, spowodowanie spustoszenia, stosowanie ciężkiego gwałtu wobec osób (art. 473 ust. 2 h.k.k.). Godzi ono w konstytucję i podstawowe instytucje demokratycznego państwa oraz w fundamenty państwa prawa. Artykuł 472 h.k.k. chroni porządek konstytucyjny, a więc obowiązywanie zasad i instytucji konstytucyjnych. Jest przestępstwem wieloosobowym. Jego podmiotem nie może być pojedyncza osoba, ale grupa osób. Ustawa nie określa ich liczby, ale ma być ich tyle, ile jest wystarczające do osiągnięcia zamierzonego celu. Może być popełnione z zamiarem bezpośrednim zabarwionym, a sprawcy powinni dążyć do realizacji któregoś ze stypizowanych w ustawie celów. Zagrożenie zarówno przestępstwa w typie podstawowym, jak i kwalifikowanym ma charakter „kaskadowy”, bowiem surowość kary zależy od stopnia uczestnictwa w rebelii (art. 473 ust. 1 h.k.k.).
The article presents the offence of rebellion classified in the Spanish Criminal Code (Article 472 SCC of 1995), which has a long history because it was referred to in all former Spanish Criminal Codes (of 1848, 1870 and 1932). The offence consists in public and violent sedition aimed at achieving any of the seven objectives listed in Article 472 SCC, which include fully or partially repealing, suspending or amending the Constitution, and fully or partially stripping the King, the Regent, or members of the Regency of all or part of their prerogatives and powers, or obliging them to execute an act contrary to their will (Article 472 paras 1 and 2 SCC). It also occurs in an aggravated form due to various circumstances, e.g. using weapons, causing havoc or serious violence against persons (Article 473 para. 2 SCC). It breaches the Constitution and harms the fundamental institutions of a democratic state, and undermines the foundations of a state of law. Article 472 SCC protects the constitutional order, thus the rules and constitutional institutions that must be recognised. It is a collective offence. Its subject cannot be a single person but a group of people. The statute does not determine the number of people involved but there must be a number sufficient to achieve their aim. The offence can be committed with specific direct intent, and perpetrators should aim to achieve one of the objectives listed in the statute. Standard as well as aggravated types of the offence are “cascade-like” in nature because and the penalty severity depends on the level of involvement in the rebellion (Article 473 para. 1 SCC).
Źródło:
Ius Novum; 2020, 14, 1; 132-153
1897-5577
Pojawia się w:
Ius Novum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnototwórczy wymiar kultury narodowej w wypowiedziach Jana Pawła II skierowanych do Polaków
Community-creative dimension of national culture in the speches of John Paul II addressed to the Poles
Autorzy:
Seul, Anastazja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/627123.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Community-creative dimension
national culture
the speches of John Paul II
pilgrimages to Poland
researchers
other fields of Polish culture
the analysis
the delivered speeches
constitutive element
the primacy of the spiritual
national identity
the community of the nation
Wspólnototwórczy wymiar
kultura narodowa
wypowiedzi Jana Pawła II
spotkania
środowiska nauki i kultury
tożsamość narodu
wspólnota osób
analiza papieskich wypowiedzi
związek między wiarą a kulturą
myśl personalistyczna
trzy podstawowe wartości
wartości moralne
Opis:
Spotkania Jana Pawia II z przedstawicielami środowisk nauki i kultury świadczą o tym, jak bardzo wysoko ceni ich rolę w budowaniu tożsamości narodu rozumianego jako wspólnota osób. Ich zadaniem jest troska o właściwy rozwój nie tylko intelektualny, lecz także duchowy i moralny Polaków. Ich wysiłek powinien być ukierunkowany ku pełnemu przeżywaniu i doświadczania człowieczeństwa. Z analizy papieskich wypowiedzi wynika, że istnieje związek między wiarą a kulturą, między tym, co narodowe, i tym, co religijne, gdyż przez wieki wartości chrześcijańskie odnajdywały swoje odzwierciedlenie w dziejach polskiej myśli. Jan Paweł II wielokrotnie nawiązuje do myśli personalistycznej. Personaliści wyróżniają trzy wymiary kultury rozumianej jako działalność człowieka: poznawczy, praktyczny i twórczy. Odpowiada im zakorzeniona w tradycji europejskiej aksjologiczna triada: prawda, dobro i piękno. Zdaniem papieża życie duchowe koncentruje się wokół tych trzech podstawowych wartości. Jan Paweł II zachęca rodaków, aby dbali o rozwój nauki, szukali prawdy o swej historii, kulturze i narodowej tożsamości. Inspiruje słuchaczy, aby cenili sztukę, która otwiera na doświadczenie Boga i kierowali się takimi wartościami moralnymi, które mają na uwadze obiektywne dobro każdej osoby ludzkiej.
During pilgrimages to Poland, sixteen times John Paul II met representatives of universities, researchers and representatives of other fields of Polish culture. From the analysis of the delivered speeches comes a conclusion that culture is a constitutive element of the community of the nation. The Pope emphasizes the primacy of the spiritual over the material culture and sees community of the nation as a communio personarum. He points out that culture allowed the Poles to preserve their national identity, when Poland was not on the map of Europe in the years of partition and occupation. John Paul II appreciates those culture- making factors that allow the Poles to experience a sense of national community. He draws attention to the knowledge of history, development of science and education, works of national art and religious and moral issues. He refers to the Latin culture, and thus confirms the association of Polish culture with the Western European tradition.
Źródło:
Język - Szkoła - Religia; 2013, 8, 1; 101-114
2080-3400
Pojawia się w:
Język - Szkoła - Religia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polscy żołnierze w byłej Jugosławii w latach 1992-2004
Polish soldiers in the former Yugoslavia in 1992-2004 years
Autorzy:
Chuszcz, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/121426.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Obronnej
Tematy:
Siły Stabilizacyjne
Siły Implementacyjne
Siły Ochronne Organizacji Narodów Zjednoczonych
Operacja Przywrócenia Zaufania w Chorwacji
Wspólny Wysiłek
Polski Kontyngent Wojskowy
Porozumienie pokojowe z Dayton
Międzynarodowe prawo humanitarne konfliktów zbrojnych
Partnerstwo dla Pokoju
Wspólna Straż
Siły Natychmiastowego Reagowania
Siły Szybkiego Reagowania
Stabilisation Force
SFOR
Implementation Force
IFOR
United Nation Protection Force
UNPROFOR
United Nations Confidence Restoration Operation
UNCRO
Joint Endeavour
Polish Military Contingent
Dayton Peace Agreement
International humanitarian law of armed conflict
Partnership for Peace
Joint Guard
Immediate Reaction Forces (IRF), Rapid Reaction Force (RRF).
Opis:
Polska w kwietniu 1992 roku wysłała na zaproszenie Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) batalion POLBATT liczący ok. 900 żołnierzy. Realizował on zadania w ramach misji UNPROFOR (United Nations Protection Force – Siły Ochronne Organizacji Narodów Zjednoczonych), a następnie UNCRO (United Nations Confidence Restoration Operation – Operacja Przywrócenia Zaufania w Chorwacji). Działania POLBATT trwały od kwietnia 1992 roku do stycznia 1996 roku. Nieefektywne działania sił ONZ spowodowały, że również polscy żołnierze nie odnieśli spektakularnych sukcesów. 6 grudnia 1995 roku Sekretarz Generalny NATO zaprosił Polskę do udziału w Siłach Implementacyjnych (Implementation Force – IFOR) w Bośni i Hercegowinie. 29 grudnia zostało podpisane porozumienie o udziale Polskiego Kontyngentu Wojskowego (PKW) w misji pokojowej w Bośni, a 5 lutego 1996 roku PKW rozpoczął działalność w rejonie operacyjnym. Osiem lat spędzonych w Bośni przez polskich żołnierzy pod auspicjami NATO pozytywnie wpłynęło na wizerunek polskiej armii. Udział w operacjach przyspieszył jej modernizację. Nabrała ona doświadczenia, zdobyła zaufanie partnerów z Sojuszu. Bilans misji jest jak najbardziej korzystny dla Sił Zbrojnych RP. W misjach IFOR i SFOR (Stabilisation Force – Siły Stabilizacyjne) zginęło dwóch polskich żołnierzy.
Poland in April 1992 at the invitation of the UN sent a battalion of soldiers ok. 900 POLBATT counting. He carried out a task in the mission of UNPROFOR, and then UNCRO. Activities POLBATT lasted from April 1992 to January 1996. Inefficient UN forces meant that the Polish soldiers suffered no spectacular successes. December 6, 1995 year, Secretary General of NATO invited Poland to participate in IFOR Implementation Force in Bosnia and Herzegovina. December 29 signed an agreement on the participation of Polish Military Contingent in the peacekeeping mission in Bosnia, while 5 February 1996 PKW started its operation in the area of operation. Eight years in Bosnia by Polish soldiers under NATO auspices had a positive impact on the image of the Polish army. Participation in operations has accelerated its modernization. She took her experience, has won the trust of partners from the Alliance. The balance of the mission is the most favorable for the Polish Armed Forces. The IFOR and SFOR died two Polish soldiers.
Źródło:
Wiedza Obronna; 2014, 4; 48-71
0209-0031
2658-0829
Pojawia się w:
Wiedza Obronna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies