Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ukrainian" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1111-1125 z 1160
Tytuł:
Ćwiczenia z polityki wobec pamięci
A Discussion of the Politics of Memory
Autorzy:
Motyka, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1373550.pdf
Data publikacji:
2015-05-12
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
massacres of Poles in Volhynia and Eastern Galicia in 1943-1945
Ukrainian Insurgent Army
politics of memory of Poland and Ukraine
zbrodnie na Polakach na Wołyniu i w Galicji Wschodniej w latach 1943-1945
Ukraińska Powstańcza Armia
polityka historyczna Ukrainy i Polski
Opis:
This essay contains a description and critical appraisal of the contemporary Ukrainian state’s policy in regard to memory of the Volhynian and Galician massacres of 1943–1945. The author engages in polemics with Tomasz Stryjek, who recently published a book on this and other issues: Ukraina przed końcem Historii. Szkice o polityce państw wobec pamięci [Ukraine Before the End of History: Essays on State Policy in Regard to Memory]. In the author’s opinion, Stryjek one-sidedly, or even naively, places hope in the idea that the EU, in the not-too-distant future, will exert effective pressure on the government in Kiev to make it adapt its narrative about the activities of the OUN and UIA against Poles and Jews to European standards of memory about the Second World War. In the author’s opinion, the Ukrainian narrative about the activities of the OUN and UIA is based on the erroneous conviction—which is comfortable for the Ukrainian side—of equal guilt in the Polish-Ukrainian conflict of 1939–1947. He argues that there should be no cessation of efforts to remind Ukrainian historians and authorities about the responsibility to condemn, unambiguously, the mass crimes committed by national independence groups.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2015, 59, 2; 247-255
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Status kapelanów duszpasterstw specjalnych w ukraińskim systemie prawnym
The status of chaplains of special chaplaincies in the Ukrainian legal system
Autorzy:
Nikołajew, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043519.pdf
Data publikacji:
2018-12-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
chaplains
special chaplaincy
religious freedom
military chaplaincy
Ukrainian legal system
freedom of conscience and religion
Church-State relations
Law on Religion
religious organization
kapelan
duszpasterstwo specjalne
wolność religijna
duszpasterstwo wojskowe
ukraiński system prawny
wolność sumienia i religii
relacje państwo-kościół
związki wyznaniowe
Opis:
Ukraińskie duszpasterstwo wojskowe posiada najbardziej rozwinięte struktury organizacyjne. Wpływ na to miały wydarzenia związane z rosyjską aneksją Krymu oraz wojną hybrydową w Donbasie. Także duszpasterstwo więzienne zostało zorganizowane w oparciu o struktury zakładów karnych i aresztów śledczych. Natomiast duszpasterstwo policyjne wymaga wprowadzenia nowych rozwiązań legislacyjnych. Poza tym Kościół greckokatolicki na Ukrainie utworzył własne struktury diecezjalne dla potrzeb duszpasterstw specjalnych a pozostałe wspólnoty religijne kapelaństwo w wojsku, policji i więziennictwie zorganizowały jedynie w formie szczątkowej. Opracowanie dotyczy funkcjonowania duszpasterstwa wojskowego, policyjnego i więziennego na Ukrainie. Przeprowadzona została analiza unormowań prawnych i praktyki w tym zakresie. Celem badań było wskazanie możliwych rozwiązań legislacyjnych, polegających np. na wydaniu przepisów państwowych gwarantujących opiekę religijną w formie duszpasterstw specjalnych. Stąd na końcu artykułu sformułowane zostały stosowne wnioski i postulaty
The Ukrainian military chaplaincy has the best developed organizational structures. This stems from the events of the Russian annexation of the Crimea and the hybrid war in Donbas. The prison chaplaincy has also been organized based on the structures of penitentiaries and detention centres. The police chaplaincy, in turn, requires the introduction of new legislative solutions. In addition, the Greek Catholic Church in Ukraine has established its own diocesan structures for special chaplaincies, whereas the remaining religious organizations have only organized rudimentary chaplaincies in the army, police and prison service. The study concerns the functioning of the military, police and prison chaplaincies in Ukraine. The focus is the analysis of the legal regulations and practice in this respect, conducted using the dogmatic and comparative method. The aim is to suggest some possible legislative solutions, which would for example consist in issuing state regulations that guarantee religious care in the form of special chaplaincies. The article concludes with some suggestions and recommendations along these lines.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2018, 21; 183-204
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje bilateralne Ukraina–Rosja w trakcie prezydentury Wiktora Janukowycza – miesiąc miodowy czy przymusowe małżeństwo?
Autorzy:
Hurak, Ihor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687355.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
foreign policy of Ukraine, Ukrainian-Russian relations, European integration, Association Agreement between Ukraine and the EU, integration projects the former Soviet space
polityka zagraniczna Ukrainy, stosunki ukraińsko-rosyjskiej, integracja europejska, Umowa Stowarzyszeniowa między Ukrainą a UE, projekty integracyjne na przestrzeni postsowieckiej
Opis:
The victory of Viktor Yanukovych in the presidential election seemed to have normalized the relations between official Kyiv and Moscow. Yet, a number of strategic issues in bilateral relations were not solved. The Ukrainian leaders were deeply concerned about the Russia’s rigid position in the energy sector. The Russian leadership made little concession in Ukraine’s moving toward European integration. Moreover, at the turn of the summer and autumn of 2013, the Russian Federation totally blocked the movement of goods between the two countries for an uncertain period of time, thus forcing official Kyiv to refuse to sign the Association Agreement between Ukraine and the EU. The growing Russian pressure initially provoked resistance from Viktor Yanukovych. The steps he took proved that the pro-European statements of the Ukrainian leadership were about to be carried out. However, the aggravating tension and increasing pressure from Russia and, to some extent, the reluctance of EU leaders to provide financial guarantees to the corrupt Ukrainian leadership, pushed Yanukovych to abandon the European integration altogether.
Zwycięstwo w wyborach prezydenckich Wiktora Janukowycza sprzyjało normalizacji stosunków między oficjalnym Kijowem a Moskwą. Jednak wiele strategicznych zagadnień w stosunkach dwustronnych nie zostało rozwiązanych. Przywódcy Ukrainy byli niezadowoleni ze sztywnego stanowiska Rosji w sektorze energetycznym. Rosyjskim przywódcom, w przeciwieństwie do tego, nie odpowiadał realny postęp Ukrainy w dziedzinie integracji europejskiej.Na przełomie lata–jesieni 2013 roku Federacja Rosyjska faktycznie całkowicie zablokowała na jakiś czas wymianę gospodarczą między dwoma państwami, zmuszając oficjalny Kijów do tego, aby odmówił podpisania Umowy Stowarzyszeniowej między Ukrainą a UE. Rosnąca presja rosyjska początkowo spowodowała opór ze strony Wiktora Janukowycza. Inicjowane przez prezydenta kroki wskazywały, że proeuropejskie deklaracje ukraińskiego kierownictwa mogą zostać zrealizowane w praktyce. Jednak wzmocnienie i dywersyfikacja presji ze strony Rosji, a do pewnego stopnia niechęć przywódców UE do przyznania skorumpowanym władzom ukraińskim gwarancji znacznej pomocy finansowej, popchnęły Janukowycza do odejścia od kierunku europejskiego.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis; 2016, 1, 1-2
2450-6354
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Generał Wacław Iwaszkiewicz-Rudoszański (1871–1922) – zarys biografii
Autorzy:
Jarno, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038315.pdf
Data publikacji:
2019-08-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
generał Iwaszkiewicz-Rudoszański
generałowie polscy
obrona Lwowa
6 Armia
wojna polsko-ukraińska 1919 r.
wojna polsko-bolszewicka 1920 r.
General Iwaszkiewicz-Rudoszański
Polish generals
defense of Lviv
6th Army
Polish-Ukrainian war of 1919
Polish-Russian war of 1920
Opis:
Artykuł opisuje życie generała Wacława Iwaszkiewicza-Rudoszańskiego (1871–1922). Urodził się on w Omsku, w polskiej rodzinie zesłanej na Syberię po powstaniu styczniowym. Był zawodowym oficerem armii rosyjskiej, w której służył w różnych jednostkach na Dalekim Wschodzie. Brał udział w tłumieniu tzw. powstania bokserów w Chinach oraz w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905. Po wybuchu pierwszej wojny światowej dowodził 54 pułkiem strzelców syberyjskich. W 1915 r. został awansowany na stopień generała. W armii rosyjskiej służył do 1917 r., a następnie dowodził 3 Dywizją Strzelców w I Korpusie Polskim w Rosji. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zgłosił się do Wojska Polskiego i kolejno dowodził: Okręgiem Generalnym nr III Kielce, Dywizją Litewsko-Białoruską, a od marca 1919 r. był dowódcą Wojsk Polskich na Galicję Wschodnią. Dowodził wówczas odsieczą dla Lwowa, która uwolniła miasto od zagrożenia ze strony wojsk ukraińskich. W latach 1919–1920 dowodził kolejno: Frontem Galicyjskim, 6 Armią oraz Frontem Południowym. Następnie – od września 1920 r. do maja 1921 r. – był dowódcą Okręgu Generalnego numer I Warszawa. Wskutek choroby został przeniesionyw stan spoczynku i niebawem zmarł w Warszawie (pochowany został we Lwowie). Jako jeden z nielicznych był odznaczony Orderem Virtuti Militari II klasy.
The articledescribes the life of General Wacław Iwaszkiewicz-Rudoszański (1971–1922). He was born in Omsk, in a Polish family, which was sent to Siberiaafter the January Uprising. He was a professional officer of the Russian army and he served in various units in the Far East. He took part in the suppression of the so-called Boxer Rebellion in China and in the Russo-Japanese War of 1904–1905. After the outbreak of the First World War, he commanded the 54th regiment of Siberian shooters. In 1915 he was promoted to the rank of general-major. He served in the Russian army until 1917 – and then commanded the 3rd Rifle Division in the 1st Polish Corps in Russia. After Poland regained independence, he served in the Polish Army and in turn commanded: General District No. III Kielce, Lithuanian-Belarussian Division, and from March 1919 he was the commander of the Polish Army to Eastern Galicia. He then commanded the relief for Lwów, which liberated the city from the threat by the Ukrainian Army. In the years 1919–1920 he commanded in turn: the Galician Front, the 6th Army and the Southern Front. Then – from September 1920 to May 1921, he was the commander of the General District No. 1 in Warsaw. As a result of illness, he was retired and soon died in Warsaw (he was buried in Lviv). As one of the few, he was awarded the Order of Virtuti Militari in the 2nd class.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2019, 104; 125-146
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ kulturowy jako tradycja i wyzwanie dla czeskiej, ukraińskiej i polskiej komparatystyki
Cultural Influence as a Tradition and a Challenge for Czech, Ukrainian and Polish Comparative Studies
Autorzy:
Sosnowska, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179344.pdf
Data publikacji:
2012-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Czech
Ukrainian
Polish comparative studies
cultural influence
dominant culture
cultural equality
cultural relation
Ian Mukařovský
Karel Čapek
Otakar Hostinský
Ivan Franko
Mykhailo Dragomanov
czeska
ukraińska
polska komparatystyka
wpływ kulturowy
dominująca kultura
równość kultur
związek kulturowy
Jan Mukařovský
Iwan Franko
Mychajło Drahomanow
Opis:
W artykule przedstawiono koncepcje wpływu kulturowego sformułowane przez czeskich, ukraińskich i polskich intelektualistów przed drugą wojną światową. Przykłady słowiańskiego stosunku do kulturowej dominacji i podporządkowania, jak również do szerszych aspektów zjawiska wpływu kulturowego, mogą być traktowane jako wartościowa tradycja dla dzisiejszych studiów porównawczych skoncentrowanych na Europie ŚrodkowoWschodniej. W przeciwieństwie do założeń przyjmujących istnienie kulturowego centrum oraz prowincji, utożsamianych z rozróżnieniem Zachodniej oraz Wschodniej Europy (wraz z jej częścią Środkową), a to stanowisko zachowało popularność w komparatystyce zachodnioeuropejskiej do późnych lat 50. XX wieku, intelektualiści słowiańscy mieli inne podejście do wskazanego problemu. Nie godzili się z przeświadczeniem, że istnieje kulturowa hierarchia wyznaczająca sztywne relacje pomiędzy kulturami dojrzałymi, aktywnymi i wpływowymi oraz tymi, które sąpasywne, naśladowcze i znajdują się na etapie dopiero kulturowego rozwoju. Postrzegali oni proces kulturowego wpływu jako zjawisko bardziej złożone, dynamiczne i powiązane z kreatywnością. Badacze tacy jak O. Hostinský, J. Mukařowský, K. Čapek, M. Drahomanow, I. Franko podkreślali, że wpływ kulturowy nie polega na przyjmowaniu postawy biernego imitowania, na czym miałby polegać pościg kultur słowiańskich za kulturami Europy Zachodniej. Wręcz przeciwnie, w procesie tym istotną rolę grają czynniki adaptacji i modyfikacji przejmowanych trendów kulturowych, a w konsekwencji obce wpływy implantowane na własne podłoże kulturowe prowadzą do powstawania zjawisk nowych i zachowujących swą odrębność. Wpływ kulturowy płynąc z Europy Zachodniej nie musi prowadzić do utraty oryginalności przez kultury rodzime (w tym przypadku trzy wymienione kultury słowiańskie: czeską, ukraińską i polską), a tam, gdzie dostrzegamy jego działanie, kultury wpływowi podległe nie powinny być automatycznie traktowane jako lustrzane odbicia kultur wpływających. Autorka, przypominając koncepcje wspomnianych badaczy, które wyprzedzały stan ówczesnej świadomości komparatystycznej, podkreśla, że mogą być one w pełni docenione w kontekście zmian w humanistyce wynikłych z kryzysu strukturalizmu. Zarazem autorka zwraca uwagę, że podejście do problemu wpływu kulturowego odegrało różną rolę w rozwoju czeskich, ukraińskich i polskich studiów porównawczych w zależności od kulturowych oraz politycznych wyzwań, jakie zjawisko wpływustwarzało w każdej z trzech społeczności.
The article deals with ideas of cultural influence which were formulated by Czech, Ukrainian and Polish intellectuals before the second world war. Presented examples of Slavic approach to the problem of cultural domination and inferiority as well as the cultural influence in general, could be seen today as a valuable tradition for comparative studies in the region of Central and Eastern Europe. In contrary to the assumption of the existence of a cultural center and province which separated Western and Eastern Europe, which was such a popular belief in the Western comparative studies up to the late 1950s, as well as its supposition of cultural hierarchy which distinguished mature active, and influential cultures from those which are passive, imitative, only at one of many stages of its development, Slavonic intellectuals thought in a different way about the problem. They saw the process of cultural influence as a more dynamic, creative and complex phenomenon. They also stressed that not only an imitation effort took part in the pursuit of Slavic cultures after more developed Western European cultures, but also an adaptation and modification of all imitated cultural fashions and trends. As a result something new and original emerged on the grounds of Slavic culture. Therefore, their culture did not lose its original character and it should not be treated as a passive reflection of the Western European cultures. The author reminds about those concepts, which were ahead of their times and only today they can be truly appreciated in the context of post-structural changes in the humanities. The author emphasizes also that the approach to the problem of cultural influence played a different role in the development of Czech, Ukrainian and Polish comparative studies referring to the cultural and political challenges created by it. 
Źródło:
Porównania; 2012, 10; 147-160
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunikacja kolejowa pomiędzy Rumunią oraz Związkiem Radzieckim (1945–1991)/Ukrainą i Mołdawią (po 1991 r.)
Railway transport between Romania and the Soviet Union (1945–1991)/Ukraine and Moldova (after 1991)
Autorzy:
Graff, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/251028.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Naukowo-Wydawniczy TTS
Tematy:
granica rumuńsko-ukraińska
granica rumuńsko-mołdawska
stacje z rozstawem 1 435 mm i 1 520 mm
Vicşani
Waduł
Siret
Cristeşti Jijia
Ungheni
Romanian-Ukrainian border Romanian-Moldovan border
railway network with 1435 mm and 1520 mm rail gauge
Waduł Siret
Opis:
W Rumunii, podobnie jak w Polsce, z kierunku wschodniego są przywożone towary niskoprzetworzone: węgiel, gaz propan–bu-tan, rudy metali czy drewno, zatem ładunki, do przewozu, któ-rych kolej jest idealna. Ponieważ gospodarka rumuńska jest około połowę mniejsza od polskiej, zatem wolumen przeładowy-wanych ładunków na granicy – obecnie rumuńsko–ukraińskiej oraz rumuńsko–mołdawskiej (do 1991 r. rumuńsko-radzieckiej) także jest mniejszy. Przejścia graniczne na granicy wschodniej i północnej w Rumunii wyposażone w sieć kolejową o rozstawie 1 435 mm i 1 520 mm to 3 przejścia zasadnicze oraz 1–2 za-pasowe, a pozostałe pełnią rolę przejść lokalnych. Wszystkie przejścia są jednotorowe (tj. wyposażone w splot toru normal-nego i szerokiego). Żadne z przejść granicznych wyposażonych w sieć obu rozstawów nie jest zelektryfikowane, a stosowana jest wyłącznie konwencjonalna komunikacja przestawcza.
In Romania, similar to Poland, low-processed goods (with a small value-added) are transported by rail from the east: coal, propane-butane gas, metal ores, and wood; railway transport for them is ideal. Because the Romanian economy is about half the size of Poland, the volume of transhipments on the state border – now Romanian-Ukrainian and Romanian-Moldovan (up to 1991 Romanian-Soviet) is also smaller. Border crossings on the eastern and northern bor-der in Romania equipped with a railway network with 1435 mm and 1520 mm rail gauge are three basic and one-two additional ones, and others act as local crossings. All border crossing are single-track (i.e., equipped with a standard and broad rail gauge). None of the border crossings equipped with a network of both rail gauge is electrified, and conventional changeover communication is used, no automatic one.
Źródło:
TTS Technika Transportu Szynowego; 2019, 1-2; 36-51
1232-3829
2543-5728
Pojawia się w:
TTS Technika Transportu Szynowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Голосні струни Лесі Українки й Меланхолійний вальс Ольги Кобилянської: художньо-типологічні паралелі
Lesya Ukrainka’s Голосні струни and Olha Kobylianska’s Valce melancolique: artistic and typological parallels
Голосні струни Łesi Ukrainki i Valce melancolique Olgi Kobylanskiej. Artystyczno-typologiczne paralele
Autorzy:
Horniatko-Szumiłowicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1877368.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura ukraińska
szkic
nowela
paralele artystyczno-typologiczne
autobiograficzność
intelektualizm
„muzyczność” tekstu
motyw melancholii
motyw ciszy
motyw piękna/brzydoty
Ukrainian literature
essay
novelette
artistic and typological parallels
autobiographism
intellectualism
text’s musicality
motif of melancholy
motif of silence
motif of beauty/ugliness
Opis:
Można wskazać co najmniej kilka punktów, w których przecinają się twórcze i życiowe drogi Łesi Ukrainki (1871-1913) i Olgi Kobylanskiej (1863-1942). Obie kobiety – to wielkie postaci literatury ukraińskiej. Obie żyły i tworzyły w tym samym czasie, choć starsza o osiem lat Olga przeżyła Łesię o blisko 28 lat. Wspólna przestrzeń obu kobiet to wczesny modernizm ukraiński w literaturze oraz czerniowieckie adresy – w życiu realnym. Pisarki łączyła niezwykła więź duchowa, znajdująca swoje odzwierciedlenie zarówno w ich spuściźnie epistolarnej, jak i w twórczości. Szczególnie w dwóch utworach: szkicu Голосні струни Łesi Ukrainki i noweli Valce melancolique Оlgi Kobylanskiej, obecne są artystyczno-typologiczne paralele, wynikające ze wskazanych wyżej punktów stycznych w życiu i twórczości obu pisarek. Należą do nich: prawie ten sam czas napisania utworów, podobieństwo w obrębie gatunku, autobiograficzność obu tekstów, intelektualizm. W obu utworach obecny jest konflikt między realną rzeczywistością a sztuką, pojmowany jako wariant konfliktu artysta–społeczeństwo, szeroko pojęta „muzyczność” tekstów. W obu tekstach wzajemnie przeplatają się również motywy tęsknoty/melancholii oraz milczenia/ciszy, a także szczególnie popularny w okresie modernizmu motyw piękna/ brzydoty.
One can identify at least a few points at which the artistic careers and personal lives of Lesya Ukrainka (1871-1913) and Olha Kobylianska (1863-1942) had crossed their paths. Both women are great figures of Ukrainian literature. They both lived and worked in the same time, although 8 years older Olga outlived Lesya by nearly 28 years. They shared the literary space, that is the early Ukrainian modernism, and the everyday environment, both living in the Chernivtsi district. The writers were linked by a special spiritual bond which was reflected in their epistolary oeuvre and their work in general. In two works of theirs in particular, that is in Lesya Ukrainka’s essay Голосні струни and Olha Kobylianska’s novelette Valce melancolique one can trace artistic and typological parallels stemming from the similarities between their personal lives and work. These are: timewise similarity, similarity within the genre, autobiographism of both texts and their intellectualism. In both works a conflict between the reality and Art is present, interpreted as a variant of the conflict between an artist and the society, as well as the feature of broadly understood ‘musicality’. Moreover, in both texts the motifs of longing/ melancholy and silence/ quietness, as well as the then popular motif of beauty/ ugliness are intertwined.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 55-74
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzea religijne Lwowa przełomu XIX i XX wieku na tle muzeów miejskich i prywatnych
Lviv’s Religious Museums in the Late 19th and Early 20th Centuries against the Background of City and Private Museums
Autorzy:
Skrzydlewska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850536.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Roman Catholic Archdiocesan Museum
Museum of the Stauropegic Institute
Ukrainian National Museum
Jewish Museum
Armenian Museum
Dzieduszycki family
Miączyński-Dzieduszycki Gallery
Natural History Museum in Lviv
Muzeum Archidiecezjalne Rzymskokatolickie
Muzeum Instytutu Stauropigialnego
Ukraińskie Muzeum Narodowe
Muzeum Żydowskie
Muzeum Ormiańskie
Dzieduszyccy
Galeria Miączyńskich-Dzieduszyckich
Muzeum Przyrodnicze we Lwowie
Opis:
Historia muzealnictwa lwowskiego jest na tyle bogata, że działalność placówek muzealnych rozpatrywać można w wielu aspektach. Przyczyniła się do tego zapewne specyficzna sytuacja polityczna, religijna, a co za tym idzie i kulturowa tego miasta. Lwów zamieszkiwali przedstawiciele różnych religii, wyznawcy każdej z tych grup postarali się o zorganizowanie własnego muzeum. Działały więc we Lwowie następujące placówki: Muzeum Archidiecezjalne Rzymskokatolickie, Muzeum Instytutu Stauropigialnego, Ukraińskie Muzeum Narodowe, Muzeum Żydowskie i Muzeum Ormiańskie. Podstawę zbiorów stanowiły obiekty wycofane z kultu, poszerzane z czasem o dary i sporadycznie o zakupy. Kolejną ważną grupą na mapie Lwowa są muzea i kolekcje prywatne. Wielu mieszczan, nie tylko tych najbogatszych, rozwijało własne pasje i dawało wyraz swoim zainteresowaniom poprzez gromadzenie kolekcji dzieł sztuki, bogatych zbiorów bibliotecznych, zaś pasjonaci świata przyrody zbierali okazy z pogranicza biologii i geologii. Zbiory te miały zazwyczaj charakter prywatny i dostępne były wyłącznie dla osób indywidualnych. Jednak powstawały też muzea z inicjatywy prywatnych zbieraczy, jak np. Dzieduszyckich, które zostały przekazane miastu i były otwarte dla szerszej publiczności, a także stały się miejscem szeroko zakrojonych badań naukowych.
The history of Lviv museology is so rich that the activities of its museums can be considered in many aspects. This is probably a result of the specific political, religious and, consequently, cultural situation of this city. Lviv was inhabited by representatives of various religions, whose followers organized their own museums. Thus, the following institutions operated in Lviv: the Roman Catholic Archdiocesan Museum, the Museum of the Stauropegic Institute, the Ukrainian National Museum, the Jewish Museum, and the Armenian Museum. The large part of the collection consisted of objects withdrawn from worship, and it was expanded over time by donations and occasional purchases. Another important group in Lviv are private museums and collections. Many of the city’s residents, not necessarily the wealthiest ones, developed their own passions by amassing collections of works of art or books, while those interested in the natural world collected biological and geological specimens. Those collections were usually private and available only to individuals. However, there were also a few museums, created on the initiative of private collectors, such as the Dzieduszycki family, which were donated to the city and were available to the general public, becoming a place for extensive scientific research.
Źródło:
Facta Simonidis; 2022, 15, 2; 51-65
1899-3109
Pojawia się w:
Facta Simonidis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Соціальний супровід сімей з дітьми, які постраждали в період воєнного стану на території України
Social Support for Families with Children Affected During Martial Law in Ukraine
Autorzy:
Михайлишин, Галина
Довга, Мирослава
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16539082.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
соціальна робота
соціальний супровід в умовах війни
соціальний супровід вимушено переміщених українських сімей
види соціальної допомоги
пункти надання допомоги українцям
social work
social support in the conditions of war
social support of forcibly displaced Ukrainian families
types of social assistance
points of assistance to Ukrainians
Opis:
Various tragic events are taking place in the world, and Ukraine, which is now in a state of war on the part of Russia, finds itself in such a situation. This situation has become part of the daily life of most Ukrainians and Ukrainian families who are forced to move to safer places of stay. People are losing loved ones and friends, staying away from their children, leaving their homes, their favorite jobs, and witnessing violence, murder, and death. Under such conditions, they experience fear, anxiety, hooking and other reactions that depend on the individuality of the adult or child. Each person can cope with life’s problems in different ways. But as the experience of many countries shows, in such situations, it is easier for victims to cope with difficulties and socialize to new conditions, if appropriate social support is provided. Therefore, during the war on the territory of Ukraine, social work with forcibly displaced families becomes especially important. The article updates the problem of social work with Ukrainian families during the Russian occupation of Ukraine. The views of scientists on the content of the concept of social work are considered and the author’s definition of the concept of «social work with forcibly displaced families» is proposed. A survey of Ukrainian families during the first place since the beginning of the war on the territory of Ukraine was carried out to determine their psychological state about the next actions and thoughts for the future in a difficult time for all Ukrainians. The problem of social support of Ukrainian families in the western region of Ukraine and European countries has been updated. The list of organizations and initiatives that provide assistance to Ukrainians in the period of martial law in Ukraine is distinguished. Particular attention was paid to the organization of social support for Ukrainian families by scientific and pedagogical workers and students of Vasyl Stefanyk Precarpathian National University – and the Polish Republic. The types of such assistance, the work of aid points in Warsaw are analyzed. Among the most common types of such assistance, the following are distinguished: information and housing; in the study of Ukrainian, and in Poland – Polish, free legal assistance, health care services; free psychological assistance; in finding a job; free assistance to refugees’ animals; provision of free travel in public transport, etc. Certainly, all types of assistance are interrelated and each stimulates the stabilization of the other. But the timely and correct provision of social support, including psychological assistance, leads to faster stabilization of a person as an individual in the family, team and society.
У світі відбувають різноманітні трагічні події, і в такій ситуації опинилася і Україна, яка зараз перебуває у стані війни з боку Росії. Така ситуація стала частиною повсякденного життя більшості українців та українських сімей, що вимушені переміщатися у більш безпечні місця перебування. Люди втрачають близьких людей та друзів, залишаються на відстані від своїх дітей, покидають домівки, улюблену роботу та є свідками насильства, вбивства і смерті. За таких умов переживають страх, тривогу, заціпеніння та інші реакції, що залежать від індивідуальності дорослої особи чи дитини. Кожна людина по різному може впоратися з життєвими проблемами. Але як показує досвід багатьох країн, в таких ситуаціях постраждалим легше впоратися з труднощами і соціалізуватися до нових умов, якщо здійснюється відповідний соціальний супровід. Тому в період війни на території України особливої актуальності набуває соціальна робота саме з вимушено переміщеними сім’ями. У статті актуалізовано проблему соціальної роботи з українськими сім’ями в період російської окупації території України. Розглянуто погляди вчених щодо змісту поняття соціальна робота та запропоновано авторське визначення поняття «соціальна робота з вимушено переміщеними сім’ями». Здійснено опитування українських сімей протягом першого місця з початку війни на території України, щоб визначити їх психологічний стан про наступні дії та думки на подальше майбутнє у важкий для усіх українців час. Актуалізовано проблему соціального супроводу українських сімей у західному регіоні України та країнах Європи. Виокремлено перелік організацій та ініціатив, що здійснюють допомогу українцям у період воєнного стану на території України. Особливу увагу приділено питанням організації соціального супроводу українських сімей науково-педагогічними працівниками та студентами Прикарпатського національного університету імені Василя Стефаника та Польською Республікою. Проаналізовано види такої допомоги, роботу пунктів надання допомоги у Варшаві. Серед найбільш поширених видів такої допомоги виокремлено такі: інформаційна та житлова; у вивченні української, а у Польщі – польської мови, безкоштовна юридична допомога, послуги з охорони здоров’я; безкоштовна психологічна допомога; у пошуку місця праці; безкоштовна допомога тваринам біженців; надання безкоштовного проїзду у громадському транспорті тощо. Безумовно, що усі види допомоги є взаємопов’язаними і кожна з них стимулює стабілізацію іншої. Але вчасне і правильне надання соціального супроводу, в тому числі психологічної допомоги призводить до швидшої стабілізації людини як індивіда в сім’ї, колективі та суспільстві.
Źródło:
Viae Educationis; 2022, 2; 85-94
2956-2856
Pojawia się w:
Viae Educationis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraińska Cerkiew Prawosławna wobec Euromajdanu 2013 – 2014
Ukrainian Orthodox Church and Euromaidan 2013 – 2014
Autorzy:
Kozyrska, Antonina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944994.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Euromajdan
kryzys polityczny na Ukrainie 2013 – 2014
Ukraińska Cerkiew Prawosławna (Patriarchatu Moskiewskiego)
związki wyznaniowe w  procesach politycznych
religia i polityka
Euromaidan
the political crisis in Ukraine 2013 – 2014
the Ukrainian Orthodox Church of the Moscow Patriarchate
religious groups in the political process
religion and politics
Opis:
Artykuł prezentuje stanowisko Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej (Patriarchatu Moskiewskiego) wobec Euromajdanu na Ukrainie na przełomie 2013/2014 r. Kościół ten zajął pozycję neutralną, w odróżnieniu od niektórych innych związków wyznaniowych, zwłaszcza tak zwanych Kościołów narodowych, które poparły protestujących. Jego oficjalne stanowisko wyrażało się w apelach do zachowania pokoju, porządku społecznego, integralności terytorialnej i jedności narodu, potępienia przemocy, nawoływania stron konfliktu do rozpoczęcia i kontynuacji dialogu. W artykule szczegółowo przeanalizowano przyczyny i skutki stanowiska Cerkwi.
The paper presents the reaction of the Ukrainian Orthodox Church (Moscow Patriarchate) to Euromaidan in the Ukraine at the turn of 2013 – 2014. The Church has not taken a clear univocal position, unlike some other religious groups, especially the so-called national Churches. Its official position was confined to general calls for preserving peace and public order, territorial integrity and unity of the people, condemnation of violence, calling for participants of the conflict to begin and continue the dialogue. The causes and consequences of the position taken by the Church are analyzed in detail.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2016, 50; 46-63
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mass Culture: Its Pernicious Influence on Spiritual and Cultural Advance of the Modern Society
Kultura masowa: jej negatywny wpływ na duchowy i kulturalny rozwój współczesnego społeczeństwa
Массовая культура:ее негативное влияние на духовно-культурное развитие современного общества
Autorzy:
Sheverdin, Konstantin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/957082.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polski Instytut Ekonomiczny
Tematy:
культура народа Украины
массовая культура
современное общество
духовное состояние общества культурное состояние общества культура
mass culture
modern society’s
spiritual state society
cultural state society
culture
culture of the Ukrainian people
kultura masowa
współczesne społeczeństwo
stan duchowy społeczeństwa
stan kulturowy społeczeństwa
kultura
kultura narodu ukraińskiego
Opis:
The article deals with the notion of mass culture as one of the phenomena in the modern society’s functioning, its conceptual and content component, and quality influence indication on spiritual and cultural state and advance of the society in general and each individual in particular. The author concentrateshis attention on the necessity to analyse of the processes related to the influence of the aforesaid multivectoral phenomenon on the culture of the Ukrainian people in general and on its spiritual potential in particular. In other words, they consider its impact on the national culture where the spirit’s indication dominates and is regarded as a key culture-generating component.
W artykule rozpatruje się pojęcie kultury masowej jako jednego ze zjawisk w funkcjonowaniu współczesnego społeczeństwa, jego komponent konceptualny i treściowy oraz cechę jakościowego wpływu na stan duchowy i kulturalny, jak również rozwój społeczeństwa w ogóle i każdego człowieka w szczególności. Autor podkreśla konieczność zwrócenia szczególnej uwagi na zbadanie i analizę procesów związanych z wpływem tego wielowektorowego zjawiska na ogólną kulturę narodu ukraińskiego, a zwłaszcza na jego potencjał duchowy, tzn. na kulturę narodową, w której dominuje wskaźnik duchowy i jest uważany za podstawowy składnik tworzenia kultury.
В статье рассматривается понятие «массовая культура»как одно из явлений в функционировании современного общества, его коцептуальная и содержательная составная и признак качественного влияния на духовно-культурное состояние и развитие общества в целом и каждого человека в отдельности. Автор выделяет необходимостьобратить особое внимание на изучение и анализ процессов, связанных с влиянием этого многовекторного явления на общую культуру народа Украины и особенно на его духовный потенциал, то есть на национальную культуру, в которой признак духовности является домини-рующим, есть главная культуро-образующая составляющая.
Źródło:
Handel Wewnętrzny; 2014, 5 (352); 232-239
0438-5403
Pojawia się w:
Handel Wewnętrzny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstawy teoretyczno-metodyczne nauczania języka ukraińskiego w środowisku obcojęzycznym: aspekt porównawczy
Theoretical and Methodological Basics Teaching Ukrainian in a Foreign-Language Environment: Comparative Aspect
Autorzy:
Romaniuk, Svitlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972605.pdf
Data publikacji:
2020-06-28
Wydawca:
Gdańska Wyższa Szkoła Humanistyczna
Tematy:
język ukraiński jako obcy
edukacyjno-metodyczne zasady nauczania języka
oświata ojczystojęzyczna Ukraińców za zagranicą
metodyki innowacyjne
technologia
środki edukacyjne
ukrainian as a foreign language
educational and methodical principles of language learning
native language education of foreign ukrainians
foreign-language environment
innovative methods
technologies
educational resources
Opis:
W artykule uzasadniono i scharakteryzowano rolę języka ojczystego w kształtowaniu i rozwoju wspólnoty etnokulturowej imigrantów oraz ich potomków w kraju osiedlenia/urodzenia, a także w obcym środowisku. Omówiono teoretyczne i metodologiczne zasady nauczania języka ukraińskiego jako języka obcego/drugiego przez etnicznych Ukraińców w diasporze zachodniej od drugiej połowy XX w. do początku XXI w. Stwierdzono, że proces ten odbywa się pod wpływem języka urzędowego/państwowego. Ustalono, że w tych krajach etniczni Ukraińcy stworzyli system nauczania języka ukraińskiego, począwszy od przedszkola, a skończywszy na uniwersytetach. Nauka języka rozpoczyna się wraz z rozwojem mowy (preferowane jest kształtowanie kompetencji komunikacyjnych uczniów/studentów), następnie uczniowie uczą się czytać i pisać oraz stopniowo zdobywają wiedzę na temat podstawowych pojęć i kategorii językowych oraz opanowują umiejętności ich praktycznego zastosowania. Głównym celem nauczania języka ojczystego Ukraińców w diasporze jest zapewnienie młodszemu pokoleniu Ukraińców z zagranicy swobody we wszystkich ważnych sytuacjach, w komunikacji z Ukraińcami na wszystkich kontynentach. Ustalono, że podwaliny ukraińskiej lingwodydaktyki w połowie lat 40. XX wieku położyła kanadyjska nauczycielka Illia Shklianka. Jej idee znalazły kontynuację w pracach naukowych, podręcznikach i działalności pedagogicznej Marii Deiko, Yara Slavutycha, Romy Franko, Bohdana Szkandrii i innych pedagogów zachodniej diaspory ukraińskiej. Dziś są owocnie rozwijane przez Romana Bedriy, Olenkę Bilash, Marię Savdyk – pracowników Centrum Języka Ukraińskiego Kanadyjskiego Instytutu Ukraińskiego Uniwersytetu Alberta, a także innych instytucji edukacyjnych i naukowych oraz placówek, w których uczy się języka ukraińskiego. Głównym celem ich działalności jest stworzenie odpowiedniego środowiska językowego dla dzieci, uczniów i studentów uczących się języka ukraińskiego za pomocą nowoczesnych metod i technologii, innowacyjnych zasobów edukacyjnych, w tym ukraińskich.
The article substantiates and characterizes the role of the native lan-guage in formation and development of the ethnocultural community of immigrants and their descendants in the country of settlement/birth and in its foreign environment. Theoretical and methodological principles of teaching Ukrainian as a foreign/second language by ethnic Ukrainian in the western diaspora in the second half of the XX-early XXI century. It has been found out that this process takes place under the influence of the official/state language). It has been established that in these coun-tries, ethnic Ukrainians have formed a system of teaching the Ukrainian language, starting with kindergarten/room and finishing with universi-ties. Language acquisition begins with the development of oral speech (preference is given to formation of communicative competencies of pupils/students), then pupils learn to read and write and gradually ac-quire a knowledge of its basic linguistic concepts and categories and master the skills of their practical use. The main goal of the native lan-guage education of Ukrainians in the diaspora is to ensure free posses-sion of the younger generations of foreign Ukrainians in all vital situa-tions, in communication with Ukrainians on all continents of the planet. It is established that the foundations of Ukrainian lingvodidactics in the mid-40's of the twentieth century was laid by the Canadian teacher Illia Shklianka. His ideas found continuation in scientific works, text-books and pedagogical activity of Maria Deiko, Yar Slavutych, Roma Franko, Bohdan Shkandrii and other educators of the Western Ukra-inian diaspora. Today they are fruitfully developed by Romana Bedriy, Olenka Bilash, Maria Savdyk, employees of the Ukrainian Language Center of Canadian Institute of Ukrainian Studies at the University of Alberta, other educational and scientific institutions and establishments where Ukrainian language is studied. The main goal of their activity is to create an appropriate language environment for children, pupils and students who learn Ukrainian by means of modern methods and tech-nologies, innovative educational resources, including those made in Ukraine.
Źródło:
Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość; 2019, XVI; 135-150
1731-8440
Pojawia się w:
Studia Gdańskie. Wizje i rzeczywistość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność wydawnicza i publikacje Towarzystwa im. Michajła Kaczkowskiego w latach 1875–1885 – ujęcie ogólne
Publishing activity and publications of the Michal Kachkovsky Society in the years 1875–1885: a general approach
Autorzy:
Sedliar, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/912378.pdf
Data publikacji:
2018-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Educational activity in the 19th c. history of Ukrainian publishing movement
Eastern Galicia
popular literature
Russophilism in Eastern Galicia
Michal Kachkovsky Society
działalność oświatowa w XIX wieku
dzieje ukraińskiego ruchu wydawniczego
Galicja Wschodnia
popularna literatura „dla ludu”
rusofilstwo w Galicji Wschodniej
Towarzystwo im. Mychajła Kaczkowskiego
Opis:
W niniejszym tekście charakteryzuję skrótowo działalność wydawniczą oraz publikacje (książki niewielkich rozmiarów i objętości, publikowane z comiesięczną częstotliwością) ukraińskiego Towarzystwa im. Michajła Kaczkowskiego w okresie pierwszych 10 lat jego funkcjonowania. Było to stowarzyszenie rusofilskie, działało w Galicji Wschodniej i realizowało zadania oświatowe na rzecz miejscowych Ukraińców (Rusinów), zarówno ze środowisk miejskich, jak i wiejskich. Główną formę wykonawczą stanowiło wydawanie i rozpowszechnianie broszur o nastawieniu popularyzatorskim. Autorami byli przeważnie amatorzy, ale tematyka była rozległa. Wkraczała w różne obszary wiedzy – w ujęciu popularnym i z zachętą do czytania.W początkach lat 80. XIX wieku zaostrzyła się na tych obszarach walka polityczna. Władze regionalne zaczęły silniej przeciwdziałać przedsięwzięciom rusofilskim, co miało wpływ również na stosowne wyprofilowanie edytorskiej działalności Towarzystwa. Znaczenie miał także wzrost środowiskowej aktywności społecznej oraz istotne powiększenie się publiczności czytającej. Nie bez wpływu pozostawała też oferta konkurencyjna ze strony innych organizacji oświatowych – ukraińskich oraz polskich.
The present article briefly discusses the publishing activity and publications (small size books published on a regular monthly basis) of the Ukrainian Michal Kachkovsky Society within the first ten years of its existence. The society, explicitly engaged in the Ukrainian national interests and Russophile position, was operating in Eastern Galicia (Eastern Poland) and was engaged in educational work and supportive activities in the interest of the local Ukrainians (Ruthenians) from both city and rural environments. The main executive form of the society was to publish and promulgate popular brochures widely in accordance with the pursued agenda by the society. The authors of the brochures were mostly amateurs, thought the subjects raised were many and varied. The subjects included a number of different areas ofknowledge, popularised subject themes and encouraged further reading.At the beginning of the 1880s, domestic political struggle became inextricably connected with the political friction in the region. Regional authorities started to oppose more and more strongly any pro-Russian undertakings, which, accordingly, had its impact on the profile of the editorial activity of the Society. Yet another important factor enhancing the effects of the change in the attitude was the increase in the social activity of the population and the following significant increase in the number of readers. In addition, the offer proposed from other competitive educational organisations, both Polish and Ukrainian, had its own share in the resulting situation.
Źródło:
Biblioteka; 2018, 22(31); 87-106
1506-3615
2391-5838
Pojawia się w:
Biblioteka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja rozwoju systemu profilaktyki i kształcenia specjalistów w zakresie profilaktyki zachowań ryzykownych dzieci i młodzieży w Ukrainie
Autorzy:
Junik, Wioletta Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448905.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Polish-Ukrainian cooperation
applied research project
academic education
education module
risky behavior prevention
prevention science
evidence-based prevention
academic staff
students
polsko-ukraińska współpraca
projekt badań stosowanych
kształcenie akademickie
moduł kształcenia
profilaktyka zachowań ryzykownych
nauka o profilaktyce
profilaktyka oparta na dowodach naukowych
kadra akademicka
studenci
Opis:
The goal of the article is to present an applied research project which sets an example of best practice in international academic cooperation for building an evidence-based prevention system in Western Ukraine. As a neighboring country, Poland is open to sharing its experience and achievements in attaining effective systematic solutions regarding alcohol and drug issues, which is of interest to Ukraine and is confirmed by the execution of the presented project, realized in cooperation with the academic staff of the Drohobych Ivan Franko State Pedagogical University. The aim of the project is to develop a conceptual and educational module for courses preparing students for prevention work with children and the youth. The project was implemented by a team from the Kazimierz Wielki University in Bydgoszcz, which has over twenty years of experience in preparing social educators for the implementation of preventive tasks. The article contains the empirical foundation, the need for the fulfillment of the project, the descriptions of its goals, subject, method of action and implementation stages. It discusses the difficulties encountered at the design and implementation stages, and the final results.
Celem artykułu jest zaprezentowanie projektu badań stosowanych, będącego przykładem dobrej praktyki w zakresie międzynarodowej współpracy akademickiej na rzecz budowania systemu profilaktyki opartej na dowodach naukowych w zachodniej Ukrainie. Polska jako kraj sąsiadujący jest otwarta na dzielenie się doświadczeniami i osiągnięciami w wypracowywaniu skutecznych, systemowych rozwiązań dotyczących problemów alkoholowych i narkotykowych, którymi zainteresowana jest Ukraina. Potwierdzeniem tego jest prezentowany projekt, realizowany we współpracy z kadrą akademicką z Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego im. Iwana Franki w Drohobyczu. Jego celem jest opracowanie koncepcji i modułu kształcenia dla kierunków studiów przygotowujących studentów do pracy profilaktycznej z dziećmi i młodzieżą. Realizatorem projektu jest zespół z Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy, który ma ponad dwudziestoletnie doświadczenie w przygotowywaniu pedagogów społecznych do realizacji zadań profilaktycznych. Artykuł zawiera empiryczne uzasadnienie potrzeby realizacji projektu oraz opisy jego celów szczegółowych, przedmiotu, metody działania i charakterystykę kolejnych etapów. Omówiono w nim trudności napotkane na etapie projektowania i realizacji oraz efekt końcowy.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 3
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Local knowledge and amateur participation. Shevchenko Scientific Society, 1892–1914
Autorzy:
Rohde, Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/783392.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Umiejętności
Tematy:
Shevchenko Scientific Society (Naukove Tovarystvo imeni Shevchenka), citizen science, scientific community building, networks, Volodymyr Hnatiuk, Stanislav Dnistrians’kyĭ, folklore, Habsburg census, Ukrainian science, 1892–1914
Towarzystwo Naukowe im. Szewczenki, nauka obywatelska, budowanie społeczności naukowej, sieci badawcze, Wołodymyr Hnatiuk, Stanisław Dniestrianski, folklor, spis habsburski, nauka ukraińska, 1892–1914
Opis:
This article discusses the possibilities which amateur participation offered to the young Shevchenko Scientific Society – limited to the description of the activities of this Society in the years 1892–1914.The Society intended to develop rapidly into an academy of sciences in the Ukrainian language, but lacked the necessary resources. The existing network of Ukrainian associations in Eastern Galicia, which contributed to the development of scientific exchange, was helpful in achieving that status.Before looking into the details of research agendas, the possibilities to use concepts of citizen science are measured for the context of the late 19th and the early 20th century.The relation between ‘scientists’ and ‘amateurs’ is problematized on the basis of biographical examples of engaged scientists and activists, especially Volodymyr Hnatiuk from the Ethnographic Commission and Stanislav Dnistriansky from the Statistical Commission.In order to understand the specific relations of Hnatiuk to his network of folklore collectors, their projects, aims and possibilities, Hnatiuk’s research is contrasted with the statistical surveys initiated by Dnistrians’kyĭ.Based on their archival documentation and published sources, these research projects are analyzed together with the different circumstances between the poles of “national science” and “local knowledge”.The article suggests that Ukrainian amateur researchers contributed intensely to the nation- and region-building in the multinational Empire.
W artykule omówiono, jakie możliwości oferowały amatorskie badania młodemu Towarzystwu Naukowemu im. Szewczenki działającemu w Galicji Wschodniej; ograniczono się do opisu działalności tego Towarzystwa w latach 1892–1914.Towarzystwo zamierzało się szybko rozwinąć w ukraińską akademię nauk, ale brakowało mu do tego niezbędnych zasobów. Pomocą służyła istniejąca już sieć ukraińskich stowarzyszeń, która przyczyniła się do rozwoju wymiany naukowej.Przed rozpatrzeniem szczegółów programów badawczych, przeanalizowano możliwości wykorzystania koncepcji nauki obywatelskiej w kontekście końca XIX i początku XX wieku. Przedstawiono relację między „naukowcami” a „amatorami” na podstawie przykładów z biografii zaangażowanych naukowców i działaczy, zwłaszcza Wołodymyra Hnatiuka działającego w Komisji Etnograficznej i Stanisława Dniestrianskiego działającego w Komisji Statystycznej.Aby zrozumieć specyficzne relacje łączące Hnatiuka z jego siecią kolekcjonerów folkloru, ich projektami, celami oraz możliwościami, badania Hnatiuka zostały porównane z badaniami statystycznymi zainicjowanymi przez Stanisława Dniestrianskiego.W oparciu o dokumentację archiwalną i opublikowane źródła przeanalizowano niektóre projekty badawcze z perspektywy z jednej strony „nauki narodowej”, a z drugiej „wiedzy lokalnej”.Artykuł sugeruje, że ukraińscy badacze amatorzy intensywnie przyczynili się do budowania świadomości narodowej i regionalnej w wielonarodowym imperium.
Źródło:
Studia Historiae Scientiarum; 2019, 18
2451-3202
Pojawia się w:
Studia Historiae Scientiarum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1111-1125 z 1160

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies