Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Malinowski, Maciej" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
O przekręcaniu i błędnym rozumieniu niektórych frazeologizmów
Autorzy:
Malinowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459387.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Opis:
Phraseology is a part of linguistics (lexicology) that deals with the analysis and description of set phrases – expressions whose elements cannot be changed or exchanged. Contemporary speech is full of examples of incorrect use of set phrases and idioms that result from unfamiliarity with their structure and meaning. In the article, the author analyses the entire problem and points the reasons of this situation. He refers to the etymology of selected linguistic expressions, the beginnings of their presence in the writing and their long-lasting existence in their genetic form and orthography.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica; 2013, 8
2083-1765
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O pochodzeniu, znaczeniu i wydźwięku hymnów Gaudeamus igitur i Gaude, mater Polonia oraz sentencji Quod felix, faustum fortunatumque sit
On origins, meaning and overtones of the hymns Gaudeamus igitur and Gaude, mater Polonia and the maxim Quod felix, faustum fortunatumque sit
Autorzy:
Malinowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542354.pdf
Data publikacji:
2023-04
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu
Tematy:
hymn pokutny
pieśń akademicka
inauguracja nowego roku
Gaudeamus igitur
Gaude
mater Polonia
Quod felix, faustum fortunatumque sit (QFFFQS)
penitential hymn
academic song
new year inauguration
Opis:
Gaudeamus igitur (Radujmy się więc) jest najpopularniejszym hymnem akademickim na świecie i w Polsce. Współczesną wersję tekstu łacińskiego przypisuje się studentowi Uniwersytetu w Halle Christianowi Wilhelmowi Kindlebenowi, który w 1781 roku natrafił na odbitkę manuskryptu hymnu pokutnego z XIII wieku. Postanowił go nieco zmodyfikować pod względem treści i zatytułować De brevitate vitae (O krótkości życia). Powstała parodia dość smutnej w wymowie pieśni (że życie jest kruche i marne, że pochłonie nas wcześniej czy później ziemia, więc cieszmy się, dopóki jesteśmy młodzi). Gaudeamus igitur stał się wkrótce najbardziej znanym hymnem śpiewanym na inaugurację każdego nowego roku akademickiego w szkołach wyższych w Polsce i na świecie. W tekście mówi się również o innej pieśni niekiedy rozbrzmiewającej w czasie uczelnianych uroczystości – Gaude, mater Polonia, mającej wydźwięk patriotyczny, opowiadającej o tragicznych okolicznościach śmierci biskupa Stanisława ze Szczepanowa, a także o zwrocie Quod felix, faustum fortunatumque sit pojawiającym się w przemówieniach rektorów i nie zawsze zrozumiałym dla osób słyszących te słowa. Autor szerzej omawia historię hymnów i łacińskiej frazy w nadziei na to, że zainteresuje to czytelników.
Gaudeamus igitur (Let us rejoice therefore) is the most popular academic hymn in the world and in Poland. The modern version of the Latin text is attributed to a student at the University of Halle, Christian Wilhelm Kindleben, who in 1781 came across a print of a manuscript of the penitential hymn from the 13th century. He decided to modify it slightly in terms of content and originally titled it De brevitate vitae (On the Shortness of Life). The result was a parody of a rather sad in meaning song (that life is fragile and flimsy, that the earth will consume us sooner or later, so let’s rejoice while we are young. Gaudeamus igitur soon became the most famous academic anthem sung at the inauguration of each new year in all universities in Poland and around the world. The text also refers to another song sometimes resounding during university ceremonies – Gaude, mater Polonia, which has patriotic overtones and tells of the tragic circumstances of the death of Bishop Stanislaw of Szczepanów, as well as to the phrase Quod felix, faustum fortunatumque sit appearing in the speeches of rectors and not always understood by those hearing such words. The author discusses the history of hymns and Latin phrasing more extensively in the hope that it will interest readers.
Źródło:
Eruditio et Ars; 2023, 6, 1; 25-51
2545-2363
Pojawia się w:
Eruditio et Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Interpunkcja szkołą myślenia gramatycznego. O błędach z zakresu przestankowania
Punctuation as a School of Grammatical Thought. On the Errors in the Field of Punctuation
Autorzy:
Malinowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542464.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu
Tematy:
dzieje interpunkcji
polszczyzna współczesna
znaki przestankowe
poprawność językowa
history of punctuation
modern Polish language
punctuation marks
correct language
Opis:
Interpunkcja – mimo że od jej zasadniczego skodyfikowania minęło przeszło 86 lat – sprawia użytkownikom języka sporo trudności ze względu na jej specyficzny charakter nakazowo-zakazowy, obligatoryjność użycia bądź opuszczenia znaku w konkretnym tekście i spory materiał pamięciowy do opanowania. Nie wszyscy piszący wiedzą o tym, że przestankowanie opiera się przede wszystkim na kryterium składniowym, to znaczy, że za pomocą znaków pisarskich oddaje się strukturę zapisanego wypowiedzenia. Względy retoryczne (np. zawieszenie głosu) nie powinny być brane pod uwagę, chyba że pokrywają się z granicami syntaktycznymi konstrukcji nadrzędno-podrzędnej. Autor postawił sobie za cel pokazanie i przeanalizowanie najczęstszych błędów interpunkcyjnych w rozmaitych tekstach. Podpierając się odpowiednimi regułami, klarownie omawia wybrane zagadnienia i zachęca do większego zainteresowania się przestankowaniem szczególnie osoby, które zawodowo zajmują się pisaniem i redagowaniem tekstów.
Punctuation - despite becoming codified more than 86 years ago - presents a number of challenges before modern users of language due to its specific prohibition-prescription character, the obligation of using or omitting a particular punctuation mark in a specific text and the sizable amount of material to memorize and master. Not everyone knows that punctuation is primarily based on the syntax criteria, i.e. the punctuation marks reflect the structure of a given utterance. The rhetorical considerations (e.g. suspending ones utterance) should not be taken into consideration unless they overlap with the syntactic boundaries of the superordinate-subordinate structure. The goal of the author is to demonstrate and analyze the most frequent punctuation errors in various texts. On the basis of appropriate principles the author clearly discusses the selected issues and encourages readers, in particular the persons who write and edit texts professionally, to become more involved in the issues of punctuation.
Źródło:
Eruditio et Ars; 2022, 5, 2; 73-102
2545-2363
Pojawia się w:
Eruditio et Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
U prząśniczki siedzą jak anioł dzieweczki i ja jestem szparka, ja sekretarka, czyli tajemnice dawnej leksyki
Autorzy:
Malinowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459252.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Opis:
In the 21st century Polish language, many of the archaic words and expressions of yesteryear still function. In spite of their relative frequency (occurrences in familiar folk or pop songs), they often remain incomprehensible to the vast majority of language users. The ignorance of the lexeme’s denotational definition is usually the reason. Often, the context in which the word occurs is misleading. The lexeme prząśniczka has always meant ‘part of the reel, narrow small board to which the yarn is attached’, rather than ‘a woman spinner, a person performing the activity of spinning’. The adjective szparki is largely forgotten today, with its archaic meaning ‘quick, jaunty, perky’. In the past, people would say that ‘an old man still walked szparki’ (that is ‘fast’) or he was a szparki fellow. The adverb szparko ‘firmly, strongly, heavily’ was also used. A contemporary songwriter makes a clever use of the archaic adjective in one of the texts for Maryla Rodowicz entitled Szparka sekretarka (literally: ‘A lively, efficient secretary’). Meanwhile the lyrics were mostly misinterpreted as obscene probably due to the existence of the homonymous noun szparka (Eng. slit, gap).the author appends a comprehensive glossary of the CB language.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica; 2011, 6
2083-1765
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O trudnościach z adaptacją najnowszych zapożyczeń angielskich do polszczyzny na przykładzie PUBLIC RELATIONS
On the Difficulties with Adapting the Latest English Borrowings to the Polish Language, Based on the Example of PUBLIC RELATIONS
Autorzy:
Malinowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11542910.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Nowym Sączu
Tematy:
public relations
fonetyka
semantyka
gramatyka
fleksja
derywacja
phonetics
semantics
grammar
flexion
derivation
Opis:
Public relations jako interdyscyplinarna dziedzina nauki pojawiła się w Polsce na przełomie lat 1989/1990, ale do dzisiaj pozostaje nie do końca zbadana i zdefiniowana. Według jednej z definicji, zawartej w Uniwersalnym słowniku języka polskiego PWN, jest to ‘działalność mająca na celu kształtowanie dobrego publicznego wizerunku firmy, instytucji itp.’ (USJP PWN, 2003, t. III, s. 1158). Mimo coraz częstszej obecności owej nazwy w obiegu komunikacyjnym wciąż nie doczekała się ona semantycznego rodzimego odpowiednika bądź choćby graficznego spolszczenia. Dlatego funkcjonuje w polszczyźnie na zasadzie obcojęzycznego cytatu i uznaje się ją za internacjonalizm. Trudność z posługiwaniem się określeniem public relations polega na niestarannej wymowie (bez końcowego s w wygłosie), zapisywaniu go wielkimi literami (na wzór angielski), niezważaniu na jego liczbę i rodzaj gramatyczny w oryginale, a przez to błędnym łączeniu z innymi wyrazami, wreszcie niewłaściwym tworzeniu wyrazów pochodnych. Leksykografowie będą chyba musieli dokonać rewizji ustaleń normatywnych w tym zakresie, gdyż duża część użytkowników polszczyzny ignoruje wszelkie nakazy i zakazy.
Public relations as a cross-disciplinary field of science emerged in Poland at the turning point between 1989 and 1990 but until this day it remains not fully researched and defined. According to one of the definitions included in Universal Polish Language Dictionary PWN „public relations” is the „activity aimed at developing good public image of a company, an institution etc.” (UPLD PWN 2003, vol. III: 1158). Despite increasingly frequent presence of this phrase in the communication it is still waiting for a semantic native equivalent or even a graphical localization. Therefore in Polish language it functions as a foreign language quote and is considered as internationalism. The difficulties with using the phrase public relations consist in sloppy pronunciation (without the final s), the manner in which it is written using capital letters (as in the English language), overlooking its grammatical gender and number and thus creating incorrect collocations with other words and, ultimately, in improper creation of derivative words. Lexicographers will probably have to review the normative arrangements in this regards because a significant number of Polish language speakers ignores all regulations and bans.
Źródło:
Eruditio et Ars; 2022, 4, 1; 81-106
2545-2363
Pojawia się w:
Eruditio et Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analysis of selected factors determining quality of life in patients after lower limb amputation- a review article
Autorzy:
Grzebień, Anna
Chabowski, Mariusz
Malinowski, Maciej
Uchmanowicz, Izabella
Milan, Magdalena
Janczak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393185.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
amputation
lower limb
quality of life
Opis:
The amputation of the lower limb is a crippling procedure, which impairs both physical and mental aspect of the patient’s life and therefore, it is important to provide these patients with comprehensive health care. Patients and their families must change their lives and reorganize them, which is undoubtedly associated with a decrease in the quality of life. The aim of this study was to analyze various determinants of quality of life in patients after lower limb amputation and their impact on the physical, mental and social aspect of life. Based on the available literature, this paper discusses certain factors determining quality of life, including the presence of phantom pain and stump pain, the way patients move, independence in daily activity, occupational activity, and access to rehabilitation. Analysis of the impact of particular factors on quality of life in people after lower limb amputation may contribute to the improvement and introduction of new paradigms regarding care provided for amputees.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 57-61
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza wybranych czynników warunkujących jakość życia pacjentów po amputacji kończyny dolnej – przegląd literatury
Autorzy:
Grzebień, Anna
Chabowski, Mariusz
Malinowski, Maciej
Uchmanowicz, Izabella
Milan, Magdalena
Janczak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393255.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
amputacja
kończyna dolna
jakość życia
Opis:
Amputacja kończyny dolnej jest zabiegiem okaleczającym, przyczyniającym się do zaburzeń sfer zarówno fizycznej, jak i psychicznej pacjenta. Dlatego tak ważne jest zapewnienie kompleksowej opieki zdrowotnej. Pacjenci oraz ich rodziny muszą zmienić swoje życie, przeorganizować je, co niewątpliwie wiąże się z obniżeniem jakości życia. Celem pracy była analiza poszczególnych determinantów jakości życia chorych po amputacji kończyn dolnych oraz ich wpływu na sferę fizyczną, psychiczną i społeczną pacjentów. Na podstawie dostępnej literatury omówiono określone czynniki warunkujące jakość życia, m.in. obecność bólów fantomowych czy bólów kikuta, sposób poruszania się, samodzielność w zakresie codziennych czynności, aktywność zawodową, dostęp do rehabilitacji. Analiza wpływu określonych determinantów na jakość życia ludzi po amputacji kończyny dolnej może przyczynić się do poprawy i wprowadzania nowych paradygmatów opieki nad osobami po amputacji.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 57-61
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena przebiegu pooperacyjnego u pacjentów operowanych z powodu tętniaka aorty brzusznej w trybie planowymi pilnym
Autorzy:
Rucińska, Zuzanna
Juzwiszyn, Jan
Bolanowska, Zofia
Malinowski, Maciej
Pormańczuk, Kornel
Chabowski, Mariusz
Janczak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392921.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
tętniak aorty brzusznej
pęknięty tętniak
metoda endowaskularna
metoda otwarta
Opis:
Wstęp: Do leczenia operacyjnego w trybie planowym kwalifikowani są pacjenci z tętniakami aorty o średnicy przekraczającej 5,5cm. Wyróżnia się leczenie klasyczną metodą otwartą operacyjną poprzez wszczepienie protezy naczyniowej w miejsce tętniaka (Open-Repair - OR), bądź leczenie mało inwazyjną metodą wewnątrznaczyniową poprzez wszczepienie stentgraftu przez nacięcie tętnic udowych (EndovascularAorticRepair - EVAR) Cel pracy: Celem pracy była ocena stanu pacjentów w okresie okołooperacyjnym tętniaka aorty brzusznej oraz próba określenia wpływu rodzaju metody zabiegu na wczesny wynik leczenia. Materiał i metody: Badaniami objęto 124 chorych leczonych z powodu tętniaka aorty brzusznej w Klinice Chirurgicznej 4WSK we Wrocławiu w 2014 roku. Analizie poddano dokumentację medyczną 3 grup pacjentów: leczonych metodą otwartą (OR, 53 osoby), leczonych metodą wewnątrznaczyniową (EVAR,53 osoby), oraz operowanych z powodu pękniętego tętniaka (19 osób). Wyniki: Śmiertelność w grupie leczonych metodą EVAR wyniosła 0%, w grupie leczonej metodą OR 6%, a u leczonych w trybie ostrodyżurowym z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej 39%. Czas hospitalizacji EVAR 5,8 dni vs OR 10,0 dni. Pobyt na OIT: EVAR 0% vs OR 13%. Przetoczenie krwi: EVAR 9,4% vs OR 66%. Czas analgezji pooperacyjnej EVAR27,1 godz. vs OR 76,8 godz. Dekompensacja krążeniowo-oddechowa EVAR 1,9% vs OR 7,6%. Anuria: EVAR 2% vs OR 9%. Niższy procent powikłań ze strony narządów w EVAR. Najcięższy przebieg okołooperacyjny u chorych leczonych z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej: pobyt w szpitalu 11,4 dni, pobyt na OIT 78%, konieczność transfuzji u 100%, długi czas stosowania leków przeciwbólowych, średnio 136 godz., dekompensacja krążeniowo-oddechowa u 81%, anuria u 69%. Wnioski: Zastosowane metody leczenia tętniaków aorty brzusznej, tryb przyjęcia i rodzaj zabiegu miało wpływ na przebieg okołooperacyjny. Operowani planowo metodą EVAR mieli najlżejszy przebieg okołooperacyjny przy zerowej śmiertelności w porównaniu z leczonymi metodą OR. Najcięższy przebieg okołooperacyjny obserwowano u operowanych w trybie ostrodyżurowym z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 6; 20-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The evaluation of the postoperative course in patients operated due to abdominal aortic aneurysm as urgent or elective procedure
Autorzy:
Rucińska, Zuzanna
Juzwiszyn, Jan
Bolanowska, Zofia
Malinowski, Maciej
Pormańczuk, Kornel
Chabowski, Mariusz
Janczak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392916.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
abdominal aortic aneurysm
ruptured aneurysm
endovascular method
open repair
Opis:
Introduction: The patients with the aortic abdominal aneurysym of 55 mm in diameter are qualified to surgery. There are open repair (OR) by means of the vascular prosthesis implantation or the less invassive endovascular method by means of the stentgraft implantation through femoral arteries incision (EndovascularAorticRepair – EVAR). Aim: The aim of the study was the evaluation of the postoperative course in patients operated due to aortic abdominal aneurysm and the evaluation of the impact of the surgical method on the short-time results. Material and methods: 124 patients operated due to abdominal aortic aneurysm in Dept of Surgery of 4th Military Hospital in Wroclaw in 2014 were enrolled into the study: 53 patients with OR, 53 patients with EVAR, and 19 patients with ruptured aneurysm. Results: Mortality was 0% in EVAR and 6% in OR and 39% in ruptured aneurysm. Time of hospital stay was 5.8 days in EVAR vs 10 days in OR. The stay in ICU was 0% in EVAR vs 13% in OR. Blood transfusion was 9.4% in EVAR vs 66% in OR. Time of postoperative analgesia was 27 h in EVAR vs 76.8 h in OR. Cardio-respiratory decompensation was 1.9% in EVAR vs 7.6% in OR. Renal insufficiency was 2% in EVAR vs 9% in OR. The lower rate of organ complications was in EVAR. The ruptured aneurysm presented the most complicated postoperative course: hospital stay of 11.4 days, ICU stay of 78%, blood transfusion of 100%, painkillers of 136 hours, cardio-respiratory decompensation of 81% and renal insufficiency of 69%. Conclusions: The method of treatment, the conditions of the admision and the type of surgery influenced the postoperative course. The elective EVAR patients presented both the 0% of mortality and the lightest postoperative course. The ruptured abdominal aortic aneurysms operated as an emergency had the most complicated postoperative course.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 6; 20-26
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wrzód żylny goleni – leczenie zachowawcze i operacyjne
Autorzy:
Janczak, Dariusz
Garcarek, Jerzy
Szydełko, Tomasz
Janczak, Dawid
Pawełczyk, Jerzy
Kabziński, Piotr
Merenda, Marcin
Litarski, Andrzej
Malinowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/552509.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych
Tematy:
owrzodzenie żylne
przewlekła niewydolność żylna
kompresjoterapia
Źródło:
Family Medicine & Primary Care Review; 2012, 1; 76-84
1734-3402
Pojawia się w:
Family Medicine & Primary Care Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór o podstawy teorii czynności mowy
THE DISPUTE OVER THE FOUNDATIONS OF SPEECH ACT THEORY
Autorzy:
Witek, Maciej
Malinowski, Jacek
Piłat, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/books/51532158.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Opis:
The book develops a theory of complete linguistic signs, which, according to the author, offers a novel solution to two different though closely related issues in the area of speech act theory: the nature of speech acts and the semantics/ pragmatics interface. Chapter One discusses two competing approaches to the issue of the nature of speech acts: Austinian and Gricean. Underlying the Austinian tradition is the idea of illocutionary acts as conventional actions brining about changes in the world of normative facts. According to the Gricean paradigm, in turn, most illocutionary acts are communicative rather than conventional and, as such, consist in the speaker’s expressing and the hearer’s recognizing complex propositional attitudes. The controversy over the nature of speech acts, therefore, comes down to the question of whether the illocutionary force of an act depends on its conventionally determined normative effect or, rather, on the propositional attitude expressed by the speaker. The author offers a critical analysis of four infl uential accounts of illocutionary acts developed, respectively, by Austin, Strawson, Searle, and Bach and Harnish. Discussing Austin’s theory, he defi nes the category of conventionally determined interactional effects of illocutionary acts. He argues that the interactional effect of an act – which, using Austin’s own words, can be defi ned as a conventionally invited response or sequel – is to be distinguished both from its normative effect and its merely perlocutionary consequences. With these distinctions in hand, the author distinguishes between two readings of Austin’s conception of illocutionary interaction: the traditional one, which underlines the normative import of illocutionary acts, and the alternative one, which puts stress on their interactional effects. In the paragraph devoted to Strawson’s conception, the author draws a contrast between two accounts of communicative intentions: iterative and refl exive. He observes that the iterative account – which is adopted by Strawson – invites an infi nite regress problem. The author argues that what Strawson calls the intended response to or effect of an act can be interpreted as its interactional rather than merely perlocutionary effect. Consistently, contrary to Searle’s criticism of Strawson’s view, the central intention underlying an illocutionary act can be called interactional rather than merely perlocutionary. Considering Searle’s conception, the author notes that it results from the traditional reading of Austin’s views; as the corollary of this, the conception fails to offer an adequate account of illocutionary interaction. In the paragraph devoted to Bach and Harnish’s theory, the author notes that they assume the refl exive account of communicative intentions. With this account in hand, the author argues that communicative intentions can be regarded as thinkable and psychologically real mental states. The author observes, however, that the view offered by Bach and Harnish – the central part of which is the so-called speech act schema – neglects the interactional dimension of illocutionary communication. Chapter Two is devoted to the issue of the semantics/pragmatics interface which is one of the main topics in post-Gricean pragmatics. The issue is closely connected with the problem of linguistic underdeterminacy. According to the linguistic underdeterminacy view, there is a gap between the primary meaning of a communicative act and the conventional meaning of the sentence employed. Therefore, contrary to the Gricean model of communicative competence, the hearer’s ability to determine what the speaker primarily means involves not only the hearer’s semantic knowledge of linguistic conventions, but also his or her pragmatic beliefs about context. The author offers a comprehensive survey of the many forms of linguistically underdetermined utterances and distinguishes four basic types of linguistic underdeterminacy: lexically caused, syntactically caused, semantically caused and pragmatically caused. Next, he observes that the discovery of the phenomenon under discussion gives rise to the dispute between literalism and contextualism. According to the former, the idea of semantically determined truth conditions of utterances plays an indispensable role in our theorizing about interpretative process. From the contextualist point of view, in turn, this idea is to be rejected as either useless (weak or quasi contextualism) or unintelligible (strong or radical contextualism). The author offers a critical analysis of two contextualist and two literalist models of communicative competence generated, respectively, by the relevance theory (weak contextualism), Recanati’s conception of local pragmatic processes (strong contextualism), Bach’s conception of impliciture, and the refl exive truth-conditions theory. He argues that the relevance theory, which draws a distinction between implicated conclusions and implicated premises, blurs the distinction between what the speaker means and what he or she presupposes or, in other words, between the communicated content of an utterance and the cognitive context of its production. Considering Recanati’s conception, the author develops its radically contextualist interpretation that involves the view called meaning elimanativism. He also observes that the rejection of the idea of stable conceptual meanings can be traced back to Austin’s conception of semantic conventions. Next, the author extends Bach and Harnish’s original conception of the speech act schema to allow for the phenomenon of linguistic underdeterminacy. He argues that the resulting model is literalist in spirit rather than in letter. Finally, combining the ideas put forth by Garcia-Carpintero, Perry and Korta, the author constructs a version of the refl exive truth-conditions theory. Adopting this theory, one can demonstrate that all the forms of linguistic underdeterminacy have lexical causes and as such can be accounted for along the literalist lines. In the author’s opinion, the refl exive truth-conditions theory provides an attractive alternative to the dominant contextualist view. The main aim of Chapter Three is to develop the theory of complete linguistic signs and use it to solve the issues and problems discussed in the previous chapters. The author starts with an observation that underlying the dispute between the Austinian and Gricean traditions is the homogeneity assumption, according to which acts equivalent in respect of their illocutionary force make up homogenous classes. Both the parties in the dispute tacitly assume, for example, that all the acts classifi ed as requests owe their force either to conventional or mental factors. The author claims that this assumption is false and has to be replaced with the heterogeneity assumption, according to which acts equivalent in respect of their illocutionary force fail to form homogenous classes; for example, some acts are evaluated as requests by conventional criteria, whereas others are so classifi ed because of the mental states of the speakers. Contrary to the received view, therefore, the convention/intention distinction cuts across the taxonomy of illocutionary acts. Next, the author observes that underlying the dispute over the semantics/pragmatics interface is the internalist assumption, according to which linguistic underdeterminacy is a structural property of interpretative processes; that is to say, it is assumed that linguistic underdeterminacy consists in there being a gap between the decoded linguistic meaning of the phrase uttered by the speaker and what the hearer assumes to be the speaker’s communicated content. According to an alternative view, linguistic underdeterminacy is best understood as a structural property of speech acts conceived as complex semiotic entities to be found in the external world. Adopting such an externalist assumption, the author defi nes a distinction between externalist literalism and externalist contextualism. An example of the latter view is the theory of complete linguistic signs, which results from a contextualist interpretation of Ruth Millikan’s biological model of language. According to the author, within every complete linguistic sign one can distinguish two components: purely verbal and contextual. The contextual component of a complete linguistic sign is to be analysed in terms of local natural signs that both the speaker and the hearer can read. To produce a complete linguistic sign – and thereby to perform an illocutionary act – is to supplement the natural information carried by the environment with a linguistically coded piece of information. The author’s hypothesis – which is called the interactional effect hypothesis – is that illocutionary acts can be typed by their interactional effects; in agreement with the heterogeneity assumption, he adds that the interactional effect of an act can be determined either by the relevant conventional procedure followed by the speaker or by the speaker’s interactional intention. Finally, the author observes that all the examples of linguistically underdetermined utterances discussed in the literature can be accounted for along the externalist lines, that is, as supporting externalist rather than internalist contextualism. He puts forth the hypothesis, according to which the theory of complete linguistic signs opens the possibility of reconciling externalist contextualism and internalist literalism or, more precisely, the externalist version of the linguistic underdeterminacy view and the literalist model of communicative competence offered by the refl exive truth-conditions theory.
Spór o podstawy teorii czynności mowy koncentruje się więc na dwóch kwestiach: zagadnieniu natury czynności mowy oraz problemie relacji między semantyką a pragmatyką. Rozstrzygnięcie pierwszej z nich polega na określeniu, które z dwóch konkurencyjnych pojęć – konwencji językowej czy intencji komunikacyjnej – odgrywa podstawową rolę w wyjaśnianiu działań językowych. Druga kwestia dotyczy zakresu kompetencji semantycznej. Celem niniejszej pracy jest rozwiązanie wyżej przedstawionej sytuacji problemowej. W proponowanych rozważaniach zmierzamy do skonstruowania teorii, na gruncie której można by rozstrzygnąć zarówno kwestię natury czynności mowy, jak i spór o relację między semantyką a pragmatyką.
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Książka
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies