Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Majer, Piotr" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 65
Tytuł:
Przełożony kościelny a notitia criminis w sprawie zastrzeżonego dla Kongregacji Nauki Wiary przestępstwa przeciwko VI przykazaniu Dekalogu
Church superior and notitia criminis in the case of a crime against VI Commandment of the Decalogue reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28761999.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
przestępstwo kanoniczne
kanoniczne prawo karne
przestępstwa przeciwko VI przykazaniu Dekalogu
przestępstwa zastrzeżone dla Kongregacji Nauki Wiary
doniesienie o przestępstwie
zawiadomienie o przestępstwie
notitia criminis
dochodzenie wstępne
canonical crime
canonical criminal law
crimes against the Sixth Commandment of the Decalogue
crimes reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith
report of a crime
notification of a crime
preliminary investigation
Opis:
Autor w artykule przedstawił analizę odpowiedzialności ordynariusza, który otrzymuje informację o możliwym przestępstwie przeciwko VI przykazaniu Dekalogu, zastrzeżonym dla Kongregacji Nauki Wiary, w świetle Vademecum opublikowanego przez tę Kongregację 16 lipca 2020 roku. Prezentowane są następujące zagadnienia: notitia criminis jako źródło wiedzy o możliwym przestępstwie, problem właściwości ordynariusza oraz kryteria wstępnej weryfikacji otrzymanej informacji. W konkluzji autor dostrzega, że swoboda ordynariusza w dokonywaniu oceny wiadomości o przestępstwie oraz podjęciu decyzji o dochodzeniu wstępnym zostaje znacznie zmniejszona. Ograniczenie uznaniowości jest jednym z istotnych elementów niedawnej reformy kanonicznego prawa karnego przeprowadzonej przez papieża Franciszka.
The author analyzes in the paper the responsibility of a church superior who receives information about a possible offense against the sixth commandment of the Decalogue reserved to the Congregation for the Doctrine of the Faith in light of the Vademecum published by that Congregation on July 16, 2020. The following issues are presented: the notitia criminis as a source of knowledge of a possible crime, the problem of the jurisdiction of the ordinary, and the criteria for preliminary verification of the information received. In conclusion, the author sees that the discretion of the ordinary in evaluating the news of a crime and deciding on the preliminary investigation is significantly reduced. The reduction of discretion is one of the important elements of the recent reform of canonical criminal law carried out by Pope Francis.
Źródło:
Annales Canonici; 2021, 17, 2; 49-81
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Status duchownego. Czy ksiądz jest pracownikiem biskupa?
Status of the clergy. Is a priest an employee of the bishop?
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28762036.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
biskup
prezbiter
posłuszeństwo
stosunek pracy
podporządkowanie hierarchiczne
bishop
presbyter
obedience
employment relationship
hierarchical subordination
Opis:
Autor dokonuje analizy przepisów prawa kanonicznego kształtujących stosunki między biskupem a podległymi mu duchownymi. Dochodzi do wniosku, że relacja ta w różnych aspektach nie spełnia przesłanek prawnych stosunku pracy w świetle prawa polskiego. Stosunek biskup–prezbiterzy wymyka się regulacjom znanym w prawie świeckim i należy do sfery autonomii Kościoła. W oparciu o przepisy prawa kanonicznego nie można również sformułować tezy, że biskup ma możliwość, prawo i obowiązek kompleksowego czuwania nad zachowaniem podległych mu duchownych, zwłaszcza w tym, co nie należy do ich ministerialnej posługi.
The author analyzes the provisions of canon law shaping the relationship between the bishop and his subordinate clergy. The author comes to the conclusion that this relationship in various aspects does not meet the legal regulations about an employment relationship under Polish law. The bishop–presbyter relationship is different then the regulations known in secular law and belongs to the sphere of autonomy of the Church. Based on the provisions of canon law, it is also impossible to formulate and defend the thesis that the bishop has the ability, right and duty to comprehensively, comprehensively supervise the behavior of the clergy under his authority, especially in what is not part of their ministerial ministry.
Źródło:
Annales Canonici; 2023, 19, 1; 71-90
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The lifting of “pontifical secrecy” and the relationship between the state and Church systems of justice in the subject matter of sex offences against minors
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1595853.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
canon law
Catholic Church
canonical procedure
sexual abuse of minors
secrecy
pontifical secrecy
collaboration with civil authorities
Opis:
The article describes the issue of the relationship between the Catholic Church’s judicial system and the national law enforcement authorities and judiciary powers after 6 December 2019, when Pope Francis lifted the so-called “pontifical secrecy” concerning canon criminal cases of clerics accused of sexually abusing minors. After a brief outline of the regulations re- ferring to the institution of secrecy in the canonical legal order and arguments justifying the need to keep it, the author presents certain provisions on pontifical secrecy and the conse- quences of lifting it for the relationship between the state and the Church’s system of justice.
Źródło:
Acta Iuris Stetinensis; 2020, 29, 1; 101-126
2083-4373
2545-3181
Pojawia się w:
Acta Iuris Stetinensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy adhortacja „Amoris Laetitia” zmieniła kan. 915 KPK?
Did exhortation Amoris laetitia change can. 915 CIC?
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372415.pdf
Data publikacji:
2019-11-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Amoris laetitia
Komunia Święta
Eucharystia
rozwiedzeni
w nowych związkach
Amoris Laetitia
Holy Communion
Eucharist
divorced and
remarried
Opis:
The paper deals with the problem of the relationship between the teaching of Pope Francis regarding the admission to the Eucharist of the divorced persons who have entered into new marriages, and the prescription of can. 915 of the Code of Canon Law, which forbids the admission to Holy Communion of persons who obstinately persist in manifest grave sin. After presenting the doctrine contained in Amoris laetitia, the author analyses three elements of the hypothesis of can. 915 (grave sin, persistence in sin, and manifest of sin) and formulates the position that the new apostolic exhortation is not contrary to the prescription of can. 915 of the Code of Canon Law. The interpretation of this canon must take into account the magisterium of Pope Francis, just as it took into account the teaching of the Church so far.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2019, 62, 4; 91-111
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy biskup diecezjalny może wpływać na decyzje swego sądu? Refleksje na kanwie wypowiedzi papieża Franciszka do Trybunału Roty Rzymskiej z 29 stycznia 2021 r.
Can a Diocesan Bishop Influence the Decisions of his Diocesan Tribunal? Reflections on the Pope Francis’ Statement to the Roman Rota on January 29, 2021
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1773652.pdf
Data publikacji:
2021-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół katolicki
Rota Rzymska
biskup diecezjalny
sądownictwo kościelne
wikariusz sądowy
stwierdzenie nieważności małżeństwa
niezawisłość sędziowska
Mitis Iudex Dominus Iesus
Catholic Church
Roman Rota
diocesan bishop
Ecclesiastical judicature
the judicial
vicar
judicial independence
Opis:
Inspiracją do napisania artykułu była wypowiedź papieża Franciszka, w której zachęcał biskupa, niezgadzającego się z decyzją własnego trybunału diecezjalnego, do samodzielnego osądzenia sprawy. Analizowane są następujące zagadnienia: władza sądownicza biskupa diecezjalnego, wezwanie papieża Franciszka do osobistego rozpoznawania spraw sądowych przez biskupa, potestas vicaria wikariusza sądowego (oficjała) i jego niezależność od biskupa w sądzeniu spraw. Troska biskupa diecezjalnego o poprawne sprawowanie sprawiedliwości, zgodnie z prawem i Magisterium Kościoła, nie może polegać na interweniowaniu w konkretnych sprawach, ale wyraża się w szeroko rozumianej trosce biskupa o sąd diecezjalny, przede wszystkim zaś w obsadzaniu urzędów sądowych kompetentnymi osobami, którym biskup winien zapewnić warunki do rzetelnego sprawowania posługi sądowniczej.
This paper was inspired by the Pope Francis’ statement in which he encouraged a bishop who disagreed with the decision of his own diocesan tribunal to judge the case himself. The following issues are analyzed in the paper: 1) the judicial power of the diocesan bishop, 2) the Pope Francis’ call for the bishop to personally judge, and 3) the potestas vicaria of a judicial vicar (offcialis) and his independence from the bishop in judging. The concern of a diocesan bishop for the proper administration of justice, in accordance with the law and the Magisterium of the Church, cannot consist in intervening in specific cases, but it should be expressed in a bishop’s concern for the diocesan tribunal in the broadest sense of the term, especially in the filling of judicial offices with competent persons to whom a bishop should provide with conditions for the reliable exercise of judicial ministry.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2021, 31, 2; 167-197
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rezygnacja papieża z urzędu
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554699.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
pope
Roman Pontiff
resignation
conclave Catholic Church
Opis:
Resignation of the Pope Benedict XVI announced on 11ht Feb. 2013 was for many a huge astonishment, because in the history of the Church one can find not so many decisions like this one, and from the last one passed more than 600 years. For canonists the act is a novelty only de facto but not de iure, because the article about resignation of the pope from his office has existed in the canonical legal order since 1299. The paper includes the interpretation of can. 332 § 2 of the Code of Canon Law 1983 that regulates resignation of the Roman Pontiff from His Office. There are presented and analyzed historical circumstances of such norm, causes of such step, conditions required for validity of resignation (freedom of decision and proper announcement), constitutive character of such resignation and its irrevocability and the status of pope-emeritus in the Church.
Resignation of the Pope Benedict XVI announced on 11ht Feb. 2013 was for many a huge astonishment, because in the history of the Church one can find not so many decisions like this one, and from the last one passed more than 600 years. For canonists the act is a novelty only de facto but not de iure, because the article about resignation of the pope from his office has existed in the canonical legal order since 1299. The paper includes the interpretation of can. 332 § 2 of the Code of Canon Law 1983 that regulates resignation of the Roman Pontiff from His Office. There are presented and analyzed historical circumstances of such norm, causes of such step, conditions required for validity of resignation (freedom of decision and proper announcement), constitutive character of such resignation and its irrevocability and the status of pope-emeritus in the Church.
Źródło:
Annales Canonici; 2013, 9
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rezygnacja z urzędu kościelnego – wybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarybrane aspekty ascetyczne i prawne w oparciu o motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554807.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Imparare a congedarsi
Roman Curia
bishop
retirement bishop
Church office
loss of office
resignation
retirement age
diocese vacancy
stability of office
temporary in office
Imparare a congedarsi
Kuria Rzymska
biskup
biskup emeryt
urząd kościelny
utrata urzędu
rezygnacja
wiek emerytalny
wakans diecezji
stabilność urzędu
tymczasowość na urzędzie
Opis:
The article is a commentary on the motu proprio of Pope Francis Imparare a congedarsi of February 12, 2018, concerning the resignation from some of the higher church offices to which nomination is given by the pope. The ascetic motivation that should accompany the clergyman in his retirement are at first presented. Next, the new provisions of the new legislation are discussed. The first is the change of the way in which high office holders in the Roman Curia lose their office – instead of leaving office at a certain age, they are obliged to resign to the Pope. The possibility that the resignation of the Roman Bishop may be considered for an indefinite period of time is criticised. During this time, which may be freely prolonged, because the bishop of the diocese is able to suspend and leave his office at any time, which is not conducive to the good performance of his pastoral mission and undermines the stability of the bishop’s office. The Bishop, successor to the apostles, is of systemic importance in the Church and requires adequate stability. Therefore, it can never be treated as an office ad tempus.
Artykuł stanowi komentarz do motu proprio papieża Franciszka Imparare a congedarsi z 12 lutego 2018 roku, dotyczącego ustąpienia z niektórych wyższych urzędów kościelnych z nominacji papieskiej. Przedstawia się najpierw motywację ascetyczną, jaka winna towarzyszyć duchownemu przy przechodzeniu na emeryturę. W dalszej kolejności omówione są nowości, jakie wnosi nowe ustawodawstwo. Pierwszą z nich jest zmiana sposobu utraty urzędu przez pełniących wysokie urzędy w Kurii Rzymskiej – zamiast odejścia z urzędu po osiągnięciu ustalonego wieku, są zobowiązani do składania rezygnacji na ręce papieża. Krytycznie ocenia się możliwość bezterminowego rozpatrywania rezygnacji przez biskupa rzymskiego. W tym czasie, który może dowolnie się przedłużać, biskup diecezji jest bowiem w stanie zawieszenia i może w każdej chwili opuścić swoją funkcję, co nie sprzyja dobremu wykonywaniu jego pasterskiej misji i podważa stabilność urzędu biskupa. Urząd biskupa, następcy apostołów, ma w Kościele ustrojowe znaczenie i wymaga odpowiedniej stabilności. Dlatego nigdy nie może być traktowany jako urząd ad tempus.
Źródło:
Annales Canonici; 2018, 14, 1
1895-0620
Pojawia się w:
Annales Canonici
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza i ewolucja policji jako pojęcia, instytucji i funkcji państwa
The Genesis of “Police” as a Notion, Institution and the State’s Functions
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/621672.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
police, administration, prevotos, Rechtstaat
Opis:
The police is genetically connected with state. The tasks of the state, although not named by the notion “police”, were connected with the state according to the different powers of the state. The evolution of these tasks was a result of significant changes to the rights of human beings within the state. Tasks of institutional police had been fulfilled by the different structures and legal positions. From this point of view, the police may be treated as a military or civil structure. It may be a central structure – connected with governmental authorities, as well as decentralized – connected with local self-government. The police, according to its goals, may be an administrative police, police created to keep the security of citizens and police created to keep state security. The paper presented shows the genesis of this differentiation, as well as police formations, which are described by the criteria given above.
Źródło:
Miscellanea Historico-Iuridica; 2012, 11; 129-155
1732-9132
2719-9991
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozeznanie oceniające
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/660782.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2011, 54, 1-2; 403-425
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podstępne wprowadzenie w błąd (kan. 1098 KPK) jako wada zgody małżeńskiej
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661176.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
El dolo es uno de los titulos de nulidad matrimonial redentemente introduddo al ordenamiento canónico y la interpretadón de esta norma encuentra todavia varias dilïcultades. Predsamente sobre estos puntos difldles versa el presente estudio. El tema concreto del primer pârrafo es el autor del dolo. El animus decipiendi es la clave de este capitulo de nulidad. El fundamento de la nulidad no es aqui el error en si, producido por dolo, sino la acdón dolosa y fraudulenta, a través de la que el deceptor invade injustamente el âmbito de absoluta autonomia exigida para tomar la mas personal e intima de todas las dedsiones, en la que una persona hace el don de simismo y redbe el don mutuo de otra persona. La nulidad del consentimiento originada por dolo no puede explicarse en clave del error, ya que el error sin dolo, aunque su objęto fuera una cualidad tan importante que «рог su naturaleza pueda perturbar gravemente el consorcio de vida conyugal», no es capaz en si de desvanecer el consentimiento. Por lo tan to, seria mejor colocar sistemâticamente el can. 1098 no dentro de las normas referentes a las deficiendas de la aportadón intelectiva, sino al lado del can. 1103 dedicado al miedo, tal como estän situados en las normas generales y en otros lugares del CIC. La consideración del dolo como un error cualiafïcado significaria en consecuencia el reconodmiento de algtin imaginado „derecho” del contrayente al conocimiento personal, completo y absoluto de la comparte, lo que - siendo en realidad imposible - no puede constituir ningiin requisito impresdndible para contraer. Taies postulados, cuya justificadôn es indebidamente buscada en la vision personalista dei matrimonio, llegarian a conclusiones absurdas. No puede hablarse del derecho al conocimiento total e integro del otro contrayente, pero si puede hablarse del derecho a que la decision a contraer sea formada en absoluta libertad de toda injerencia ajena. La segunda parte viene dedicada a la persona engafiada: la victima del dolo. El punto conflictivo que separa la doctrina es la cuestión del nexo causal entre la acción dolosa y la voluntad de contraer, con las dificultades provenientes de la voluntad interpretativa: Que' hacer en la situation en la que la parte actora en el proceso de nulidad matrimonial es el autor del dolo, y su eventual victima afïrma que hubiera contraido también al haber conocido la verdad fraudulentamente ocultada? También en este caso estamos objetivamente ante una unjusta violation de la soberania del contrayente. El texto del can. 1098 no ofrece indication univoca de que el dolo ha de ser causant dans, pero tal conclusion sacan algunos dei contexto del canon, en patricular de la califïcation el dolo como vido del consentimiento y no como un impedimento matrimonial, como proponian algunos. El autor ofrece una comparatión entre el dolo y el impedimento del rapto. Ambos titulos de nulidad muestran ciertos puntos comunes; se relieren no tanto al contenido dei consentimiento, sino a las tircunstancias externas de su formation y manifestation. El objęto del pârrafo tercero es la cualidad que constituye objeto dei dolo. La discusión se centra aqui en la consideration de esta cualidad: ha de ser necesariamente objetivamente grave о bien es suiïciente la gravedad subjetiva? La mayoria de los autores opta por la interpretation subjetiva. Tal explication encuentra su confirmation en el îundamento del canon, pero es m is favorable considerar el tema no solamente desde el punto de vista de la cualidad (ya que la nulidad no depende aqui en primer lugar de la gravedad de la cualidad en cuestión), sino de la manipulation fraudulenta en proceso de la formation del consentimiento matrimonial. Al final del estudio dedicado al dolo, después de presentar indicationes sintéticas referentes a la prueba procesal de este capitulo, se hace un excursus sobre la retroactividad о no del can. 1098, defendiendo el carâcter natural de este capitulo de nulidad. La nulidad de la voluntad matrimonial provocada por dolo no puede entenderse como una especie de „indemnización” ofrecida „desde fuera” por el ordenamiento a la victima, sino que constituye una consecuentia natural de la violation del derecho natural de cada contrayente a la soberania en la toma de la decision matrimonial. Tal opinion parece apoyar la sentencia rotai c. Faltin de 30.X. 1996 en la que se declara nulo por dolo el matrimonio contraido en el ano 1975, es decir, antes de la entrada en vigor del Código vigente.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1998, 41, 1-2; 115-147
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tajemnica przysposobienia a przeszkoda pokrewieństwa: odnotowanie adopcji w księdze ochrzczonych (kan. 877 §3)
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661228.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
El contenido de este artículo expone la cuestión de la inscripción de los hijos adoptados en el registro parroquial de bautismos. La prescripción del can. 877 § 3 contiene algunas líneas generales sobre esta materia, remitiendo al mismo tiempo a la legislación civil y las reglas de la conferencia episcopal del país. Puesto que la Conferencia Episcopal Polaca no ha dado ninguna norma al respecto y la praxis en las diócesis polacas es bastante diferenciada, el autor, una vez expuestas las normas del ordenamiento polaco en esta materia, presenta varias soluciones recibidas pos las conferencias episcopales de distintos países, haciendo unas propuestas de lege ferenda. Para prevenir la nulidad matrimonial por el impedimento del parentesco, protegiendo al mismo tiempo el debido secreto, se propone que los certificados del bautismo que se entregan al interesado contengan sólo los datos de los adoptantes, en cambio los nombres de los padres biológicos se proporcionarán de forma confidencial al párroco competente de realizar la investigación matrimonial.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2011, 54, 3-4; 223-246
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Non licet sacerdoti plus semel in die celebrare" - znaczenie normy kan. 905 §1 KPK o jednokrotnym sprawowaniu Eucharystii w ciągu dnia
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662104.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
El can. 905 § 1 establece como principio la celebracion de la Misa una vez al dia, por mas que reconozca legitimas excepciones. No obstante, varios autores al comentar esta norma del Codigo dedican mas fuerzas a la exception de la regla, sea a la binacion, sin profundizar en el principio mismo. La intencion del autor es mostrar el can. 905 § 1 no como si fuera una prohibition de caracter puramente disciplinar, sino ensefiar la ratio de esta norma y los valores que tiende a tutelar. El analisis de las fuentes legislativas de la norma muestra que en la historia el motivo de limitar el numero de las celebraciones eucaristicas tue sobre todo el proposito de evitar los abusos relacionados con los estipendios de misas, pero tambien el deseo de eliminar las erroneas opiniones que surgian de una piedad mal entendida, subordinando el valor de la Eucaristia al numero de misas celebradas. Ante todo este segundo aspecto puede observarse en la costumbre de prohibir comulgar mas de una vez al dia, para prevenir abusos y supersticiones. No existia ninguna norma escrita al respecto, pero los canonistas la extraian dei principio de solo una Misa al dia. Esta norma de caracter consuetudinario, que fue legalizada en el primer CIC dei ano 1917, ayuda a descubrir el sentido pleno del can 905 § 1. La disciplina canonica actual admite en algunas circunstancias tanto la binacion y trinacion de la Misa, como la posibilidad de comulgar dos veces al dia. Sin embargo, la regia general debe quedar intacta y las excepciones de este principio no pueden convertirse en una costumbre habitual. Hay que ver el principio tradicional establecido en el can. 905 § 1 desde el punto positivo: lo que protege esta norma es, en ultimo termino, la santidad de la Eucaristia. Abstrayendo del peligro de abusos de character economico, la reiteration de la Misa, aunque fuera pastoral y juridicamente fundamentada, no favorece la piedad dei sacerdote mismo ni, en consecuencia, la de los participantes. Por tanto la mente del legislador es no multiplicar las Misas sin necesidad y someter la binacion al control por parte dei ordinario del lugar, tratandola como una verdadera exception, justificada solamente por el bien comun de los fieles y nunca por el bien particular. Tampoco la piedad ni el caracter solemne de una celebracion eucaristica es causa justa que autorice a celebrar mas veces al dia.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1999, 42, 1-2; 157-178
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konieczność zezwolenia na zawarcie małżeństwa bez skutków cywilnych : racje uzasadniające taką decyzję Konferencji Episkopatu Polski
La necesidad dei permiso para contraer m atrimonio sin efectos civiles: razones que justifican esta decisión de la Conferencia Episcopal Polaca
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662995.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
zawarcie małżeństwa bez skutków cywilnych
zezwolenie na zawarcie małżeństwa
skutek cywilny
marriage without civil consequences
civil law consequence
marriage licence
Opis:
El tema del artículo es el análisis de la reciente decisión de la Conferencia Episcopal Polaca, que requiere la licencia del ordinario del lugar cuando los contrayentes no quieren gozar del reconocimiento de los efectos civiles de su matrimonio. El art. 10 del Concordato polaco de 1993, a diferencia de otros acuerdos sobre el matrimonio firmados por la Santa Sede y los Estados, establece expresamente que para el reconocimiento de los efectos civiles dei matrimonio contraído en forma canónica hace falta que los contrayentes manifiesten formalmente su voluntad de que su matrimonio tenga taies efectos. De esta manera, desde el punto de vista de las leyes estatales, los contrayentes gozan de plena libertad de contraer el matrimonio sólo canónico, sin efectos civiles. No obstante, la dispositión del Episcopado Polaco limita este derecho, exigiendo en estos casos licencia dei ordinario del lugar. El autor expone la legislatión universal y particular de la Iglesia al respecto. La razón última de una cierta resistencia del derecho canónico frente a los matrimonios válidos solamente en el fuero eclesiástico es el deseo de evitar colisiones entre ambos ordenamientos jurídicos, con inevitables inconvenientes e incluso daños que puedan sufrir en la sociedad civil los esposos y sus hijos. Sin embargo, tanto el lus connubii, como el derecho a la libertad religiosa y el derecho a la libre elección del estado, exigen que la pareja siempre tenga posibilidad de obtener el permiso a contraer matrimonio sólo canónico, cuando las circunstancias y los motivos aducidos en el caso concreto hagan superar todos los inconvenientes de la falta del reconocimiento civil.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2000, 11, 5; 169-192
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ślub na pokładzie statku lub samolotu : problem kanonicznej formy zawarcia małżeństwa
El matrimonio a bordo de la nave o del avion - el problema de la forma canónica
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663479.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
ślub na pokładzie samolotu
ślub na pokładzie statku
kanoniczna forma zawarcia małżeństwa
marriage on the board
marriage on shipboard
canonical form of marriage
Opis:
El impulso a escribir este artículo dio la noticia de un matrimonio contraído en un avión durante el vuelo, al que asistió capellán de un aeropuerto europeo. El autor considera primero la cuestión de los matrimonios contraídos en los barcos. Hasta el año 1997 no existía ley canónica que expresamente regulara esta cuestión. La doctrina emprendía a veces el controvertido tema de la jurisdicción territorial en las naves y la cuestión e la pertenencia diocesana del barco en alta mar. La aplicación de las prescripciones codiciales sobre competencia territorial en la asistencia al matrimonio resulta imposible. En las sucesivas legislaciones sbore el apostolado maritímo los capellanes de naves carecían por completo de las competencias de ejercer la función del testigo cualificado. El motu proprio „Stella maris” de Juan Pablo II del 21 I 1997 por primera vez contiene norma expresa sobre la posibilidad de asistencia al matrimonio contraído en la nave, estableciendo que el capellán de la Obra del Apostolado el Mar para hacerlo valida y lícitamente, debe recibir la delegación del ordinario del lugar о del párroco de uno de los cotrayentes. De este modo la ley pontificia va más alla del can. 1111 del vigente Código, facultando al ordinario del lugar о al párroco territorial a conceder la delegación fuera de su propio territorio, lo cual constituye una interesante innovación en el sistema territorial de la delegación vigente desde el decreto „Ne temere” del año 1907. Del hecho de que el ordinario del lugar o el párroco pueden delegar la facultad de asistir, deduce el autor de que ellos mismos gozan de la facultad de asistir al matrimonio de un súbdito suyo celebrado a bordo de una nave, conforme al principio: „nemo potest plus iuris transferre in alium, quam sibi competere dignoscatur”. Esto también constituíria una exception a la determinación territorial del poder de delegar la facultad de asistir al matrimonio „intra fines sui territorii” (can. 1109), haciendo recorder la disciplina del Concilio de Trento, en la cual el „párroco propio” fue personalmente considerado, independientemente del lugar de la celebración dei matrimonio. En cuanto a la celebración del matrimonio pretendida a bordo del avion, el autor indica la imposibilidad de aplicar la normativa territorial del Código sobre la delegacion de la facultad de asistir. Los capellanes de la aviación civil tampoco gozan de competentias personales al respecto. No es possible - opina el autor - recurrir en este caso a la regulación canónica sobre los matrimonios contraídos en las naves. Solamente el Romano Pontífice podría concederle al capellán la delegatión exigida para la validez dei matrimonio, lo que parece muy poco probable dada la inconvenientia del lugar de la celebración.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2003, 14, 8; 71-86
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błąd co do jedności lub nierozerwalności małżeństwa : na marginesie dyskusji na temat interpretacji kan. 1099 Kodeksu Prawa Kanonicznego
Autorzy:
Majer, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663709.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
błąd co do jedności małżeństwa
błąd co do nierozerwalności małżeństwa
kanon 1099 KPK
error as to marriage unity
error as to indissolubility of marriage
canon 1099 CIC/1983
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1997, 8, 2; 39-75
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 65

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies