Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kochanek, Piotr" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 31-45 z 80
Tytuł:
IV Ogólnopolska Konferencja Bizantynistyczna z cyklu „wybrane aspekty kultury bizantyńskiej”, pt. „Słowo i obraz w kulturze bizantyńskiej” (Lublin, 16-17 XI 2017)
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614041.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
nie dotyczy
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 70; 784-787
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zofia Rzeźnicka – Maciej Kokoszko, Dietetyka i sztuka kulinarna antyku i wczesnego Bizancjum (II-VII w.), część III: Ab ovo ad gala. Jajko, mleko i produkty mleczne w medycynie i sztuce kulinarnej (I-VII w.), Byzantina Lodziensia 28, Łódź 2016, Wydawnictw
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614168.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
nie dotyczy
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 70; 695-709
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dietetyka i sztuka kulinarna antyku i wczesnego Bizancjum (II-VII w.), część II: Pokarm dla ciała i ducha, red. Maciej Kokoszko, Byzantina Lodziensia 19, Łódź 2014, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, ss. 607 + VII.
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614178.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
nie dotyczy
Źródło:
Vox Patrum; 2018, 70; 659-685
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
III Ogólnopolska Konferencja Bizantynistyczna z cyklu wybrane aspekty kultury bizantyńskiej, pt. „Doktryny geopolityczne i ideologie władzy w cesarstwie bizantyńskim oraz ich oddziaływanie na bałkany” (Lublin, 26-27 XI 2015)
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/614196.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
nie dotyczy
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 66; 674-676
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chorycjusz z Gazy i jego „Obrona mimów” rozumiana jako kryptoapologia cesarzowej Teodory
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631697.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Opis:
This article consists of two parts. The first part is a historical and literary introduction in its character. It presents an up to date condition of research on the literary legacy of Choricius. The second part is the analysis of his “Defense of the Mimes”, understood as cryptoapology of the Empress Theodora. The “Defense of the Mimes” was written by Choricius of Gaza around 526AD. Officially, it is an apology of the mime actors. However, in reality the speech of Choricius has clear characteristics of cryptoapology of the Empress Theodora, a former mime actress, who more or less at that time became a wife of the Emperor Justinian I. The present article attempts to present the aforementioned characteristics of cryptoapology in Choricius’ speech. The fundamental characteristic is a strong emphasis of an approval which, in the eyes of the Emperor, the mime was to enjoy. Moreover, in his speech Choricius defends the mimes, particularly against the charges of faithlessness and adultery, hence against the matter which often leads to breaking up of marriage. The “Defense of the Mimes” seems in this context as a kind of an antithesis of the “Secret History” of Procopius of Caesarea, in which the latter presented Theodora in an extremely negative light. The abovementioned thesis of this article brings forward a certain substantial novum to the existing mode of interpreting the “Defense of the Mimes” by Choricius of Gaza.
Artykuł nie posiada streszczenia w języku polskim.
Źródło:
Res Historica; 2013, 36
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chorycjusz z Gazy i jego „Obrona mimów” rozumiana jako kryptoapologia cesarzowej Teodory
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631834.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Opis:
Artykuł nie posiada streszczenia w języku polskim.
Źródło:
Res Historica; 2013, 36
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ślady akrostychu imienia Adam w literaturze greckiej okresu hellenistycznego i rzymskiego
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632280.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ἀνατολή, Δύσις, Ἄρκτος, Μεσημβρία, Septuagint, ‘Oracula Sibyllina’, Aristotle, Megasthenes, Agatharchides of Cnidus, Polybius, Apollodorus of Athens, Posidonius of Apamea, Diodorus of Sicily, Strabo, Arrian of Nicomedia, Claudius Ptolemy
Opis:
The acrostic of the name Adam (Greek: ΑΔΑΜ, Ἀδάμ) is formed from the first letters of the Greek names of the four sides of the world: Ἀ/νατολή (East), Δ/ύσις (West), Ἄ/ρκτος (North) and Μ/εσημβρία (South). It is commonly believed that the first traces of this acrostic in ancient sources meet in ‘Oracula Sibyllina’ (III 24–26), which most probably originated in the environment of the Egyptian Jewish Diaspora in the middle of the second century BC. The purpose of this article is to attempt to prove the hypothesis that the acrostic of the name Adam was known and used much earlier, because, based on the preserved sources, it can be shown that literary traces of this acrostic can be already found in earlier Greek texts dating back to the turn of the 4th and 3rd centuries BC. Philological analysis indicates that traces of this acrostic can be found already in Megasthenes (c. 350 – c. 290 BC). This source seem to prove a certain knowledge of Jewish culture in the circle of researchers associated with Aristotle (384–322 BC) and in the intellectual surroundings of Alexander of Macedon (356–323 BC). Traces of this acrostic can also be found in later authors, such as Agatharchides of Cnidus (c. 205 – c. 130 BC), Polybius (c. 200 – c. 118 BC), Apollodorus of Athens (c. 180 – c. 110 BC), Posidonius of Apamea (c. 135 – c. 50 BC), Diodorus of Sicily (c. 90 – 20 BC), Strabo (64/63 BC – c. 24 AD), Arrian of Nicomedia (c. 80 – c. 160 AD), Claudius Ptolemy (c. 100 – c. 170 AD), Dionysius Periegetes (fl. c. II century AD) and Marcian of Heraclea (fl. c. II century AD). However, in so far as I know, these sources have not been used in the analysis of the genesis of this acrostic. In the light of the above analyses, it seems reasonable to hypothesize that the origins of the acrostic of the name Adam should be sought not in the Egyptian Jewish Diaspora, but in the circle of Greek philosophical investigations in the field of cosmo- and anthropogenesis and the broadly understood ‘ethnography’ of barbarian peoples. In this context, it should be assumed that the acrostic is rather a ‘product’ of Greeks living in the second half of the 14th and at the beginning of the 3rd century BC, not the hellenized Jews from the middle of the second century BC. This, in turn, seems to suggest that his knowledge goes back to an earlier era, or more precisely to Greek-Jewish contacts in the territory of the Achaemenid Empire, where the official language, equal to the Persian language, was so-called.
Powszechnie uważa się, że pierwsze uchwytne w źródłach antycznych ślady akrostychu imienia Adam przekazują ‘Oracula Sibyllina’ (III 24–26), które powstały najprawdopodobniej w środowisku egipskiej diaspory żydowskiej w poł. II w. p.n.e. Tymczasem na podstawie zachowanych źródeł można wykazać, że literackie ślady rzeczonego akrostychu znajdują się już w znacznie wcześniejszych tekstach greckich sięgających przełomu IV i III w. p.n.e. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie tych właśnie źródeł. Teksty te zdają się dowodzić pewnej znajomości kultury żydowskiej w kręgu badaczy związanych z Arystotelesem oraz w intelektualnym otoczeniu Aleksandra Macedońskiego.
Źródło:
Res Historica; 2019, 47
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ślady biblijnej, świętej Północy i antycznej Hyperborei w literaturze patrystycznej i średniowiecznej
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158068.pdf
Data publikacji:
2022-03-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
biblijna święta Północ
Hyperborea
Bizancjum
Rzymianie
Grecy
Biblia
Północ
biblical sacred North
Byzantium
Bible
Romans
Greeks
North
Opis:
„Hyperborea” to pojęcie dobrze znane już badaczom starożytności. Porozmawiaj święta Północ biblijna, jako antyteza złowrogiej Północy Goga, jest dobrze do złaczom Biblii. Ten artykuł wyjścia za punkt wyjścia te dwie koncepcje. Jednak celem niniejszego artykułu jest skonfrontowanie biblijnej i antycznej wizji Północy z wybranymi źródymi patrystycznymi i średniowiecznymi. Chodzi o przedstawienie zmian w historycznym i geograficznym znaczeniu „Hyperborea”. Literatura grecka opisuje Hyperboreę jako raj leżący na najdalszych krańcach Północy. Pozornie ta wizja Północy się się być podobna do północnego raju w Biblii. Jednak literatura patrystyczna, która dobrze zna grecki mit o Hyperborejczykach, nie aplikuje żadnych dalszych analiz egzegetycznych. Hyperborea jest dla Ojców Kościoła „przedłużeniem” Scytii, a więc nie jest ona ona ani rajem, ani też idealną ziemią obiecaną. Jest ona odpowiedzią ekumeny i posiada wszystkie dobre i złe cechy terytorium, które zamieszkują zwykli ludzie. Hyperborea została przekształcona z greckiej krainy idealnej w historyczną, realnie wcześnie rzeczywistość. Nazwa ta wymagana jest podróżon do terytorium scytyjskiego, jak i do terenów leżących na północ od Scytii. Jednak rozwój horyzontu geograficznego przesuwał nieaktualne pojęcie „Hyperborea” coraz bardziej na północ. Linia tego horyzontu geograficznego wyznaczona w literaturze bizantyńskiej przez Teofanesa w VIII wieku i przez Nicefora Gregorasa w wieku XIV. Ten ostatni skazał na Ruś Moskiewską jako na leżącą na północnym-wschodzie chrześcijańską Hyperboreę. Taka sama linia geograficznego horyzontu w literaturze łacińskiej została bardzo delikatnie wskazana przez Adama z Bremy, który pisał o hyperborejskiej Skandynawii. Obok horyzontu geograficznego funkcjonował horyzontstricte literacki, gdzie dominował klasyczny topos, oparty na tekstach autorów klasycznych. 
„Hyperborea” is a concept well known to researchers of antiquity. Also, the sacred biblical North, as the antithesis of Gog's sinister North, is well known to Bible scholars. This article takes these two concepts as a starting point. However, the purpose of this article is to confront the biblical and ancient vision of the North with selected patristic and medieval sources. It is about presenting changes in the historical and geographical understanding of the term „Hyperborea”. Greek literature describes Hyperborea as a paradise located in the farthest reaches of the North. This vision of the North seems to be similar to a northern paradise in the Bible. However, the patristic literature, which is well acquainted with the Greek myth of the Hyperboreans, does not apply it to any exegetical analyzes. Hyperborea is for the Fathers of the Church an „extension” of Scythia, so it is neither a paradise nor an ideal promised land. It is part of the ecumene and has all the good and bad features of the territory that ordinary people inhabit. Hyperborea has been transformed from a Greek ideal land into a historical, existing reality. The name was therefore applied both to the Scythian territory and to the areas north of Scythia. However, the development of the geographical horizon constantly shifted the concept of „Hyperborea” further north. The line of this geographical horizon was marked in Byzantine literature by Theophanes in the eighth century and by Nicephorus Gregoras in the fourteenth century. The latter pointed to Moscow Ruthenia as the Christian Hyperborea in the north-east. The same line of geographical horizon in Latin literature was very delicately indicated by Adam of Bremen in the eleventh century, who wrote about Hyperborean Scandinavia. Next to the geographical horizon, there was a strictly literary horizon, dominated by the classical topos, based on texts written by Greek and Latin classical authors.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 81; 31-64
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cnoty kardynalne w pismach Bazylego z Cezarei. Aspekt filologiczno-historyczny
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158119.pdf
Data publikacji:
2022-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
cardinal virtues
Basil of Caesarea
Plato
Aristotle
Plotinus
cnoty kardynalne
Bazyli Wielki
Platon
Arystoteles
Plotyn
Opis:
Cztery cnoty kardynalne (roztropność, umiarkowanie, sprawiedliwość i męstwo) są często wspominane w pismach biskupa Cezarei. Bazyli jako teolog pisze o nich w kontekście chrześcijańskich zasad etyczno-moralnych. Cnoty kardynalne mają pomóc człowiekowi w osiągnięciu zbawienia, które jest głównym celem życia każdego wyznawcy Chrystusa. Można więc powiedzieć, że cnoty te są ukierunkowane chrystocentrycznie. Bazyli oparł swe analizy przede wszystkim na etycznych koncepcjach Platona, Arystotelesa i Plotyna. Jednak jako intelektualista chrześcijański wyszedł daleko poza schemat czterech cnót proponowany przez tych myślicieli greckich. Artykuł składa się z dwóch części. Część pierwsza zawiera głównie informacje bibliograficzne na temat znaczenia dwóch pojęć: ἀρετή i virtus. Druga część analizuje cnoty kardynalne w pismach Bazylego oraz związki aretologii  biskupa Cezarei z filozofią grecką. Również i tutaj wiele miejsca poświęcono informacjom bibliograficznym,  które umieszczono w przypisach. W ten sposób artykuł spełnia dwie funkcje: z jednej strony daje czytelnikowi użyteczną bibliografię, z drugiej zaś przedstawia koncepcję cnót kardynalnych na bazie pism Bazylego z Cezarei. 
The four cardinal virtues (prudence, moderation, justice and bravery) are frequently mentioned in the writings by the Bishop of Caesarea. Basil, as a theologian, writes about them in the context of Christian ethic and moral principles. The cardinal virtues are to help human beings achieve salvation, which is the main aim in the life of every confessor of Christ. Thus, one can say that these virtues are christocentrically directed. Basil based his analyses mainly on the ethical ideas of Plato, Aristotle and Plotinus. However, as a Christian intellectual, h4e went far beyond the scheme of these four virtues suggested by the Greek thinkers. The article consists of two parts. The first part contains mainly bibliographical information on the meaning of two notions: ἀρετή and virtus. The second part is the analysis of cardinal virtues in Basil’s writings and connections of Bishop of Caesarea’s aretology with Greek philosophy. Also here a lot of space is devoted to bibliographical information contained in the footnotes. In this way the article fulfils two functions: on one hand it gives the reader a useful bibliography, while on the other it presents the idea of cardinal virtues on the basis of the writings by Basil of Caesarea. 
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 84; 7-30
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hyperborea w wybranych pismach nowożytnych uczonych francuskich - aspekt geograficzny w kontekście rosyjskim
Hyperborea in Selected Writings of Modern French Scholars – Geographical Aspect in the Russian Context
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/41153269.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
Hyperboreans
Russia
Siberia
Novaya Zemlya
Ob (river)
Irtysh (river)
Opis:
This article analyzes the views of six French scholars in terms of the relationship between Hyperborea and Russia. They are in chronological order: M.-A. Baudrand (1682), S. Pelloutier (1740), N. Freret (1744/1753), J.S. Bailly (1779), P.H. Larcher (1802) and M.-N. Bouillet (1826). The theses of these researchers were largely dependent on F. Clüver (1616). These erudites were concerned not so much with Russia as a Hyperborean country, but with the geographic location of the Hyperborean ancestral homeland. Consequently, their analyzes had almost nothing to do with Russia. Only some areas of Russia (Nowa Zemlya, Western Siberia) and territories beyond its borders (Greenland, Spitsbergen) were indicated without emphasizing the connection between Russia and the „chosen people” of Greco-Roman antiquity. In this way, in the science of that time, data that was considered scientific at the time was clearly separated from ideological and propaganda data. The links between Hyperborea and Russia were pointed out only by P.H. Larcher (1802), following the opinion of J. Rennell (1800). This was in the first phase of the so-called Napoleonic Wars. Russia was already involved in the conflict with France. It can therefore be said that in these circumstances, linking Russia with Hyperborea, i.e. a kind of ennoblement of the Russian Empire, could have had a certain political subtext. On the English side, it was a kind of indication of the high position of the ally in the hierarchy of European powers. On the other hand, for P.H. Larcher as a Frenchman defeating the armies of Hyperborean Russia is a prestigious victory over an opponent covered with a halo of centuries-old glory. However, both for French scholars who wrote earlier and those who wrote after the fall of Napoleon, the link between Russia and Hyperborea was of little importance. They were engaged in science, not propaganda. These erudites only pointed to the fact that certain areas, which in their time or belonged to Russia, could have been inhabited in the distant past by peoples referred to as Hyperboreans. Russia, on the other hand, was for these scholars only synonymous with a country of tough people, hardened by the harsh climate. Such a Russia has also become a partner of European countries and one of the undisputed European powers. Deeper connections between Russia and Hyperborea were undoubtedly important to Russian patriots, becoming the basis of a romantic legend about the genesis of the tsarist state. The foundations for this legend were laid by Byzantine historiography, whose representative was Nicephorus Gregoras.
Źródło:
Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne; 2023, 14; 265-280
2084-1302
Pojawia się w:
Heteroglossia- studia kulturoznawczo-filologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udział Polaków w 21 Międzynarodowych Kongresach Bizantynistów w latach 1924-2006
The participation of Poles in 21 international congresses of Byzantine studies in the years 1924-2006
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611848.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Polacy
bizantyjskie studia
Poles
Byzantine studies
Opis:
This article presents the share of Polish researchers in the field of Byzantine history in 21 of the International Congresses of Byzantine Studies, held in the years 1924-2006. The starting point of this article are the official statistics of these conferences, developed by prof. M. Nystazopoulou-Pélékidou and prof. V. Tăpkova-Zaimova. These official statistics have been revised and expanded with the participation of Poles in these congresses. Consequently, given not only the number of Poles taking part in various congresses, but also the titles given by their papers, the language in which these papers were delivered and scientific centers, what these researchers represented. Consideration was also given Polish researchers working abroad. In this way was constructed some kind of synthesis, which shows from a statistical point of view, the contribution of Polish investigators of Byzantine history at different congresses, held in the years 1924-2006.
Źródło:
Vox Patrum; 2012, 57; 309-335
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schematy ekumeny w literaturze patrystycznej w kontekście klasycznych schematów zamieszkałej ziemi
Die Schemata der Ökumene in der patristischen Literatur im Zusammenhang mit den klassischen Schemata der bewohnten Erde
Autorzy:
Kochanek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611944.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
literatura patrystyczna
schematy ekumeny
patristischen Literatur
Schemata der Ökumene
Opis:
Dieser Aufsatz stellt einen Versuch dar, die wichtigsten Schemata der Erde und der Ökumene (der besiedelte Teil der Erdoberfläche) in der antiken und patristischen Geografie und Kartografie zusammenzutragen. Ausgangspunkt waren solche Begriffe. Die Verben beschreiben die zwei Hauptarten der Erderforschung durch altertümliche und patristische Autoren: die Bemessungen der Erde im Rahmen der gew-metr…a und die Beschreibung der Erde im Rahmen. In Anlehnung an diese zwei Arten der Erderforschung wurden hier konsequenterweise auch die Hauptschemata der Ökumene in zwei Arten gegliedert: in das geometrische und in das geografische Schema. Zu den wichtigsten geometrischen Schemata der Erde und der Ökumene in der antiken Geographie gehören der Kreis, das Parallelogramm, der Globus, das Trapez, die Raute und Sphendone. Begriffe, die geometrische Schemata beschreiben, sind also solche schematisierende Begriffe. Zu den wichtigsten geographischen Schemata der Ökumene im Altertum gehört ein anthropomorphisches Schema, das sich in der hippokratischen Schrift Über die Hebdomadenlehre befindet. In diesem Text zerfällt also die ganze Erde in 7 Teile: 1) sie hat den Peloponnes als Kopf und Gesicht, 2) den korinthischen Isthmus als Rückenmark oder Hals, 3) Jonien als Zwerchfell, 4) den Hellespontos als Schenkel, 5) den thrakischen und kimmerischen Bosporos als Füße, 6) Ägypten und das ägyptische Meer als Bauch, 7) das Schwarze Meer und die Maiotische See als unteren Bauch und Mastdarm. Diese antiken geometrischen Hauptschemata der Erde und der Ökumene in Verbindung mit der Völkertafel von Gen 10, 1-32, die die unter die drei Söhne Noahs geteilte Welt schildert, mit der Beschreibung des Offenbarungszeltes (Ex 26, 15-37; 36, 20-34), mit der Darstellung vom Vorhof des Offenbarungszeltes (Ex 27, 9-19; 38, 9-13) und mit der Beschreibung der Ordnung im Lager der Israeliten, die rings um das Offenbarungszelt lagern sollten (Num 2, 3. 10. 18. 25), wurden die Grundlage der patristischen geometrischen Schemata der Erde an sich und der besiedelten Welt. Das oben erwähnte anthropomorphische Schema wurde wahrscheinlich hingegen (mutatis mutandis) eine ferne Inspirationsquelle für das gut bekannte Akrostichon des Namens Adam, wo die ersten Buchstaben der griechischen Bezeichnungen für die vier Himmelsrichtungen den Namen des Urvaters der Menschheit ergeben. Das Akrostichon wurde das patristische Hauptschema der Welt. Dieses Schema, dem die Typologie Adam-Christus (1 Kor 15, 22; Röm 5, 12-21) zugrunde lag, stellte die christozentrisch- anthropologische Perspektive des Christentums gut dar. Die patristischen Schemata waren eigentlich keine Vorstellungen aus dem Bereich der Kartografie sensu stricto, sondern stellten, ähnlich wie zum Beispiel das Zeichen „Fisch”, ein bestimmtes christliches Glaubensbekenntnis dar. Man sieht hier deutlich den Einfluss der Theologie des Neuen Testaments. Daneben, irgendwie im Hintergrund, sind in dem patristischen Bild der Ökumene alttestamentarische Inspirationen sichtbar. Diese biblischen Elemente waren an die klassische altgriechische Begriffsstruktur aus dem Bereich der Geo- und Kartografie angelehnt. Auf dieses Art erhielten die gut bekannten Schemata einen neuen Inhalt und wurden in den Dienst der neuen Ideologie eingespannt. Darüber hinaus waren sie dank der Bezugnahme auf die einfachsten geometrischen Figuren leicht zu merken und somit in der patristischen Katechese und in der Homiletik sowie auch im damaligen Schulunterricht gut anwendbar.
Źródło:
Vox Patrum; 2010, 55; 307-340
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 31-45 z 80

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies