Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Państwo" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Co po Islamskim Państwie Kalifatu? Stan obecny i kierunki rozwoju zagrożeń terrorystycznych
What happens after the Islamic State of Caliphate is destroyed? Current state and trends in global terrorism threats
Autorzy:
Izak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/501970.pdf
Data publikacji:
2018-10-15
Wydawca:
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:
Al-Kaida
ataki terrorystyczne
Bliski Wschód
Państwo Islamskie
salafici
talibowie
wahhabizm
Al Qaeda
terrorist attacks
security
the Middle East
jihad
jihadists
fanaticism
Islam
caliphate
conflicts
Kurds
mujahedeen
Muslims
Islamic State
salafists
Syrian Democratic Forces
the Taliban
terrorists
terrorism
Wahhabism
threat
attempts
Opis:
Zwycięstwo militarne nad Państwem Islamskim nie oznacza pokonania tej organizacji terrorystycznej. Najprawdopodobniej jej członkowie przejdą do konspiracji i nadal będą przeprowadzać ataki. Wciąż aktywne są organizacje sprzymierzone z Państwem Islamskim operujące w zagranicznych wilajetach (prowincjach) kalifatu: na Półwyspie Synaj, w Libii, Nigerii oraz Afganistanie. Działają również ugrupowania, których przywódcy w latach 2014–2015 złożyli przysięgę lojalności kalifowi Ibrahimowi (Abu Bakrowi al-Bagdadiemu), a wcześniej były związane z Al-Kaidą lub tworzyły jej filie. Takich organizacji jest łącznie ponad 40. Część z nich podzieliła się na skutek wewnętrznych sporów dotyczących opowiedzenia się po jednej ze stron: Al-Kaidy lub ISIS/IS – organizacji skonfliktowanych ze sobą od 2013 r. Oprócz Bliskiego Wschodu główną areną aktywności i rywalizacji ugrupowań dżihadystycznych jest Afryka Północna obejmująca kraje Sahary i Sahelu, gdzie od drugiej połowy 2014 r. zwiększały się wpływy Państwa Islamskiego. Chociaż IS poniosło Dotkliwą klęskę w Syrii i Iraku, to w Afryce, pomimo osłabienia jego pozycji, zachowało zdolności operacyjne do przeprowadzenia zamachów terrorystycznych. Skutki terrorystycznej aktywności Państwa Islamskiego i innych organizacji z nim powiązanych lub działających pod własnym szyldem (np. ruch talibów w Afganistanie) były tragiczne. Najbardziej krwawy był rok 2014. Na całym świecie zginęło wówczas 32 858 osób. Dla porównania: w 2016 r. zginęły 25 673 osoby, czyli prawie o 22 proc. mniej niż w 2014 r. Nie zmienia się przy tym lista krajów najbardziej zagrożonych terrorem. Pierwsza piątka to Irak, Nigeria, Afganistan, Syria i Pakistan. To w tych krajach zabito aż 75 proc. wszystkich ofiar. Bezpieczeństwo w Europie może w najbliższym czasie ulec znacznemu pogorszeniu. Propaganda dżihadystyczna wciąż trafia na podatny grunt i będzie bardziej skuteczna, gdy oczekiwania imigrantów coraz bardziej będą się rozmijać z rzeczywistością, a postawy roszczeniowe zamienią się w gniew. Będą temu sprzyjać deportacje osób, które z różnych względów utraciły prawo pobytu w Europie, w tym z powodu popełnionych przestępstw kryminalnych, oraz zaostrzanie prawa azylowego i warunków przyznawania zasiłków, co zapowiedziały m.in. Dania, Austria, Niemcy i Francja – ze względu na zacieranie się granic miedzy uchodźcami a imigrantami ekonomicznymi. Do zwiększenia zagrożenia może dojść w wyniku poprawienia relacji między IS i Al-Kaidą spowodowanej m.in. śmiercią Abu Bakra al-Bagdadiego. Zmiany w kierownictwie Al-Kaidy też mogą przyczynić się do poprawy stosunków między obu organizacjami. Wydaje się, że w najbliższym czasie ster w tym ugrupowaniu przejmie 28-letni Hamza bin Laden, syn Osamy, nazywany „księciem dżihadu”. W odróżnieniu od obecnego lidera Al-Kaidy Ajmana az-Zawahiriego, nie krytykował on kalifatu, co po upadku IS może przysporzyć mu zwolenników i spowodować odnowienie szeregów Al-Kaidy lub organizacji wyrosłej na jej fundamencie.
Military victory over the Islamic State does not mean defeating this terrorist organization, members of which will move into conspiracy, and will continue terrorist attacks. Organizations allied to the Islamic State operating in the foreign wilayats (provinces) of the caliphate: in Sinai, Libya, Nigeria, or Afghanistan are still active. There are also other groups active, linked to Al Qaeda or formed its franchises before, leaders of which pledged allegiance to caliph Ibrahim (Abu Bakr Al Baghdadi) between 2014 and 2015. There are more than 40 such organizations altogether. Some of them split following internal arguments over which side to be on: Al Qaeda or the IS, involved in the conflict since 2013. Apart from the Middle East, North Africa has become the main arena for activity and competition between jihadist organizations, especially the regions of Sahara and Sahel, where the IS has increased its influences since the second half of 2014. As long asthe IS has been defeated in Syria and Iraq, in Africa its operational capabilities to carry out terrorist attacks have remained although its position has also weakened. The consequences of the IS activities and its other affiliates were tragic. The year 2014 was the most violent when 32,858 people were killed in the whole world. In 2016 terrorists killed 25,673 people around the world. It is almost 22% less than in 2014. The list of countries with the highest terror risk has not changed at all. The first five countries are Iraq, Nigeria, Afghanistan, Syria, and Pakistan. According to statistics, 75% of all victims came from those countries. The security situation in Europe may deteriorate in the near future. Jihadist propaganda still meets with a favorable response, and it is going to be more and more effective, if the reality fails to meet the immigrants’ expectations, and demanding attitudes turn into anger. Deportations of those who lost their right of residence, also because of the committed offences, or tightening asylum law and conditions of granting state benefits will encourage such behaviors. Denmark, Austria, Germany, and France have already announced the above-mentioned limitations because the line between refugees and economic migrants tends to blur. Easing tensions between the IS and Al Qaeda, for example, after Abu Bakr al-Baghdadi’s death can cause increased risk. Changes in the leadership of Al Qaeda can also contribute to the improvement of relations between the two organizations. It seems that Hamza bin Laden, the 28-year-old son of Osama Bin Laden, known as the ‘Prince of Jihad’, will take the lead in the organization in the near future. Unlike the current leader of Al Qaeda, Ayman al - Zawahiri, he did not criticize the caliphate, which may – after the collapse of the IS – win him support and renew Al Qaeda or any other organization founded on it possibly in the future.
Źródło:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2018, 10, 19; 58-86
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cities of Refuge: Harassing Nation-States’ Legal Systems for a More Inclusive Religious Stance
„Miasta Schronienia”: nękanie systemów prawnych państw narodowych o bardziej inkluzywną postawę religijną
Autorzy:
du Toit, Calvyn Clarence
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043914.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
religion
freedom of conscience and religion
religious
pluralism
religion in public space
philosophies of life
secularism
secularization
State-Church relations
Cities
miasta
religia wolność sumienia i wyznania
pluralizm religijny
religia w przestrzeni publicznej
przekonania światopoglądowe
laickość
sekularyzacja
relacje Pańśtwo-Kościół
Opis:
On 2 September 2004, at the start of the new school year in France, a law was enacted banning all religious symbols and garb in public schools. The media interpreted this law as focused on the khimar (headscarves) that Muslim girls wear as part of hijab (modesty). On 14 September 2010, a ban on covering one's face in public followed. Such legal action, limiting religious freedom, is gaining traction among European nation-states partly due to their inability to deal with religious diversity in a constructive way, partly fuelled by a fear of religious extremism. According to the developing study of complexity theory in philosophy, however, dealing with religious diversity in such a way will only lead to a larger rift between nation-states and religious extremists; decreasing the meaningfulness and limiting the resilience of societies. This paper, attempts to track ways around such limiting legal moves by revisiting Derrida’s 1996 speech at the International Parliament of Writers published as On Cosmopolitanism. Employing an idea from Derrida’s address and supplementing it with one from Žižek, I will show how cities might become spaces that challenge austere and protective legal measures, enacted against religions, by European nation-states.
W dniu 2 września 2004 roku, na początku nowego roku szkolnego, została we Francji uchwalona ustawa zakazująca noszenia ostentacyjnych symboli i strojów religijnych w szkołach publicznych. Media przyjęły, że zakaz ten koncentruje się na chustach (khimar), które muzułmańskie dziewczynki noszą jako część hidżabu. W dniu 14 września 2010 roku, wszedł w życie kolejny zakaz obejmujący zakrywanie twarzy w miejscach publicznych. Tego rodzaju działania, ograniczające wolność religijną, zyskują zwolenników w państwach europejskich. Dzieje się tak częściowo ze względu na trudności w radzeniu sobie z różnorodnością religijną w sposób konstruktywny, a częściowo napędzane jest przez strach wobec religijnego ekstremizmu. Jednakże według rozwijających się badań teorii złożoności w filozofii, radzenie sobie z różnorodnością religijną w taki sposób, doprowadzi jedynie do radykalizacji podziałów społecznych.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2015, 18; 85-97
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polonia Restituta 1919-1921 : album
Współwytwórcy:
Skoczek, Tadeusz (1955- ). Opracowanie Redakcja
Engelgard, Jan (1957- ). Opracowanie
Muzeum Niepodległości (Warszawa). Wydawca
Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza. Wydawca
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Warszawa : [Proszówki] : Muzeum Niepodległości ; Prowincjonalna Oficyna Wydawnicza
Tematy:
Armia Polska we Francji (1917-1919)
Muzeum Niepodległości (Warszawa)
Sejm (1919-1922)
Wojsko Polskie (1918-1939)
Batalistyka
Elita władzy
Konferencja paryska (1919-1920)
Malarstwo polskie
Militaria
Państwo
Powstania śląskie (1919-1921)
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Sztuka polska
Zbiory muzealne
Album
Opis:
Na stronie redakcyjnej błędnie przypisany ISBN pierwszego wydawcy.
Do książki dołączono certyfikat, egzemplarz nr 000058 oraz Tekę: Polonia Restituta 1919-1921 (12 kart).
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Church Jurisdictional Fragmentation, Religious Discourse and Public Policy: The Greek Case
Jurysdykcyjna fragmentacja Kościoła, dyskurs religijny i polityka publiczna: sprawa grecka
Autorzy:
Papastathis, Konstantinos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043918.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
polityka i religia w Grecji
relacje Państwo-Kościół
wolność sumienia i wyznania
dowody osobiste
Kościół prawosławny w Grecji
Patriarchat Konstantynopolitański
politics and religion in Greece
State-Church relations
freedom of conscience and religion
Indentity card
Orthodox Church of Greece
Ecumenical Patriarchate of Constantinopol
Opis:
The paper aims at exploring the question whether the Greek State has exploited the jurisdictional fragmentation of the Orthodox Church in order to promote its secular agenda. The paper argues that the so-called ‘identity card crisis’ (2000) might be a case highlighting this point. To this end, the paper critically examines the discourse of senior church officials with respect to this public policy issue. Special emphasis is also put on the relations between Church and State, as well as the causes and effects of their systemic alliance within a growing secular and multi-cultural society.
Celem opracowania jest zbadanie czy państwo greckie wykorzystuje podział jurysdykcyjny Kościoła Prawosławnego w celu promowania swego świeckiego programu. Dla wyjaśnienia tej kwestii autor odwołuje się do kryzysu związanego z dyskusją na temat dowodów osobistych. W tym celu krytycznie analizuje stanowisko zajmowane w tej kwestii przez wyższych urzędników kościelnych. W opracowaniu szczególny nacisk położono także na stosunki między Kościołem a państwem, jak również na przyczyny i skutki ich systemowego sojuszu w coraz bardziej świeckim i wielokulturowym społeczeństwie.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2015, 18; 65-84
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is the Swedish state secular when religious service functions are integrated in state institutions?
Czy państwo szwedzkie jest świeckie jeśli posługi religijne są zintegrowane z instytucjami państwowymi?
Autorzy:
Pettersson, Per
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043923.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
State-Church relations
constitution
religion in public space
philosophies of life
secularism
secularization
public space
religious pluralism
freedom of conscience and religion
relacje Państwo – Kościół
konstytucja
religia w przestrzeni publicznej
przekonania światopoglądowe
laickość
sekularyzacja
przestrzeń publiczna
pluralizm religijny
wolność sumienia i wyznania
Opis:
This chapter analyses the ambiguous presence of religious agents as service providers in Swedish state institutions, which are supposed to be secular; hospitals, prisons, the military and public schools.
Artykuł stanowi analizę rozwiązań dotyczących obecności posług religijnych w szwedzkich instytucjach państwowych, takich jak szpitale, więzienia, wojsko i szkoły publiczne. Stawia przy tym pytania o zgodność tego rodzaju praktyk z zasadą świeckości państwa.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2015, 18; 23-42
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The state, sectarian violence, and freedom of association in a secular context: the case of the Islamic Movement of Nigeria
Państwo, przemoc o podłożu religijnym i wolność stowarzyszania się w świeckim kontekście: kazus Islamskiego Ruchu Nigerii
Autorzy:
Oladiti, Abiodun Akeem
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043430.pdf
Data publikacji:
2018-12-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
State
sectarian violence
freedom of association
Islamic Movement of Nigeria
religious freedom
Law on Religion
freedom of conscience and religion
persecution
Boko Haram
Islam
Sharia
hijab
państwo
przemoc o podłożu religijnym
wolność sumienia i religii
wolność religijna
wolność zrzeszania się
Islamski Ruch Nigerii
prześladowania religijne
prawo wyznaniowe
Opis:
This paper examines the interrelationship between the State, freedom of association and sectarian violence among faith communities in Nigeria. It specifically discusses the role of the State in maintaining peace, and the government’s official response to sectarian violence among religious associations. In modern African states, sectarian violence has been prevalent and deadly among religious group movements. It is deployed as the most preferred means of attracting recognition, affirming feasibility and proclaiming existence among other religious associations in the State. This trend is associated with the Islamic Movement of Nigeria. It is against this background that this paper historicises sectarian violence, the myth and reality of religious freedom, the interrelationship between religious freedom, the State and secularism in Nigeria while discussing the constitutional provisions of religious freedom and religious associations in Nigeria. The paper concludes that religious freedom and freedom of association are integral features of the Nigerian Constitution and, therefore, all religious associations are permitted to live in peaceful coexistence.
Artykuł dotyczy związków pomiędzy państwem, wolnością stowarzyszania się oraz aktami przemocy o podłożu religijnym, do jakich dochodzi pomiędzy grupami wyznaniowymi w Nigerii. Poświęcony jest w szczególności roli państwa w utrzymaniu pokoju oraz oficjalnej reakcji rządu na wspomnianą przemoc. We współczesnych państwach afrykańskich przemoc o podłożu religijnym jest bardzo częstym i niebezpiecznym zjawiskiem charakteryzującym relacje pomiędzy grupami religijnymi. Używa się jej jako preferowanego środka przyciągania uwagi, potwierdzania skuteczności działania i zapewniania sobie miejsca wśród innych wspólnot religijnych w państwie. Ten trend kojarzony jest z Islamskim Ruchem Nigerii. W tym kontekście artykuł przedstawia historię przemocy o podłożu religijnym, mit i rzeczywistość wolności religijnej, związki pomiędzy wolnością religijną, państwem i sekularyzmem w Nigerii, jednocześnie analizując obowiązujące w tym państwie konstytucyjne przepisy o wolności religijnej i wolności stowarzyszania się. W konkluzji stwierdza się, że wolność religijna i wolność stowarzyszania się stanowią integralne elementy nigeryjskiego porządku konstytucyjnego, a w związku z tym wszystkie wspólnoty religijne mają prawo do pokojowego współistnienia.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2018, 21; 271-300
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Church-State Relations in the Democratic Republic of Georgia (1918-1921)
Relacje Państwo – Kościół w Demokratycznej Republice Gruzji (1918-1921)
Autorzy:
Gegenava, Dimitry
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043522.pdf
Data publikacji:
2018-12-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Georgian Orthodox Church
separation
Democratic Republic of Georgia
freedom of religion
secularism
religious freedom
freedom of conscience and religion
Church-State relations
Law on Religion
Gruziński Kościół Prawosławny
separacja
Demokratyczna Republika Gruzji
wolność religijna
wolność sumienia i religii
sekularyzm
relacje państwo-kościół
prawo wyznaniowe
Gruzja
Opis:
Democratic Republic of Georgia (1918-1921) was one of the unique states in the first quarter of XX century. Despite the historical relations between the Church and the State in Georgia, the social-democratic government changed its official policy and chose French secularism, which was very unusual for the country. This was incorporated in the Constitution of 1921. This article is about the Georgian church-state relations during 1918-1921, the positive and negative aspects of the chosen form of secularism and the challenges that the newly independent State faced in the sphere of religious freedom until the Soviet occupation.
Na tle współczesnych jej państw, Demokratyczna Republika Gruzji (1918-1921) jawi się jako byt unikatowy. Pomimo historycznie utrwalonych związków pomiędzy Kościołem i Państwem, socjaldemokratyczny rząd zmienił oficjalną politykę i obrał model francuskiego sekularyzmu, co stało się sytuacją wyjątkową z uwagi na gruzińskie tradycje. Model ten został przyjęty w Konstytucji z 1921 r. Niniejszy artykuł poświęcony jest relacjom Państwo-Kościół w latach 1918-1921, w tym pozytywnym i negatywnym aspektom przyjętej formy sekularyzmu, a także wyzwaniom, przed jakimi stanęło niepodległe państwo w zakresie wolności religijnej do czasu sowieckiej okupacji.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2018, 21; 255-269
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian Emigrants and Polish Underground in 1939–1948
Autorzy:
Kuberski, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/958073.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
World War II
Poland during WWII
white russian emigration in poland
resistance movement in poland during wwii
ii wojna światowa
polska w czasie ii wojny światowej
polskie państwo podziemne
konspiracja w polsce w czasie ii wojny światowej
rosyjscy emigranci w polskim podziemiu
biała emigracja rosyjska w polsce
Opis:
The present article brings up a practically forgotten episode in the history of Russian emigration. An archival inquiry revealed the engagement of several Russian post-revolutionary émigrés in the fight against the Germans during World War II in the territory of occupied Poland. The persons described in this concise article are an example of unconventional behaviour. One year ago, the author of the present article, when asked on which side Russian émigrés had fought in World War II, answered: on the German side, against the Bolsheviks. However, numerous discourses with experts and the reading of several books on this subject changed his opinion; and the contact with a living eyewitness of history, who remembers the events described in the article, proved to be priceless.The article is devoted to the fate of Russian anti-communist émigrés, called “Whites”, engaged in the fight against the National Socialist Germans and Austrians. Several glorious examples are mentioned here, such as the forgotten Tumanow brothers (unknown even to the Warsaw Uprising Museum), Jurasow, Kurochkin, or Tryfonow, who all fought in the Polish Home Army of the Navahrudak (Nowogródek) and Wilno/Vilno areas. The article is not exhaustive, as some other figures should be mentioned as well, namely Aleksandr Grigorovich, Jan Szaliłow (“Renek”), Dmitri Sokoltsov, or Irena Tamara Misztal (Tamara Pyetukhova). They have actively engaged in resistance, and fought as if against all tendencies, against the easier life – and often risking theirs. This fascinating and unknown episode of World War II requires a deeper systematisation and the verification of numerous biographies of the representatives of the pre-war post-revolutionary Russian diaspora living in the Second Polish Republic, who spent the war fighting “for our freedom and yours”. 
Статья затрагивает почти забытый эпизод истории российской эмиграции. Архивные запросы позволили идентифицировать проблему вовлечения послереволюционных российских эмигрантов в борьбу с немцами во время Второй мировой войны на оккупированных польских территориях. Люди, упомянутые в этой короткой статье, являются примером нешаблонного поведения. Пишущий эти слова, еще двa годa назад на вопрос, на которой стороне находились русские эмигранты во время Второй мировой войны – отвечал: на немецкой – против большевиков. Первые известия пришли вместе с беседами со специалистами и предложенными материалами для чтения, а бесценным стало знакомство со свидетелем истории – женщиной, помнящей и видевшей собственными глазами описанные здесь происшествия.Эта статья напоминает о судьбах антикоммунистических российских эмигрантов т. н. “белых”, вовлеченных в борьбу против национал-социалистических немцев и австрийцев. Это достойные похвалы примеры, как совсем забыты братья Тумановы (о которых не знал никто, даже персонал Исторического oтделa Музея Варшавского восстания), или Юрасов, Курочки и Трифонов, сражавшиеся в рядах Новогрудской и Виленской Армии Краевой. Статья не исчерпывает сюжета, так как надо бы упомянуть и Александра Григоровича, Яна Шалилова псевдоним “Ренек”, Дмитрия Сокольцова или Ирену Тамару Мишталь (Тамару Пиотух), а также других. Они вели подпольную деятельность и сражались как будто бы против течения, против более легкой жизни, а даже рискуя ею. Этот захватывающий и неизвестный эпизод военной истории нуждается в более глубокой систематизации и проверке многих биографий представителей довоенной послереволюционной российской диаспоры, проживавшей во Второй Речи Посполитой и сражавшейся во время войны “за свободу – нашу и вашу”.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2017, 52, 1
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Religious Belonging Today: Strategy and Values of Old-Believers and Neo-Pagans (Ural Case)
Przynależność religijna dzisiaj: Strategia i wartości staroobrzędowców i neopogan (casus uralski)
Autorzy:
Golovneva, Elena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1043913.pdf
Data publikacji:
2015-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
old-believers
neo-pagans
religious identity
religious discourse
state-church relations
freedom of conscience and religion
religious pluralism
religion in public space
philosophies of life
secularism
secularization
Ural
staroobrzędowcy
neopoganie
ural
tożsamość religijna
wolność sumienia i wyznania
pluralizm religijny
religia w przestrzeni publicznej
przekonania światopoglądowe
laickość
sekularyzacja
relacje Państwo-Kościół
Opis:
In contemporary Russia, on the one hand, there is a marked tendency towards re-strengthening of Orthodox Church. On the other hand, new patterns of religion and religious behaviour are manifest. This paper examines the alternative moral discourse in framework of “right-wing” religious practices in Ural region. Taking a comparative approach to religiosity, this investigation deals with different trajectories taken by Old-believers and Neopagans in Ural region to create new moral and social order for contemporary Russia. How do the people of different religious denominations within limits of region want to arrange their place, what do they aspire to, what do they want to express, and by what means? How do they create and maintain social cohesion? How do they express mutual acceptance and recognition, and how do they withhold it? These problems can obviously be described in terms of continuity and change, since religious models are either to be borrowed from some close or distant sources or to be elaborated anew according to particular social and ideological contexts.
We współczesnej Rosji, z jednej strony istnieje wyraźna tendencja do ponownego umocnienia Kościoła Prawosławnego, z drugiej strony, ujawniają się nowe wzorce religii i zachowań religijnych. Artykuł analizuje alternatywny nurt zauważalny w odniesieniu do kwestii moralnych w ramach wybranych wspólnot religijnych w regionie Uralu. Przyjmując porównawcze podejście do religijności, w artykule Autorka rozpatruje różne ujęcia przyjmowane przez staroobrzędowców i neopogan w celu stworzenia nowego porządku moralnego i społecznego dla współczesnej Rosji. Autorka próbuje odpowiedzieć przede wszystkim na następujące pytania: w jaki sposób ludzie różnych wyznań chcą zorganizować zamieszkiwaną przestrzeń? Co pragną osiągnąć, co i w jaki sposób chcą wyrazić? W jaki sposób tworzą i utrzymują spójność społeczną? Jak wyrażają wzajemną akceptację i uznanie, i jak je utrzymują? Problemy te mogą być opisane za pomocą odwołania się do reguł ciągłości i zmiany, gdyż modele religijne są albo zapożyczone z bliskich lub odległych źródeł albo opracowane na nowo w zgodzie z konkretnymi ideologicznymi i społecznymi kontekstami.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2015, 18; 99-112
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Secularisation in Europe from Lithuanian Perspective
Sekularyzacja w Europie z litewskiej perspektywy
Autorzy:
Pūkenis, Robertas
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401162.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
secularization
Christianity in Europe
Lithuania
marriage
European integration
church – state relations
freedom of conscience and religion
freedom of religion
law on religion
religious freedom
sekularyzacja
chrześcijaństwo w Europie
Litwa
małżeństwo
integracja europejska
prawo wyznaniowe
stosunki państwo – kościół
wolność sumienia i wyznania
wolność sumienia i religii
wolność religijna
związki wyznaniowe
Opis:
Taking the Lithuanian perspective on the substantial progress of secularization processes Europe-wide, a number of general observations can be made. First and foremost, it must not be overlooked that the forefathers of the European integration process were politicians of the Christian democratic colour, and the process of integration as such was endorsed by the Holy See. Still, however, the Church would warn (and still warns) that it was impossible to build a true unity of the Old Continent by denying the Christian roots of the European culture and without respecting the rights inherent in human nature. The actual implementation of the idea of integration seems, however, to ignore some urgent warnings sent out by the Church. It facilitates the progress of secularization processes, and, in Lithuanian law, it manifests itself, among others, in the proposals of changes in regulations regarding marriage understood as a permanent union between a man and a woman. No doubt, it poses a major challenge to the Church; obviously, it will only be able to resist such tendencies if its firm stance and testimony deserve credibility. It should be noted, however, that the implementation of the proposals of separation of legal regulations from the principles inherent in human nature also threatens the society, regardless of the ideological standpoint of its members.
Patrząc z litewskiej perspektywy na dokonujący się w Europie postęp procesów sekularyzacyjnych można sformułować przynajmniej kilka generalnych uwag. Przede wszystkim nie powinno się zapominać, że u początków europejskich procesów integracyjnych stali politycy będący chrześcijańskimi demokratami, a sam proces integracji był wspierany przez Stolicę Apostolską. Jednocześnie jednak Kościół konsekwentnie ostrzegał (i nadal ostrzega), że niemożliwe jest zbudowanie prawdziwej jedności Starego Kontynentu bez odwołania do chrześcijańskich korzeni kultury jego narodów i bez poszanowania praw wpisanych w naturę człowieka. Przejęty w praktyce sposób realizacji idei integracyjnych ignoruje jednak niektóre z ważnych ostrzeżeń formułowanych przez Kościół. Ułatwia to postęp procesów sekularyzacyjnych, a na gruncie prawa litewskiego objawia się m. in. postulatami zmian w przepisach dotyczących małżeństwa pojmowanego jako trwały związek kobiety i mężczyzny. Dla Kościoła jest to niewątpliwe wyzwanie i trzeba uznać, że będzie on zdolny do przeciwstawienia się takim tendencjom tylko pod warunkiem wiarygodności dawanego przezeń świadectwa. Trzeba jednak podkreślić, że realizacja postulatów oderwania przepisów prawnych od zasad wpisanych w naturę człowieka zagraża również społeczeństwu i to bez względu na przekonania światopoglądowe jego członków.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2013, 16; 213-228
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Restraints and problems in the field of combating terrorism and crimes done by immigrants in Europe
Ograniczenia i problemy w zwalczaniu terroryzmu i przestępczości imigrantów w Europie
Autorzy:
Izak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/501761.pdf
Data publikacji:
2017-11-15
Wydawca:
Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Tematy:
appeasement
assassination attempt
deradicalization
euroislam
extremists
foreign fighters
human rights
immigrants
islam
Islamic State
jihad
jihadists
the Koran
Mohammad
multicultural
muslims
political correctness
prophet
radicalization
salafists
security
sharia
terrorism
threat
violence
wahhabism
bezpieczeństwo
deradykalizacja
dżihad
dżihadyści
ekstremiści
imigranci
Koran
Muhammad
multikulturalizm
muzułmanie
Państwo Islamskie
poprawność polityczna
prawa człowieka
prorok
przemoc
radykalizacja
salafici
szariat
terroryzm
wahhabizm
zagraniczni bojownicy
zagrożenie
zamach
Opis:
Terrorist threat in Europe is at the highest rate from the 70ties and 80ties of twentieth century which were called years of lead (anni di piombo), when extreme rights and lefts attacks were accompanied by Palestinian terrorists attacks. Present terrorists are motivated by radical Islam and more specifically ideology of jihad which is spread by Salafis supporting self-appointed Caliphate of Abu Bakr al Baghdadi, their spiritual homeland. Despite serious danger political correctness of the elites does not allow to name it univocally as “Islamic terrorism” not to be accused of racism or islamophobia. They use different euphemisms and try to secure Muslim communities support, which often demand next privileges and concessions, sometimes at host countries expenses. The answer of some countries to the terrorist threat are de-radicalization programs which include also jihadists coming back from Syria and Iraq. This process despite huge amounts of money and efforts involved does not bring much success, sometimes it helps to deter young people from violence (often temporarily) without changing their overall attitude. IS claims responsibility for next terrorist attacks in Europe by lone wolves and groups of extremists and spreads propaganda in cyberspace together with instructions for Muslims to carry out next attacks with any tools available and materials with advice how to blend in effectively before any actions. Simultaneously the immigration wave which came to Europe in 2015 has increased terrorists threat and common criminality especially by adolescent Muslims who go unpunished. The problems law enforcement have with age identification of ethical nature and human rights make it very hard to fight with criminality and cause frustration among Police officers. Despite the fact that governments of many EU countries have opened their borders for immigrants their increased influx caused objection of the part of societies and turn to populist and extreme right parties. Meanwhile many politicians think that the real threat pose not Islamic radicals but extreme right and left groups. How much these ideas differ from reality one can observe by comparing scale of terrorism when it comes to different groups and number of victims. Well known representatives of Arab world seeking often shelter in Europe warn about the ones of their faith. They are strongly criticized by Islamic organizations and part of the native political scene or even threatened to be killed for brave opinions about the necessity of reforms in Islam by its re-interpretation and adjustment to present times.
Zagrożenie terrorystyczne w Europie jest najwyższe od lat 70. i 80. ubiegłego wieku, nazwanych latami ołowiu (anni di piombo), gdy zamachom organizacji skrajnie prawicowych i lewackich towarzyszyły ataki terrorystów palestyńskich. Współczesnych terrorystów motywuje radykalny islam, a dokładnie – ideologia dżihadu propagowana przez salafitów wspierających samozwańczy kalifat Abu Bakra al-Bagdadiego, ich duchową ojczyznę. Mimo poważnego zagrożenia, poprawność polityczna elit zachodnich nie pozwala na jego jednoznaczne określenie mianem „terroryzmu islamskiego”, aby nie zostać posądzonym o rasizm lub islamofobię. Używa się więc różnych eufemizmów i czyni starania o zjednanie sobie środowisk muzułmańskich, które często domagają się kolejnych ustępstw i przywilejów, niekiedy kosztem społeczności krajów przyjmujących. Odpowiedzią niektórych państw na zagrożenie terrorystyczne jest realizowanie programów deradykalizacji, także dżihadystów, którzy wrócili ze strefy walk w Syrii i Iraku. Ten proces, mimo zaangażowania znacznych sił i środków, nie przynosi jednak większych rezultatów, a co najwyżej – pozwala odciągnąć młodych ludzi od stosowania przemocy (często chwilowej), bez zmiany nastawienia do otaczającej rzeczywistości. Państwo Islamskie przyznaje się do kolejnych ataków terrorystycznych w Europie w wykonaniu samotnych wilków i grup ekstremistów. Publikuje w cyberprzestrzeni materiały propagandowe oraz instrukcje dla muzułmanów wzywające do kolejnych zamachów przy użyciu dowolnych narzędzi i zawierających porady dotyczące skutecznego wtapiania się w środowisko „niewiernych” przed przystąpieniem do wymierzonych w nich działań. Jednocześnie fala migracyjna, która dotarła do Europy w 2015 r., wywołała wzrost zagrożenia terrorystycznego i przestępczości pospolitej, zwłaszcza ze strony nastoletnich muzułmanów, którzy są bezkarni wobec przepisów prawa. Kłopoty aparatu ścigania z identyfikacją tożsamości i wieku tych osób, motywowane względami etycznymi i prawami człowieka, utrudniają walkę z przestępczością i budzą frustrację funkcjonariuszy Policji. Mimo że rządy wielu państw UE otworzyły swoje granice dla imigrantów, to ich wzmożony napływ spotkał się ze sprzeciwem części społeczeństw, które swoje sympatie przenoszą na partie populistyczne i skrajnie prawicowe. Tymczasem wielu polityków uważa, że zagrożeniem nie są islamscy radykałowie, ale ugrupowania skrajnie prawicowe i lewackie. Żeby stwierdzić, jak bardzo te poglądy mijają się z rzeczywistością, wystarczy porównać skalę terroryzmu ze strony poszczególnych ugrupowań i liczbę ofiar, za które odpowiadają. Przed zagrożeniem ze strony współwyznawców ostrzegają znani przedstawiciele świata arabskiego, szukający często schronienia w Europie. Za odważne poglądy dotyczące m.in. konieczności zreformowania islamu przez jego reinterpretację i dostosowanie do obecnych czasów są ostro krytykowani przez organizacje islamskie i część sceny politycznej, a nawet grozi im się śmiercią.
Źródło:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2017, 9, 17; 342-369
2080-1335
2720-0841
Pojawia się w:
Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lev Sapieha and the Truce of Deulino
Lew Sapieha i rozejm dywiliński
Autorzy:
Bohun, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969630.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
Polish-Lithuanian Commonwealth
Muscovite state
Lev Sapieha
Wladyslaw IV Vasa
Sigismund III Vasa
Moscow expedition of prince Wladyslaw in 1617-1618
Truce of Deulino
Rzeczpospolita
państwo moskiewskie
Lew Sapieha
Władysław Waza
Zygmunt III Waza
moskiewska ekspedycja królewicza Władysława 1617-1618
rozejm dywiliński
Речь Посполитая
Московское государство
Лев Сапега
Владислав Ваза
Сигизмунд III Ваза
московский поход королевича Владислава в 1617-1618 годах
деулинское перемирие
Opis:
Канцлер ВКЛ Лев Сапега с самого начала своей официальной карьеры эффективно контролировал политику Речи Посполитой в отношении Московского государства. Особенно это проявилось во время Смуты, когда за счет интересов Сигизмунда III и избранного царя, королевича Владислава он форсировал усиление позиций Великого княжества Литовского в польско-литовском государстве и реляциях с Московским государством. В статье, основанной на неиспользованных и неизвестных первоисточниках, рассказывается о деятельности Сапеги на последнем этапе Смуты – московском походе королевича Владислава в 1617-1618 годах.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 2; 131-137
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies