Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "museums" wg kryterium: Temat


Tytuł:
To protect heritage, to inspire emotions. Private museums in France
Chronić dziedzictwo, budzić emocje. Muzea prywatne we Francji
Autorzy:
Kluczewska-Wójcik, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932826.pdf
Data publikacji:
2019-07-19
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
museum legal regime
public museums
private museums
foundations
Musée de France
Fondation Louis Vuitton
Union Centrale des Arts Décoratifs
Institut de France
Musée Calvet
Fondation Maeght
system prawny muzeów
muzea publiczne
muzea prywatne
fundacje
Opis:
The French museum world is dominated by large public institution. The cradle of public museology, France boasts a long-standing tradition of central management in this domain, whose continuation can be found in the current legislative solutions (Act of 4 January 2002) organizing the system of museum activity, their approval, and financing modes. It is all based on the musée de France status that can be granted to institutions owned either by the state or to any other legal entity under public law or legal entity under private law engaged in a non-profit activity. The latter, belonging to associations and foundations, or run by them, in order to win the state’s recognition and support, have to comply with specific requirements defined in particular with respect to conservation and scientific elaboration of the collections, as well as to making them available for public viewing. What dominates among ‘private’ museums are institutions of the public benefit organization status, whose model was shaped in the 19th century, e.g. the Paris Union Centrale des Arts Décoratifs or Cinémathèque Française, to a substantial degree financed with public resources. Some of them, e.g. ecomuseums and industrial museums in Mulhouse, are almost self-sufficient financially. Another form of a ‘private’ museum is a foundation set up by a company/ concern or artists and patrons. The latter group includes institutions that are owned by e.g. Institut de France in Paris, Musée Calvet in Avignon, or Fondation Maeght in Saint-Paul-de-Vence, as well as first of all those involved in mounting big Paris exhibitions, foundations – museums of modern art: Fondation Cartier, Fondation Louis Vuitton, or Collection Pinault which is currently being established. Thanks to their spectacular architectural settings, aggressive publicity policy, and astounding turn-out successes, these new private museums are substantially transforming the artistic stage in France.
Francuski świat muzealny zdominowany jest przez wielkie instytucje publiczne. Francja, kolebka muzealnictwa publicznego, ma długą tradycję centralnego zarządzania tą dziedziną, a jej kontynuacją są obecne rozwiązania legislacyjne (ustawa z 4.01.2002) organizujące system działania muzeów, sposób ich zatwierdzania i finansowania. Jego podstawą jest status musée de France, który może być przyznany instytucjom należącym do państwa, do innego podmiotu prawnego prawa publicznego albo podmiotu prawnego prawa prywatnego, prowadzącego działalność o charakterze niedochodowym. Te ostatnie – należące do stowarzyszeń i fundacji, lub przez nie zarządzane – aby uzyskać rozpoznanie i wsparcie państwowe, muszą przestrzegać określonych wymagań dotyczących przede wszystkim konserwacji i naukowego opracowywania zbiorów oraz ich udostępniania publiczności. Wśród muzeów „prywatnych” dominują instytucje o statusie stowarzyszenia użyteczności publicznej, których model ukształtował się w XIX w., m.in. paryskie Union Centrale des Arts Décoratifs czy Cinémathèque Française, finansowane w znacznym stopniu ze środków publicznych. Niektóre, jak ekomuzea czy muzea przemysłowe w Miluzie, są niemal niezależne finansowo. Inną formą „prywatnego” muzeum jest fundacja, zakładana przez przedsiębiorstwo/koncern albo przez artystów i mecenasów. W tej grupie znajdują się m.in. muzea będące własnością Institut de France w Paryżu, Musée Calvet w Awinionie, czy Fondation Maeght w Saint- Paul-de-Vence. Przede wszystkim zaś, organizujące wielkie wystawy paryskie, fundacje-muzea sztuki nowoczesnej: Fondation Cartier, Fondation Louis Vuitton, czy powstająca właśnie Collection Pinault. Dzięki spektakularnej oprawie architektonicznej, polityce „obecności” medialnej oraz oszałamiającym sukcesom frekwencyjnym te nowe prywatne muzea zmieniają znacząco artystyczną scenę Francji.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 143-153
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OCHRONA DÓBR KULTURY W SYSTEMIE NORM PRAWA ADMINISTRACYJNEGO
PROTECTION OF CULTURAL OBJECTS IN THE SYSTEM OF ADMINISTRATIVE LAW STANDARDS
Autorzy:
Jan, Izdebski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432760.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
prawo administracyjne
administracja publiczna
ochrona dóbr kultury
muzea
Administrative Law
public administration
protection of cultural objects
museums
Opis:
The administrative law system covers a vast and complex set of legal standards oriented to archieve the common good, i.e. values specified by law, protected with legal and administrative regulations. Among such values, the protection of cultural objects plays a significant role as a responsibility of the public administration and as the subject of intervention by the public administration, carried out through the application of the administrative law standards. Due to the area and complexity of regulations, the administrative law standards are grouped in specific parts: general, institutional, material and procedural. Issues involving the protection of cultural objects on the ground of administrative law should be placed as one of the comprehensive divisions of the material administrative law; they also include institutional and procedural regulations important for the application of law. Institutions of the administrative law regarding protection of cultural objects should be shaped in such a way so as to guarantee the proper execution of assignments in this field. In particular, this refers to regulations concerning a legal status of museums, which should ensure a possibility for the pursuit of museums’ mission in different social and economic conditions. As part of the development of the study of the administrative law, the matter of the cultural objects’ protection, including issues concerning the legal status of museums, has been perceived and commented upon; nonetheless, further research in this area is called for.
System prawa administracyjnego obejmuje szeroki i złożony zespół norm prawnych ukierunkowanych na realizację dobra wspólnego – określonych przez prawo wartości chronionych regulacją prawno-administracyjną. Wśród tych wartości istotne znaczenie ma ochrona dóbr kultury, jako zadanie administracji publicznej i przedmiot ingerencji administracji publicznej realizowany za pomocą stosowania norm prawa administracyjnego. Ze względu na obszar i komplikację regulacji normy prawa administracyjnego są porządkowane w ramach poszczególnych części: części ogólnej, ustrojowej, materialnej i procesowej. Zagadnienia ochrony dóbr kultury na gruncie prawa administracyjnego należy umiejscowić, jako jeden z kompleksowych działów materialnego prawa administracyjnego, obejmują one również ważne dla stosowania prawa regulacje ustrojowe i procesowe. Instytucje prawa administracyjnego w sferze ochrony dóbr kultury powinny być tak ukształtowane, aby mogły być gwarancją prawidłowej realizacji zadań w tym zakresie. Dotyczy to w szczególności regulacji statusu prawnego muzeów, która powinna zapewniać możliwość realizacji misji muzeów w zamieniających się warunkach społecznych i ekonomicznych. W ramach rozwoju nauki prawa administracyjnegoproblematyka ochrony dóbr kultury, w tym zagadnień statusu prawnego muzeów była dostrzegana i komentowana, jednak istnieje konieczność dalszych badań w tym zakresie.
Źródło:
Muzealnictwo; 2014, 55; 224-230
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘National Collections of Contemporary Art’: Programme of the Minister of Culture and National Heritage to Finance Purchases of Contemporary Art Works In 2011–2019 Part 1. History: Financing
„Narodowe Kolekcje Sztuki Współczesnej” – Program Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Finansowania Zakupów Dzieł Sztuki Współczesnej w latach 2011–2019 Cz. 1. Historia – Finansowanie
Autorzy:
Szafrański, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932774.pdf
Data publikacji:
2021-09-13
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
‘National Collections of Contemporary Art’
programmes of the Minister of Culture and National Heritage
financing
public collections
public museums
museums of contemporary art
„Narodowe kolekcje sztuki współczesnej”
programy Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
finansowanie
kolekcje publiczne
muzea sztuki współczesnej
Opis:
The ‘National Collections of Contemporary Art’ Programme run by the Ministry of Culture and National Heritage (MKiDN) in 2011–2019 constituted the most important since 1989 financing scheme for purchasing works of contemporary art to create and develop museum collections. Almost PLN 57 million from the MKiDN budget were allocated by means of a competition to purchasing works for such institutions as the Museum of Modern Art in Warsaw (MSN), Museum of Art in Lodz (MSŁ), Wroclaw Contemporary Museum (MNW), Museum of Contemporary Art in Cracow (MOCAK), or the Centre of Polish Sculpture in Orońsko (CRP). The programme in question and the one called ‘Signs of the Times’ that had preceded it were to fulfil the following overall goal: to create and develop contemporary art collections meant for the already existing museums in Poland, but particularly for newly-established autonomous museums of the 20th and 21st century. The analysis of respective editions of the programmes and financing of museums as part of their implementation confirms that the genuine purpose of the Ministry’s ‘National Contemporary Art Collections’ Programme has been fulfilled.
Program MKiDN „Narodowe kolekcje sztuki współczesnej” realizowany w latach 2011 –2019 stanowił kluczowe pod względem zakupów dzieł sztuki współczesnej, systemowe rozwiązania finansowania tworzenia i rozwoju kolekcji muzealnych po roku 1989. Blisko 57 mln zł z budżetu MKiDN przeznaczone zostało – w drodze systemu konkursowego – na zakup prac do takich instytucji jak: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (MSN), Muzeum Sztuki w Łodzi (MSŁ), Muzeum Współczesne we Wrocławiu (MWW), Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie (MOCAK) i Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku (CRP). Niniejszy program i poprzedzający go pt. „Znaki Czasu” realizować miały naczelny cel – tworzenie i rozwój międzynarodowych kolekcji sztuki współczesnej, z przeznaczeniem do już istniejących w Polsce, a zwłaszcza do nowopowstałych autonomicznych muzeów XX i XXI wieku. Analiza poszczególnych edycji programów i finansowania muzeów w ich zakresie wskazuje na spełnienia zakładanej pierwotnie funkcji ministerialnego programu „Narodowe kolekcje sztuki współczesnej”.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 227-235
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Museum of Krakow. On the book by Michał Niezabitowski
Autorzy:
Woźniak, Michał F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27706648.pdf
Data publikacji:
2023-02-03
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Museum of Krakow
monograph
history and development of the Museum’s operations and accomplishments
importance of a city museum
Opis:
The Museum of Krakow, until recently the Historical Museum of the City of Krakow, ranks among the largest Polish museums, not only within the group of municipal museums. It boasts an exceptionally developed infrastructure and a high number of thematic branches, as well as multifaceted operations. The analysed monograph, authored by the Museum’s current Director, presents a long and tedious, albeit systematic process of the Museum’s development over the period of more than a hundred years within the context of numerous external conditionings, with the emphasis on the Museum’s role and importance for the city community and for its culture. Underlining the obvious advantages of the book and its sizeable factual value, as well as balanced opinions, the reviewer, however, observes its certain defaults and deficiencies, while also formulating a number of more general views going beyond the very matter of the book-related review. The extensive publication in question certainly encourages such an approach, this unquestionably adding another to its merits.
Źródło:
Muzealnictwo; 2023, 64; 10-14
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Participation of the public in Polish museums
Partycypacja publiczności w polskich muzeach
Autorzy:
Jagodzińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932745.pdf
Data publikacji:
2021-08-09
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
participation
International Council of Museums (ICOM)
museum activism
museum definition
partycypacja
Międzynarodowa Rada Muzeów (ICOM)
muzealny aktywizm
definicja muzeum
Opis:
In the 21st century, participation is one of the key words related to the operations of museums and debate around them. The public are encouraged to co-create museum projects: exhibitions, programmes that accompany exhibitions, studies; they play the role of consultants and advisors (youth councils, clubs, consultancy teams). Museums are more and more widely ‘opening’ to embrace the public. Never before has the position of visitors been as significant. An overview of participatory programmes in Polish museums is provided. They are classified and characterized by the Author who places them within the philosophy of museum operations, particularly with respect to the altering role of museums, currently debated over within ICOM, with the context of the new museum definition in mind; furthermore, she presents the initial conclusions drawn from the implementation of such projects for museums. In the paper the material from interviews conducted as part of the Atlas of Museum Participation Project implemented with a grant from the Ministry of Culture and National Heritage has been used.
W XXI w. partycypacja jest jednym z najważniejszych słów kluczowych odnoszących się do działalności muzeów i dyskusji wokół nich. Publiczność zachęcana jest do współtworzenia muzealnych projektów – wystaw, programów towarzyszących wystawom, badań; występuje w charakterze konsultantów i doradców (rady młodzieżowe, kluby, zespoły doradcze). Muzea coraz szerzej „otwierają się” na publiczność. Nigdy wcześniej w historii muzeów pozycja odbiorcy nie była tak znacząca. Artykuł jest przekrojowym spojrzeniem na programy partycypacyjne w polskich muzeach. Autorka dokonuje w nim kategoryzacji i charakterystyki projektów partycypacyjnych, umiejscawia je w filozofii działania muzeów, w szczególności z odniesieniem do zmieniającej się roli muzeów, która jest aktualnie dyskutowana na gruncie Międzynarodowej Rady Muzeów w kontekście nowej definicji muzeum, a także prezentuje wstępne wnioski wypływające z realizacji takich projektów dla muzeów. W artykule wykorzystany został materiał z wywiadów przeprowadzonych podczas projektu Atlas muzealnej partycypacji realizowanego w ramach stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 189-197
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praxis of applying vat pre-coefficient by public museums
Praktyka stosowania przez muzea publiczne prewspółczynnika vat
Autorzy:
Gwardzińska, Żaneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432966.pdf
Data publikacji:
2019-08-22
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
VAT pre-coefficient
specified-user subsidy
calculated VAT
public museums
prewspółczynnik VAT
dotacja podmiotowa
VAT naliczony
muzea publiczne
Opis:
The issues discussed in the present paper focus on the impact of applying the VAT pre-coefficient on the financial situation of state museums or museums co-organised by the Minister of Culture and National Heritage. Economic and legal analysis of the information acquired from public museums through access to public information is presented; the analysis covered the correlation of annual museums’ revenues from taxed sales, annual museums’ revenues, specified-user subsidy allocated by their organizer, and the system of due VAT calculation.
Problematyka niniejszego artykułu koncentruje się na zagadnieniach związanych z wpływem zastosowania prewspółczynnika VAT na sytuację finansową muzeów państwowych oraz muzeów, których współorganizatorem jest Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W artykule poczyniona również została ekonomiczno-prawna analiza informacji uzyskanych od muzeów publicznych w trybie dostępu do informacji publicznej w zakresie korelacji rocznych przychodów muzeów ze sprzedaży opodatkowanej, rocznych przychodów muzeum, dotacji podmiotowych przyznawanych przez ich organizatorów oraz przyjętego w muzeum systemu naliczania należnego podatku VAT.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 207-217
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
MUZEA, MIGRACJE I ZRÓŻNICOWANIE KULTUROWE – ZALECENIA DLA MUZEÓW
MUSEUMS, MIGRATION AND CULTURAL DIVERSITY – RECOMMENDATIONS FOR MUSEUM WORK
Autorzy:
Margherita, Sani,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433618.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
muzea
migracje
zróżnicowanie kulturowe
mniejszości narodowe
mniejszości etniczne
mniejszości religijne
museums
migrations
cultural diversity
national minorities
ethnical minorities
religious minorities
Opis:
The role of museums in society has expanded significantly in the last decades: from temples of knowledge to forums for debate and discussion, from repositories of objects to people-centred institutions with social responsibilities and functions. This shift reflects an ongoing trend to democratise museums and make them more accessible to wider audiences and responsive to the public’s changing needs, in particular the interests of local communities, whose composition has changed in recent years to include migrants and people of different ethnic backgrounds. With annual migration flows to the EU as a whole projected to increase from about 1 043 000 people in 2010 to 1 332 500 by 2020, the question of how cultural institutions can contribute to effective integration and dialogue has become more relevant than ever. Funders and society at large expect museums to play their part in facilitating the integration and peaceful coexistence of newcomers, with financial resources being made available, also at the EU level, to support them in this effort. Many questions can be raised as to whether it is right and appropriate to charge museums with these responsibilities and whether this would push the boundaries of their work too far and give the social function an exceedingly prominent role over the traditional conservation and educational tasks museums already fulfil. But this discussion seems to be already obsolete in the light of the growing body of evidence on good practices available at the European level. This essay aims to illustrate some of them, as well as to discuss some underpinning theoretical issues and methodological approaches.
W ostatnich dekadach nastąpił znaczący wzrost roli muzeów w społeczeństwie – od świątyń wiedzy do forum debat i dyskusji, od repozytorium obiektów do społecznie odpowiedzialnej instytucji skoncentrowanej na ludziach. Zmiana ta odzwierciedla utrzymujący się trend demokratyzacji muzeów i chęć sprawienia by były bardziej dostępne dla szerszej grupy odbiorców oraz by odpowiadały zmieniającym się potrzebom i zainteresowaniom ich publiczności, w szczególności tej lokalnej, której struktura zmieniła się w ostatnich latach ze względu na imigrantów i osoby różnego pochodzenia etnicznego. Z rocznymi przepływami migracyjnymi do Unii Europejskiej (UE) i ich szacowanym wzrostem z ok. 1 043 000 osób w 2010 r. do 1 332 500 w 2020 r., kwestia sposobu w jaki instytucje kulturalne mogą wpłynąć na efektywną integrację i dialog stała się problematyczna. Instytucje finansujące i w dużej mierze również społeczeństwo oczekują od muzeów pełnienia roli wspierającej integrację i pokojowe współistnienie nowych przybyszów. W tym celu udostępnia się im, również na poziomie finansowania z UE, odpowiednie fundusze by wspomóc ich w tych wysiłkach. Można postawić wiele pytań odnośnie słuszności obciążania muzeów taką odpowiedzialnością. Można zastanowić się nad tym, czy takie działanie znacznie przekracza granice zakresu ich funkcjonowania a przyznanie funkcji społecznej nadaje zbyt znaczącą rolę w porównaniu z tradycyjnymi zadaniami jakie wypełniają muzea, takimi jak konserwacja obiektów czy funkcja edukacyjna. Dyskusja ta wydaje się jednak być już zdezaktualizowana w świetle rosnącej liczby przykładów na stosowanie dobrych praktyk, dostępnych na poziomie europejskim. Niniejszy artykuł dokonuje próby przedstawienia niektórych z nich oraz omówienia niektórych podstawowych kwestii teoretycznych i podejść metodologicznych.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 84-92
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
IKONY, PRZEMYT I MAKDONALDYZACJA KULTURY
ICONS, SMUGGLING AND MCDONALDIZATION OF CULTURE
Autorzy:
Joanna, Tomalska-Więcek,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433620.pdf
Data publikacji:
2017-10-02
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Muzea
przemiany w muzealnictwie
wielokulturowość
kolekcje ikon
ikony rosyjskie
museums
changes in museum professionals
multiculturality
collections of icons
Russian icons
Opis:
Culture undergoes constant changes. Although today, Poland is an almost ethnically homogenous country, ages ago, the dialogue of cultures took place not only on the borderlines of the First Polish Republic but also in the then capital city of Cracow. In 1390, Slavic Benedictine monks who used Old Church Slavic language settled in the church of the Holy Cross in Krakow. Francis Skaryna (Francysk Skaryna), a pioneer of Belarusian printing and later the founder of the first printing house in Eastern Europe in Vilnius, published the first Cyrillic prints in the world in Cracow and in the early 16th c. also studied there. Poland was a great example of a multicultural society. In the early 16th c. the Catholics and the Protestants, the Jews and the Armenians, the Tatars and the Karaims lived in Poland. After the Union of Lublin, the Crown of the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania formed one of the biggest countries in Europe at the time; it was inhabited by the Poles, the Lithuanians, the Ukrainians and the Belarusians. In the mid-16th c. Poland became a shelter for multitudes of religious dissenters in Western Europe, such as the Lutherans, the Calvinists, and other Protestants. Today it is useless to seek traces of such multiculturality in many museums. In museums which collect paintings related to the Eastern Orthodox Church, places of monuments connected with Polish culture are frequently occupied by late icons of mediocre artistic value smuggled from Russia. The article attempts to explain this phenomenon in the context of the transformation of modern museology.
Kultura ulega ciągłym przemianom. Polska jest dziś etnicznie niemal jednorodna, ale przed wiekami dialog kultur odbywał się nie tylko na pograniczach, lecz także w stołecznym Krakowie. Tu w 1390 r. przy kościele św. Krzyża osiedlili się słowiańscy benedyktyni, używający języka starocerkiewnosłowiańskiego. Tu wydał pierwsze na świecie druki cyrylickie, a w pierwszych latach XVI w. studiował pionier drukarstwa białoruskiego Franciszek Skaryna (Francysk Skaryna), późniejszy założyciel pierwszej w Europie Wschodniej drukarni w Wilnie. Polska była znakomitym przykładem społeczeństwa wielokulturowego. Na początku XVI w. na ziemiach polskich i litewskich mieszkali katolicy i prawosławni, Żydzi i Ormianie, Tatarzy i Karaimi. Korona i Wielkie Księstwo Litewskie po unii lubelskiej utworzyły jedno z największych państw ówczesnej Europy, zamieszkałe m.in. przez Polaków, Litwinów, Ukraińców i Białorusinów. W połowie XVI w. Rzeczpospolita stała się schronieniem dla rzeszy prześladowanych na Zachodzie innowierców: luteranów, kalwinistów i innych wyznań protestanckich. Dziś próżno by szukać śladów owej wielokulturowości w wielu muzeach. W muzeach gromadzących zbiory malarstwa cerkiewnego niejednokrotnie miejsce zabytków polskiej kultury zajmują, przemycane z Rosji, późne ikony o miernej wartości kulturowej. Artykuł jest próbą wyjaśnienia tego zjawiska w kontekście przemian współczesnego muzealnictwa.
Źródło:
Muzealnictwo; 2017, 58; 296-306
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ZWIĄZEK MUZEÓW W POLSCE W LATACH 1914–1939
THE MUSEUM ASSOCIATION IN POLAND 1914–1939
Autorzy:
Agnieszka, Murawska,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433006.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
The Museum Association in Poland
Museums
Museology
National Museum Council
Związek Muzeów w Polsce
muzealnictwo
Muzea
Państwowa Rada Muzealna
Opis:
The article presents basic information on the activity and changes of the organisation associating museums and their professionals in inter-war Poland. It recalls the personalities who influenced the development of museology, their opinions and the positions they held. It presents the organisation’s aims and tasks, as well as the problems which museum professionals had to face when rebuilding the Polish state after 123 years of occupation. 1914 marked the beginning of the organisation and foundation of the Polish Museum Professionals’ Delegation as a representation of Polish museums originating in the three partitions: Austrian, Russian and Prussian. In 1930 the name was changed to the Museum Association in Poland, and it was preserved until the end of the organisation’s existence in 1951. The 1930s saw a substantial development of organisations associating museums of various kinds: historical, artistic, natural, the Polish Geographical Society, specialist and ethnic.In 1939, the Association included 110 museums out of 125 in the country. The Museum Association in Poland co-authored legislative proposals related to museology, debated various general problems such as the role of museums in the state and society, relations with state authorities and local governments, the financing and development of museums, their aims and tasks, the level of museum offer as well as on training and paying museum professionals. Representatives of the Museum Association in Poland played a significant role in the National Museum Council, a consultative governmental body. One of the Museum Association’s achievements was the publication in 1947 of the Muzealnictwo handbook, as well as issuing periodicalsdevoted to museum matters.
Artykuł przybliża podstawowe informacje na temat działalności i przemian organizacji skupiającej muzea i muzealników w II Rzeczypospolitej. Wspomina osobistości, które miały wpływ na rozwój muzealnictwa, ich poglądy i zajmowane stanowiska. Przedstawia cele i zadania organizacji, a także główne problemy, z którymi muzealnicy musieli się zmierzyć w dobie odbudowy polskiego państwa po 123 latach zaborów. Początek organizacji przypada na rok 1914 i powstanie Delegacji Muzeologów Polskich, jako reprezentacji polskich muzeów z trzech zaborów: austriackiego, rosyjskiego i pruskiego. W 1930 r. dokonano zmiany nazwy na Związek Muzeów w Polsce (ZMwP), która przetrwała do końca istnienia organizacji, tj. do 1951 roku. W latach 30. XX w. nastąpił znaczący rozwój organizacji skupiającej muzea różnych typów: historyczne, artystyczne, przyrodnicze, Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, specjalistyczne oraz mniejszości narodowych. W 1939 r. do Związku należało 110 muzeów (na 125 ogółem). Związek Muzeów w Polsce współtworzył projekty legislacyjne związane z muzealnictwem, debatował nad rozwiązywaniem różnorakich problemów ogólnych – rolą muzeów w państwie i społeczeństwie, stosunków z władzami państwowymi i samorządami, finansowaniem i rozwojem muzeów, celów oraz zadań muzeów, a także poziomem oferty muzealnej oraz kształceniem i wynagradzaniem muzealników. Znacząca była rola przedstawicieli ZMwP w Państwowej Radzie Muzealnej, ciele opiniodawczym dla rządu. Osiągnięciem ZMwP było opracowanie podręcznika pt. Muzealnictwo, wydanego już w 1947 r. oraz wydawanie periodyków poświęconych sprawom muzealnictwa.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 115-125
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
OGRODY MUZEÓW W MIASTACH W ROLI PARKÓW MIEJSKICH. KONTEKST SPOŁECZNY
MUSEUM GARDENS IN CITIES AS URBAN PARKS. SOCIAL CONTEXT
Autorzy:
Joanna, Grzonkowska,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433435.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
muzea
ogrody muzeów
ogrody rezydencji
ogrody tematyczne
parki miejskie
museums
museum gardens
gardens of residences
thematic gardens
urban parks
Opis:
Museum gardens or gardens accompanying museums may be divided into three basic types: historical gardens of museum-residences in cities (or historically suburban, but nowadays within the city limits), thematic gardens designed today as an extension or an opening of the museum into the city, as well as the most common ones, gardens or rather green areas beside museums, typically green squares or just lawns. It is worth reminding the people responsible for the surroundings of museum institutions how important it is to consciously design spaces around museum buildings in order to establish the institution’s position, both with respect to its immediate neighbours, i.e. the local community, and the other inhabitants of the city or tourists. The aim of this article is also to highlight the social function of museum gardens in cities, which is just as important as their roles as decoration and as close adjuncts to the museums themselves. For the inhabitants of the city, a museum garden is primarily a local public park, a place for everyday walks, for socialising, whose state and appearance is of keen interest. Museums cannot neglect this sense of affection and interest. A museum which treats its garden as another exhibition should also adapt its offer to the needs and expectations of its immediate neighbours.
Ogrody muzeów lub też ogrody towarzyszące muzeom można podzielić na trzy podstawowe typy: zabytkowe ogrody muzeów rezydencji w miastach (lub podmiejskie historycznie, a dziś znajdujące się w obrębie tkanki miejskiej), ogrody tematyczne projektowane współcześnie jako przedłużenie lub otwarcie muzeów na miasto oraz najczęstsze – ogrody czy raczej tereny zielone towarzyszące muzeom, a na ogół zieleńce lub po prostu trawniki. Warto zwrócić uwagę osób odpowiedzialnych za otoczenie instytucji muzealnych na to, jak ważną rolę dla budowania pozycji instytucji mogą spełniać świadomie zaprojektowane przestrzenie wokół budynków muzealnych – zarówno wobec najbliższych sąsiadów czyli społeczności lokalnej, jak i innych mieszkańców miasta, ale także wobec turystów. Celem artykułu jest zwrócenie uwagi także na społeczną funkcję ogrodów muzeów w miastach – równie istotną, co role: dekoracyjna i ściśle muzealna. Dla mieszkańców miasta ogród muzeum jest przede wszystkim lokalnym parkiem publicznym, miejscem codziennych spacerów, życia towarzyskiego, przedmiotem żywego zainteresowania jego kondycją i urodą. Muzeum nie może tego przywiązania i zainteresowania ignorować. Muzeum traktując ogród jako kolejną ekspozycję powinno dostosować swoją ofertę także do potrzeb i oczekiwań najbliższych sąsiadów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 244-252
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘National collections of contemporary art’ programme. Part two: applicants/ collections and results/evaluation
Autorzy:
Szafrański, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27810606.pdf
Data publikacji:
2022-08-03
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
National Collections of Contemporary Art’
programmes of the Minister of Culture and National Heritage
financing
public collections
museums of contemporary art
Opis:
The ‘National Collections of Contemporary Art’ Programme of the Ministry of Culture and National Heritage constitutes an interesting case of a systemic solution to the question of financing museum collections’ purchases. Its implementation demonstrated changeability of action (both from the point of view of the applicants, and Programme’s evaluators and organizer), while at the same time the genuine assumptions were maintained, namely the support provided to the major museums, most often newly established, whose statutory goal would be and is collecting contemporary art. Turning points in the Programme, as well as the observation of applicants’ strategies while the Programme functioned served as the basis for the Programme’s evaluation, and led to replacing it with the ‘National Collections of Contemporary Art’ Programme, these, however, demonstrated failures in consistency, in particular without pointing to the final systemic solution in this respect.
Źródło:
Muzealnictwo; 2022, 63; 86-93
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jewish Museums In Europe: genesis and profile
Muzea żydowskie w Europie – geneza i charakterystyka
Autorzy:
Sztyma, Tamara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/432998.pdf
Data publikacji:
2019-05-15
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Jewish museums
new museology
narrative exhibition
Holocaust
commemoration
multiculturality
pluralism
muzea żydowskie
nowe muzealnictwo
wystawa narracyjna
Zagłada
upamiętnianie
wielokulturowość
pluralizm
Opis:
In the last decades of the 20th c. and following 2000, a real 'boom' in founding Jewish museums throughout Europe could be observed. A lot of new institutions were established, and old ones were modernized. All this resulting from the growing urge to overcome silence over the Holocaust, to square up with the past, and to open the debate on the multiethnicity of the history of Europe. This, in turn, was favoured by the occurring phenomena: Europe’s integration, the fall of the Iron Curtain, and the development of democratic civil societies. New Jewish museums established in Europe, though inevitably making a reference to the Shoah, are not Holocaust museums as such, and they do not tell the story of the genocide. Their goal is mainly to restore the memory of the centuries of the Jewish presence in a given country, region, and town: they tell this story as part of the history of the given place, and aim at having it incorporated into the official national history. Moreover, their mission is to show the presence and importance of the Jewish heritage in today’s world, as well as to ask questions related to Jewish identity in contemporary Europe. The civilizational conflicts that arose after the relatively peaceful 1990s, outlined a new framework for the activity of Jewish museums which, interestingly, gradually go beyond the peculiar Jewish experience in order to reach a universal level. With such activities they try to promote pluralism and multicultural experience, shape inclusive attitudes, give voice to minorities, speak out against all the manifestations of discrimination and exclusion. Since these museums deal with such sensitive challenging issues, they have to well master the structure of their message on every level: that of architecture, script, exhibition layout, and accompanying programmes, thanks to which they unquestionably contribute to creating new standards and marking out new trends in today’s museology as well as in museum learning.
W ostatnich dekadach ubiegłego wieku oraz po roku 2000 nastąpił prawdziwy „boom” w tworzeniu muzeów żydowskich w Europie. Założono wiele nowych placówek, bądź przebudowano i zmodernizowano stare. Wiązało się to z rosnącą potrzebą przerwania milczenia wokół Zagłady, dokonania rozliczeń z przeszłością i otwarcia debaty na temat wieloetnicznej historii Europy. Sprzyjały temu zachodzące w tym czasie zjawiska – proces integracji europejskiej, upadek żelaznej kurtyny i rozwój demokratycznych obywatelskich społeczeństw. Nowe muzea żydowskie zakładane w Europie – choć muszą się odnosić do Zagłady – nie są muzeami Holokaustu, nie opowiadają historii ludobójstwa. Mają na celu przywrócenie pamięci o wiekach żydowskiego życia w danym państwie, regionie i mieście – opowiadają tę historię jako część dziejów danego miejsca i zabiegają o włączenie jej do oficjalnej historii narodowej. Ich misją jest również pokazanie obecności i znaczenia żydowskiego dziedzictwa w dzisiejszym świecie oraz zadawanie pytania o żydowską tożsamość we współczesnej Europie. Konflikty cywilizacyjne jakie pojawiły się po, relatywnie spokojniejszych z punktu widzenia Europy, latach 90. XX w., wyznaczyły nowe ramy dla działalności muzeów żydowskich, które coraz częściej wychodzą poza doświadczenie specyficznie żydowskie, na poziom uniwersalny. Swoimi działaniami pragną promować pluralizm i wielokulturowość, kształtować postawy inkluzyjne, dają głos mniejszościom, przemawiają przeciwko wszelkim przejawom dyskryminacji i wykluczenia. Ze względu na fakt, że poruszają drażliwe, trudne kwestie, muszą dobrze panować nad konstrukcją przekazu na każdej płaszczyźnie – architektury, scenariuszy i aranżacji wystaw, programów towarzyszących, przez co niewątpliwie przyczyniają się do tworzenia nowych standardów i wytyczania trendów w dzisiejszym muzealnictwie i muzealnej edukacji.
Źródło:
Muzealnictwo; 2019, 60; 55-63
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Regulations with respect to civil turnover in the act on the restitution of polish heritage assets and their application to museums’ operation
Regulacje dotyczące obrotu cywilnoprawnego w ustawie o restytucji narodowych dóbr kultury i ich zastosowanie w działalności muzealnej
Autorzy:
Barbasiewicz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932750.pdf
Data publikacji:
2021-08-09
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Act on the Restitution of Poland’s National Heritage Assets
national heritage assets
public collections
public museums
private museums
Church museums
form of acts in law
accession
de-accession
deposit contract
rental contract
acquisition from an unauthorised person
prescription
limitation of claims
Ustawa o restytucji narodowych dóbr kultury
narodowe dobro kultury
zbiory publiczne
muzea publiczne
muzea prywatne
muzea kościelne
forma czynności prawnych
akcesja
deakcesja
umowa depozytu
umowa wypożyczenia
nabycie od nieuprawnionego
zasiedzenie
przedawnienie roszczeń
Opis:
It is the legal regulations related to civil turnover specified in the Act of 25 May 2017 on the Restitution of Polish Heritage Assets (consolidated text, Journal of Laws 2019, Item 1591) in the context of the activity of museums and other institutions running a museum activity that is the topic of the paper. They speak of legal activities including ownership transfer or charge on Poland’s heritage assets pertaining to public collections, or the ban on acquiring assets from a person unauthorized to dispose of them or manage them by prescription, as well as of the non-limitation of claims for their release. The Author analyses the central concept of the quoted Act: that of the national heritage assets of the Polish Republic pertaining to public collections, while discussing in detail both criteria that are related to it: subject- and ownership-related ones. He points to the fact that the definition of public collections it contains is extremely broad, covering not only public collections in the colloquial meaning of the term, but also the collections of the majority of private museums, as well as non-museum collections of private entities and persons, as long as they have applied public financing. In the further part of the paper, the civil-law regulations specified in the Act are discussed, with special emphasis on the requested form of the legal actions including the transfer of ownership or burden (in writing with a certified date) suggesting that this can apply also to deposit or lending contracts. He also discusses the praxis and judicature with respect to the in writing with a certified date pointing to the possible lack of the awareness of the contract parties that the object of the contract pertains to a public collection in compliance with the provisions of the Act, and that the special contract format should be kept. In this context the Author presents some practical solutions allowing to avoid certain negative consequences. In the conclusion it is emphasized that the regulation contains certain concepts which might inspire essential interpretative doubts having impact on the application of the discussed regulations.
Tematem artykułu jest omówienie, w kontekście działalności muzeów i innych instytucji prowadzących działalność muzealną, regulacji dotyczących obrotu cywilnoprawnego zawartych w Ustawie z dnia 25 maja 2017 r. o restytucji narodowych dóbr kultury (tekst jednolity Dz.U. 2019 poz. 1591.). Dotyczą one formy czynności prawnych obejmujących przeniesienie własności lub obciążenie narodowych dóbr kultury RP należących do zbiorów publicznych, zakazu nabycia ich własności od osoby nieuprawnionej do rozporządzania oraz przez zasiedzenie, a także nieprzedawnienia roszczeń o ich wydanie. Autor analizuje centralne pojęcie przywołanej ustawy – to jest pojęcie narodowego dobra kultury RP należącego do zbiorów publicznych – omawiając szczegółowo oba dotyczące go kryteria: podmiotowe i własnościowe. Wskazuje, że definicja zbiorów publicznych zawarta w ustawie jest bardzo szeroka – obejmuje nie tylko zbiory publiczne w znaczeniu potocznym, ale również zbiory większości muzeów prywatnych, a także niemuzealne kolekcje podmiotów i osób prywatnych, jeśli korzystały ze środków publicznych. Następnie autor omawia zawarte w ustawie regulacje cywilnoprawne, szczególną uwagę poświęcając wymaganej formie czynności prawnych obejmujących przeniesienie własności lub obciążenie (forma pisemna z datą pewną) wskazując, że może ona dotyczyć także umów depozytu oraz umów dotyczących wypożyczenia. Omawia także praktykę oraz orzecznictwo dotyczące formy pisemnej z datą pewną, wskazując na możliwy brak świadomości stron umowy, że przedmiot umowy należy do zbiorów publicznych w rozumieniu ustawy, i że winna być zachowana szczególna forma umowy. W tym kontekście autor przedstawia praktyczne rozwiązania pozwalające uniknąć negatywnych konsekwencji. W konkluzji autor podkreśla, że regulacja zawiera pojęcia budzące istotne wątpliwości interpretacyjne wpływające na stosowanie omawianych przepisów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 198-207
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
An evidence of creative spirit. Architecture of museum edifices in an Independent Republic of Poland
Dokument twórczego ducha. Architektura gmachów muzealnych w Niepodległej Rzeczypospolitej
Autorzy:
Ciarkowski, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933027.pdf
Data publikacji:
2018-08-06
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
architecture of museums’ edifices
avant-garde
modernism
classicism
national identity
national style
architektura gmachów muzeów
awangarda
modernizm
klasycyzm
tożsamość narodowa
styl narodowy
Opis:
May this Parthenon of arts (…) be a heart consoling evidence of greatness of an immortal, everlastingly creative spirit of Poland. Words written in the foundation act for construction of the National Museum in Warsaw leave no doubt – culture was perceived by the authorities of the Second Polish Republic (1918–1945) as extremely important factor in building the identity of a reborn state. Soon after regaining independence, constructions of edifices for theatres and museums were being planned and conducted; moreover, new institutions were in the process of being established. It is enough to mention that in the mid-1930s there were 135 public museums, half of which founded after 1918. A culture-forming role of public edifices’ construction was to reinforce an image of the Second Polish Republic as, firstly, an inheritor of Poland from the time before the Partitions period, and secondly – a modern state with ambitions of a regional leadership. First projects directly continued a style from the turn of the 19th and 20th centuries. Theatres’ buildings designed in 1924: national theatre in Warsaw and municipal one in Łódź (the latter never executed) by Czesław Przybylski featured simplified classical forms. Similarly, first projects of the National Museum in Warsaw (Marian Nikodemowicz, 1924) or the Museum of Pomerania in Toruń (Czesław Przybylski, 1926) followed the 19th-century tradition of the “museum-palace” and the “museum – temple of arts”. The late 1920s and the early1930s marked a significant turning point; projects of that time are an evidence of the search for a new style, which combined an individual reception of modernity with an expression of national identity. The architects of the Silesian Museum (Karol Schayer) and the National Museum in Warsaw (Tadeusz Tołwiński) tried to find their own creative way, so that both the modern and the “state-building” character of the edifices could be equally expressed.
Niechaj ten partenon sztuki (…) będzie krzepiącym serca dokumentem wielkości nieśmiertelnego, wiekuiście twórczego ducha Polski. Słowa zapisane w akcie erekcyjnym Muzeum Narodowego w Warszawie nie pozostawiają wątpliwości – kultura była postrzegana przez władze II Rzeczypospolitej (1918–1945) jako niezwykle istotny czynnik budujący tożsamość odrodzonego państwa. Niemalże od samego początku niepodległości planowano i realizowano budowę gmachów teatrów i muzeów, a także organizowano nowe placówki. Wystarczy wspomnieć, że w połowie lat 30. XX w. działało w Polsce 135 muzeów publicznych, z czego połowa została powołana do życia po roku 1918. Kulturotwórcza rola budownictwa gmachów publicznych kolejno utrwalała obraz II Rzeczypospolitej jako spadkobierczyni Polski przedrozbiorowej, a następnie – państwa nowoczesnego, o ambicjach sięgających przywództwa w regionie. Pierwsze projekty i realizacje stanowią bezpośrednią kontynuację stylistyki przełomu XIX i XX wieku. Zaprojektowany w 1924 r. teatr narodowy w Warszawie i miejski w Łodzi (niezrealizowany) Czesława Przybylskiego posiadały uproszczone formy klasyczne. Podobnie pierwsze projekty Muzeum Narodowego w Warszawie (Marian Nikodemowicz, 1924) czy Muzeum Ziemi Pomorskiej w Toruniu (Czesław Przybylski, 1926), które kontynuowały XIX-wieczną tradycję „muzeum- -pałacu” i „muzeum-świątyni sztuki”. Przełom nastąpił w końcu lat 20. i na początku 30., kiedy powstawały projekty stanowiące wyraz poszukiwania własnej recepcji nowoczesności połączonej z wyrazem tożsamości narodowej. Architekci siedzib Muzeum Śląskiego (Karol Schayer) czy Muzeum Narodowego w Warszawie (Tadeusz Tołwiński) poszukiwali drogi twórczej łączącej nowoczesność i „państwotwórczy” charakter gmachów.
Źródło:
Muzealnictwo; 2018, 59; 146-156
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DZIAŁALNOŚĆ EDUKACYJNA MUZEUM W WERSALU I WYBRANYCH MUZEÓW FRANCUSKICH. METODY PRACY
EDUCATIONAL ACTIVITY AT THE VERSAILLES MUSEUM AND SELECTED FRENCH MUSEUMS. WORKING METHODS
Autorzy:
Maria, Brodzka-Bestry,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/433546.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
educational activity
French residential museums
offers for adults
scenarios of lessons
działalność oświatowa
rezydencjonalne muzea francuskie
scenariusze lekcji muzealnych
książeczki dla dzieci do wystaw
Opis:
The article is devoted to educational activity at the Palace of Versailles. The author has completed an internship as part of the EU programme Leonardo da Vinci. Mobility in the Centre of Educational Activities of the museum in question. During her internship she also visited other residential museums, such as Fontainebleau, Chantilly, Vaux-Le-Vicomte and Malmaison, as well as Paris museums like the Musée Bourdelle, the Musée d’Orsay, the Musée de l’Orangerie, Les Arts Decoratifs and the Musée de Monuments Français. The author starts by presenting the visual information system and the museum’s first contact with their public via website, newsletter, printed materials; she also describes the Ticket Office, the Entrance and the Waiting Hall. The museum in Versailles is visited by a huge number of tourists every day, 7.28 million in 2012. One important factor differentiating France from Poland is the close cooperation between the French Ministries of Culture and Education, as a result of which several teachers spend one day a week at the Centre of Educational Activities and work at schools on other days. The Centre is responsible for training teachers to guide their students around the Palace of Versailles independently; entrance to the Palace is free of charge for them, whereas lessons and workshops prepared by museum employees or their associates are payable. The article describes the basic educational offer for adults, students, families with young children, and also mentions the offer for disabled visitors. It also presents the guides’ work as well as the topics they present. Moreover, examples of free children’s booklets and main working methods, such as the use of models, props, drama and the latest technology applied in museums are presented. The author’s experience of educational work at the Royal Castle in Warsaw and other Polish, Central- and Eastern-European museums forms a backdrop to these considerations. There are also some proposals for changes which should take place at the Royal Castle in Warsaw.
Artykuł poświęcony jest działalności edukacyjnej pałacu w Wersalu. Autorka odbyła miesięczny staż w Biurze Działań Edukacyjnych tego muzeum, w ramach programu unijnego Leonardo da Vinci. Mobilność. Podczas stażu zwiedziała też inne muzea rezydencjonalne, takie jak Fontainebleau, Chantilly, Vaux-Le-Vicomte, Malmaison oraz paryskie muzea Musée Bourdelle, Musée d’Orsay, Musée de l’Orangerie, Les Arts Decoratifs, Musée de Monuments Français. Na początku autorka przedstawia system informacji wizualnej oraz pierwszy kontakt muzeów z publicznością za pomocą strony internetowej, newslettera, informatorów drukowanych, opisuje także kasy, wejście i poczekalnie. Muzeum w Wersalu odwiedza co dzień ogromna rzesza turystów. W 2012 r. frekwencja w Wersalu wynosiła7,28 mln zwiedzających. Ważnym elementem różniącym Francję od Polski jest ścisła współpraca resortu kultury i edukacji, której przejawem jest np. fakt, że w Biurze Działań Edukacyjnych jeden dzień w tygodniu pracuje kilku nauczycieli, którzy w pozostałe dni pracują w szkole. Biuro jest odpowiedzialne za kształcenie nauczycieli tak, aby mogli sami poprowadzić uczniów po pałacu wersalskim – wstęp dla nich do pałacu jest bezpłatny, natomiast lekcje i warsztaty prowadzone przez pracowników i współpracowników pałacu są odpłatne. W artykule omówiono podstawową ofertę edukacyjną dla dorosłych, uczniów, rodzin z małymi dziećmi oraz wspominano ofertę dla osób niepełnosprawnych. Przedstawiono pracę przewodników i tematy przez nich prowadzone. Zaprezentowane także zostały przykładowe, darmowe książeczki dla dzieci oraz podstawowe metody pracy, jak np. wykorzystanie modeli, rekwizytów, dramy oraz najnowsze osiągnięcia techniki stosowane w muzeach. Tłem do tych rozważań są doświadczenia z pracy oświatowej w Zamku Królewskim w Warszawie i innych, polskich oraz środkowo i wschodnio-europejskich muzeów. Sformułowano także postulaty w kierunku pewnych zmian, jakie powinny nastąpić w Zamku Królewskim w Warszawie.
Źródło:
Muzealnictwo; 2015, 56; 104-114
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies