O roszczeniach konsumentów w przypadku niezgodności towaru z umową po wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie Weber i Putz

Zadaniem Trybunału Sprawiedliwości UE jest dokonywanie takiej wykładni przepisów prawa europejskiego, która pozwala na realizację celów ustawodawcy europejskiego. Prowadzenie jednolitej wykładni przez Trybunał zmierza do wzmocnienia dalszej harmonizacji praw krajowych państw członkowskich Unii Europejskiej. Jednak w momencie, gdy wyrok stawia tyle samo pytań, na ile odpowiada, jak w przypadku wyroku w sprawie Weber i Putz dotyczącego podziału odpowiedzialności za koszty, które muszą być poniesione, aby wymienić towar konsumpcyjny niezgodny z umową, obowiązek sądów krajowych w postaci konsekwentnej wykładni prawa europejskiego może być trudny do spełnienia. W niniejszym artykule autorka bada sposób implementowania wyroku w sprawie Weber i Putz w Niemczech, skąd sprawa ta pochodzi. Analiza ta pozwala określić trudności, którym sądy krajowe będą musiały sprostać przy podejmowaniu decyzji, jak podzielić między konsumentami a sprzedawcami koszty demontażu towaru już zainstalowanego, lecz niezgodnego z umową, jak również koszty zamontowania nowego, zgodnego z umową towaru. W artykule wskazane zostaną również możliwe konsekwencje tego wyroku, które prawdopodobnie nie były zamierzone przez Trybunał Sprawiedliwości UE. Wyrok w sprawie Weber i Putz pozwala mianowicie konsumentom zdecydować się na odstąpienie od umowy sprzedaży i żądanie odszkodowania nawet w sytuacji, gdy sprzedawca wciąż mógłby poprawnie wykonać umowę sprzedaży konsumenckiej. W wyniku harmonizacji minimalnej prawa sprzedaży konsumenckiej, w tym pozostawienia regulacji wysokości i rodzajów odszkodowania we właściwości ustawodawców krajowych, sytuacja konsumentów po odstąpieniu od umowy sprzedaży może znacznie różnić się od siebie w różnych państwach członkowskich.

The role of the CJEU is to interpret EU law provisions so as to promote the intentions of the European legislator. Clarity introduced by the CJEU is supposed to contribute to further harmonization of national legal systems of its Member States. However, when a judgment raises as many questions as it answers, like in the Weber and Putz case on the assignment of liability for costs that must be covered when a non-conforming good is replaced, national courts might find it hard to fulfil their duty of consistent interpretation. This article examines the implementation of the Weber and Putz judgment by German courts, where this case had originated. It identifies difficulties in the use of the test provided by the CJEU whereby the national judge can decide how to divide among consumers and sellers the costs of the removal of already installed, non-conforming goods and of the installation of new, conforming goods. The analysis presents also potential unexpected effects of the CJEU ruling. Due to the lack of full harmonization of European consumer sales law, and the fact that damages were left to national laws to regulate, consumers may be significantly better off in some Member States if they chose the opt-out clause created in Weber and Putz: to terminate the contract and claim damages, instead of trying to give sellers another chance to perform