Paradygmat misyjny papieża Franciszka

Niniejszy artykuł stawia sobie za cel podkreślenie, iż w nauczaniu obecnego papieża Franciszka zawiera się duży potencjał misyjny. Wpływa on z pragnienia papieża ożywienia działalności misyjnej Kościoła. Ukazano także źródła rozumienia Kościoła przez obecnego Ojca Świętego, których początek należy upatrywać w recepcji nauczania Soboru Watykańskiego II, kontynuacji myśli oraz praktyki papieży doby posoborowej a także w indywidualne doświadczenie papieża Franciszka – jezuity. Przytoczone w artykule niektóre fragmenty jego wypowiedzi mają za zadanie ukazać treść oraz styl wypowiedzi papieża. Franciszek w swoich wypowiedziach, przekazuje naukę o tym, że bycie chrześcijaninem jest związane z podejmowaniem zadań misyjnych co jest zadaniem wymagającym i jest zaprzeczeniem stagnacji. Franciszek często używa słów i zwrotów: „droga”, „wyjście na peryferie” „otworzyć drzwi”, „wyruszać”. Nawiązuje w nich do mandatu misyjnego Jezusa Chrystusa odczytanego jako dosłowne wezwanie skierowane do wszystkich ochrzczonych oraz do „Przypowieści o synu marnotrawnym”. W ten sposób papież pragnie ukazać specyfikę życia chrześcijańskiego jako życia aktywnego, otwartego na bliźniego. Jako głównych adresatów działalności Kościoła wskazuje ojciec święty osoby wykluczone ze społeczeństwa: biedne, chore, będące daleko, zmarginalizowane. Konkluzja, którą można przyjąć, stanowi teza, że recepcja nauczania papieża Franciszka być może spowoduje przeobrażenie misyjne Kościoła, które jest celem obecnego pontyfikatu oraz większą wrażliwość chrześcijan na osoby w różny sposób znajdujące się „na peryferiach”.

This article aims to underline that the teachings of the present Pope contain a great deal of missionary potential. It is influenced by the Pope‘s desire to revive the Church‘s missionary activity. This is based on the source of the present Holy Father‘s way of understanding the Church, whose origins are to be found in the reception of the teachings of the Second Vatican Council, the continuation of these thoughts, the practices of the popes of the post-Conciliar era and the individual experiences of Pope Francis the Jesuit. Some of the passages quoted in the article are meant to show the contents and style of the Pope‘s speeches. Francis, in his remarks, teaches that being a Christian is linked to missionary work, which is a demanding task counteracting stagnation. Francis often uses words and phrases such as: “road”, “go out to the periphery”, “open the door” and “move out”. They refer to the missionary mandate of Jesus Christ, read as a literal call addressed to all believers as in the “Parable of the Prodigal Son”. In this way, the Pope wishes to show the specificity of Christian life as an active, openminded lifestyle. It means reaching out to a person who should be accepted and to get to people with the message of the Gospel. As the main addressees of the Church‘s activity, the Holy Father mainly pointed out people excluded from society, particularly the poor and the sick. The conclusion that can be accepted is that the reception of the teachings of Pope Francis may have the effect of transforming the Church‘s mission activity and initiate a greater sensitivity among Christians towards persons who are marginalized in different ways.