Synge, with his “fully-flavoured” Hiberno-English established a tradition of Irish theatrical eloquence that has come down into the contemporary period in the lyrical fluencies of Brian Friel, the vatic speech of Frank McGuinness and the Midlands poeticism of Marina Carr. Tom Murphy, however, set a different sort of precedent, resistant to such eloquence, forging a stage speech instead from the broken language of the inarticulate. The aim of this paper is to explore the rejection of ‘poetry talk’ in contemporary Irish drama, and the various ideolects created by Billy Roche, Conor McPherson, Martin McDonagh, Mark O’Rowe and Enda Walsh.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00