Intertekstualne refleksje Jacka Kaczmarskiego i Gerta Hofmanna o „Ślepcach” Petera Bruegla

Artykuł Intertekstualne refleksje o „Ślepcach” Pietera Bruegla, Jacka Kaczmarskiego i Gerta Hofmanna ukazuje intelektualne związki między obrazem niderlandzkiego mistrza a wierszem polskiego barda i powieścią niemieckiego prozaika. Płótno szesnastowiecznego malarza zainspirowało twórców XX wieku do podjęcia refleksji nad otaczającym ich światem, celem i sensem życia człowieka, którego losami władają często pycha, duma, nienawiść, żądza panowania nad innymi. Mimo ogromnej siły zła – zdaniem pisarzy – należy jednak podejmować, wciąż na nowo, próby ukierunkowania na kultywowanie pierwiastków stanowiących o dobrej stronie natury ludzkiej, nadających egzystencji każdego z nas ludzki wymiar. Upadając, potykając się, doznając bólu i cierpienia, ślepcy podnoszą się, pokonują swoje własne, fizyczne ograniczenia, pozwalając wierzyć, że takich czynów dokonać mogą wszyscy.

The article Intertextual deliberations on »The Blind« by Pieter Bruegel, Jacek Kaczmarski and Gert Hofmann indicates intellectual connections between the painting by Dutch master (The Blind Leading the Blind), the poem by Polish bard (The Parable of the Blind) and the novel by German writer (Blindensturz). The canvas by sixteenth century’s painter inspired creators of the 20th century to reflect on the surrounding world, the purpose and the meaning of human life whose fate is ruled by hubris, pride, hate, greed of dominance over other. Despite the immense power of evil – in the opinion of the writers – it is vital to attempt again and again to direct at cultivation of the elements constituting a good side of human nature which imparts human dimension to our existence. Through falling down, tripping, experiencing pain and suffering the blind rise and overcome personal and physical constraints. They let us believe that such deeds can be performed by everyone.