Польські жіночі релігійні громади на правобережній Україні наприкінці ХІХ – на початку ХХ ст

In the end of 19 – beginning of 20 centuries on the right bank of Ukraine are women’s religious communities created on the initiative of the Catholic Church. The most common among them are the monasteries of the order of the heart of the Virgin Mary, who had been in many cities of Wołynia and Podola. The society had the spiritual care of parishioners, arranged for young women sewing workshops, dormitories, homeless shelters. A characteristic feature of religious communities is the secret of initial Polish schools. This was due to the need to disseminate education and job conducting patriotic education. At the beginning of the 20th century there are women’s mutual aid society under the patronage of the Catholic Church. As religious communities, they help women find jobs, cheap housing, receive social security in the event of loss of work, etc., these organizations also have cultural and educational work. Women’s religious communities, under the tutelage of the Catholic Church, became part of the Polish women’s movement on the right bank of Ukraine. Not only do they unite women, but also provide them with the experience of collective action and the protection of their national and professional interests, understanding the usefulness of action to benefit society. The Polish women’s societies was to protect the interests of women and the Church.

W końcu XIX i na początku XX wieku na prawobrzeżnej Ukrainie działały wspólnoty religijne kobiet utworzone z inicjatywy Kościoła katolickiego. Najliczniejsze z nich były klasztory Zakonu Serca Najświętszej Maryi Panny, które funkcjonowały w wielu miastach Wołynia i Podola. Społeczności te sprawowały duchową opiekę nad parafianami, organizowały warsztaty szwalnicze dla młodych kobiet, prowadziły internaty i schroniska dla bezdomnych. Cechą charakterystyczną wspólnot religijnych prawobrzeżnej Ukrainy było prowadzenie początkowych tajnych polskich szkół. Było to wynikiem zarówno konieczności upowszechniania edukacji, ale także zrozumienia potrzeby prowadzenia edukacji patriotycznej. Na początku XX wieku istniały towarzystwa wzajemnej pomocy dla kobiet pod patronatem Kościoła katolickiego. Jako wspólnoty religijne, pomagały kobietom znaleźć pracę, tanie mieszkania, uzyskiwać ochronę socjalną w przypadku utraty pracy, itp. Powyższe organizacje prowadziły również pracę kulturalno-oświatową. Kobiece wspólnoty religijne, pod opieką Kościoła katolickiego, stały się częścią polskiego ruchu kobiecego na prawobrzeżnej Ukrainie. Nie tylko zjednoczyły kobiety, ale także dawały im doświadczenie zbiorowego działania i ochronę ich interesów narodowych i zawodowych, oraz zrozumienie przydatności działania z pożytkiem dla społeczeństwa. Działalność wspólnot religijnych polskich kobiet była w obronie interesów Kościoła i samych kobiet.