Attitudes towards euthanasia in the context of fear of death among physiotherapists and caregivers of patients with paresis

Background: The permissibility of euthanasia raises many moral dilemmas, dividing the general public on this matter. Attitudes towards euthanasia depend on socio-cultural (age, beliefs) and individual factors (personality traits or working in medical professions). Aim of the study: The aim of the study was to establish attitudes towards euthanasia and the level of anxiety before death among people in close contact with persons suffering from paresis. The hypotheses assumed that contact with disabled patients, who require constant care, and the type of such contact, modify the perceived fear of death and attitudes towards euthanasia. Material and methods: Two clinical groups were involved in the study: physiotherapists dealing with stroke rehabilitation, family caregivers permanently taking care of close relatives of cerebral stroke survivors. The results of the two groups were compared to those of the control group, who were individuals with no personal experience in the care of patients with paresis. Attitudes towards euthanasia were measured in three dimensions: information support, liberal attitudes and conservative attitudes. Results: The results showed no intergroup differences in two dimensions: liberal attitude and the fear of death. Physiotherapists were the least conservative in their attitudes in comparison to other participants and they appreciated the information support more than participants from the control group. Conclusions: The results indicated that everyday contact with the patients suffering from paresis can increase conservative attitudes toward euthanasia but only among caregivers.

Wstęp: Dopuszczalność eutanazji budzi wiele dylematów moralnych, dzieląc opinię publiczną na jej zwolenników i przeciwników. Wśród determinantów postaw wobec eutanazji wyróżnia się czynniki społeczno-kulturowe (przekonania, wiek) oraz indywidualne (cechy osobowości, wykonywanie zawodów medycznych). Cel pracy: Celem prezentowanych badań było ustalenie postaw wobec eutanazji oraz poziomu lęku przed śmiercią u osób mających stały kontakt z osobami z niedowładami. Przyjęte hipotezy zakładały, że kontakt z chorymi niepełnosprawnymi, którzy wymagają stałej opieki, oraz rodzaj tego kontaktu modyfikuje odczuwany lęk przed śmiercią i postawy wobec eutanazji. Materiał i metody: W badaniach wzięły udział dwie grupy kliniczne: fizjoterapeuci zajmujący się na co dzień rehabilitacją chorych po udarach mózgowych i bliscy chorych po udarach mózgowych, którzy sprawują nad nimi stałą opiekę. Wyniki obu grup porównywano w wynikami grupy kontrolnej, którą stanowiły osoby niemające żadnych doświadczeń osobistych w opiece nad pacjentami z niedowładami. Postawy wobec eutanazji mierzono w trzech wymiarach: wsparcia informacyjnego, postawy liberalnej oraz postawy konserwatywnej. Wyniki: Uzyskane rezultaty wykazały brak różnic międzygrupowych w dwóch wymiarach: postawy liberalnej oraz lęku przed śmiercią. Najmniej konserwatywną wobec eutanazji grupą okazali się fizjoterapeuci, oni także bardziej niż badani z grupy kontrolnej doceniali znaczenie wsparcia informacyjnego. Wnioski: Osiągnięte wyniki pozwoliły wnioskować, że codzienny kontakt z obłożnie chorymi może wzmacniać konserwatywne postawy wobec eutanazji, ale tylko w grupie opiekunów.