Człowiek nie-zniewolony. Od hellenistycznych wychowawców stoików do ponowoczesnej orgii pragnień

Artykuł stanowi próbę zderzenia z sobą ideału człowieka postulowanego przez Epikteta i Marka Aureliusza z ponowoczesną tyranią sukcesu i maniakalno-narcystyczną wizją ludzkiej natury. Wyjściem do rozważań jest stanowisko Petera Sloterdijka, który stwierdził, że w kulturach wysoko rozwiniętych wychowanie i edukacja podlegają wpływom hamującym i pozbawiającym hamulców. Istota ludzka, która budziła przerażenie w okresie hellenistycznym, jako naruszający „hybris” szaleniec, obecnie funkcjonuje jako imagopata, idealny produkt, żyjący w świecie możliwości i zacierania się granic między realnym a wirtualnym.

The article is an attempt to juxtapose the ideal of man postulated by Epictetus and Marcus Aurelius with postmodern tyranny of success and manic-narcissistic vision of human nature. The basis for discussion is the standpoint of Peter Sloterdijk, who said that in highly developed cultures, upbringing and education are influenced by inhibitory factors and depriving of the brakes factors. A human being, who frightened in the Hellenistic period, as a violation of “hubris” madman, now functions as imagopathy, a perfect product, living in a world of possibilities and the blurring of the boundaries between the real and the virtual.