Perspektywy i problemy wykorzystania Północnej Drogi Morskiej w żegludze międzynarodowej

Północna Droga Morska jest najkrótszym szlakiem żeglugowym łączącym europejską część Rosji z Dalekim Wschodem i Syberią. Poszukiwanie przejścia północnego jako drogi do Chin i Indii trwało od połowy XVI do końca XIX w., a w poszukiwaniach uczestniczyli głównie Anglicy, Holendrzy i Rosjanie. Szlak jest niezwykle ważny, bo tylko w 2007 r. statki żeglujące po Morzu Arktycznym przewiozły około 10 mln ton różnych towarów. Północna Droga Morska to troska Rosji, a „północny korytarz” wszedł do „Strategii transportowej Rosji do 2030 r.”. Opracowano również „Koncepcję rozwoju PDM do 2015 r.” i projekt ustawy o Północnej Drodze Morskiej. Istotnym czynnikiem wpływającym na wykorzystanie Północnej Drogi Morskiej będą wzajemne relacje między członkami Rady Arktycznej (Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Kanada, Rosja, Norwegia, Finlandia, Szwecja i Dania), państwami posiadającymi status obserwatora w Radzie (Niemcy, Francja, Holandia, Wielka Brytania, Hiszpania i Polska) oraz państwami starającymi się o status obserwatora (Chiny, Japonia, Korea Południowa).

The Northern Sea Route is the shortest shipping lane connecting European part of Russia with the Far East and Syberia. The search for a route to China and India, undertaken by the English, Dutch and Russians, went on from mid 16th century until the end of 19th century. Its importance in the present day is exemplified by the traffic: 2007 alone saw 10 million tons of goods shipped along the Route. The Northern Sea Route is the apple of Russia’s eye. It plays a major part in the Transport Strategy of the Russian Federation until 2030, Russia also produced Concept of the Northern Sea Route Development until 2015 and a draft new law specifically addressing shipping along it. A crucial factor in economic feasibility of the route is the state of relations between members of the Arctic Council (the United States, Canada, Russia, Norway, Finland, Sweden, Iceland and Denmark), the observer states (Germany, France, the Netherlands, the United Kingdom, Spain and Poland) and the states that requested observer status (China, Japan, South Korea).