O denerwującej niemożliwości inkluzywnej architektury

Artykuł rozważa możliwość i warunki zaistnienia architektury i przestrzeni inkluzywnej, reinterpretując i „uprzestrzenniając” idee powszechnego zbawienia (Orygenes) oraz punktu Omega (Theilard de Chardin, w interpretacji Paolo Solierego). Powołując się na chrześcijański „problem piekła” jako przestrzeni z definicji ekskluzywnej, artykuł konstruuje model architektury, która ów ekskluzywizm przezwycięża. Artykuł przywołuje przykłady zrealizowanych obiektów oraz elementy postmodernistycznych teorii architektonicznych, by pokazać możliwość dalszego rozwoju architektury poza obecnie obowiązujący paradygmat autonomicznego obiektu o zdefiniowanych funkcjach.

Article considers the possibility and conditions for the occurrence of inclusive architecture and space, re-interpreting and 'spatialising' ideas of universal salvation (Origen) and the Omega point (Teilhardde Chardin, in the interpretation of Paolo Solieri). Referring to the Christian 'problem of hell', as a zone of exclusion the article constructs a model of architecture that overcomes this exclusivity. Article uses examples of buildings and elements of postmodernist architectural theory to show the possibility of further development of architecture beyond the current paradigm of autonomous object.