W poszukiwaniu tożsamości pokolenia ’89. Na manowcach wszechkreatywności

Próba charakterystyki pokolenia po ’89 okazuje się problematyczna ze względu na brak wspólnego mianownika historycznego; dotąd nie można mówić o wytworzeniu jakiejkolwiek ponadjednostkowej tożsamości. Cechy przypisywane młodemu pokoleniu, takie jak: biegłość technologiczna, elastyczność na rynku i tzw. kreatywność są cechami powierzchownymi. Ciągła ich obecność w dyskursie jest utrudnieniem w krystalizowaniu się tożsamości grupy rówieśniczej, jak i indywidualizmu jednostek. Jest to specyficzne pokolenie, które nadal nie posiada tożsamości, bowiem jednostki wspólnie istnieją wyłącznie jako grupa konsumencka. Genezą problemu zdaje się bezkrytyczny stosunek do rynku. Kreatywność, którą rzekomo odznacza się to pokolenie nie spełnia podstawowej definicji – sam brak postawy innowacyjnej charakteryzuje przede wszystkim środowisko młodych twórców.

The attempt to characterize the generation ‘89 is problematic because it lacks a common denominator in history. We are not able to talk about representatives of this generation as the group with superindividual identity. Young people are technologically proficient, flexible in labour market and ‘creative’ – but these characteristics are superficial. Their presence in discourse is an impediment to forming peer group identity or the identity of an individual. Generation born after 1989 – called the pictorial generation – is a specific case of youths without identity because individuals operate together only as a consumer group. The reason might be their uncritical approach to the market. Creativity of ‘the pictorials’ do not meet the definition of creativity – even in youths’ art communities.