Współpraca instytucjonalna i angażowanie społeczeństwa jako elementy planowania zrównoważonej mobilności miejskiej

Szacuje się, że do 2050 roku liczba mieszkańców miast wzrośnie do około 6 miliardów, tymczasem już dziś około 80% Europejczyków żyje na obszarach miejskich. Popularne wśród architektów hasło „miasta dla ludzi” w kontekście nieustannego wzrostu liczby mieszkańców miast zaczyna nabierać szerszego znaczenia. W związku z tym zachodzi konieczność bliższego przyjrzenia się relacjom między planowaniem zrównoważonej mobilności, a jakością życia mieszkańców określaną m.in. przez swobodę poruszania się kiedy, gdzie i jak chcą – niezależnie od wieku, dochodów czy stanu zdrowia. Niniejszy artykuł przedstawia założenia metodologiczne nowej koncepcji planowania zrównoważonej mobilności miejskiej, która w kontraście do tradycyjnego podejścia opiera się głównie na zaangażowaniu obywateli/interesariuszy oraz współpracy instytucjonalnej pomiędzy różnymi poziomami władz i zarządów oraz pomiędzy sąsiadującymi gminami. Autorzy przybliżyli na podstawie działań podejmowanych przez Gminę Miejską Kraków przykłady związane ze zwiększeniem partycypacji społecznej w planowaniu transportu oraz przykłady współpracy instytucjonalnej, która jest realizowana m.in. przez zespoły zadaniowe, powoływane w Urzędzie Miasta Krakowa na podstawie wniosków, wynikających z merytorycznych i uzasadnionych potrzeb.

It is estimated that by 2050, the urban population will increase to approx. 6 billion people, while nowadays about 80% of Europeans live in the urban areas. Slogan “city for people”, popular among architects, begins to have a broader meaning in the context of the continuous growth of the urban population. Therefore, it is necessary to look more closely at the relationship between planning of sustainable mobility and quality of life among residents, determined by the freedom of movement when, where and how they want - regardless of age, income or health status. This article presents a new concept of methodological principles of sustainable urban mobility planning, which in contrast to the traditional approach, relies heavily on the involvement of citizens and stakeholders and institutional cooperation between the different levels of government and management as well with neighboring municipalities. On the basis of the activities of the Municipality of Cracow the authors present examples associated with increased public participation in urban transport planning and examples of institutional cooperation, which is carried out, among others, by task forces appointed in the City of Cracow on the basis of the conclusions resulting from the substantive and legitimate needs.