Epidemia bezdomności w Wielkiej Brytanii – radykalne przyczyny wymagają radykalnych rozwiązań

Bazując na informacjach z artykułów publikowanych w czasopismach, raportów rządowych i organizacji pozarządowych oraz innych źródeł, autor przedstawia problem wzrostu bezdomności spowodowanego brytyjską polityką gospodarki oszczędnościowej prowadzoną od roku 2010. Analizuje ten wzrost szczególnie w kontekście zmian dotyczących świadczeń socjalnych. Przyglądając się przypadkom osób, które wypadły z system pomocy społecznej, autor koncentruje się na wykorzystywaniu przez władze lokalne prawa do odmowy udzielenia wsparcia osobom bezdomnym, w tym osobom zwolnionym z więzienia. Odnosząc się do środków karnych zastosowanych przez władze lokalne i organy ścigania, pokazuje trudności, na jakie napotykają osoby będące objęte działaniami wspomnianych podmiotów. W ostatniej części prezentuje różnice między dwoma modelami polityki wobec osób bezdomnych – modelem amerykańskim a modelem fińskim. Wielka Brytania ani oficjalnie nie przeciwdziała obozowiskom osób bezdomnych, jak w USA, ani nie przyjmuje za Finlandią, że posiadanie miejsca do mieszkania jest prawem. Opierając się na oskarżeniu Chrisa Glovera, autor wyciąga wniosek, że „morderstwo społeczne” (koncepcja Engelsa z 1844 r.) zostało popełnione na tysiącach ludzi w ramach aktu określanego przeze autora mianem „klasizmu”. Ten akt wojny klasowej z najbardziej bezbronnymi spowodował, że wiele tysięcy osób jest bezdomnych i żyje w bardzo złych warunkach.