Status wojewódzki miasta jako czynnik wzrostu w dobie postindustrialnej

Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy – w odniesieniu do polskich miast – status wojewódzki wciąż może stanowić jedno ze skutecznych źródeł wzrostu lokalnej gospodarki? Autor odwołuje się w swoich analizach do założenia, że wspomniany status oznacza obecność na terenie miasta instytucji regionalnych prowadzących samodzielną politykę, która może prowadzić do uprzywilejowanej pozycji miast wojewódzkich w zakresie dostępu do środków finansowych, jakimi dysponują wspomniane instytucje, a także w kontekście budowy atrakcyjności miasta dla biznesu (poprzez sprawne wydawanie decyzji administracyjnych i wysokie kwalifikacje kadr urzędniczych). Identyfikuje też rolę miast o zróżnicowanym statusie administracyjnym w dokumentach strategicznych rangi krajowej, podkreślając, iż może się to przekładać na sposób rozdzielania zasobów rozwojowych przez instytucje centralne. Następnie dokonuje analizy statystycznej opartej na wybranych wskaźnikach wzrostu gospodarczego, porównując kondycję gospodarczą dwóch miast postwojewódzkich (Kalisza i Legnicy) oraz dwóch ośrodków wojewódzkich (Opola i Zielonej Góry). W konkluzjach sugeruje zaś, że status wojewódzki może być funkcjonalny dla Opola i Zielonej Góry (jako miast wojewódzkich) głównie w kontekście atrakcyjności dla biznesu; nie odgrywa on natomiast istotnej roli w procesie rozdzielania zasobów, jakimi dysponują instytucje wojewódzkie oraz centralne.

The aim of this paper is to find an answer to the question: is the voivodeship status a factor which influences economic growth of the Polish cities? The author of the article intends to check the role of the status taking into account three assumptions. Firstly, the amount of financial support which is transferred from regional public institutions to the voivodeship cities may be bigger than transfers to the province capitals. Secondly, the voivodeship capitals, due to the presence of the regional public institutions, may be more attractive for entrepreneurs than the province capitals. Thirdly, the voivodeship capitals are treated as the most important urban centers in various national strategies, and their formal position may lead to the greater support from the state. The author intends to verify these assumptions using selected indicators of economic growth which show the socio-economic condition of two voivodeship capitals (Opole, Zielona Gora) and two province capitals (Kalisz, Legnica). The results of the analysis suggest that the voviodeship capitals are more attractive for business but the administrative status of these cities does not affect the amount of financial support received from regional and national public institutions.