Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Biodegradation of a new polymer binder based on modified starch in a water environment

Tytuł:
Biodegradation of a new polymer binder based on modified starch in a water environment
Biodegradacja nowego spoiwa polimerowego na bazie skrobi modyfikowanej w środowisku wodnym
Autorzy:
Kaczmarska, K.
Grabowska, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950800.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
biopolymers
polymer binders
moulding sands
biodegradation
biopolimery
spoiwa polimerowe
masy formierskie
biodegradacja
Źródło:
Metallurgy and Foundry Engineering; 2014, 40, 1; 7-14
1230-2325
2300-8377
Język:
angielski
Prawa:
Wszystkie prawa zastrzeżone. Swoboda użytkownika ograniczona do ustawowego zakresu dozwolonego użytku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
In this study, the results of biodegradability of a new polymeric binder consisting of modified starch – Polvitex Z (by Xenon) in a water solution are presented. Biodegradation tests were conducted in accordance with the Zahn–Wellens method, which is intended to denote the susceptibility to biodegradation by microorganisms (in high concentrations during the static test) of the non-volatile, watersoluble organic compounds. Observations of the decomposition process were carried out through regular, daily or at certain time intervals by measurement the Chemical Oxygen Demand (COD) and level of biodegradability (RT) in the prepared samples during the test. The study showed that the starch binder is fully biodegradable material in an aqueous medium.

W niniejszej pracy zostały omówione wyniki badań stopnia biodegradacji roztworu wodnego modyfikatu skrobiowego Polvitex Z firmy Xenon – materiału polimerowego użytego jako spoiwo do mas formierskich. Testy biodegradacji przeprowadzono zgodnie z metodą Zahna–Wellensa, która ma na celu oznaczenie podatności nielotnych, rozpuszczalnych w wodzie związków organicznych na biodegradacje przez mikroorganizmy występujące w dużym stężeniu podczas badania statycznego. Obserwacje procesu rozkładu prowadzono przez regularne, codzienne lub w określonych przedziałach czasowych pomiary chemicznego zapotrzebowania na tlen (ChZT) i stopnia biodegradacji (R T), mierzonych w przygotowanych próbkach w trakcie trwania testu. Przeprowadzone badania wykazały, że spoiwo skrobiowe jest materiałem w pełni biodegradowalnym w środowisku wodnym.

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies