Działalność fundacyjna właścicieli na terenie miast prywatnych Rzeczypospolitej w XVI–XVIII wieku

Artykuł omawia działalność fundacyjną właścicieli miast prywatnych realizowaną na ich terenie w okresie od XVI do XVIII w. w zakresie architektury, fundacje budowli publicznych: świątyń, klasztorów, ratuszy, często okazałych rezydencji. Stopniowo upowszechniał się model układu przestrzeni obejmującego zamek lub pałac, kościoły i samo miasto oraz fortyfikacje. Wiązała się ona z celami propagandowymi i miała manifestować prestiż zajmowanej przez fundatorów pozycji. Podlegała zmieniającym się wymogom modnych stylów architektonicznych. Ostateczny efekt zależał od gustów estetycznych fundatorów i architektów. Uwarunkowany bywał także możliwościami finansowanymi zleceniodawców.