Triumf miłosierdzia nad ofiarą (Mt 9, 9–13; 12, 1–8)

This article presents Jesus’ polemics with the Pharisees concerning the rules of conduct with regards to publicans and sinners (cf. Matthew 9 : 9–13) and the dispute related to celebration of the Sabbath (cf. Mt 12 : 1–8). In both cases, Jesus resolves using the following principle: “I want mercy, not sacrifice” (LXX Ho 6 : 6). In light of this verse, Jesus tries to demonstrate to his opponents that the basic standard reference terms towards those rejected by society and those in need is mercy. The Pharisees’ isolating and pitiless tradition is of merely human origin and does not correspond with the plan of God. That tradition is opposed to mercy, which belongs to the essence of God (cf. Ex 34 : 6).

Artykuł ukazuje polemikę Jezusa z faryzeuszami dotyczącą zasad postępowania wobec celników i grzeszników (por. Mt 9, 9–13) oraz spór związany ze świętowaniem szabatu (por. Mt 12, 1–8). W obu przypadkach Jezus rozwiązuje zaistniałe kwestie w kluczu: „miłosierdzia chcę, a nie ofiary” (LXX Oz 6, 6). W świetle tego wersetu usiłuje wykazać swoim oponentom, że podstawową normą odniesienia względem odrzuconych przez społeczeństwo i znajdujących się w potrzebie jest miłosierdzie. Izolacyjna i bezlitosna tradycja faryzejska ma jedynie podłoże ludzkie i nie koresponduje z zamysłem Bożym. Sprzeciwia się miłosierdziu, które należy do istoty Boga (por. Wj 34, 6).