Through a close reading of a small section of Sources of the Self: The
Making of the Modern Identity, this paper aims to highlight what is, in
the author’s view, a particularly significant aspect of Charles Taylor’s
conception of the constitution of selfhood. Namely, its entanglement in
speech. “We don’t have selves in the way we have hearts and livers”,
Taylor argues. We ‘have selves’ through the constant effort of
articulation, which we are only capable of because we learned it from
and with others in what Taylor calls the original situation of
conversation. If the human ability to speak is the underlying feature
behind self-interpretation, morality, and community – all important
components of identity in Taylor’s view – then the very way we ‘have
language’ will strongly impact the way we ‘have selves’. Language
theory must thus become an important element of considerations on
human identity and selfhood.
Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies
Informacja
SZANOWNI CZYTELNICY!
UPRZEJMIE INFORMUJEMY, ŻE BIBLIOTEKA FUNKCJONUJE W NASTĘPUJĄCYCH GODZINACH:
Wypożyczalnia i Czytelnia Główna: poniedziałek – piątek od 9.00 do 19.00