200 Jahre „Pulsierendes Quecksilberherz” . Zur Geschichte und Theorie eines faszinierenden elektrochemischen Versuches

„Pulsujące serce rtęci” od czasu jego odkrycia przez Aleksandra Voltę w roku 1800 wzbudziło zainteresowanie wielu badaczy. W roku 1829 Friedlieb Ferdinand Runge nadał temu doświadczeniu ostateczny kształt. Z biegiem lat znajdowano rozmaite wyjaśnienia tego doświadczenia. Badania Lippmanna pokazały, że zależność napięcia powierzchniowego rtęci od potencjału można opisać nieliniową krzywą elektrokapilamą. Nasze obserwacje zmiany potencjału rtęci, wsparte komputerowo, doprowadziły do zadowalającego wyjaśnienia tego fenomenu.