Relationship of self-image and self-acceptance with the expression of anger in girls diagnosed with conduct disorder

Objective: The aim of the study was to evaluate the structure of self-image and the level of self-acceptance in girls with conduct disorder and to determine the relationship of self-image and self-acceptance with the expression of anger. Material and method: The study included 59 girls diagnosed with conduct disorder who had been placed in a youth detention centre. The subjects were asked to complete the Polish adaptation of the Adjective Check List by H.B. Gough and A.B. Heilbrun and the Anger Expression Scale (SEG) by N. Ogińska-Bulik and Z. Juczyński. A structured interview was used to obtain social and demographic information. Results: Girls with conduct disorder checked a higher total number of adjectives than girls from the control group. They selected more unfavourable adjectives and fewer favourable adjectives than pupils from the control group. The selections made by the study group had a lower communality score. Girls with diagnosed conduct disorder presented a lower level of self-acceptance. Discussion: The literature shows that adolescents with conduct disorder often consider themselves to be worthless. The results of the present study also indicate that girls from a youth detention centre had a more negative self-image in comparison with girls from the control group. A negative self-image was associated with more frequent indirect or direct externalisation of anger, which is often considered tantamount to aggression and less effective control of anger. Conclusions: Girls with conduct disorder are different from girls in the control group in terms of the structure of self-image and the level of self-acceptance. There are links between self-image and anger expression styles in the study group. Individuals with conduct disorder who had a more positive self-image internalised their anger more often, whereas those who had a more negative self-image externalised their anger more frequently and controlled it to a lesser degree.

Cel pracy: Badanie miało na celu ocenę struktury obrazu siebie i poziomu samoakceptacji dziewcząt z zaburzeniami zachowania, a także określenie związku obrazu siebie i samoakceptacji z ekspresją gniewu. Materiał i metoda: W badaniu uczestniczyło 59 dziewcząt umieszczonych w zakładzie poprawczym ze zdiagnozowanymi zaburzeniami zachowania. Badane zostały poproszone o wypełnienie Listy Przymiotnikowej (Adjective Check List) H.B. Gougha i A.B. Heilbruna w adaptacji polskiej oraz Skali Ekspresji Gniewu autorstwa N. Ogińskiej-Bulik i Z. Juczyńskiego. W celu uzyskania informacji o charakterze społeczno-demograficznym wykorzystano wywiad strukturalizowany. Wyniki: Dziewczęta z zaburzeniami zachowania zaznaczały większą całkowitą liczbę przymiotników niż dziewczęta z grupy kontrolnej. W porównaniu z uczennicami wybierały więcej przymiotników o zabarwieniu negatywnym, a mniej – o zabarwieniu pozytywnym. Wskazania grupy badanej były mniej typowe. Dziewczęta ze zdiagnozowanymi zaburzeniami zachowania prezentowały niższy poziom samoakceptacji. Omówienie: Z literatury przedmiotu wynika, że młodzież z zaburzeniami zachowania często uważa siebie za bezwartościową. Również wyniki przeprowadzonych badań wskazują, iż dziewczęta z placówki resocjalizacyjnej miały bardziej negatywny obraz siebie w porównaniu z dziewczętami z grupy kontrolnej. Negatywny obraz siebie wiązał się z częstszym kierowaniem gniewu na zewnątrz w sposób pośredni i bezpośredni – często utożsamianym z agresją i mniej efektywnym kontrolowaniem gniewu. Wnioski: Dziewczęta z zaburzeniami zachowania różnią się pod względem struktury obrazu siebie i poziomu samoakceptacji od dziewcząt z grupy kontrolnej. W grupie badanej występują związki między obrazem siebie a stylami ekspresji gniewu. Osoby z zaburzeniami zachowania mające bardziej pozytywny obraz siebie częściej kierowały gniew do wewnątrz. Te zaś, które miały bardziej negatywny obraz siebie, częściej kierowały gniew na zewnątrz i w mniejszym stopniu go kontrolowały.