Constitutional Right to Collective Bargaining and its Consequences in Terms of Conducting a Collective Dispute

A right to collective bargaining is a consequence of freedom of assembly and at the same time one of the most significant demonstrations of trade union liberty. The Constitution of the Republic of Poland does not define the concept of collective bargaining, but introduces guarantees of a right to bargain. A broad approach to collective bargaining represents the core of it and is consistent with the Polish legislator’s intentions. Thus, a concept of collective bargaining should include any and all negotiations between an employer, a group, an organization or organizations of employers and a trade union or trade unions held in order to set forth the terms and conditions of employment or to manage relations between employers or between employers and their organizations and trade unions. Resolution of collective disputes as a power of trade unions addressed by the author in this study accounts for one of the demonstrations of a right to collective bargaining.

Prawo do rokowań zbiorowych jest konsekwencją wolności zrzeszania się i jednocześnie jednym z najistotniejszych przejawów wolności związkowej. Konstytucja RP nie definiuje pojęcia rokowań zbiorowych, wprowadza jednak gwarancje w zakresie prawa do rokowań. Wydaje się że szerokie ujęcie rokowań zbiorowych oddaje ich istotę i jest zbieżne z intencjami ustawodawcy polskiego. Zatem pojęciem rokowań zbiorowych należałoby objąć wszelkie negocjacje między pracodawcą, grupą, organizacją lub organizacjami pracodawców, a związkiem zawodowym lub związkami zawodowymi, prowadzone celem określenia warunków zatrudnienia lub regulacji stosunków między pracodawcami lub między pracodawcami i ich organizacjami, a związkami zawodowymi. Jednym z przejawów realizacji prawa do rokowań zbiorowych jest rozwiązywanie sporów zbiorowych, do której to kompetencji związków zawodowych odnosi się autorka w artykule.