Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Tytuł pozycji:

Rozdroża prakseologii w drugiej połowie XX wieku: Tadeusz Kotarbiński i Pierre Bourdieu

Tytuł:
Rozdroża prakseologii w drugiej połowie XX wieku: Tadeusz Kotarbiński i Pierre Bourdieu
Crossroads of praxeology in the second half of the 20th century: Tadeusz Kotarbiński and Pierre Bourdieu
Autorzy:
KOLARZOWSKI, JERZY
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910397.pdf
Data publikacji:
2019-09-12
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
praxeology
sociological analysis of human action
Kotarbiński
Bourdieu
prakseologia
socjologiczna analiza ludzkiego działania
Źródło:
Przegląd Krytyczny; 2019, 1, 1; 17-29
2657-8964
Język:
polski
Prawa:
CC BY-NC: Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne 4.0
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
  Przejdź do źródła  Link otwiera się w nowym oknie
Pierre Bourdieu i Tadeusz Kotarbiński byli materialistami. Niemniej to francuski badacz społeczny i – w następnej kolejności – myśliciel był materialistą permanent-nie epistemologicznym (kwestionował i po wielokroć rekonstruował także własne projekty). Ludzkie zachowania badał w trybie nieufności, bez aufania do trwałości ustaleń, kwestio-nując, na ile mogło to przynieść sens, znaczenie otrzymywanych wyników. Natomiast Tade-usz Kotarbiński, charakteryzujący się postawą ateisty naukowego, traktował materializm hi-storyczno-dialektyczny w kontekście teorii bytu społecznego, poszukując supremacji prawdy oraz świata trwałej pewności. Owo zestawienie pozwala przedstawić metodologiczne dylematy prakseologii. Dla Kotarbińskiego prakseologia jest samoistną nauką normatywną, dla Bourdieu zaś ujawnia się spod presji aksjologii – instynktu posiadania, stając się częścią socjologicznej analizy działań (w tym działań komunikacyjnych).

Pierre Bourdieu and Tadeusz Kotarbiński were materialists. Nevertheless, the French social researcher and subsequently the thinker was a permanently epistemological ma-terialist (he questioned and many times reconstructed his own projects). He researched human behavior in a manner that was surely certain, stripped of even minimal trust in the durability of the findings, questioning how much it could make sense - the significance of the results ob-tained. Tadeusz Kotarbiński, on the other hand, turned to historical-dialectical materialism as a theory of social being supported by the attitude of a scientific atheist, seeking supremacy of the truth and a world of permanent certainty. Thanks to this combination we can show the meth-odological dilemmas of praxeology. For Kotarbiński praxiology is a spontaneous normative science. For Bourdieu praxeology reveals itself from the pressure of axiology – the instinct of possession and becomes part of the sociological analysis of activities (including communica-tion activities).

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies