Dunning’s Paradigm and Foreign Direct Investments in the Banking Sector in Poland

Celem artykułu jest prezentacja metodologicznych aspektów dotyczących badania procesu napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych (BIZ) do sektora bankowego w Polsce. Proces napływu BIZ do banków komercyjnych w Polsce ma wymiar wielowątkowy. Proces ten może być rozumiany zarówno jako przejaw integracji gospodarczej w jednoczącej się nowej Europie, jak i przejaw udziału sektora bankowego w Polsce w globalizacji gospodarki. Za takim stwierdzeniem przemawia fakt, że wśród podmiotów zagranicznych inwestujących w bankach komercyjnych w Polsce są obecni przedstawiciele państw starej unijnej „piętnastki”, jak i wielu pozaeuropejskich krajów wysoko rozwiniętych. W niniejszej pracy główna uwaga została skupiona na kwestii motywacji inwestorów zagranicznych. Do wyjaśnienia tej kwestii został wybrany paradygmat Dunninga, uznawany za jedną z najlepszych metod badawczych w teorii bezpośrednich inwestycji zagranicznych. W pracy przedstawiono trzy szczegółowe obszary problemowe: — paradygmat Dunninga (OLI), — proces napływu BIZ do sektora bankowego w Polsce, — zastosowanie paradygmatu Dunninga do oceny napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych do sektora bankowego w Polsce. W ramach pierwszego obszaru problemowego przedstawiono krótką charakterystykę paradygmatu Dunninga (tzw. paradygmatu eklektycznego OLI) jako metody badawczej. Opis procesu napływu BIZ do sektora bankowego w Polsce zawiera druga część pracy. W ramach trzeciego obszaru problemowego podjęto próbę zastosowania paradygmatu Dunninga (OLI) do oceny napływu bezpośrednich inwestycji zagranicznych do sektora bankowego w Polsce. Konkluzją artykułu jest stwierdzenie, że paradygmat Dunninga nie ma pełnego zastosowania w ocenie napływu BIZ do sektora bankowego w Polsce.