Prawne uwarunkowania efektywności planów zagospodarowania przestrzennego w Polsce

Planowanie przestrzenne w Polsce nie służy porządkowaniu działań podmiotów publicznych i prywatnych w przestrzeni. Rozstrzygnięcia podejmowane w aktach prawnych planowania przestrzennego, na które składają się akty planowania ogólnego i specjalistycznego, nie są związane z zasobami finansowymi sektora publicznego i prywatnego; nie gwarantują one, że zagospodarowanie terenu odbywać się będzie zgodnie z wymogami planu w określonym czasie. Proces planistyczny nie służy, wbrew głoszonym doktrynalnym deklaracjom, wyważaniu całości praw i obowiązków w korzystaniu z przestrzeni podmiotów prywatnych i publicznych.

Spatial planning in Poland does not help to organize the activities of private and public entities. Decisions made in general and special spatial planning acts are not associated with any financial resources of the public and private sector; they do not guarantee that the development of an area will be carried out in accordance with the planning's requirements in a specified time. The planning process, contrary to the proclaimed doctrinal declarations, is not balancing all the rights and obligations of the private and public entities in land use.