Autorzy publikacji stoją na stanowisku, że współcześnie za budowanie społeczeństwa zgodnie z ideą wspólnoty ludzkiej odpowiada nauka, zaś misją uniwersytetu, oprócz dążenia do prawdy, powinna być służebność wobec potrzeb społecznych poprzez rozwój kapitału ludzkiego. W artykule podkreślono znaczenie kultywowania etosu akademickiego dla istnienia nauki i wspólnoty akademickiej, jednocześnie wyrażono niepokój, bowiem obserwuje się niszczenie tego etosu, osłabienie myślenia w odniesieniu do wartości i uznanie nadrzędności wartości instrumentalnych (interesów) nad autotelicznymi (poznawczymi i moralnymi). Zauważa się, że w wielu krajach europejskich kształcenie sprowadza się do wyposażenia absolwenta uczelni w kwalifikacje umożliwiające szybkie przystosowanie się do zmian na rynku pracy, a więc do uznania za główne zadanie społeczne intensyfikacji wzrostu gospodarczego. W przestrzeni kształcenia akademickiego słabo wyrażana lub wręcz nieobecna jest refleksja humanistyczna, będąca wyróżnikiem kultury europejskiej, podporządkowująca technikę i ekonomię celom wytyczanym przez mądrość. Tym bardziej wzrasta odpowiedzialność uniwersytetów za kształcenie nauczycieli – wychowawców przyszłych pokoleń. Wyjątkową powinność wobec społeczeństwa mają te uczelnie, w tym Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, które przygotowują studentów do pracy z osobami ze specjalnymi potrzebami, bowiem współczesny absolwent powinien być nie tylko wysokiej klasy specjalistą, ale przede wszystkim osobą wrażliwą na potrzeby innych, tolerancyjną, refleksyjną, twórczą, otwartą, działającą na rzecz i dla dobra szeroko rozumianego środowiska.
The authors take the view that science is responsible today for building society according to the idea of human community, and university mission – apart from striving for the truth – should consist in serving social needs by developing human capital. In the article, they emphasize the importance of cultivating academic ethos for the existence of science and the academic community, and express concern, as the destruction of this ethos, weakening of thinking with reference to values, and recognition of the superiority of instrumental values (interests) over autotelic (cognitive and moral) values are observed. The authors
note that in many European countries, education comes down to equipping university graduates with qualifications that enable rapid adaptation to changes in the labor market, that is to acknowledging that the intensification of economic growth is the primary social task. In the university education sphere, humanistic reflection, which is a distinguishing feature of European culture, which subordinates technology and economy to the goals delineated by wisdom, is poorly expressed or even absent. This places even more responsibility on universities for educating teachers – educators of future generations. These universities, including The Maria Grzegorzewska University, that train students to work with people with special needs have a special duty toward society, as modern university graduates should not only be top-class specialists but, above all, people who are sensitive to others’ needs, tolerant, reflective, creative, open, and active in support, and for the welfare, of environment in a broad sense.
