São Paulo, Warsaw and Landlocked Areas: from Functionality to Proto-Right to the City

São Paulo i Warszawa to miasta niewątpliwie się różniące. Mimo to mają swoje wspólne ważne, trudno rozwiązywalne problemy. Wyzwania takie jak środki komunikacji, brak skoordynowanej integracji przedmieść i nikłe fundusze na realizację planów modernizacyjnych – to tylko niektóre ze wspólnych problemów. W ostatnich latach miasta te rozszerzyły swą politykę urbanizacyjną, korzystając z zadłużenia publicznego jako ekonomiczno-politycznego rozwiązania. Celem niniejszego artykułu jest omówienie powyższej strategii jako selektywnej metody promującej rozwój dzielnic tylko dla najbogatszych. Zamknięte i „nowobogackie” osiedla zwykle korzystają na przychodach podatkowych, które są postrzegane jako możliwość wprowadzenia nowych inwestycji do miast. Metodologia naszych badań polega na krytycznym komentarzu prawnych możliwości wykorzystania długu publicznego do rozwoju centro-peryferyjnej infrastruktury miejskiej przez bardzo ograniczone kręgi polityczne i funkcjonalnego planowania urbanizacyjnego.