Poczucie sensu życia a subiektywna witalność i status socjoekonomiczny gimnazjalistów

Poczucie sensu życia to niezwykle istotny wskaźnik zdrowia psychicznego, którego deficyt może prowadzić do wielu zaburzeń oraz braku motywacji do podejmowania trudów dnia codziennego. Subiektywna witalność została zdefiniowana jako subiektywne doświadczenie pełni energii i żywotności. Biorąc pod uwagę, że subiektywna witalność oraz status materialny rodziny są niezwykle ważnymi zmiennymi stosowanymi w badaniach dzieci i młodzieży szkolnej, postanowiono sprawdzić ich związek z poczuciem sensu życia młodzieży. Badanie ankietowe zostało przeprowadzone w 2016 r. na terenie szkół w grupie 643 uczniów klas I oraz III gimnazjum w wieku 13–17 lat (358 chłopców i 285 dziewcząt). Analizy wykazały, że płeć oraz poziom klasy gimnazjum nie różnicuje istotnie statystycznie średniego poziomu sensu życia. Ustalono natomiast, że chłopcy oraz uczniowie I klasy gimnazjum charakteryzowali się istotnie wyższym średnim poziomem witalności w porównaniu z dziewczętami oraz uczniami klas III. Dziewczęta oraz uczniowie III klasy gimnazjum istotnie częściej niż chłopcy i uczniowie młodsi oceniali własną rodzinę jako biedną. Wykazano istotne statystycznie różnice w średnim poziomie sensu życia między uczniami w zależności od ich poziomu witalności. Analiza regresji logistycznej wykazała, że przeciętny poziom witalności blisko trzykrotnie [OR = 2,91], a wysoki poziom prawie ośmiokrotnie [OR = 7,71] zwiększały prawdopodobieństwo wysokiego poziomu sensu życia w porównaniu z uczniami o niskim poziomie witalności.