Normatywne podstawy uczestnictwa Unii Europejskiej w G20

This paper offers explanatory insight into the normative basis for the European Union’s participation in the G20, club of international cooperation perceived as a hub in the system of global governance. Despite a number of provisions of treaties, opinions and judgments of the ECJ governing the external dimension of the EU activity, presence of the EU in the G20 is based on informal basis, and its effectiveness is determined by arrangements between the Commission and the European Council. By investing in the paranormative model of representation in the G20, based on obscure delimitation of competences between the European Council and the Commission, the EU moved towards solutions that can be described as anomalies in a situation where each of the other members of the group strives to give its policy the greatest clarity and decisiveness. W artykule podjęto próbę eksplanacyjnego wglądu w normatywne podstawy uczestnictwa Unii Europejskiej w G20, klubie współpracy międzynarodowej uznawanym za centrum systemu global governance. Pomimo szeregu postanowień traktatowych, opinii i wyroków TSUE regulujących zewnętrzny wymiar aktywności UE, obecność Unii w G20 opiera się na nieformalnych podstawach, a jej skuteczność wyznaczają kompromisy między Komisją i Radą Europejską. Unia Europejska, inwestując w paranormatywny model reprezentacji w G20, oparty na niejasnej delimitacji kompetencji między Radą Europejską a Komisją, skłoniła się ku rozwiązaniom, które można by określić mianem anomalii w sytuacji, gdy każdy z pozostałych uczestników grupy dąży do nadania swojej polityce jak największej wyrazistości i decyzyjności.