Asystentura rodziny jako nowa forma wsparcia środowiska rodzinnego

Powołanie kilka lat temu zawodu asystenta rodziny stanowi jakościową zmianę w polskim systemie pomocy społecznej, koncentrującym się dotąd w znacznej mierze na wypłacaniu świadczeń i niezbyt szeroko podejmowanych próbach bardziej intensywnej pracy socjalnej z jednostkami i rodzinami Zadaniem tego specjalisty jest świadczenie pomocy rodzinom przeżywającym trudności w codziennym funkcjonowaniu, zwłaszcza w realizacji funkcji opiekuńczo-wychowawczej. Asystentura rodziny jest indywidualną, intensywną pracą „w” rodzinie, „z” rodziną i „dla” rodziny, przy jej czynnym uczestnictwie. Asystent rodziny to przedstawiciel służb społecznych, który przez pewien czas towarzyszy rodzinie i wspiera ją, aby w przyszłości samodzielnie potrafiła pokonywać trudności życiowe, zwłaszcza dotyczące opieki i wychowania dzieci. W jego pracy istotna jest dobrowolność, zaufanie, współudział rodziny na każdym etapie procesu wsparcia oraz symetryczna relacja między wspierającym a wspieranym. Do tej formy pomocy społecznej klient ma prawo, ale w oparciu o zasadę subsydiarności. Powinien on w pierwszej kolejności wykorzystać własne zasoby, uprawnienia i możliwości poprawy własnej sytuacji. Nie wolno wyręczać jednostki w samodzielnym podejmowaniu przez nią działań oraz inicjatywy w rozwiązywaniu trudności życiowych W tekście scharakteryzowana została istota oraz specyfika działalności zawodowej asystentów rodzin, ich zadania oraz stosowane przez nich metody pracy. Ukazano aktualnie obowiązujące przepisy prawne, regulujące w naszym kraju działalność tych specjalistów. Przytoczono też wybrane wyniki przeprowadzonych dotąd badań, których przedmiotem były różne aspekty pełnienia przez asystentów rodziny ich roli zawodowej.