Wzrost potraumatyczyny jako czynnik dobrostanu psychicznego rodziców dzieci z autyzmem

Współczesne tendencje badawcze z obszaru wsparcia społecznego osób zagrożonych lub dotkniętych traumą skupiają się na analizie modelu salutogenicznego, opisującego zasoby, mocne strony i potencjał tkwiący w jednostkach, pozwalający przeciwdziałać konsekwencjom doświadczanego kryzysu. Artykuł prezentuje zjawisko wzrostu potraumatycznego u rodziców dzieci z autyzmem, stanowiącego wynik strategii zaradczych, wykorzystywanych przez osoby w obliczu traumy, jaką jest diagnoza autyzmu u dziecka. Okazuje się bowiem, że niepełnosprawność dziecka w rodzinie nie tylko niesie ze sobą trud i wyrzeczenia, lecz także może stanowić punkt zwrotny do zmian o charakterze wzrostu, sprzyjających rozwojowi duchowemu, relacyjnemu i emocjonalnemu rodziny, nadając życiu rodzinnemu nową, lepszą jakość.

Contemporary research trends in the area of social support of people at risk or suffering from trauma focus on the analysis of the salutogenic model which describes resources, strengths and potential of individuals, allowing them to counteract the consequences of the crisis experienced. The article presents phenomenon of posttraumatic growth in parents of children with autism which is the result of remedial strategies used by people in the face of trauma, which is the diagnosis of autism in a child. It turns out that the child's disability in the family not only brings with it hardships and sacrifices, but also can be a turning point for growth changes conducive to the spiritual, relational and emotional development of a family, giving family life a new, better quality.