Aktywizacja partycypacyjna osób bezrobotnych szansą zwiększenia skuteczności działań służb społecznych

Aktywizacja partycypacyjna – w moim rozumieniu – to uświadomione włączanie się w działania służb społecznych (tj. służb pomocy społecznej i służb zatrudnienia) odbiorców ich usług, czyli osób bezrobotnych i zmuszonych sytuacją życiową do korzystania z pomocy społecznej, a w konsekwencji zagrożonych wykluczeniem społecznym. W rezultacie uświadomionej sytuacji własnej obywatel w procesie pomocowym sam czuje się współodpowiedzialny za podejmowane wobec niego działania. Współpracujący z nim specjalista traktuje go podmiotowo, zwracając większą uwagę na to, by oferowane usługi były lepiej dopasowane do jego potrzeb. Doprowadzenie do takiego stanu rzeczy wymaga zwiększonego wysiłku ze strony publicznych służb pomocy społecznej i służb zatrudnienia. Celem mojego artykułu jest pokazanie, że efekty w doprowadzeniu obywatela do zatrudnienia, a tym samym włączenia społecznego, uzyskujemy w wyniku współdziałania usługodawców (w tym wypadku urzędów pracy i ośrodków pomocy społecznej) i obywateli. Rozwój aktywizacji partycypacyjnej obywateli w ostatnich latach pozwolił na zwiększenie efektywności i skuteczności szeroko rozumianych służb społecznych.