Lokalne Grupy Działania jako organizacje i społeczności uczące się

Celem opracowania jest analiza Lokalnych Grup Działania jako organizacji zdolnych do tworzenia przestrzeni dla edukacji środowiskowej. W pierwszej części opisano różne podejścia do edukacji dorosłych i formy uczenia się. W tym kontekście Lokalne Grupy Działania są analizowane jako społeczności i organizacje uczące się. Specyfika funkcjonowania Lokalnych Grup Działania opiera się na połączeniu partnerstw formalnych, trójsektorowych i partnerstw z mieszkańcami. Partnerstwa te służą z jednej strony do zarządzania środkami publicznymi na rozwój obszarów wiejskich, jednak sens ich powoływania jest głębszy. Członkowie oraz organy zarządzające LGD same wywodzą się ze społeczności lokalnej i powinny szeroko reprezentować jej interes, ale również aktywizować, angażować i tworzyć przestrzeń do rozwoju idei, pomysłów i projektów. Metodologia pracy opiera się na badaniach przeprowadzonych w ramach ekspertyzy zleconej przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, zwłaszcza na informacjach uzyskanych z indywidualnych wywiadów pogłębionych (IDI), na podstawie których opisano szczegółowe studia przypadków wybranych LGD. Analizowano także dane zastane – sprawozdania, raporty, dokumenty programowe PROW, oraz dane ilościowe uzyskane w wyniku ankiety CAWI. Wnioski z analizy pozwalają stwierdzić, że Lokalne Grupy Działania posiadają potencjał do tworzenia środowisk uczących się i transferu założeń podejścia Leader, zwłaszcza oddolności i promowania partycypacji w podejmowaniu decyzji o kierunkach rozwoju lokalnego, jednak nie w pełni go wykorzystują.