Obowiązek alimentacyjny dzieci wobec rodziców a prawo do świadczeń z pomocy społecznej

Rodzice są uprawnieni do dochodzenia świadczeń alimentacyjnych od swoich dzieci, jeżeli znajdują się w niedostatku, a więc są niezdolni do samodzielnego zaspokojenia podstawowych potrzeb. Trudna sytuacja życiowa wywołana niedostatkiem, połączona z brakiem samowystarczalności, stanowi przesłankę do udzielenia świadczeń z pomocy społecznej. Te same okoliczności leżą zatem u podstaw uruchamiania wsparcia w ramach powinności rodzinnych i systemu świadczeń publicznych. Ponieważ przepisy prawa nie określają jednoznacznie kolejności realizacji obowiązków wynikających z różnych źródeł, w artykule podjęto próbę ustalenia relacji pomiędzy obowiązkiem alimentacyjnym dzieci na rzecz rodziców a prawem tych ostatnich do korzystania z pomocy społecznej. Na podstawie metody dogmatyczno-prawnej i analitycznej w artykule przedstawiono: istotę prawa do alimentacji oraz formy jego realizacji w świetle przepisów ustawy o pomocy społecznej, obowiązki organów administrujących w zakresie wytaczania powództw o roszczenia alimentacyjne oraz skutki niewywiązywania się z obowiązku alimentacyjnego i bezpodstawnej rezygnacji z dochodzenia świadczeń od członków rodziny. W konkluzjach podkreślono prymat obowiązków rodzinnych względem obowiązków władz publicznych oraz sformułowano rekomendacje dla organów pomocy społecznej dotyczące egzekwowania powinności wynikających z więzów pokrewieństwa.