Komunikowanie się osoby z mózgowym porażeniem dziecięcym w świetle badań longitudinalnych

W artykule przedstawiono problematykę logopedycznego postępowania diagnostycznego przeprowadzonego w przypadku pacjentki z mózgowym porażeniem dziecięcym w okresie późnego dzieciństwa i wczesnej dorosłości. Dokonano oceny poziomu opanowania języka (w jego wersji mówionej i pisanej) oraz komunikacji niewerbalnej. Wskazano rodzaje deficytów w porozumiewaniu się i ich uwarunkowania, co stanowiło podstawę rozpoznania logopedycznego. Autorki, odwołując się do wyników badań własnych, wskazały potrzebę podejmowania badań longitudinalnych w logopedii w przypadku osób z zaburzeniami sprzężonymi oraz potrzebę podjęcia prac nad skonstruowaniem i znormalizowaniem narzędzi diagnostycznych, za których pomocą można byłoby prowadzić badania podłużne z udziałem grup pacjentów.

The article presents the issue of logopaedic diagnostic treatment which was conducted on the patient with cerebral palsy in her late childhood and early adulthood. The authors carried out the evaluation of the language acquisition level (both oral and written) and the assessment of nonverbal communication. Types of deficits in communication and their determinants were identified, which constituted the basis of logopaedic diagnosis. Referring to the results of their own studies, the authors indicated the need of conducting longitudinal studies in logopaedics in case of patients with coupled disorders as well as creating and standardizing techniques and diagnostic tools that could be applied to carry out longitudinal studies on the groups of patients.