Linking Anthropogenic Climate Disruption and Critical Pedagogy

Ideologia neoliberalna wzywa do kapitalistycznej produkcji bez ograniczeń i regulacji prawnej. Kierowana jest przez posiadaczy i menedżerów kapitału, którzy bogacą się na dzierżawach, pracy klasy pracującej oraz na manipulacjach rynkami finansowymi. Część tego bogactwa jest przeznaczona dla sprawującego władzę rządu, by obniżał kontrolę i podatki oraz powstrzymywał wzrost płac i zawiązywanie związków między członkami klasy pracującej. Żadna wspólnota, czy środowisko zorganizowane poza interesami sprawujących władzę nie leży w obszarze ich troski. Kiedy dystrybucja dochodów i bogactwa jest tak zaburzona jak dzisiaj, ludzie stają się „przezroczyści”, niewidoczni w optyce celów związanych z kapitałem; stają się czymś (środkami) do rozporządzania. Ponadto, jeśli nie mają stałego zatrudnienia, nie są mile widziani we własnej wspólnocie. Wykształcenie ich dzieci jest postrzegane jako zbyteczny luksus, za który zarówno oni, jak i ich przełożeni, nie chcą płacić. Ludzie zaczynają zapominać o swoich niezbywalnych prawach, natomiast historia pokazuje, że musi wystąpić przywódca myślowy by doprowadzić ludzi do swego rodzaju umoralnienia, sumienności, skrupulatności (conscientization), jak to w swoim czasie uczynił Paulo Freire. Trwające antropogeniczne zmiany klimatyczne (Anthropogenic Climate Disruption – ACD) są produktem ubocznym braku kontroli nad kapitalizmem; stanowią również globalne zagrożenie dla cywilizacji. W artykule proponuje się odwróconą relację między demokracją a antropogenicznymi zmianami klimatu; głosi się tutaj, że powiązanie „radykalnie nowej krytycznej” pedagogiki z ACD może być lekarstwem powstrzymującym szybką degenerację życia. Wymaga to szybkiej reedukacji nauczycieli i rodziców do przyjęcia innego porządku: chodzi o ład wykraczający poza pewniki pozytywizmu oraz mierność w głównych środkach przekazu; taka reedukacja ma służyć temu, aby poprowadzić nowe pokolenie w zrównoważonym kierunku, który sami powinniśmy obrać wiele dekad temu.