KONIECZNOŚĆ KOMPLEKSOWYCH I INTERDYSCYPLINARNYCH DZIAŁAŃ NA RZECZ WSPÓŁCZESNEGO BEZPIECZEŃSTWA W KONTEKŚCIE SEKTOROWOŚCI ZAGROŻEŃ

Autorzy w swym artykule zajęli się problematyką współczesnych zagrożeń, z których za najważniejsze uznali: • działalność państwa islamskiego inspirującego i dokonującego zamachów w Europie, • niekontrolowaną falę uchodźców z państw objętych wojną do krajów Unii Europejskiej, • imperialną i agresywną politykę Rosji, • antydemokratyczne zmiany zachodzące w Turcji, po nieudanym puczu. W oparciu o wskazane konkretne sytuacje wyjaśnili czym są zagrożenia i jakie znaczenie nadajemy współcześnie pojęciu bezpieczeństwa. Omówili wieloaspektowość i złożoność tej problematyki posługując się klasyfikacją wprowadzoną przez Barry Buzana, głównego przedstawiciela tzw. Szkoły Sztokholmskiej. Wyrażał on pogląd, iż ze względu na przedmiot zainteresowania bezpieczeństwo podobnie jak zagrożenia ma charakter sektorowy. Autorzy wskazali, że pomimo wyodrębnienia poszczególnych sektorów bezpieczeństwa działania zmierzające do jego zapewnienia muszą mieć charakter kompleksowy i interdyscyplinarny. Wynika to z faktu, że nie ma zagrożeń, które występowałyby tylko w jednym obszarze, z reguły przenikają one do różnych sfer życia społecznego i gospodarczego. Ich zdaniem brak takich szerokich i różnorodnych działań może doprowadzić do sytuacji, w której pomimo aktywności w zakresie neutralizacji zagrożeń nie udaje się uzyskać pożądanych efektów. Autorzy posługując się przykładem takiej właśnie reakcji państw Zachodu na imperialną politykę Rosji udowadniają tezę, że brak działań wielosektorowych w stosunku do agresywnej Rosji powoduje, że są one nieskuteczne. Wskazują także konkretne przedsięwzięcia, których podjęcie może zapewnić państwom NATO bezpieczeństwo, a Rosję powstrzymać przed eskalowaniem zagrożeń, zwłaszcza dla najbliższych sąsiadów, w tym Polski.