Niepełnosprawność czy bariera językowa? Postawy słyszących rodziców dzieci niesłyszących wobec głuchoty

Celem artykułu była eksploracja postaw słyszących rodziców dzieci z uszkodzeniem słuchu względem różnych aspektów głuchoty. Postawiono hipotezy dotyczące związku znaku postawy z różnymi czynnikami, m.in. wykształceniem, wiekiem dziecka, liczbą znanych osób z uszkodzeniem słuchu. Na podstawie teorii dwóch modeli rozumienia głuchoty skonstruowano skalę złożoną z 32 pozycji, mierzącą postawę wobec głuchoty. Wedle przyjętych założeń postawa pozytywna świadczy o przychylaniu się do modelu socjokulturowego głuchoty, uwzględniającego poszanowanie dla komunikacyjnych preferencji dziecka oraz akceptację języka migowego. Model medyczny opisuje przeciwległy kraniec kontinuum – postawy negatywne, odpowiedzialne za postrzeganie głuchoty jako niepełnosprawności oraz preferowanie stosowania protez słuchowych. Żaden z modeli nie okazał się dominujący. Dalszej analizie poddane zostały pozyskane dane dotyczące przekonań i wiedzy rodziców na temat aspektów głuchoty.